ออกจากล่าช้าไปซักหน่อย ที่จะทำภาพมาให้ชมกันตอนนี้ เพราะที่อิตาลีย่างเข้าหน้าหนาวมาได้เป็นเดือนๆ เกือบสองเดือนแล้วมั๊ง ก่อนหน้านี้ก็จะหนาวแบบชิวๆ ฝนตกบ้างปะปรายตามแต่อารมณ์ของท้องฟ้า มีน้ำเจิ่งนองตามถนนบ้างเป็นบางจุด แต่ว่าช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ ถือว่าเข้าหน้าหนาวอย่างเต็มตัวแล้วค่ะ แม่น้ำสายเล็กๆ ข้างบ้าน ที่ปกติน้ำจะแห้งขอด มาปีนี้ มีน้ำไหลบ่าจากบนภูเขาลงมาพอสมควร แม้จะไม่มาก...แต่การมีน้ำไหลเอื่อยประคองตัวอยู่ในนั้น มันดูจะให้ความรู้ว่า คำว่า แม่น้ำ นั้น สมบูรณ์ใครหลายคนอาจจะไม่ค่อยชอบหน้าหนาว และฉันก็เป็นอีกหนึ่งคนในนั้น เพราะหน้าหนาวค่ำไวมาก ราวห้าโมงเย็นพระอาทิตย์ก็ถูกบดบังเสียแล้ว ท้องฟ้ามึดครึ้มเหมือนกลางคืนเลย ทำให้ได้มีโอกาสใช้เวลานอกบ้านน้อยมาก นอกจากเวลาที่น้อยนิดแล้ว บรรยากาศเย็นๆ ก็มักทำให้อารมณ์หม่นมัวด้วยอากาศที่หนาวจับจิตจับใจ การต้องใส่เสื้อผ้าหนาๆ รัดคุมตัวด้วยผ้าพันคอ หมวก ถุงมือ...ก็ทำให้คนที่ชอบเสื้อผ้าพริ้วๆ อย่างฉันต้องอึดอัดอยู่บ้าง...แม้ในใจจะคิดว่า บางทีแฟชั่นหน้าหนาวก็สวยงามดีเหมือนกันนะในส่วนไม่ดีก็มักมีสิ่งดีๆ ซ่อนอยู่เสมอ...แม้ฉันจะไม่โปรดปรานหน้าหนาวซักเท่าไหร่ แต่หน้าหนาวก็มีบางสิ่งที่ฉันหลงรัก นั่นก็คือคือการเปลี่ยนสีของต้นไม้ ใบไม้...ด้วยความที่คุ้นเคยดีกับต้นไม้สีเขียว ใบสีเขียว เวลาที่ได้เห็นต้นไม้ผลัดใบ กลายเป็นสีเหลือง สีแดง สีน้ำตาล...มันก็มีความงดงามไปอีกแบบค่ะยิ่งหนาวมากเท่าไหร่...บนยอดเขาที่มองเห็นอยู่ลิบๆ ก็จะมีสีขาวของหิมะปกคลุมอยู่บนยอด นั่นเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ฉันหลงรักมากๆ...หิมะทำให้ฉันหลงรักตั้งแต่ยังไม่เคยสัมผัส ยิ่งได้สัมผัสยิ่งหลงรัก..ฉันชอบความขาวบริสุทธิ์ของมัน แต่ความเย็น อาจจะทำให้รู้สึกแหยงหน่อยๆ...เพราะไม่ชอบความเย็นเล๊ย...ให้ตายเถอะวันเวลาผ่านไปเร็วมากจริงๆ ค่ะ แป๊บเดียวหน้าหนาวมาเยือนอีกแล้ว ฉันอยู่ที่นี่ อยู่กับความหนาวเย็นมาหลายปีดีดัก แต่ไม่เคยคุ้นชินกับมันซักที...เมื่อถึงหน้าหนาวทีไร ฉันมักจะคิดเสมอว่า นี่คือฤดูกาลคั่นเวลาเท่านั้นเอง ทำไมฉันถึงชอบหน้าร้อนมากกว่าก็ไม่รู้ (ทั้งๆ ที่เป็นคนกลัวแดดและกลัวดำมากๆ) หรือจริงๆ แล้ว เบื้องลึกในหัวใจของทุกคนนั้นโหยหาความอบอุ่นเสมอ...แต่ถึงจะหนาวอย่างไร ก็ไม่เป็นอุปสรรคนะคะ...วันดีคืนดี ฉันยังคงพานางฟ้าน้อยของฉันออกไปเดินเล่นอยู่เสมอ เพราะว่าจาดาเธอชอบเดินเล่นค่ะ ถึงจะหนาวแค่ไหนก็ไม่หวั่น ขอแค่ได้ออกจากบ้าน เธอจะมีความสุขมากๆ ...คนเป็นแม่ก็พลอยมีความสุขไปด้วยถือซะว่า อากาศบริสุทธิ์เย็นๆ ที่เราได้สูดเข้าไป คือของขวัญในหน้าหนาว คือความสดชื่นเย็นฉ่ำที่เราจะหาไม่ได้ในฤดูอื่นๆ คิดแบบนี้ ฤดูหนาวก็ดูอุ่นกว่าเคยหน้าหนาวทำให้กิจกรรมนอกบ้านของสองแม่ลูกน้อยลง แต่ก็เป็นข้อดี เพราะทำกิจกรรมในบ้านมีมากขึ้นตามลำดับ...นอนกอดกันดูทีวีบนโซฟาก็มีความสุขดีเหมือนกันนะ (ปกติหน้าร้อนไม่ค่อยได้กอด เพราะจาดาขี้ร้อน เหงื่อออกตลอดเวลา เพียงแค่ขยับตัวเล่นอะไรนิดๆ หน่อยๆ ก็จะเหงื่อซึม ผมเปียกชื้น)... เรื่องนอนกอดกันบนโซฟา ไม่มีเสียหล่ะ นอกจากฉันจะกล่อมนอน และกอดเธอไว้ เวลาที่เธอหลับไปแล้วอีกหนึ่งสิ่งที่ต้องงดในหน้าหนาว ก็คือการกินไอศกรีมค่ะ....วันก่อนออกไปเดินเล่น ผ่านร้านไอศกรีม แต่ก็ต้องอดใจ เพราะหนาวมากจริงๆ...ผู้คนในร้านบางตา ...เราสองคนเลยยืดพื้นที่เก้าอี้หน้าร้าน นั่งแช๊ะ ถ่ายรูปกัน โดยไม่เสียสตังค์ซักบาทเดียว
แถมลืมซื้อแป้งอีก กะว่าจะทำขนม ซื้อไข่ซื้อเนย แต่ลืมแป้ง แล้วพี่จะทำขนมได้อย่างไร เฮ้อ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [
แต่ว่ามาตามแม่ลูกคู่สวยไปเที่ยวด้วยค่ะ