กรุงเทพมาราธอน - น้ำตาทะเล
ปล่อยใจไปกับคลื่นลม ทิ้งตัวเองให้จม
ไปกับแผ่นน้ำกับขอบฟ้า กับดวงตะวันก่อนร่ำลา
กับคำถามที่ค้างคา จะกินเวลานานเท่าไหร่
หนึ่งชีวิตหนึ่งนิรันดร์ กับการลืมภาพใครคนนั้น
เพราะว่าภาพยังจมยังฝังลึกลงในใจ
และร่องรอย ที่พอแสดงให้เธอได้เห็นถึงความเสียใจ
นั่นคือทรายแผ่นพื้นที่ทอดยาวไกลสุดสายตา
กร่อนลงไปช้า ๆ เศษเสี้ยวแหลกของหัวใจ
อีกทะเลที่ดูกว้างแสนไกล ไกลจนขอบฟ้า
ให้เธอรู้นั่นคือน้ำตาเป็นวังวน ที่ฉันเวียนว่ายมาทั้งชีวิต
นั่นเพราะรัก หมดใจ ที่มีจึงเจ็บช้ำคูณเท่าทวี
เสี้ยวนาทีที่ยาวนาน อยู่กับฝันของวันวาน
หรือฉันต้องใช้เวลาลบเลือนเธอ ตราบลม หายใจสุดท้าย
เพราะความเศร้ายังจม ยังฝังลึกลงในใจ
และร่องรอย ที่พอแสดงให้เธอได้เห็น ถึงความเสียใจ
นั่นคือทรายแผ่นพื้น ที่ทอดยาวไกลสุดสายตา
กร่อนลงไปช้า ๆ เศษเสี้ยวแหลกของหัวใจ
อีกทะเลที่ดูกว้างแสนไกล ไกลจนขอบฟ้า
ให้เธอรู้นั่นคือน้ำตา เป็นวังวนที่ฉันเวียนว่ายมา
นั่นคือทรายแผ่นพื้น ที่ทอดยาว ไกลสุดสายตา
กร่อนลงไปช้า ๆ เศษเสี้ยวแหลกของหัวใจ
อีกทะเลที่ดูกว้างแสนไกล ไกลจนขอบฟ้า
ให้เธอรู้นั่นคือน้ำตาเป็นวังวน ที่ฉันเวียนว่ายมาทั้งชีวิต
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
