วันก่อนได้รับโปสการ์ดมา 1 ใบ ตอนเห็นแผ่นขาวๆ นอนอยู่ในตู้รับจดหมายสีเขียวหน้าบ้าน ฉันก็ไม่ได้คาดหวังอะไร แค่แอบสงสัยอยู่ในใจ ว่าใครกันหนอส่งมาให้ เพราะปกติแล้ว ไม่ค่อยมีโปสการ์ดเดินทางมาถึงซักเท่าไหร่ ส่วนมากจะเป็นบิลค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์เสียมากกว่า...


แต่พอเห็นที่มาของโปสการ์ด รู้สึกเหมือนหัวใจพองโต...สิ่งที่ทำให้หัวใจพองโต ไม่ใช่ว่าเพราะมันมาจาก ที่ไหน แต่เพราะว่า ใคร เป็นคนส่งมาให้ต่างหาก
















ครั้งแรกที่เริ่มเขียนบล็อก ฉันเคยแฝงตัวเป็น นักอ่านเงา ในบล็อกแก็งค์มาก่อน อ่านไปเรื่อยๆ ตามแต่หัวข้อที่น่าสนใจ แล้วฉันก็ตกหลุมรักงานเขียนของผู้หญิงอยู่ 2 คน ..มันอาจจะไม่ใช่งานเขียนที่พิศดารพันลึกอะไรหรอก แทบจะไม่ใช่เรื่องสั้น หรือนวนิยายอะไรด้วยซ้ำ ก็แค่ผู้หญิง 2 คน 2 บล็อก ที่เขียนอะไรเรื่อยเปื่อย บอกเล่าประการณ์ชีวิตประจำวัน อะไรทำนองนั้น แต่ฉันกลับหลงรัก หลงรักสำนวนภาษาที่เรียบง่ายแต่อ่านแล้วไม่น่าเบื่อ และหลงรักความคิด ความอ่านที่แฝงอยู่ในนั้นด้วย ...


จนวันหนึ่ง เราได้กลายมาเป็นเพื่อนบล็อกกัน เราเคยเปิดกลุ่ม ถนนสายนี้มีมิตรภาพ เขียนอะไรสนุกๆ ร่วมกัน อยู่นานเป็นปีถึงสองปีทีเดียว ก่อนที่กิจกรรมของพวกเราจะต้องปิดตัวลง เพราะต่างคนก็ต่างมีภาระกิจ ชีวิตส่วนตัวที่ต้องดำเนินไปข้างหน้า...


คิดถึงความรู้สึกเก่าๆ มันทำให้ฉันอมยิ้มและมีความสุข อยากกลับไปช่วงเวลานั้นอีก... จริงๆ เรา 3 คนยังไม่ได้หายไปไหน เรายังคงติดต่อกันผ่านโลกไซเบอร์เป็นครั้งคราว ตามแต่โอกาสจะอำนวย การยิ่งใกล้กัน ทำให้ฉันได้รู้ว่า จริงๆ แล้ว สิ่งที่เรา(ฉัน) เคยคิดว่า เราคิดอะไรเหมือนๆ กัน จริงๆ แล้ว ยังมีหลายสิ่งหลายอย่าง และความคิดบางอย่างที่แตกต่างกันมากมายทีเดียว


โปรการ์ดใบน้อยโบยบินมาจาก NaNteS ฝรั่งเศส เป็นครั้งแรก หลังจากที่ฉันส่งกระเป๋าที่ฉันตั้งใจเย็บเองไปให้เธอ จริงๆ เธอเคยส่งโปสการ์ดมาจากเมืองไทยมาให้ฉันด้วย (คราวนั้นเป็นฝีมือการถ่ายภาพของเธอเอง ซึ่งสวยงามมาก)





จริงๆ แล้ว ฉันรู้ข้อเสียอย่างหนึ่งของตัวเองอยู่เสมอ ว่าตัวเองนั้นมีบุคลิกที่เหมือนจะกับเข้ากับคนได้ง่าย คุยกับใครได้หมด แต่ลึกๆ ลงไป กลับมีเส้นกั้นบางๆ บางอย่าง ที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรขวางกั้นอยู่เสมอ เวลาที่เรารู้จักใครซักคนอย่างผิวเผิน มันสนุกและเป็นกันเองมากกับการพูดคุยเรื่อยเปื่อยในทุกเรื่อง แต่เมื่อเริ่มคุ้นเคยมากขึ้น มันกลับทำให้การพูดคุยเรื่อยเปื่อยนั้นมันยากขึ้นกว่าเดิม ฉันจึงชอบที่จะมีความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนกับใครซักคนอยู่เพียงแค่นั้น แค่เส้นกั้นบางๆ ขวางอยู่ ...นั่นจึงเป็นเหตุผลหนึ่ง ที่ทำให้ฉันเป็นคนมีเพื่อนสนิทในชีวิตจริงน้อยเหลือเกิน


แต่ฉันรักมิตรภาพระหว่างเพื่อนครั้งนี้มาก และอยากถนอมมันไว้ให้นานที่สุด...

Create Date : 04 กรกฎาคม 2555
Last Update : 4 กรกฎาคม 2555 7:12:33 น.		3 comments
Counter : 1025 Pageviews.
Share Tweet