โตขึ้นหนูอยากเป็น? ::: ไฟฝันย่อมมีวันจาง ขอสารภาพจากใจจริง.. ว่าฉันจำไม่ได้เสียแล้วว่าเคยเขียนเรียงความเรื่อง "โตขึ้นหนูอยากเป็น....."ครั้งแรกชั้นประถมนั้นฉันเขียนว่าอย่างไร ฉันเพียงแต่รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่า ความฝันของฉันนั้นเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ในทุกครั้งที่คุณครูให้เขียนเรียงความเรื่องนี้ ความฝันของเด็กหญิงคนหนึ่ง สามารถเปลี่ยนไปได้ตามสิ่งแวดล้อม ความคิด สิ่งเร้า หรืออะไรอีกมายมายที่สาธยายได้เป็นร้อยเป็นพันข้อ .. นานมาแล้ว .. ฉันเปิดหน้ากลางของหนังสือภาษาไทยเล่มใหญ่เล่มหนึ่งของตัวเองออก..ฉันเหลือบซ้ายแลขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจ จึงเลื่อนหนังสือเล่มเล็กๆบางๆเล่มหนึ่งในมือ ลงไปในหน้ากลางของหนังสือภาษาไทยเล่มนั้น ปิดมันเบาๆอย่างเนียนๆ ด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ(ไม่รู้ว่าเนียนไหม แต่อย่างน้อยฉันก็คิดว่าฉันพยายามจะปั้นสีหน้าเนียนๆที่สุดนั่นแหล่ะ) แล้วจึงถือหนังสือเล่มนี้เดินออกไปจากห้องสมุดเมื่อหมดคาบเรียน ที่วันนั้นอาจารย์ไม่ว่างในชั่วโมงภาษาไทย จึงบังคับแกมสั่งให้นักเรียนห้องม.3/1ลงมานั่งเล่นที่ห้องสมุดแทน นั่นเป็นครั้งที่สองในชีวิต ที่ฉันริอ่านทำตัวเป็นขโมย เป็นการขโมยโดยไม่มีข้อแก้ต่างใดๆทั้งสิ้น ฉันไม่ได้ขโมยมันด้วยอารมณ์ชั่ววูบ ฉันขโมยมันด้วยความตั้งใจเลยทีเดียว ครั้งแรกที่ฉันเห็นหนังสือเล่มนั้นในซอกหนึ่งของชั้นวาง ฉันสะดุดตากับหน้าปกสีขาว ที่มีภาพนกตัวเล็กๆโบยบินอยู่บนท้องฟ้า(หากความจำของฉันไม่ได้ผิดเพี้ยนเพราะความแก่ชราของวัยเลยเบญจเพสแล้วล่ะก็..ฉันคิดว่าหน้าปกมันเป็นเช่นนั้น) ภาพนั้นถูกร่างจางๆด้วยดินสอ ส่วนชื่อหนังสือ..ฉันจำไม่ได้เสียแล้ว รู้แต่ว่าเมื่อเปิดอ่านด้านใน ฉันไม่สามารถวางมันลงได้..ฉันรู้แต่ว่า..มีแรงดึงดูดมาศาล ก่อนจะออกจากห้องสมุดในวันนั้น..ฉันเอาหนังสือเล่มน้อยเล่มนี้ ไปแอบซ่อนไว้ในซอกที่ลึกล้ำที่สุดเท่าจะสามารถทำได้ ฉันรู้ว่าความจริงแล้ว อาจจะไม่มีใครต้องตาต้องใจหนังสือเล่มนั้นหรอก แต่ฉันไม่สามารถที่จะเสี่ยงยอมสูญเสียมันไปได้..ฉันคิดอยู่ในใจอย่างมีแผนการ ครั้งหน้าที่เข้ามาเรียนที่ห้องสมุดนี้..ฉันจะเอาเจ้านกน้อยที่โบยบินอยู่บนฟ้ากลับบ้านด้วยให้ได้ มันเป็นความคิดที่แย่มากในวันนั้น..ความจริงถ้าฉันเก็บเงิน ฉันก็อาจจะซื้อได้จากที่ไหนซักแห่ง..แต่ฉันก็ไม่ได้ทำอย่างนั้น ฉันเพียงแต่กลัวว่ามันจะไม่มีอีกแล้ว..ฉันคิดอย่างเห็นแก่ได้ ต้องเล่มนี้เท่านั้น..ฉันรอไม่ได้ ฉันกลายเป็นหัวขโมยเต็มขั้น..แต่วันนั้นฉันไม่รู้สึกเสียใจเลย เมื่อเอามานั่งลูบนั่งคลำอยู่ที่บ้านเป็นนานสองนาน..