:: เ ศ ษ เ ที ย น :: เริ่มต้น..และจบลง เราต่างคนต่างรู้ดี..ว่ามันยากแค่ไหน กว่าที่คนสองคน..จะมาร่วมทางเดินกันได้ แต่เมื่อ..วันใดวันหนึ่ง ที่แสงเทียนเริ่มมอด ..ไขของเทียนก็เพิ่มพูน น้ำมันแห้งเหือด..ไฟตะเกียงก็ดับสูญ เหลือแต่เพียงควัน..จากปลายแสงสุดท้าย..ลอยละล่อง ปลิวฟุ้ง..เสียดแทงนัยน์ตา ให้เจ็บปวด เสียดแทงในใจ..ให้เจ็บร้าว ความรัก..ไม่เคยลวงตา ความเจ็บ..ก็ไม่เคยลวงตา ไปเถิดเธอ..ไปเถิด... หมดสิ้นเยื่อใย..รั้งไว้ก็สูญเปล่า ลืมฉัน..ไม่ว่า ขออย่า..ลืมใจ(ลืม)ตัวเอง กลอนเปล่า..สิ้นเศษเทียน..สิ้นแสงไฟ..nikanda   Create Date : 18 ตุลาคม 2551 17 comments Last Update : 2 มิถุนายน 2552 5:24:42 น. Counter : 748 Pageviews. Share Tweet

นั่นแน่คุณแจง..มาแอบแต่งกลอนเพราะๆ ให้อ่านกันอีกแล้ว   โดย: ส้มแช่อิ่ม 18 ตุลาคม 2551 21:33:57 น.

มาสวัสดีทักทายครับ ไม่ได้คุยกันนาน พี่หนูหล่อไม่ได้อัพบล็อกหรอกครับ มาแอบอ่านเรื่องราวความรักของน้องๆ น่ะครับ มาโอ๋หลานนางฟ้าน้อยด้วย ขอให้มี ความสุขทั้งครอบครัวนะครับ ราตรีสวัสดิ์   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 19 ตุลาคม 2551 1:29:50 น.

ลืมฉันไม่ว่า ขออย่าลืมใจตัวเอง...ประโยคนี้เด็ดค่ะ...คุณแจง...   โดย: Litchi 19 ตุลาคม 2551 2:10:52 น.

คุณแจง....หายไปนาน กลับมาพร้อมกับกลอนเปล่ากินใจเชียวนะ ...เลิกอิจฉาคนกรุงเทพ แล้วมาสมน้ำหน้าแทนก็ได้ค่ะ ... มีงานหนังสือบ่อยๆ ก็ช้อปกันบ่อยๆ ... คราวนี้จบจริงๆ แล้วล่ะ ....อาทิตย์หน้างานยุ่ง ไม่มีเวลาไปเถลไถลค่ะ เพลงเพราะดีจัง...   โดย: นัทธ์ 19 ตุลาคม 2551 9:46:59 น.

กลอนเปล่าบทนี้ เศร้าเหลือเกินครับ เคยใช้เทียนเยอะเหมือนกัน และภาพของไขเทียน (หรือน้ำตาเทียน) ที่กองอยู่ตรงโคน แต่ไม่มีไส้พอจะจุดให้มีแสงได้เนี่ย มันช่าง... นะ เพลงก็เพราะง่ะ เศร้าด้วย คุณแจงสบายดีหรือเปล่าเอ่ย รักษาตัวและหัวใจนะครับ เป็นห่วงนะ ป.ล. วันนี้เรียกถูกแล้วนะ งิๆๆ ป.ล.สอง ไฟฟอกเม้นต์ไม่ได้อีกแล้ว   โดย: คุณพีทคุง IP: 202.46.138.103 19 ตุลาคม 2551 14:32:43 น.

วู้ววว เย่ โว้ววว อัพบลอคแว้ววว ดีจาย ๆ ๆๆ เดี๋ยวอ่านก่องน้า   โดย: คุงปอย IP: 78.89.44.34 20 ตุลาคม 2551 7:25:06 น.

