|
+ + ข่าว กีฬา กับ ความ เศร้า + +
พ่อคะ
เกือบเดือนแล้วกระมังตั้งแต่จดหมายถึงพ่อคราวที่แล้ว ไม่ใช่จะลืมพ่อไปแล้วหรอกค่ะ แต่มันมีอะไรหลายอย่างเหลือเกินเข้ามา มันมีอะไรอีกหลายเรื่องที่ต้องคิดต้องตัดสินใจ
เพิ่งจะปฏิเสธงานที่เพื่อนเสนอมาให้ไปค่ะ เสียดายเหมือนกัน งานดี เงินดี บริษัทใหญ่โตมั่นคง ถ้ารับซะ คงเป็นหลักที่ดีให้แม่ได้ แต่สุดท้ายเมื่อมานั่งคิดว่า ถึงจะไปทำ ก็ต้องลาออกจากที่นั่นอยู่ดี เพราะแม่ยังคงต้องการคนอยู่ใกล้ๆ วันแรกก่อนจะปฏิเสธเขาไป คิดหนักเหลือเกินค่ะพ่อ ใจก็อยากได้งาน อยากได้ความตื่นเต้นกับงานใหม่ๆ ตามประสาของลูก พ่ออยู่ พ่อคงรู้ว่า ลูกไม่อยู่ติดที่ทำงานที่ใดที่หนึ่งนานเกินไป หมดความท้าทายในการทำงานลูกก็ไป ลูกเลือกทำงานด้วยความสบายใจมากกว่าเงิน งานนี้เป็นงานแบบที่ลูกถนัด บริษัทใหญ่เยอรมัน บวกกับลูกเริ่มอิ่มกับการอยู่กับที่มานานเกินไป เหมือนที่พ่อเคยบอกไว้ว่า ลูกทำตามใจตัวเองมานานแล้ว สุดท้ายก็ต้องปฏิเสธเขาค่ะพ่อ เพราะมีคนเคยย้อนถามลูกว่า "คิดเอาแล้วกันว่า จะอยู่เพื่อตัวเอง หรือเพื่อแม่"
คำถามสั้นๆ ที่มันกระแทกใจลูกนัก ลูกเคยคิดว่าจะใช้ชีวิตของตัวเองให้มันเต็มที่ก่อนจะทำเพื่อใคร แต่ดูเหมือนว่าเวลาของลูกตรงนี้จะหมดลงไปเรื่อยๆ แล้ว เพราะความที่ผลัดวันประกันพรุ่งแบบนี้ ลูกถึงไม่มีโอกาสกระทั่งอาบน้ำแต่งตัวให้พ่อเป็นครั้งสุดท้าย ลูกเลือกแม่ค่ะ ตอนนี้ลูกมีเวลาอยู่สำหรับตัวเองอีกแค่ 3 เดือนเท่านั้น คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้ทำเพื่อตัวเองจริงๆ จากนั้นอะไรก็ตามที่ทำก็ต้องเพื่อแม่แล้ว ถึงจะคิดถึงชีวิตที่อยู่ตัวคนเดียวมาสิบกว่าปีก็ตาม
ไม่ได้ตั้งใจจะเศร้าเลยนะคะพ่อวันนี้ ถ้าบังเอิญไม่เห็นข่าวกีฬาในทีวี พ่อขา งานกีฬาแห่งชาติเริ่มอีกแล้ว ตั้งแต่ที่พี่เขาคุยๆ เรื่องนี้เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ลูกก็ไม่ค่อยอยากจะคิดถึงเท่าไหร่นัก ยังบอกพี่เขาไปว่า ไม่ได้สนใจหรอก พ่อไม่อยู่แล้ว ถ้าพ่อยังอยู่ พ่อคงจะเป็นตัวแทนจังหวัดไปเหมือนทุกครั้ง วันนี้ เปิดทีวีทิ้งไว้ พร้อมกับทำงานไปเรื่อยๆ ข่าวกีฬาออกมา นักกีฬาคนที่ได้เหรียญทองวันนี้ เขานั่นแหละค่ะพ่อ ความภูมิใจสุดท้ายของพ่อ ในฐานะคนกีฬา ถ้าพ่อรู้พ่อคงจะดีใจ พ่อรู้ไหมคะ งานศพของพ่อ เขายอมทิ้งการเก็บตัวทีมชาติ หนีออกจากค่ายมาเพื่อพ่อ เขาคนนี้ที่เขานั่งร้องไห้อยู่หน้าศพพ่อ แล้วพูดตลอดว่าถ้าไม่มีพ่อก็ไม่มีเขาในวันนี้ ชีวิตเขาดีขึ้นได้เพราะพ่อ ชีวิตเขาไม่ลำบากเพราะพ่อ เพราะพ่อผลักดันสนับสนุนเขาจนเขามีโอกาสได้รับใช้ชาติ ในวันนี้เขาก็ยังคงเป็นตัวแทนจังหวัด ที่ๆ พ่อเลือกจะใช้ชีวิตอยู่ จังหวัดที่พ่อเคยบอกว่า พ่อจะตายที่นี่ สุดท้ายพ่อก็ตายในสนามกีฬาที่พ่อรักจริงๆ พ่ออยู่บนโน้น พ่อคงภูมิใจในตัวเขา แต่ลูกเห็นแล้วลูกร้องไห้ เห็นเขาในทีวีวันนี้ ความทรงจำเก่าๆ ที่พ่อเคยพร่ำพูดถึงเขาด้วยความภูมิใจ มันก็ผุดขึ้นมา เคยคิดว่าไม่เศร้าแล้ว แต่สุดท้ายก็ยังเศร้าอยู่ดี
พ่ออยู่บนโน้นคงสบายดี ช่วงนี้คงมีความสุขกับการดูกีฬาที่พ่อรัก แต่เลือกได้ลูกคงเลี่ยงข่าวกีฬาในช่วงนี้ ยังรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงอยู่เลย
ปล.ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจเศร้า แค่อยากระบายออกมาบ้าง เห็นข่าวทีวีแล้วมันเศร้า
| Create Date : 12 กันยายน 2549 |
|
11 comments |
| Last Update : 12 กันยายน 2549 15:31:19 น. |
| Counter : 537 Pageviews. |
|
 |
|
เป็นกำลังใจให้ จขบ. เข้มแข็ง
ขอชมเชยนักกีฬากตัญญูคนนั้นด้วยครับ
.. ช่วงแรกๆ อาจจะเศร้าหน่อย แต่พอเวลาผ่านไป .. ถ้าได้เห็นเขาคนนั้นอีกครั้ง ก็จะเหลือแต่ความรู้สึกภูมิใจแทนพ่อแล้วล่ะ .. 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