ฉันจึงเริ่มเปิดอ่านอย่างจริงๆจังๆ มันเป็นหนังสือสำหรับคนที่มีฝัน คนที่อยากจะถ่ายทอดเรื่องราว จินตนาการ ความเพ้อฝัน หรือความจริงต่างๆ ให้ออกมาในรูปของการเรียงร้อยตัวอักษร หนังสือเล่มเล็กๆ ทำให้เด็กวัยสิบห้าปีคนหนึ่งมีพลัง บ้าบิ่น อยากทำ ทำ และทำ ในยามนั้นหากใครเคยมีความฝันน่าจะรู้ดีที่สุด..เวลาที่ความฝันร้อนระอุในกาย ในใจเราเหมือนถูกเผา ..ความอยากลงมือทำเอ่อล้น เกินความเป็นจริงที่เราจะสามารถทำได้ในยามนั้น.. มาวันนี้..นั่งนึกย้อนกลับไป สิ่งหนึ่งที่ฉันแอบเสียดาย ก็คือ..ช่างไม่คุ้มค่าเลยกับการขโมยหนึ่งครั้ง..เพราะมันคือความสูญเปล่า หนังสือเล่มนั้นมีคุณค่า..แต่ฉันต่างหากที่ทำตัวสูญเปล่า ใจความหลักของหนังสือเล่มนั้น บอกว่าเมื่อคุณมีฝันจงลงมือทำและอย่ากลัวที่จะมุ่งเข้าไปหามันจนกว่าจะได้ฝันนั้นมาครอง ฉันเพียงแต่อ่าน..ฉันมีฝัน..ฉันลงมือทำฉันลงมือเขียน แต่ฉันไม่ได้มุ่งเข้าไปหามัน ฉันไม่ได้พยายามจะนำเสนอสิ่งที่เคยเขียนไปที่ไหนซักแห่ง..ฉันปล่อยให้เวลายืดยาวไปเรื่อยๆ จนกองกระดาษที่ฉันลงมือเขียนมันเรื่อยเปื่อยเยอะแยะมากมาย หล่นหายไประหว่างการเดินทางของการเวลา การโยกย้ายต่างๆนา ตัวอักษรที่ฉันเฝ้าเรียงร้อย..ค่อยๆจางหายไปพร้อมกับไฟฝันที่มันเริ่มแผ่ว มารู้ตัวอีกที ไฟที่ถูกจุดขึ้นจากหนังสือเล่มนั้น..ก็มอดไปหมดแล้ว..มอดจนสนิทจนลืมเลือนว่าตัวเราเองต้องการอะไร เมื่อต้นปี2007(มั๊ง)..ฉันเพิ่งหัดใช้อินเตอร์เนทอย่างจริงๆจังๆ หลังจากที่นั่งมองคนอื่นใช้มาหลายปีดีดัก เพราะคิดว่าคอมพพิวเตอร์มันเป็นอะไรที่ใช้ยาก(อายจัง เซ่อร์ได้อีกนะ คนเรา) ปลายปีนั้น ฉันได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของบล็อกแก็งค์ เมื่อฉันมีโอกาสได้เขียน เขียน เขียน และเขียน.. ฉันรู้แล้ว..ฉันรักการเขียนจริงๆ แค่ได้เขียนมันออกไป..ฉันก็มีความสุข เมื่อฉันได้เขียน แล้วมีคนอ่าน..ฉันยิ่งมีความสุข วันนี้..ฉันจะไม่เรียงความเรื่อง.."โตขึ้นหนูอยากเป็น....." อีกแล้ว ฉันคงแก่เกินกว่าจะฝันอะไรมากมาย.. นักเขียน..นั่นไม่ใช่ความฝันเดียวที่ฉันมี แต่ว่านั่นคือความใฝ่ฝันที่ฉันรู้สึกได้อย่างชัดเจนที่สุด เพราะมันมีแรงดึงดูดให้ฉันริ กล้าทำตัวเป็นขโมย..ได้อย่างเหลือเชื่อ ความฝันอีกอย่างที่ฉันมี..ถ้าบอกว่า..ฉันอยากเป็นนางฟ้าบนเครื่องบิน อาชีพนี้จะเป็นความฝันสูตรสำเร็จของเด็กสาวๆมากไปไหมนะ..แต่นั่นมันก็คือความใฝ่ฝันครั้งหนึ่งของฉันจริงๆ มาถึงวันนี้..ต้องยอมรับอย่างจริงใจว่าความใฝ่ฝันในวัยเยาว์ของตัวเองนั้น ความอยากเป็นนักเขียนที่มีคนกล่าวถึงข้อเขียนของเรา หรือการเป็นนางฟ้าบนเครื่องบิน ที่ได้บินข้ามก้อนเมฆ ล่องลอยอยู่เหนือพื้นมหาสมุทรนั้น จะมีใครซักกี่คนกันเชียว..ที่จะปีนป่ายได้ถึงฝันของตน และฉันก็ไม่ใช่หนึ่งคนโชคดีคนนั้นแน่ ฉันไม่ได้มีโอกาสที่จะได้ใส่ชุดฟอร์มที่โก้หรู ผูกผ้าพันคอสวยเก๋ มีหมวกใบเล็กๆที่วางไว้อย่างหมิ่นๆบนศีรษะให้พองาม มือเกี่ยวหูกระเป๋าใบย่อมแล้วเดินเฉิดฉายในรองเท้าส้นสูง..เหมือนแอร์โฮสเตส นางเอกละครซักเรื่องที่เคยได้ดูแล้วฝังใจในวัยอันอ่อนเยาว์ แต่วันนี้ฉันก็มีสิ่งงดงามมาแทนที่ความฝันเหล่านั้น...นั่นก็คือมีนางฟ้าน้อยๆมาให้คอยโอบอุ้มเลี้ยงดูแทน หนูจ๋ามาช่วยต่อเติมความฝันของคุณแม่นะคะ..ฝันที่ไม่ได้หมายถึงการเป็นนางฟ้าที่ไหนหรอก ฝันที่ว่านั้นก็คือการได้ทำงานที่ตนเองรักต่างหาก..วันนี้ฉันไม่ได้เสียใจที่ไปไม่ถึงความฝัน แต่ก็ยอมรับว่าแอบมีบ้างเล็กน้อยคือความเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้สัมผัส..ว่าฝันที่เราอยากทำหนักหนานั้น มันจะใช่สิ่งที่เรารักจริงๆหรือเปล่า..แค่นั้นเอง * * * * * * * * * * * * * * * อ่านโครงการถนนสายมิตรภาพ..คลิ๊กที่นี่ค่ะ :::จุดเริ่มต้นของโครงการ..ถนนสายนี้มีมิตรภาพ::: :::หนังสือเปลี่ยนชีวิต..เล่าสู่กันฟังบางครั้งฟ้าก็(ไม่)จรดทราย::: :::แฟนฉัน..กับความรักครั้งแรก + + รักไม่ได้..แต่ลืมไม่ลง::: :::ของขวัญวันรัก ++ คนที่ใช่ในวันที่ผิด::: :::จุ๊ๆอย่าเอ็ดไป..ฉันมีความลับ(อะไร)จะบอก :: พูคากับหนึ่งราตรี::: เชิญร่วมโครงการถนนสายมิตรภาพ ในวันจันทร์ที่ 25 พฤษภาคมรายละเอียดดังนี้ค่ะ ในทุกโมงยามทุกนาที่ที่ผ่านไป ในชีวิตของคนเรานั้นมีคนมากมายที่เดินผ่านเข้ามาและเดินผ่านออกไป มีทั้งคนที่เรารู้จัก คนที่เราไม่รู้จัก คนที่เรารู้สึกดีๆ คนที่เรารู้สึกไม่ดี..คนบางคนอาจแค่ผ่านเข้ามาทำให้เราต้องตื่นเต้น หวาดผวา เร้าใจ หวาดกลัว หรือมีความสุข ใครบางคนผ่านไปจากชีวิต โดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆไว้ให้เราได้จดจำ..แต่บางคนผ่านไปโดยทิ้งเถ้าแห่งความคิดคำนึง..ไว้ให้เราได้คิดถึงในบางเสี้ยวเวลา ถนนมิตรภาพสวยที่6..ชวนเพื่อนๆมาระลึกถึง.."ใครก็ได้ซักคน"..ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตที่เป็นเศษเสี้ยวหนึ่งในรอยจำค่ะ.."ย้ำ" ว่าใครก็ได้ ในหัวข้อที่ว่า "เธอ(หรือเขา)..บนเส้นคั่นเวลา" ใครสนใจเข้าร่วมโครงการสามารถเข้าร่วมได้เลยกฏกติกามารยาทดังนี้ค่ะ -ลงชื่อบอกกล่าวกันไว้ -เขียนเรื่องอะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้ และอัพบลอคในหมวดงานเขียน/บทประพันธ์ -อัพบลอคในวันจันทร์ที่ 25 พฤษภาคมนี้ เวลาใดก็ได้ -เมื่ออัพบลอคแล้ว กรุณามาแจ้งอีกครั้งในบลอคของคนใดคนหนึ่ง และเราจะทำการรวบรวมลิงค์อีกทีค่ะ BeCoffee นางสาวดุ่บดั่บ nikanda ส้มแช่อิ่ม กะว่าก๋า Paulo ปลาทองแก้มยุ้ย นัทธ์   Create Date : 14 พฤษภาคม 2552 19 comments Last Update : 11 ธันวาคม 2552 6:40:51 น. Counter : 1191 Pageviews. Share Tweet