เฮ้ออออ อ่านแล้วมันเศร้า ๆ โหวง ๆ ยังไงไม่รู้นะคะ ขอเม้าท์อะไรที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาสักนิดนะคะ เวลาอ่านกลอนหรือว่าเนื้อหาอะไรเศร้า ๆ เกี่ยวกับคนเขียน ก็มักจะเอางานของเขามาปนกับความเป็นจริงเรื่อยเลยนะคะ อย่างเช่นวันนี้ ก็อดคิด อดห่วงไม่ได้ ว่าคุณแจงเป็นไรไหมหนอ เศร้าอะไรหรือเปล่า ทำไมเขียนกลอนเปล่าระบายออกมา ได้เหงาและเศร้าจับใจขนาดนี้นะ? ถ้าใจไม่เศร้า จะเขียนอะไรเศร้า ๆ ได้หรือ แต่ก็อีกนั่นแหละค่ะ มีคนเคยบอกว่า เราควรแยกศิลปินออกจากงานของเขา จริงหรือเปล่าไม่รู้นะคะ อย่าเอามาปนกัน อย่าเอามาคิดว่าเป็นเรื่องเดียวกัน อย่าเอาความที่รู้จักกับตัวตนคนนั้นมาปะปนกับผลงาน และอย่าเอาความรู้สึกกับผลงานมาตัดสินกับความเป็นตัวตนค่ะ ร่ายมาเสียยาว จะถามแค่ว่า จริงหรือเปล่าคะ? เศร้าหรือไม่เศร้ากัน ถ้าเศร้า แสดงว่าสมมติฐานผิด ถ้าไม่เศร้าแสดงว่าคิดถูกทางแล้ว จะได้คิดต่อไป และไม่เอางานเขียนมาตัดสินคนเขียนไงคะ อ่านแล้วงงไหมเอ่ย คุณปอยยังไม่ได้นอน ชอบแวะมาบ้านนี้ก่อนนอนทุกทีเลย สงสัยต้องรอเพ้อ ๆ แล้วค่อยมาพร่ำเพ้อนะคะเนี่ย กร๊ากกก คุณแจงเขียนนิดเดียว คุณปอยต่อซะยาวอีกแล้วค่ะ สามารถไหมคะ เหอะ ๆ ๆ เดี๋ยวกลับกรุงเทพฯคราวนี้ ปอยจะส่งหนังสือไปให้นะคะคุณแจงที่รัก แต่จะส่งไปที่บ้านเลย ไม่ผ่านพี่สาวหรอกจะบอกให้ จะได้อ่านไวไว แล้วก็มาบอกด้วยนะ ว่าชอบอ๊ะป่าวอ่ะ...เค๊? ประมาณว่าใจร้อนไงคะ อยากให้คุณแจงอ่านไวไว เห็นบ่นไว้หลายบ้านแล้วค่ะ อิอิ คุณปอยสบายดีนะ คิดมากหลายเรื่องหน่อย เลยไม่ได้ตอบเมล์ด้วย ขอโทษนะตัวเอง แล้วคุณแจงบายดีใช่ไหมคะ น้องนางฟ้าก็สบายดีเนอะ คิดถึง ๆ ค่ะ ไว้มาคุยใหม่น้า   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 20 ตุลาคม 2551 7:40:08 น.

^ ^ ^ ขอต่อความจากความเห็นข้างบน...... รู้สึกเหมือนกันว่า งานเขียนใดใดก็ตามที่เขียนออกมาจากศิลปิน เราก็มักคิดว่าเป็นตัวตนตอนนั้นทุกครั้งไป และก็พลอยเป็นห่วงเป็นใย อาจจะรู้สึกอินท์กับข้อความที่ถ่ายทอดออกมากระมัง..... ที่คิดเช่นนั้น เพราะตัวเราเองก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน รู้สึกอย่างไรตอนไหน ก็อยากจะบรรยายแบบนั้นจริงๆ.... คิดถึงคุณแจงและนางฟ้าตัวน้อยด้วยนะคะ   โดย: นางฟ้าอรชร 20 ตุลาคม 2551 12:39:36 น.

แวะมาทักทาย สุขสันต์วันจันทร์ค่ะคุณแจง   โดย: เดหลีสีแดง 20 ตุลาคม 2551 12:46:18 น.

