ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ริมถนนผู้คนขวักไขว่
ตรงสามแยก รถยนต์มากมายวิ่งผ่านราวกับฝูงมด
หญิงสาวที่เดียวดาย กับความเหงาและอ้างว้าง
กาแฟแก้วเล็กๆ ตรงหน้า
รสชาติหวานปนขม..หวานน้ำตาลครึ่งช้อน ไร้ครีมเทียม
ดื่มพรวดลงคอไป..รสขมซ่านติดปลายลิ้น
ลมโชย..พัดชายกระโปรงพริ้วไหว
เหลือบตามองรถยนต์ที่แล่นผ่าน..ถนนเบื้องหน้า ทางแยกทางนั้น
เธอจะเลือกเดินไปทางไหนดี..???
เลื้ยวซ้าย ไร้คนเคียงข้าง..เลี้ยวขวา ไม่มีปลายทางรออยู่ตรงนั้น
ตรงไปคือเส้นทางที่หวาดหวั่น..ไม่รู้ว่าจุดสิ้นสุดอยู่ตรงไหน
ถอยหลังกลับก็ไม่ได้..เพราะนั่นคือเส้นทางที่เธอไม่ต้องการกลับไป
...
...
...
...
...
...
...
...
เธอจึงเลือกที่จะนั่งอยู่ตรงที่เดิม..ที่ร้านแห่งนั้น
อยู่กับความจำเจ ความน่าเบื่อ
ดื่มกาแฟที่เหมือนเดิม ..ทุกวัน ทุกวัน
รสหวาน..ไม่ทำให้เธอ..อิ่มเอม
รสขม..ไม่ทำให้เธอเจ็บปวด
เธอเคยชิน.กับความว่างเปล่าเหล่านี้เสียแล้ว
เธอไม่ชอบความรู้สึกนี้...แต่เธอไม่เลือกก้าวเดินต่อไป
ทางใด......ทางหนึ่ง
...
...
...
...
...
...
...
เพียงเพราะเธอขลาดกลัว...เธอกลัวอนาคตที่มองไม่เห็น
เธอไม่กล้าเสี่ยง..เพียงเพราะเธอขี้ขลาด..นั่นเอง
เธอ..กลัวความเสี่ยง..เธอจึงไม่กล้าก้าวเดินไปข้างหน้า
เธอกลัวความเร็ว..เธอจึงไม่กล้าหัดขับรถ
เธอกลัวความสูง...เธอจึงไม่เล่นรถไฟเหาะ
เธอกลัวความรักจะทำให้เธอเจ็บปวด..เธอจึงหลบสายตา
แม้เพียงชายหนุ่มสักคน...ยิ้มให้เธอ
...
...
...
...
...
...
...
สมน้ำหน้าแล้ว..ที่เธอต้องทนอยู่อย่างนี้ เพราะความขลาด
รู้อะไรไหม..ที่รัก
ถ้าเธอมีความกล้า..มากกว่านี้อีกซักนิด
เธออาจค้นพบความสุข..มากกว่าที่เป็นอยู่นี้ ก็ได้
ไปสิ..เลือกเดินไปซักทาง อาจมีความสุขรอเธออยู่
สุขมาก หรือสุขน้อย...ไม่รู้
รู้แต่ว่า...อย่างน้อย..ก็คงดีกว่า
การนั่งจมอยู่กับความทุกข์และเบื่อหน่ายอย่างนี้
เชื่อฉันเถอะ...ฉันอยากให้เธอ มีความสุข
เธอสุข ฉันก็สุข...เพราะตัวเธอก็คือตัวฉัน
ใจเธอก็คือใจฉันเอง..เพราะเราคือคนคนเดียวกัน
..ฉันเอง...ส่วนลึกในใจเธอ...
Il caffe
Deve Essere Caldo
Come l' Inferno Nero
Come il Diavolo Puro
Come un Angelo Dolce
Come l' Amore
กาแฟที่นี่...แก้วเล็กมากเลย
ดื่มอึกเดียวก็หมดแล้ว..รสชาติเข้มข้นเหลือเกิน
เค้าว่ากันว่า...กาแฟที่อร่อย..ต้องร้อนมากมาก
ชงจากเครื่องชงกาแฟ..และดื่มทันที
แต่ฉันว่ากาแฟเย็น...ก็อร่อยดีนะ
แต่ว่ากาแฟร้อน...อร่อยกว่า..ความชอบส่วนตัว
เมื่อก่อน ไม่เคยดื่มกาแฟ เพราะนอนไม่ค่อยหลับ
แต่ตอนนี้..ฉันตกเป็นทาสความหอมกรุ่น..หวานนิดๆขมหน่อยๆซะแล้วล่ะ
กาแฟที่อร่อย..ต้องร้อน
เหมือนอเวีจีสีดำ เหมือนนรกที่มืดมิด
เหมือนยมทูตที่เข้มแข็ง ร้ายกาจ
เหมือนนางฟ้าที่อ่อนโยน และแสนหวาน
เหมือนความรักที่นุ่มนวล และร้อนแรง
หลายคนอาจงงงง..ว่าเจ้าของบล็อกนี้
มันแปรภาษาอิตาลี อย่างไร..ไม่รู้เรื่องเลย
พูดง่ายๆ..คือแปรตามมันสมองที่มีอยู่กระจิ๊ดริ๊ด
และความรู้เรื่องภาษา..ที่มีอยู่จำกัดเหลือเกิน
แบบว่าแปรตามความพอใจ..ฉันรู้ว่าอาจไม่ถูกต้อง
จึงขออภัยไว้ณ ที่นี้ด้วย..นะคะ...ด้วยรัก
ฟ้าใกล้สว่างแล้ว แว่วเสียงสกุนา
ฉันเพิ่งตื่นนิทรา ลืมตาได้ไม่นาน
นกตัวนึงเกาะไม้ คล้ายรอคู่ขับขาน
เสียงมันเศร้ากังวาล เห็นมันคอยอยู่นาน..บินไป
ฉันเหมือนนกตัวนั้น ฝันเฝ้าคอยคู่ใจ
เขาไปอยู่ที่ไหน เห็นไหมดวงตะวัน..ฉันเหงา
ใกล้ค่ำนกบินมา ท้องฟ้าเริ่มเงียบเหงา
นกตัวเก่าซึมเศร้า เฝ้าคอยคู่เช่นเรา
นกตัวนั้นหลับตา คิดว่ามันคงเหงา
นกก็เหมือนกับเรา เศร้าด้วยความขื่นขม..เพียงใด
แสงจันทร์เริ่มสลัว หัวใจเริ่มสลาย
เขาไปอยู่ที่ไหน เห็นไหมจันทร์เจ้าขา..ฉันเหงา
ใกล้ค่ำนกบินมา ท้องฟ้าเริ่มเงียบเหงา
นกตัวเก่าซึมเศร้า เฝ้าคอยคู่เช่นเรา
นกตัวนั้นหลับตา คิดว่ามันคงเหงา
นกก็เหมือนกับเรา เศร้าด้วยความขื่นขม..เพียงใด
แสงจันทร์เริ่มสลัว หัวใจเริ่มสลาย
เขาไปอยู่ที่ไหน เห็นไหมจันทร์เจ้าขา..ฉันเหงา
เขาไปอยู่ที่ไหน เห็นไหมจันทร์เจ้าขา..ฉันเหงา
gluhp
แวะมาทักทายค่ะ
สถิติเค้าเท่าไรก็ไม่รู้นะ อิอิ ขอให้มันอยู่กับเรานานที่สุดก็พอ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [
