ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 128 "พายุ" การสูญเสียคนที่เรารักก็เป็นพายุในชีวิตเราเหมือนกัน ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 128 "พายุ" การสูญเสียคนที่เรารัก ก็เป็นพายุในชีวิตเราเหมือนกัน ขอขอบคุณ โจทย์ของคุณเป็ดสวรรค์ ทำให้จขบ.ได้เขียนถึงเพื่อนที่จากไป ตอนแรกก็คิดว่าจะเขียนอย่างไรดีหนอ พายุ หมายถึงพายุฝน พายุน้ำ พายุฟ้งแล้วมันก็คือความร้ายแรง หรือน่ากลัว ที่จริงถ้าเรามีสิ่งดีๆเกิดขี้นกับเราหลายๆอย่างพร้อมๆกัน เราก็เรียกว่าพายุได้เหมือนกันนะ ชีวิตเรากว่าจะจากไปจากโลกนี้ ก็ต้องผ่านพายุ(มรสุม)ชีวิตหลายครั้ง หลายครา ตั้งแต่พายุเล็ก พายุใหญ่ ทำให้เราเข้มแข็งขี้น  ถ้าพายุใหญ่และไม่เข้มแข็ง เราก็จะแพ้ไปได้ ญาติมีลูกสาวคนเดียวกำลังจบทำงานดี กำลังจะมีชีวิตที่สวยงาม เกิดเป็นโรคร้าย ต้องจากคุณพ่อคุณแม่ไปแค่อายุ 30 ปี  คุณพ่อคุณแม่ต้องประสบพายุมรสุมร้ายที่สุดใสชีวิตและสู้ดูแลรักษาจนสุดชิวิต ผลที่สุดลูกสุดที่รักคนเดียวก็จากไป พายุนี้ยิ่งใหญ๋มากสำหรับคุณพ่อคุณแม่ และคุณพ่อคุณแม่จะเข้มแข็งที่จะดำเนินชีวิตต่อไปไหวไหม ... ผู้ที่จากไปเป็นพายุยิ่งใหญ่ของครอบครัว  เพื่อนก็ได้รับผลกระทบกับพายุนี้มากน้อยตามแต่ว่าเพื่อนจะเป็นเพื่อนสนิทกันแค่ไหน มือทั้งสองเคยประคองอ้อมโอบเพื่อน. คราได้เยือนเพื่อนรักจักสงสาร. สุธีรัตน์จากไกลไปเสียนาน. ไม่พบพานเกือบสองปีฤดีตรม. ก่อนเคยใกล้ได้ชิดสนิทแน่น ทุกถิ่นแคว้นไปด้วยกันสุดหรรษา. ซื้อข้าวของจ่ายตลาดไม่คลาดคลา. เป็นบางไปดูหนังชั่งสุขใจ. อาหารญี่ปุ่นของโปรดปรานทานกันบ่อย. แล้วค่อยไปเที่ยวทะเลเล่ชายหาด. ที่Joan Beach เธอชอบไปไม่เคยพลาด. หาดเกลื่อนกราดนกนางนวลชวนดูเพลิน. จนตะวันคล้อยตำ่จวนคำ่แล้ว. พาเพื่อนแก้วกลับเรือนเพื่อนหรรษา. ต่อแต่นี้ไม่มีแล้วนะเพื่อนยา. ความตายมาพรากเพื่อนไปไม่กลับคืน. ขอวิญานสุธีจงมีสุข. หมดความทุกข์เจ็บไข้ไปสวรรค์. แม้จากไปแต่ใจยังผูกพัน. ขอวิญญาณนั้นสู่สวรรค์นิรันดร. แต่งโดย คุณอาภรณ์ เอ่งฉ้วน(เสื้อสีส้ม) วันนี้จขบ.