รักต่างวัย เรื่องยุ่งๆ ที่อ่านพบได้ในนิยายทั่วๆ ไป แต่ก็ทำให้คนปวดหัวมานักต่อนัก ไม่แปลกหรอก หากคนที่แก่กว่าจะเป็น ผู้ชาย แต่นี่ หญ้าอ่อน ดันเป็นนายเบส หนุ่มม.ปลายวัยสิบเจ็ดปีส่วน โคแก่ ดันเป็นชนิสา สาวออฟฟิศรุ่นพี่ หน้าตางั้นๆที่บังเอิญเจอกันบนรถเมล์ เมื่อฝ่ายชายถูกมองว่าความรักของเขาเป็นเพียงความ หลง ส่วนฝ่ายสาวก็เผลอรักคนอื่น แถมเป็นคนที่มีเจ้าของแล้วด้วยสิ แล้วจะทำอย่างไรกับรักที่ทั้งโดนกีดกัน ทั้งต้องแคร์สายตาคนรอบข้าง มาช่วยกันลุ้นดีกว่า ว่างานนี้ โค (สาว) แก่ จะเคี้ยวหญ้า (หนุ่ม) อ่อนได้หรือไม่นิยายเรื่องนี้เป็นไปตามชื่อเรื่องเลยค่ะ เรื่องราวของเบสหนุ่มน้อยวัยสิบเจ็ดนักเรียนชั้นม.ปลาย กับชนิสาสาวออฟฟิสที่แก่กว่าถึงสิบปี (คนเขียนกล้าเล่นเนอะ เห็นวัยที่ต่างกันขนาดนี้แล้วยังแอบตกใจ) จากจุดเริ่มต้น ณ ป้ายรถเมย์ กลายมาเป็นความรักที่ทั้งน่ารักและน่าลุ้นบอกตามตรง ถ้าไม่ได้ยินเสียงเชียร์ว่าสนุกนักหนา จะไม่ซื้อมาอ่านแน่นอน (หนึ่ง..เพราะช่วงนั้นพล็อตกินเด็กมาแรง สอง..ชื่อเรื่องไม่สะดุดใจเสียเลย) แต่เมื่อได้อ่านแล้ว ขอบอกว่าถูกจริตมากๆ เล่มบางแต่มีความน่ารักจนวางไม่ลง สนุกสนานไปกับมุกเล็กๆน้อยๆที่ผู้เขียนบรรจงใส่เข้ามาอย่างถูกจังหวะ อ่านไปยิ้มไปกับสำนวนขำๆ ที่อาจไม่ถึงขนาดที่ต้องกรามค้าง แต่ถ้าเป็นคนเส้นตื้นก็ต้องมีบ้างแหล่ะที่ต้องอมยิ้มจนแก้มตุ่ยแน่นอนยังไม่รวมไปถึงความน่ารักของพระเอก ความโก๊ะเล็กๆและไร้เดียงสาของนางเอก หนุ่มน้อยที่โหยหารักแท้และความอบอุ่น ส่วนสาวเจ้าก็เป็นสาวเกือบหัวใจแห้งเหี่ยวขาดรักอย่างรุนแรง(นิดหน่อย) มาเจอะกันก็เลยเป็นเรื่อง คนหนึ่งก็รุกแบบตรงๆดื้อๆให้รู้ว่าชอบนะจะได้ไม่เข้าใจผิด ส่วนอีกคนก็พยายามหนีหัวใจตัวเอง..บอกตัวเอง เย็นไว้ ใจเย็นไว้ นั่นเด็กอายุแค่สิบเจ็ดเองนะ แหม..แต่นายเบสก็อ่ะนะ อายุแค่นี้ ทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก เซ็กซี่ ขี้อ้อน เอาแต่ใจ และช่างเอาใจขนาดนั้น แถมยังมีความคิดความอ่านเป็นผู้ใหญอีกต่างหาก ใครจะอดใจไหวคะคู๊ณ.ณ..ณ..ณความเห็นส่วนตัว ชอบนิยายเรื่องนี้มากเลยค่ะ เรียกว่าหยิบมาอ่านกี่ครั้งก็ยังยิ้มได้ เป็นนิยายเบาๆค่ะ ไม่เครียดอะไร แม้จะมีปมบ้าง แต่ก็เป็นปมเล็กๆ ที่ไม่มีผลต่อเรื่องเท่าไหร่ เพราะใจคนอ่านเทไปให้ความรักของตัวเองไปหมดแล้ว สำนวนลื่นไหล อ่านเพลิน ไม่น่าเชื่อว่าคนเขียน(ซึ่งเป็นผู้ชาย)จะเขียนได้น่ารัก กุ๊กกิ๊กและเข้าใจหัวอกผู้หญิงได้ดีขนาดนี้ตอนอ่าน