ในที่สุด..บล็อกก็อัพได้เสียที หลังจากที่รอคอย..มาหลายวัน จนเพื่อนๆร่วมโครงการอัพไปหมดแล้ว วันนี้..เลยขอเข็นเอาโครงการถนนฯ สายที่5..โตขึ้นหนูอยากเป็น..มาลงเสียที   โดย: nikanda 14 พฤษภาคม 2552 3:49:13 น.

เจิมก่อน อิอิ   โดย: BeCoffee 14 พฤษภาคม 2552 7:52:53 น.

พี่ว่าความฝัน .. มันไม่จำเป็นจะต้องทำให้สำเร็จทุกครั้งไปอ่ะคะ แน่นอนว่าเด็กๆ เวลาถูกถามเราก็คงคิดถึงสิ่งที่สวยงามเอาไว้ก่อนเพราะว่า วัยเยาว์เราคงไม่ได้คิดถึงสิ่งอะไรที่มันไม่ดี ดูไม่เหมาะเพราะเด็กๆ นั้น เห็นอะไรก็คิดอย่างนั้น เป็นอะไรที่ใสๆ ซื่อ แต่นั่นล่ะคะเวลาคิดถึงและย้อนวัน เก่าๆ เหล่านั้น เราเองก็มีความสุขนะ เพราะว่าชีวิตตอนนี้มันเป็นอะไรที่คิดว่า เอ่อ ฝันเอาไว้ก็ดีเหมือนกันนะ ได้ไม่ได้ปล่อยไป แค่คิด ได้ฝันก็พอก่อนล่ะ นางฟ้า ... ไม่ได้เป็นเองแต่ว่าได้มาโอบอุ้มดูแล ณ วันนี้พี่ว่าเป็นเรื่องน่ารักมากๆ ค่ะ ยิ่งนางฟ้าตัวน้อยๆ เหมือนในภาพด้วยอ่ะ น่าจุ๊บมาก ฝากหอมแก้มแรงๆ สัก 1 ฟอดนะคะ ...   โดย: JewNid 14 พฤษภาคม 2552 7:53:32 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ แจงเรียกฟี่ หรือพี่ฟี่ก็ได้ค่ะ (ตามประสาคนเลข 3 กระซิก ๆ ) แต่ฟี่เรียก แจงกะฟี่ ละกันนะ (ขอทำเนียนนน ลดอายุหน่อย 555) งานของคุณปิยะพร เล่มที่หาย ๆ ไปไม่ได้อ่านส่วนใหญ่จะเป็นพวกย้อนยุคค่ะ เท่าที่จำได้อ่านรากนครา ไปเรื่องเดียวได้ล่ะมั้ง รู้สึกตัวเองไม่ค่อยถูกกับเรื่องย้อนยุคเท่าไหร่ ชอบหวานแหวว แบบหนุ่มสาวสมัยใหม่มากกว่า เพราะงั้นก็จะกรี๊ดด หนุ่ม ๆ ตระกูลเชิญฯ เหมือนกันค่ะ แต่ วาวพลอย นี่คงพลาดไม่ได้แล้วล่ะ ขอแอบดูคุณเกื้อของแจงหน่อยเหอะ ว่าน่ารักขนาดไหน ไม่กี่วันมานี้เพิ่งเข้าบล๊อคคุณปิยะพรไปเจอ.. เรียกว่าอะไรดี เหมือน แผนผังประจำตระกูลละมั้งคะ จะมีมาแต่รุ่นแรก ๆ แบบสมัยก่อนเลย แล้วก็จะมีแจงว่า แต่ละคนเกี่ยวกับเรื่องอะไร เห็นแล้วกรี๊ดดด Print ออกมาทันที แบบ .. บ้าอ่ะนะ บางทีชอบคนนั้น ชอบคนนี้ รู้ว่าเกี่ยวกัน แต่อ่านไปอ่านมา งง 555 เลยเอาออกมานั่งดู อ๋อ ๆ ยังงี้เอง แค่นี้ก็มีความสุขล่ะ ปล. แจงบอกลิมิตของการรีวิวมาก่อน แล้วจะรีวิว บ้านร้อยดอกไม้ให้ฟัง แต่จากที่พอคุย ๆ กันแล้ว แจงน่าจะชอบล่ะ ปล.2 เรื่องของแจง สะท้อนให้เห็นมุมมองของความฝันในอีกแง่มุมได้ดีทีเดียว แล้วคุยกันใหม่จ้า   โดย: Paulo 14 พฤษภาคม 2552 9:24:40 น.

