ดึกแล้ว :: รอคืนพรุ่งนี้
พบรักแมนชั่น
ดึกแล้ว..
ชั้นล่างสุดที่ประกอบด้วยมินิมาร์ทเล็กๆทางซ้ายมือ ส่วนกลางเป็นร้านอาหารของแมนชั่น และด้านขวามือเป็นเค้าเตอร์ตอนรับซึ่งอยู่ติดกับประตูทางเข้าไปสู่ลิฟท์ที่อยู่ด้านในถัดไปนิดหน่อย พนักงานคนสวยที่มีรอยยิ้มเฉยชาอยู่เป็นนิด ส่งยิ้มให้ฉันนิดหน่อยตามมารยาทของพนักงานเมื่อฉันเปิดประตูเข้าไปด้านใน
ดึกขนาดนี้..ช่วงเวลานี้มีแต่ความว่างเปล่า ผู้คนคงกำลังหลับใหลอย่างมีความสุขบนเตียงอันแสนนุ่มนวล..ส่วนบางคนอาจกำลังนอนหลับไปพร้อมกับคราบหยาดน้ำตา
"กลับดึกเหมือนเคยเลยนะ" หญิงสาวพนักงานผู้นั้นทัก ฉันยิ้มรับ ไม่กล่าวกระไร เหนื่อยเกินกว่าที่จะพูดอะไรกับใครทั้งนั้น
ปิ๊งป่อง..ลิฟท์เปิดออก
"ช้าไปยี่สิบห้านาทีนะ" เสียงทุ้มๆนุ่มๆ คุ้นๆเหมือนเคยได้ยินมาก่อนเอ่ยขึ้น และเอื้อมมือแข็งแรงมาดึงฉันเข้าไปด้านในลิฟท์ ก่อนที่ขาของฉันจะทำงานเองเสียเอง
"ขอโทษนะ" ฉันเอ่ยขอโทษออกไปเหมือนทุกครั้ง..ด้วยอารมณ์ที่เฉยชา จำได้เลือนลางว่าได้ยินเสียงเขาพูดอะไรบางอย่างเบาๆที่ข้างหู แล้วทุกอย่างก็เงียบงันไป ได้ยินแต่เพียงลมหายใจเบาๆ แล้วหนักหน่วงขึ้น ..เหมือนร่างกายและหัวใจล่องลอยไป..ลอยไป..ลอยไป..
เสียงครางเบาๆของการเสียดสีของลิฟท์ที่เลื่อนขึ้น ดังก้องอยู่ในหู..เลื่อนขึ้นแล้วเลื่อนลง เลื่อนลงแล้วเลื่อนขึ้น..ไม่มีที่สิ้นสุด
คุณเคยพบรักในลิฟท์ไหมคะ?
แค่ไม่กี่วินาทีที่กับคนแปลกหน้า..ที่เหมือนยาวนานชั่วชีวิต
ฉันไม่เคยเจอหรอกค่ะประสบการณ์แบบนี้ แต่เคยอ่านนิยายทำนองนี้มาบ้างก็แอบเก็บไปฝันหวาน ว่าถ้าเกิดขึ้นกับเราบ้างซักครั้งจะเป็นอย่างไรบ้างน้า?? คงน่าตื่นเต้นพิลึก..วันดีคืนดี..เข้าลิฟท์กับคนแปลกหน้าทีไร ก็อดอมยิ้มและต่อยอดจินตนาการในฝันของตัวเองไม่ได้.. ถ้าเจอเขาในลิฟท์ รักของเราจะไปจบที่ไหนหนอ
แต่ฝันหวานอยู่ได้ไม่นานหรอก..ความจริงต่างหากที่จะสถิตอยู่นิจนิรันดร์
ฉันพบเขาครั้งแรกในลิฟท์แห่งนี้นี่แหล่ะ...เราสบตากัน..และก่อนที่ฉันจะทันรู้ตัว ก็ถูกคนแปลกหน้าผลักเข้าไปทางผนังของสิฟท์ที่ว่างเปล่า ที่มีเพียงเราสองคนเท่านั้น
ดึกแล้ว..เวลาแบบนี้ไม่มีคนหรอก ลิฟท์แคบๆ เวิ้งว้างราวมหาสมุทรและเงียบงันราวกับป่าช้า
ฉันจำได้ว่า..ถูกมือข้างหนึ่งปิดปากไปไว้แน่น ขณะที่ขาแข็งแรงของเขาแทรกเข้ามาแยกขาของฉันให้เปิดกว้าง รู้สึกถึงชายกระโปรงที่ถูกถลกขึ้นสูง
..ไม่จริงใช่ไหม ไม่จริงแน่ๆ ฉันกำลังถูกทำมิดีมิร้ายจากชายที่ไม่รู้จักและไม่เคยพบหน้ามาก่อน
ไม่จริง..