ขอเขียนถึงการสูญเสียเพื่อนที่สนิทไปอาทิตย์ที่แล้วนี้เอง นำความสะเทือนใจมายังเพื่อนๆมากเลย เพราะเพื่อนอยู่เนิสซิ่งโฮม จากเราไปเพราะขาดออกซิเจน ทานอาหารแล้วอาหารติดทางเดินหายใจ กว่าคนจะพบเธอก็เสียชีวิตแล้ว เพื่อนจากไปโดยไม่ได้วางแผนการเงินเลย ขณะนี้ญาติๆต้องจ้างทนายเพื่อจัดการมรดก คงเป็นเรื่องยาวนานกว่าจะจบ การจากของเพื่อนเหมือนกับเป็นพายุหนี่งในชีวิตของเพื่อนๆที่ได้รู็จักกันมาเป็นเวลาห้าสิบปี ระยะนี้พวกเราก็เป็น สว.กัน ก็มีแต่จะค่อยๆจากกันไปที่ละคน เป็นการเตือนให้เราที่ยังมีชิวิตอยู่เตรียมพร้อม ว่าเราจะจากโลกใบนี้ไปในไม่ช้าแล้ว เราเตรียมพร้อมหรือยัง เรื่องทรัพย์สิน จัดการหรือยังหรือได้บอกใครหรือยังว่าต้องการทำอย่างไรกับทรัพย์สิน พร้อมทั้งงานศพ เราต้องการทำอย่างไร คนที่อเมริกา เขาจะมีการวางแผนเรื่องเงินเรียบร้อยเวลาจากไปก็ไม่ต้องมีปัญหา เรื่องงานศพ เขาก็จะซื้อที่สำหรับฝังศพหรือบอกลูกๆหรือทำเป็นพินัยกรรมว่าจะทำอย่างไร ขอเขียนบล็อกนี้เป็นที่ระลึกถึงเพื่อนคนนี้ จขบ.กับเพื่อนเรียนพยาบาลด้วยกัน แต่ห่างกันหกเดือน เป็นรุ่นแรกที่รพ.ศิริราชรับพยาบาลสองรุ่น เตรียมเปิดโรงพยาบาลรามาธิบดี จึงเตรียมพยาบาลสำหรับโรงพยาบาลรามาธิบดีด้วย ทุกคนจะรู้ว่าจบแล้วทำงานที่ไหน เพราะวันสัมภาษณ์ อจ.จะถามว่าอยากไปอยู่รพ.รามาธิบดี ที่่จะสร้างใหม่และเสร็จตอนรุ่นเราจบพอดี ใครสมัครใจไป พอจบก็ไปทำงานที่รพ.รามาธิบดี เป็นรุ่นบุกเบิก เพื่อนอยู่รุ่นสอง จบแล้วก็ไปทำงานที่อเมริกา ตอนเรียนและทำงาน จขบ. รู้จักเพื่อนแค่ผิวเผิน จนกระทั่งมาทำงานที่นิวยอร์ก เผอิญได้ทำงานที่รพ.เดียวกัน เพื่อนจะอยู่หอพักของรพ. เรฺาพบกันโดยบังเอิญ เพราะทำงานคนละแผนก ระยะนั้นไม่ค่อยมีคนไทยที่รพ.นี้ พอเราเจอกันและมาจากรพ.ศิริราชด้วย  ดีใจจริงๆ เราจะพบกันทุกวัน คุยถึงเรื่องที่ทำงาน การปรับตัว การทำงานเป็นงานแรกของเรา เราทำงานกันดี เสียที่ ภาษาไม่ดี ต้องต่อสู้กันมากทีเดียวเพราะฟังไม่รู้เรื่อง แต่อ่านคำสั่งของแพทย์ได้ ก็ให้ยาคนไข้ดูแลคนไข้ได้ดี เป็นที่ชื่นชมของคนเมืองนี้ ดีใจที่เจอเพื่อนคนไทย ได้มีเพื่อนคุยกันเวลาพักได้ระบายความทุกข์ ความหนักใจต่างๆให้ฟังกันกลายเป็นเพื่อนที่รู้ใจกัน ติดต่อกันเสมอมาถึงแม้ระยะหลังๆเราจะอยู่ไกลจากกันแต่ก็ยังพอไปมาหาสู้กันได้ รพ.