. . . เ ค รี ย ด . . .
วันนี้มันควรจะดำเนินไปตามปกติอย่างที่เคยเจอทุกวันสิ แต่มันกลับไม่ได้เป็นแบบนั้น ไม่รู้จะเริ่มเล่าอย่างไรดี รู้แต่เครียด!!!!
ไม่ให้เครียดได้อย่างไร ก็เมื่อเช้าตอนออกมาที่อพาร์ทเมนต์ ก็นั่งรถสองแถวมาตามปกติ ก็วิ่งมาตามถนนพัทยากลางนั่นแหละ ผ่านหน้าร้านเลือดหมูคุณศรี ด้วยความที่นิสัยชอบมองอะไรเรื่อยๆ ตามข้างทาง แล้วก็เห็นคนที่อยู่ฝั่งหน้าร้านนั้นเขามองๆ อะไรกันหลายคน ยังนึกในใจว่าเขามองอะไรกันเหรอนั่น พักนึงรถเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ ก็ได้ยินเสียงกรี๊ดๆ ของเด็ก เลยคิดว่าคงจะเป็นเด็กที่ไหนมาออกฤทธิ์อาละวาดแถวนั้นละมั้ง ก็คงจะตามประสาเด็กที่โดนขัดใจ หรืออะไรเทือกนั้น
รถสองแถวที่นั่งก็เคลื่อนตัวไปช้าๆ ไม่ได้เร็วอะไรมากนัก เมืองพัทยารถเริ่มติดแล้วนะเออ อย่าหาว่าแต่ในกรุงเทพฯ จนรถมาติดไฟแดง ก็เหมือนเคยมองอะไรไปเรื่อยๆ รอบๆ ตามเดิม พอมองไปถนนอีกฝั่ง ก็เห็นมีผู้หญิงคนหนึ่ง รูปร่างท้วม ๆ ใส่เสื้อสีดำ เดินจ้ำเหมือนตามหาควายไม่เจอ ด้านหลังมีเด็กผู้หญิงผมสั้นทรงนักเรียน ตัวสูงเลยเอวของหญิงคนนั้นมาหน่อย หนูแกก็เดินตามๆ เดาว่าคงเป็นแม่กับลูกกัน แล้วไอ้สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น......
สิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้เห็นมันทำให้เครียด ทั้งสลดจนบอกไม่ถูก สิ่งที่เคยเห็นแต่ในนิยายน้ำเน่า ก็ได้เห็นวันนี้เอง .....
เจ็งลี่เห็นผู้หญิงคนนั้น คนที่ใส่เสื้อสีดำคนนั้น ซึ่งใจคงเหมือนสีเสื้อคนใส่ไปด้วย เพราะผู้หญิงคนนั้นหันกลับไปหาเด็กคนนั้น แล้วจิกผมกระชากขึ้นมา แล้วเงื้อมือขึ้นสูง กระหน่ำตบเด็กคนนั้นเหมือนไม่มีการยั้งมือหรือสงสารเลยสักนิด ไม่ใช่ครั้งเดียวที่เห็น เพราะตลอดเวลาที่รถจอดติดไฟแดงตรงนั้น เจ็งลี่นั่งอึ้งไม่กล้าเบือนสายตาหนีจากจุดนั้นเลย ผู้หญิงคนนั้นจิกผมแล้วตบน้องคนนั้นอยู่หลายที เจ็งลี่เลยถึงบางอ้อ ว่าเสียงกรี๊ดที่ได้ยินตรงหน้าร้านคุณศรี คือเสียงเด็กคนนี้นี่เอง พอเห็นที่มาที่ไป ก็ได้แต่นั่งอึ้ง ยอมรับว่าทำอะไรไม่ถูก กว่าจะรู้ตัวอีกที รถก็เคลื่อนตัวไปแล้ว จนหันไปมองหาสองคนนั้นไม่เจอ
มานั่งนึกว่าทำไมไม่ทำอะไรสักอย่าง มัวแต่นั่งนิ่งอึ้งทำไม มันบอกไม่ถูกน่ะ เพราะไม่คิดว่าคนเป็นแม่เขาจะกล้าทำแบบนั้น ถึงจะไม่ใช่แม่ก็เหอะ ริมถนน แล้วเด็กตัวแค่นั้น เด็กเขาทำอะไรผิดนักหนางั้นเหรอ ผีห่านซาตานตัวไหนที่สิงสู่ทำให้ทำร้ายเด็กลงแบบนั้น เห็นแล้วก็เครียด หดหู่แต่เช้า จนตอนนี้ก็ยังเหมือนแว่วเสียงกรี๊ดเพราะความเจ็บปวดของเด็กคนนั้นอยู่ในหูไม่หาย มานั่งนึกห่วงว่า เด็กคนนั้นจะเติบโตมาในสภาพแบบไหนกัน จะโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่แบบไหนกัน ในเมื่อวัยเด็กถูกกระทำแบบนี้ ดูท่าทางแล้วต้องไม่ใช่ครั้งแรกแน่ๆ ที่โดนทำร้ายแบบนี้
เห็นแล้วมันเครียด เสียใจที่ทำอะไรไม่ได้ ทั้งๆที่ทำได้ แต่มัวแต่นั่งอึ้งแล้วไม่ทำ T-T
ทำไมโลกเรามันโหดร้ายเยี่ยงนี้เนี่ย......
Create Date : 10 มกราคม 2551 |
|
17 comments |
Last Update : 10 มกราคม 2551 16:54:14 น. |
Counter : 851 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: โศรยาผู้ถูกทารุณ (นางกอแบกเป้ ) 15 มกราคม 2551 23:15:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน IP: 58.8.126.164 11 กุมภาพันธ์ 2551 15:53:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: B.B.P IP: 61.91.164.42 28 กุมภาพันธ์ 2551 23:52:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: Zhion IP: 125.25.182.212 2 มีนาคม 2551 13:05:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: B.B.P. IP: 61.91.160.168 15 เมษายน 2551 20:57:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน IP: 124.121.47.87 2 พฤษภาคม 2551 20:02:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ที่ไม่น่าเกิดขึ้นแต่ก็
สามารถเกิดขึ้นได้
แบบนี้แหละคะ เราก็
ไรมากไม่ได้ เพราะเขา
จะว่าเรื่องภายในครอบครัวเขาอ่ะ ทำใจ
อ่านแล้วก็อดเป็นห่วง
เด็กคนนั้นไม่ได้แหะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