โปรยปก...เขา... นักศึกษาแพทย์ สูง เท่ หล่อ รวย แถมยังมาดดีอีกต่างหาก (เค้าเรียกขี้เก๊กต่างหากล่ะยะ) แต่ติดขัดนิดเดียวตรงที่มีอดีตซับซ้อนและคับแค้นไปหน่อย (ไม่หน่อยนะ มันเป็นปัญหาใหญ่ระหว่างเราเลยล่ะ) ดันเกิดมาสะดุดเข้ากับ คุณอา ของเพื่อนสนิทเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ และความบังเอิญก็ทำให้ยิ่งพัวพันอีนุงตุงนังหนักเข้าไปทุกที เธอ... สาวสวยที่ดูภายนอกแล้วสุดเซ็กซี่ (ภายใน ที่ผมเห็นก็แอบเซ็กซี่นะ... โอ๊ย ทุบผมทำไมเล่า) แต่จริงๆ แล้วนิสัยประหลาดสุดๆ (จริง ผมขอสนับสนุน... โอ๊ย ทุบอีกละ) พยายามจะทำตัวเป็น คุณอา ที่ดีของ เด็กๆ แล้วเชียวนะ แต่ทำไมอีตาขี้เก๊กคนนี้ถึงได้คอยก่อให้เกิดความรู้สึกแปลกๆ อยู่เสมอเลยล่ะเนี่ย...อย่าบอกนะว่าเธอรู้สึกพิเศษกับเพื่อนของ หลาน น่ะ ไม่นะ... ม่ายยยความเห็นส่วนตัว...เล่มนี้บอกตามตรงว่าถ้าอ่านแต่โปรยปก คงไม่คิดซื้อมาอ่าน(ไม่ค่อยชอบ) พล๊อตมันน่ารักก็จริง สาวสวยสูงวัยกว่า กับพระเอกวัยรุ่นมาดเข้ม มีปมในใจเรื่องครอบครัว แนวนี้ชอบอยู่แล้วค่ะ เพียงแต่ไม่ชอบโปรยปก อ่านแล้วมันเด็กๆ ไปหน่อย เพิ่งเคยเล่มนี้เป็นเล่มแรกและเล่มเดียวค่ะ สำหรับนักเขียนที่ชื่อว่า"อัญชรีย์" สนุกไหม..ในส่วนของเนื้อเรื่อง สำหรับเราถือว่าสนุกค่ะ พล็อตอาจไม่แปลกใหม่อะไรมากมาย แต่สำนวนภาษา อ่านลื่นไหลดีไม่มีสะดุด การดำเนินเรื่องก็น่ารัก กุ๊กกิ๊กดีและสงสัยช่วงนั้น นิยายที่นางเอกกินเด็กมาแรง ครั้งแรกที่ได้อ่านเลยมีความรู้สึกว่าน่ารักมากๆ พระเอกก็เป็นไปตามสูตรนิยม น่ารัก เข้ม หล่อรวย มีปมในใจ แต่นางเอกออกจะแปลกไปซักหน่อย ปกติในนิยายแนวนี้นางเอกต้องไม่สวย เปิ่น เชย แต่นางเอกเรื่องนี้ สวย เซ็กซี่ เปิ่น ไร้เดียงสา (แต่ไม่เชยนะ) อ่านแล้วก็น่ารักดี... เสียอย่างเดียว เริ่มต้นครึ่งแรก สนุกมากนะ ลุ้นความสัมพันธ์ของพระเอก นางเอก แต่พอไปถึงเกือบครึ่งทาง คู่รองกลับมีบทบาทเด่นมากขึ้น(มาก) น่าลุ้นและมีปมขัดแย้ง (ทางอารมณ์) ที่น่าสนใจกว่า เลยทำให้คนอ่านอย่างเราลืมคู่เอกไปชั่วขณะอีกอย่างสงสัยเราเป็นพวกชอบคู่รองมั๊ง เพราะอ่านเรื่องไหน เรื่องนั้น ถ้ามีพระเอก,นางเอกสองคู่เมื่อไหร่ จะเทใจไปเชียร์คู่รองซะเป็นส่วนมากบุคลิกนางเอกน่ารักนะ อ่านไปยิ้มไป กับสาวสวยมากๆ แต่แอบโก๊ะ แอบเซ็กซี่ หลานนางเอก(นางรอง) ก็มีความน่ารัก และมีตัวตนที่อาจจะเหมือนสาวๆ ทั่วไปนั่นแหล่ะ ปากเก่งปากกล้า ปากดี ไม่กลัวใคร แต่เอาเข้าจริง รักใครกลับไม่บอก ปากกับใจไม่ตรงกัน..เรื่อยๆ เพลินๆ ค่ะ ถ้าเอาแบบอ่านแล้วสนุกสนาน ไม่เครียด อ่านไปยิ้มไป น่ารัก คิขุ ก็ขอเชียร์เรื่องนี้ของอัญชรีย์ซักเรื่องแล้วกัน แต่อาจเป็นความรู้สึกของเราคนเดียวก็ได้นะ ที่รู้สึกว่าเรื่องนี้เริ่มต้นสตาร์สได้สนุก แต่เกือบพอถึงกลางเรื่อง เข้าสู่ปมปัญหา ความสนุกเริ่มแผ่วลงปล. เคยไปอ่านความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเวปๆ หนึ่ง แล้วมีคนเข้ามาโพสน์ว่า ไม่ชอบเรื่องนี้อยู่อย่างนึง คือใช้คำว่า เกลียด เยอะไปหน่อย มันฟังดูรุนแรงและน่าจะใช้คำอื่นแทนอ่านแล้วเราก็ขำ คำว่า เกลียด นั้นมันเป็นมุกไม่ใช่เหรอ แบบที่คนเขียนเขาใส่เข้ามาในบุคลิกนางเอก ให้มันเป็นคนฮิตติดปากนางเอก เวลาที่เธอน้อยใจ งอน อาย อะไรแบบนี้ในสถานการณ์ต่างๆ เธอจะกระเง้ากระงอดและพูดแก้เก้อว่า...เกลียดภีมจริงๆ เลย...ปาน ฉันเกลียดแกจริงๆ เลย รู้ทัน...อาเกลียดเปิ้ลจริงๆ เลย ไม่รัก ไม่สนใจแล้วประโยคด้านบน ยกตัวอย่างเฉยๆ นะคะ จำประโยคจริงๆ ไม่ได้แล้ว...ต้องอ่านรวมกับบริบทโดยรวมค่ะ เราว่ามันน่ารักน่าชังจะตายไป
ว่าแล้วก็จดใหม่อีกรอบ อิอิ คราวหน้าไปร้านเช่าจะไปเหล่ๆหาเล่มนี้ซักหน่อย
ดูท่าทางจะน่ารักดีนะคะ