ไม่มีอะไรมายืนยันว่านั่นคือเรื่องจริงหรือเพียงแค่ฝันไป..เเสงสว่างมืดลงเรื่อยๆ เสียงหอบหายใจยังดังอยู่ที่ข้างหู เสียงเสียดสีของลิฟท์ยังคงดังอยู่เป็นระยะๆ ไม่จบไม่สิ้น..
ไม่จริง..
.....................
เกือบรุ่งเช้า..
สะดุ้งตื่นขึ้นมา..ภายใต้ผ้าแพรเย็น นุ่ม และลื่น แอร์ยังคงทำหน้าที่ของมันเหมือนเมื่อคืนวาน คือให้ความเย็นฉ่ำกับผู้พักอาศัย แต่เมื่อตื่นขึ้นมาในยามนี้ กลับให้ความรู้สึกเย็นเฉียบไปถึงขั้วหัวใจ แสงไฟเลือนลางที่หัวเตียง ส่องสะท้อนนาฬิกาปลุกเล็กๆที่วางอยู่ข้างกัน ..เกือบเช้าแล้ว ฉันตื่นขึ้นมาก่อนเวลาที่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้เสียอีก
ถอนหายใจด้วยความโล่งอก..เฮ้อ..ที่แท้ก็ฝันไป
พิงหัวลงกับหมอนนุ่มใบใหญ่สีขาว สงสัยมาการิต้าหลายแก้วในงานเลี้ยงฉลองเมื่อคืนจะทำฉันเพ้อไปหน่อย..คิดฝันอะไรเป็นตุเป็นตะเชียว..เฮ้อ..ถอนหายใจอีกครั้ง..น่ากลัวจริงๆ จากฝันหวานกลายเป็นฝันร้ายได้ยังไง ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนั้นจริงๆ..คงแย่
ขยับร่างเพื่อขดตัวลงไปใต้ผ้าแพรเพื่อให้อุ่นขึ้น ..แต่กลับรู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาที่บริเวณส่วนนั้น..ส่วนที่ลึกลับ..ส่วนที่แสดงถึงความเป็นเพศหญิงชัดเจนที่สุด
ไม่นะ..ไม่จริง..
หยาดน้ำตาปริ่มๆที่หางตา..หลายครั้งหลายหนที่ต้องตื่นขึ้นมายามนี้..แล้วร้องไห้กับตัวเอง..บอกตัวเอง มันก็แค่ฝันไป..ฉันแค่ฝันไปเท่านั้น
แต่ความเจ็บ..มันไม่จางไปไหน
ลุกขึ้นเดินโต๋เต๋ไปหรี่ความเย็นของแอร์ให้เบาบางไป ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูกระจกออกไปรับลมร้อนๆของยามรุ่งเช้าของเมืองกรุง ฟ้ายังมืดอยู่ แสงสว่างเลือนลาง..เหลือบมองไปที่ระเบียงห้องข้างๆของใครบางคนที่คุ้นเคย ฉันได้แต่ยิ้มกับตัวเองอย่างไม่มีเหตุผล
ถึงฉันจะบอกตัวเอง..ว่าไม่อยากให้สิ่งนั้นคือความจริง..อยากให้ยามดึกของทุกคืนที่ผ่านมาเป็นเพียงแค่ฝันไป..ฝันร้ายที่สร้างแต่รอยเจ็บ..เจ็บ..แต่ก็ไม่อาจหลอกตัวเองได้
ว่าลึกๆลงไปแล้ว ฉันเฝ้ารอเวลา อยากให้ถึงยามดึกของพรุ่งนี้เร็วๆ
คิดถึงเสียงเสียดสีของลิฟท์จัง
จบ.