อ่านแล้วอดเสียดายไม่ได้ ถ้าน้องแจงลงมือทำความฝันตั้งแต่วันนั้น ป่านนี้อาจจะมีนิยายของแจงในตู้หนังสือของพี่แล้วล่ะ   โดย: มัยดีนาห์ 14 พฤษภาคม 2552 12:09:59 น.

ขอลงชื่อเข้าร่วมโครงการด้วยคนค่ะ ดิฉันสนใจโครงการนี้ตั้งแต่เมื่อหลายเดือนก่อน เคยแวะมาโพสต์ครั้งนึง ตอนโครงการที่ 2 หรือ 3 จำไม่ได้แล้ว แต่ช่วงนั้นติดงานอยู่ จึงไม่ค่อยมีเวลา ช่วงนี้ว่างแล้วค่ะ ขอสมัครด้วยคนนะคะ   โดย: ภาวันต์ 14 พฤษภาคม 2552 14:08:55 น.

แค่ได้ทำอะไรที่รัก ก็มีความสุขแล้วอ่ะเนาะ นางฟ้าน้อยๆน่ารักมากๆเลยค่ะ   โดย: ปลาทองแก้มยุ้ย 14 พฤษภาคม 2552 20:32:41 น.

พิมจำได้ค่ะว่าสมัยก่อนเคยเขียนว่าฝันอยากจะเป็นอะไร และพิมก็เผอิญทำได้อย่างที่ฝันเอาไว้ด้วย ^^ การเป็นนักเขียนไม่ใช่ง่ายๆเลยนะคะ ชื่นชมค่ะ   โดย: pim(พิม) 14 พฤษภาคม 2552 21:44:52 น.

เคยคิดจะขโมยหนังสืออยู่เหมือนกันค่ะ บางเล่มมันน่าขโมยมากจริงๆ นะคะ กลิ่นหอมเย้ายวนซะเหลือเกิน ครั้งหน้าเข้าร่วมกิจกรรมด้วยนะคะ หัวข้อน่าสนใจจัง.... ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ   โดย: ปณาลี 14 พฤษภาคม 2552 22:21:49 น.

เเวะมาอ่านฝันของนางฟ้า... ที่ในที่สุดก็ได้นางฟ้ามาจริงๆค่ะ อิอิ   โดย: อมิธีสท์ 14 พฤษภาคม 2552 22:26:54 น.

มาอ่านเรียงความเด็กโค่งครับ อิอิ น่ารักดี อ่านสนุก ไม่มีคอมเม้นท์ครับ แต่มีการบ้าน ให้ที่หลังบ้าน   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 14 พฤษภาคม 2552 22:54:33 น.

มาอ่านแล้วค่ะแจง พอแจงอัพได้ อ้อนก็เข้าหน้าจัดการบล็อกไม่ได้ซะงั้นค่ะ ตอนนี้ก็พยายามรวบรวมลิ้งค์อยู่ อิอิ อู้งานเป็นอันมาก อืม ความฝันของแจงตอนเด็กๆ ก็คือนิยายและนางฟ้านี่เอง ซึ่งก็สมหวังบางส่วนแล้วทั้งสอง ก็คือได้เขียนนิยายลงบล็อก และได้มีนางฟ้าน้อย นั่นเอง ไชโย ^^ เขียนความเรียงได้ดีเชียวค่ะเพื่อน คิดถึงค่ะ   โดย: BeCoffee 15 พฤษภาคม 2552 22:46:39 น.