เราก็จินตนาการนายเบสตอนรู้จักกันใหม่บนป้ายรถเมล์หน้าตาเป็นมาริโอ้ เมาเร่อ แต่พอถึงช่วงที่หวานๆขี้อ้อน หน้าน้องนิชคุณก็ลอยมาในจินตนาการโดยไม่ต้องเชิญ นายเบสภาคร้ายๆ ต้องน้องชินเท่านั้น แบดบอยแบบน้องชินเท่านั้น ส่วนตัวชนิสา นางเอกของเรื่อง 55555+ ก็จินตนาการเป็นข้าพเจ้าเองค่า หน้าไม่ให้ หุ่นไม่ให้ แต่วัยใกล้เคียง แบบว่า..ใช่เลย หุหุถึงจะชอบ..แต่ก็ไม่ขอชมอย่างเดียว ขอพูดในส่วนที่ไม่โดนใจนิดหน่อยก็แล้วกันความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ บางคนอาจจะไม่รู้สึกก็ได้-ชื่อเรื่องยังไม่ค่อยโดดเด่น ดึงดูดใจเท่าไหร่-หน้าปกมันวัยรุ่นไปหน่อย จริงๆก็นิยายวัยรุ่นนั่นแหล่ะ แต่เราไม่ชอบปกแนวนี้-ปมปัญหาของพระเอกและพ่อมันน้อยไป..โดนตบตีอย่างรุนแรง แต่จบรวดเร็วไปหน่อย-ตัวร้ายมีหน้าที่ร้ายอย่างเดียว..เสียดายบุคลิกของตัวละครอย่างแพม โถ ดันเป็นโรคนั้นจุดที่ขัดอีกนิดเดียว..ก็คือพระเอกอายุสิบเจ็ดปี สงสัยจะเป็นเพราะเราแก่ไปหน่อยล่ะมั๊ง เลยยังจินตนาการว่าเด็กอายุสิบเจ็ด มันจะยังเด็ก เด๊ก เด็กเหลือเกิน..ถ้าไม่มีมาริโอ้ น้องคุณ น้องชินมาให้จินตนาการนี่ รับรองเราต้องนึกหน้าพระเอกไม่ได้แน่ๆ เพราะอ่านๆไป บุคลิกของพระเอก เรานึกไปถึงผู้ชายอายุประมาณยี่สิบเอ็ดกำลังดี แต่ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ นายเบสนี่น่ารักจนคนอ่านใจละลายแน่ๆชวนอ่านเล่มนี้ค่ะ น่ารักกลมกล่อมกำลังดี และเราขอนิยามหนังสือนิยายเล่มนี้ ว่าเป็นนิยายที่ทำให้ผู้ใหญ่ใจแตกค่ะ อิอิ อ่านแล้ว อยากกินเด็กชะมัด ท่าทางจะกระชุ่มกระชวยน่าดู เมื่อก่อนไม่เคยรู้สึกว่าเด็กที่อ่อนกว่ามากๆจะน่ารักน่าหลงอะไรมากมาย แต่อ่านนิยายเล่มนี้แล้ว ผู้เขียนทำให้เราเชื่อว่าเด็กอายุสิบเจ็ดจะเป็นพระเอกได้ค่ะ และมีเสน่ห์อย่างเหลือล้นเสียด้วยชอบงานเขียนของคุณRobinhoodเสียแล้ว ใครมีหนังสือสนุกๆน่าอ่านของเขาแนะนำบ้างไหมคะ
) แต่อ่านรีวิวเรื่องนี้ชักสนใจ ถ้าอ่านจบแล้วอยากกินเด็กบ้าง ใครจะรับผิดชอบล่ะคะเนี่ย 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [
คุณได้เข้าสู่วัยกินเด็กแล้วค่ะ !! ปุ้งปัง ปุ้งปัง
อาการอยากกินเด็ก ไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกวัยนะคะ ต้องถึงวัยเท่านั้นค่ะ ก่อนวัย หรือ เกินวัยก็ไม่ได้ค่ะ.
เรื่องนี้ยังไม่ได้อ่านค่ะ ปกมันชวนให้มองผ่านมาก ๆ ส่วนคนแต่ง ก็ไม่รู้จักเลย
แต่ไว้จะลองหามาอ่านค่ะ .. ชอบกินเด็กเหมือนกัน