ส่วนบล็อกต่อไปในวันจันทร์ที่ 3 สิงหาคม หัวข้อดังต่อไปนี้ค่ะ "กาลครั้งหนึ่ง..." ใครสนใจเข้าร่วมโครงการสามารถเข้าร่วมได้เลยกฏกติกามารยาทดังนี้ค่ะ -ลงชื่อบอกกล่าวกันไว้ -เขียนเรื่องอะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้ และอัพบลอคในหมวดงานเขียน/บทประพันธ์ -อัพบลอคในวันจันทร์ที่ 3 สิงหาคมนี้ เวลาใดก็ได้ -เมื่ออัพบลอคแล้ว กรุณามาแจ้งอีกครั้งในบลอคของคนใดคนหนึ่ง และเราจะทำการรวบรวมลิงค์อีกทีค่ะ
ยินดีต้อนรับเพื่อนๆ ทุกคนสู่ถนนสายมิตรภาพค่ะ
รายชื่อผู้ร่วมโครงการ ::BeCoffee:: ::nikanda:: ::นางสาวดุ่บดั่บ:: ::กะว่าก๋า:: ::Unravel:: ::Artagold:: ::Paulo:: ::บุยบุย:: ::ส้มแช่อิ่ม:: ::inmemoir:: ::nulaw.m:: ::ขอรบกวนทั้งชุดนอน:: ::ปีศาจความฝัน:: ::นัทธ์:: ::แมงโกชิดเด:: ::ปณาลี::
Create Date : 20 กรกฎาคม 2552 |
|
26 comments |
Last Update : 11 ธันวาคม 2552 6:44:04 น. |
Counter : 831 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: nikanda 20 กรกฎาคม 2552 21:45:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: Paulo 20 กรกฎาคม 2552 22:04:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: nikanda 20 กรกฎาคม 2552 22:25:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: ภาวันต์ 20 กรกฎาคม 2552 22:35:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: ภาวันต์ 20 กรกฎาคม 2552 23:35:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: ภาวันต์ 20 กรกฎาคม 2552 23:48:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: ภาวันต์ 21 กรกฎาคม 2552 0:47:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะก๋า (กะว่าก๋า ) 21 กรกฎาคม 2552 6:07:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: Paulo 21 กรกฎาคม 2552 8:42:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: บุยบุย 21 กรกฎาคม 2552 10:37:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: may-mos 21 กรกฎาคม 2552 12:25:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 21 กรกฎาคม 2552 13:56:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: inmemoir 21 กรกฎาคม 2552 15:34:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: Unravel 21 กรกฎาคม 2552 16:42:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: เทียนสี IP: 62.64.166.57 21 กรกฎาคม 2552 19:11:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปณาลี 22 กรกฎาคม 2552 0:01:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: กองฟอน 23 กรกฎาคม 2552 15:46:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: BeCoffee 23 กรกฎาคม 2552 21:11:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: BeCoffee 26 กรกฎาคม 2552 16:01:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่ภูมิ (Artagold ) 3 สิงหาคม 2552 12:56:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: นางสาวดุ่บดั่บ IP: 125.24.116.7 3 สิงหาคม 2552 13:04:53 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ขอโทษทีนะคะ..เพื่อนร่วมถนนฯ
เข็น"ดึกแล้ว"ออกมาช้ากว่าใครเพื่อนเลย
พอดีมีปัญหานิดหน่อย..แต่ก็เข็นออกมาจนได้อ่ะนะ
แล้วจะย่องไปดู"ดึกแล้ว"ของเพื่อนๆก่อน..ว่าดึกแบบไหนกัน