ก่อนเพลงจะขึ้น..ตุ๊กกะจะแวะมาบอกว่า..คิดถึง แล้วพอเพลงขึ้น ตุ๊กถึงกับชะงักเลยเชียว เพลงนี้เคยำให้ร้องไห้มาแล้ว ...ไม่คิดว่ากลอนเปล่านี้ กับเพลงนี้ จะทำให้ refresh หน้านี้ หลาย ๆ รอบ ... ตุ๊กเคยคิดว่าบางอย่างที่ตุ๊กรู้สึกแต่เขียนมันไม่เป็น ตุ๊กมาแอบเอาจากบทความของความรู้สึกได้ที่บ้านคุณแจง ขอบคุณนะคะ คิดถึงเสมอ   โดย: แม่มด (GreenWitch ) 20 ตุลาคม 2551 18:06:32 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ แจงแต่งกลอนเพราะนะ มันเศร้า....ได้ใจดี   โดย: rizzonte 20 ตุลาคม 2551 19:23:59 น.

คุณแจงที่รัก แสงเทียนก่อนจะมอดดับ ยังทิ้งควันไฟเอาไว้ให้แสบตา น้ำตาเทียนที่กองพอกพูน ทำให้รู้ว่าเวลาที่ผ่านมา เราได้ผูกพันกันมานานแค่ไหน สุดท้าย แสงเทียนได้ดับไปแล้ว แต่ความสว่างยังวาบในใจ ...บ่อยครั้งที่คิดถึงกัน คิดถึงคุณแจงนะคะ ^^   โดย: BeCoffee 20 ตุลาคม 2551 21:19:47 น.

ดีจ้า ... กลอนเปล่าแบบนี้พีว่าอ่านแล้วอินจัง .. ขนาดไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องราว แต่ก็ทำให้คิดไปไกลซะได้ ... โชคดีว่าอ่านบล็อกวันนี้แล้วได้อ่านข้อความ ของหลายๆ คนต่อเติม อย่างของน้องปอย แล้วก็ของคุณเอ๊กซ์ .. มันก็ให้มุมที่แตกต่างกันดีจัง แต่ว่าพี่ว่าเป็นบางอารมณ์ บางครั้งเรื่องราวเกิดขึ้น อาจจะไม่ได้เกิดกับเราแต่ว่าเกิดกับคนรอบข้าง เลยเป็นแรงบันดาลใจได้ดีเหมือนกันกับการสร้างสรรค์ ผลงานอ่ะค่ะ   โดย: JewNid 21 ตุลาคม 2551 8:16:47 น.

คุณแจง แวะมาทักทายยามบ่ายค่ะ กลอนเศร้าจัง..... จนอดคิดไม่ได้ว่า คุณแจงไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าหนอ... เพราะทุกครั้งที่เขียนกลอน อารมณ์ของเดหลีก็เป็นแบบนั้นน่ะค่ะ แหะๆ เลยอดคิดเป็นตุเป็นตะไปเองว่าอาจจะเหมือนกัน ยังไงก็สู้ๆ นะคะ ความเศร้ามันจะผ่านไปในที่สุด ฝากหอบแก้มนางฟ้าตัวน้อย (ตอนนี้คงตัวโตน่าดู) ด้วยนะคะ   โดย: เดหลีสีแดง 21 ตุลาคม 2551 14:00:42 น.

ปล. "หอมแก้ม" ค่ะ ไม่ใช่ "หอบแก้ม" แหะๆ   โดย: เดหลีสีแดง 21 ตุลาคม 2551 14:01:58 น.

เพลงปวดร้าวมั่กๆเลยค่ะ "แม้ความผิดจะเป็นครูได้ดีก็จริง แต่การนำความผิดพลาดของผู้อื่นมาสอนตัวเอง โดยไม่ต้องทดลองทำผิดด้วยตัวเองนั้นนับเป็นความฉลาดกว่า" นั่นสิเหมือนเคยได้ยินประโยคนี้จากไหนน๊อ คิดไม่ออกแฮะ   โดย: TaMaChAN (narumol_tama ) 23 ตุลาคม 2551 1:03:02 น.

แวะมาทักทายค่ะ   โดย: หวัน (หวันยิหวา ) 23 ตุลาคม 2551 21:28:42 น.