... จนตอนนี้ ก็ยังไม่รู้เลยค่ะ ว่าอยากเป็นอะไร ... แปลกดีไหม คนไม่มีความผันเนี่ยะ ยิ่งไปกว่านั้นนะ แม้แต่ยามหลับ ยังไม่เคยฝันอะไรเลย ... แค่รู้ว่าความฝันของตัวเองเป็นอะไร ก็มีความสุขแล้วหละค่ะ   โดย: SIMAKHA 16 พฤษภาคม 2552 13:05:49 น.

สวัสดีค่ะ ^^ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดนะคะ   โดย: พันธนาการแสงดาว 16 พฤษภาคม 2552 14:40:34 น.

มีข้อสงสัยมาสอบถามเล็กน้อยค่ะ งานเขียนในโครงการนี้ จำเป็นต้องเป็นเรื่องในชีวิตจริงรึเปล่าคะ หรือว่าทั้งเรื่องจริงเรื่องแต่งปนๆกันได้?   โดย: ภาวันต์ 16 พฤษภาคม 2552 21:19:13 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องแจง มาอ่านเรื่องราวความฝัน จากแม่ส่งต่อถึงลูก พี่ก๋าก็เหมือนกันครับ บางความฝันที่สานต่อไม่เสร็จ คงได้ฝากหมิงหมิงเดินทางต่อให้ด้วย อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า 17 พฤษภาคม 2552 7:38:33 น.

ผมกลับไม่คิดว่ามันสูญเปล่าหรอกครับ เวลาที่เราไม่ได้ทำอย่างหนึ่ง เราก็ทำอย่างอื่นอยู่ ทุกอย่างมันมีแง่มุมพิเศษในตัวเองแฮะ ผมว่านะ อย่างวันนี้ที่คุณแจงเริ่มเขียน อาจจะรู้สึกเหมือนช้า แต่ชีวิตที่ผ่านมา ก็ทำให้คุณแจงมีอะไรในตัว ในคลัง ในใจ ที่จะเขียนเยอะแยะมากมาย คุ้มนะครับ ^^   โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 18 พฤษภาคม 2552 17:42:34 น.

แวะมาเยี่ยม สบายดีนะครับ   โดย: เพกร 18 พฤษภาคม 2552 21:25:40 น.

รายชื่อเรื่องสั้นและนามปากกานักเขียน 11 คน จากหนังสือสิ่งหนึ่งในหัวใจ...แม้นไม่ใช่ความรัก 1. แกล้งรัก /จิรัติการ 2. รอย /ศาลาไทย 3. เจ็ดประจัญบาน /สัตยา 4. จดหมาย /วาดวลี 5. หัวใจของเราเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน /แทน 6. เส้นบาง บาง ที่กลางใจ /กระเฉดน้อย 7. แก้วกลางนา /GTW 8. เพียงให้เวลาเอ่ยพร่ำ... เพื่อล่ำลา /ช่อคราม 9. แฮปปี้ 31 เบิร์ธ์เดย์ /*Bonny 10. เส้นขนานเดียวกัน /ใบไม้ใบบาง 11. เรื่องเล่าของนายน้ำเน่า /{``-_-}{-``-}{-_-``} สมจ๊อด ส่วนเหตุผลที่ล็อคนิยายไว้เป็นไปตามที่ดิฉันชี้แจงในหน้าแนะนำผลงานค่ะ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=pawanti&group=6 แต่คุณนิกานดาสามารถเข้าไปอ่านเรื่อง "เหนือกาลเวลา" ได้นะคะ เรื่องนี้ไม่ได้ล็อค https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=pawanti&group=11 ล่าสุดดิฉันเพิ่งส่งต้นฉบับครีษมายันไปให้ทางสำนักพิมพ์เมื่อวันที่ 16 ในกรณีที่ผ่านการพิจารณา คงต้องรออ่านในฉบับรวมเล่มนะคะ แต่ถ้าหากเขาปฏิเสธกลับมาดิฉันจะเปิดล็อคให้ทุกคนได้อ่านอย่างสะดวกค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ   โดย: ภาวันต์ 19 พฤษภาคม 2552 20:24:33 น.