แรกที่เราทำงานด้วยกัน ภาพจากอินเตอร์เนต - Draper Hall Nurses' Resident หอพักพยาบาล เพื่อนจะพักที่หอนี้ เป็นห้องเล็กๆ มีระเบียงเล็กๆ ทำอาหารไม่ค่อยสะด้วย ต้องใชัเตาไฟฟ้าเล็กๆเรานัดทานข้าวเที่ยงพร้อมกัน เพื่อนจะทำกับข้าวไว้วันก่อนและมาอุ่นตอนเที่ยง ตอนนั้นรู้สีกว่าอาหารเที่ยงของเราสองคนอร่อยมาก  ส่วนมากก็เป็นกับข้าวง่ายๆ ที่จำได้เพื่อนชอบทำกุ้งผัดถั่วลันเตา หลังจากนั้นเพื่อนก็ย้ายออกไปทำงานที่อื่น จขบ.เองก็ย้ายรพ.เช่นกัน เราไม่พบกันทุกวัน แต่เราก็ได้พบกันเวลาไปงานต่างๆ เช่นงานวันเกิดลูกเพื่อน งานบุญที่วัด เราก็ยังคุยกัน ติดต่อกันเสมอมา เพื่อนสุขภาพไม่ดี ป่วยหลายครั้ง ก็มีเพื่อนที่อยู่ข้างบ้านดูแล จขบ.ไปนอนเฝ้าเพื่อนผ่าตัดครั้งแรกเราไปกันสามคน เราอยู่นิวยอร์กก็ช่วยเหลือกัน เพราะไม่มีญาติพี่น้องมาอยู่ด้วย เพื่อนๆก็จะเป็นกำลังใจให้กันและกัน จำได้ว่าวันแรกที่เพื่อนผ่าตัดครั้งแรก เรารอเพื่อนกว่าจะมาที่ห้องตีสอง จขบ.ส่งเพื่อนอีกสองคนกลับบ้าน เพื่อนกลับมาที่ห้อง รู้สีกว่าเพื่อนคงกลัวไม่กล้าหลับ จขบ.บอกว่าไม่ต้องกลัวนะ เราจะเฝ้าเอง นอนหลับให้สบาย ไม่ต้องกังวล เพื่อนเสียเลือดมาก มาที่ห้องซีดมาก จขบ.รู้สีกใจไม่ดี เช่นกัน แต่เพื่อนก็ผ่านมาได้ และดำเนินชีวิต ทำงานจนเกษียณ มีป่วยอีกหลายครั้ง ต้องทำคีโมและฉายแสงหลายครั้ง เพื่อนอีกสองคน พักอยู่ใกล้กัน ช่วยรับ- ส่งไปทำคีโมฉายแสง หลายสิบครั้ง ดูแลเรื่องอาหารครบถ้วน เราอยู่นิวยอร์กห่างไกลญาติพี่น้อง เพื่อนๆที่อยู่ใกล้ๆกันก็ช่วยเหลือกันอย่างดี เหมือนเราเป็นญาติกัน มีอะไรช่วยเหลือกันได้ ก็ช่วยกันเต็มที่ เพื่อนทำงานจนเกษียณและได้รับเงินบำนาญและเงินของประกันสังคมของที่เมกา (Social Security)เพื่อนเป็นคนมีน้ำใจ ไม่เคยเอาเปรียบเพื่อนเลย และสามปีทีแล้วเพื่อนเกิดไม่ค่อยสบาย ตัดสินใจมาอยู่ เมืองไทย ตั้งแต่ลงเครื่องบินไม่กี่วัน เพื่อนก็ต้องเข้าเนิสซิ่งโฮมเพราะอยู่คนเดียว ช่วยตัวเองไม่ค่อยได้ เดินแล้วรู็สีกขาอ่อนแรง เพื่อนอยู๋เนิสซิ่งโฮมสามแห่ง ปีแรกที่กรุงเทพ ปีที่สองเพื่อนย้ายไปอยู่เชียงใหม่ คิดว่าพบหมอที่จะทำกายบำบัดให้เดินได้ ยิ่งลำบากห่างไกลเพื่อน ปีที่สามย้ายมาอยู่กรุงเทพ สุขภาพของเพื่อนก็ไม่ค่อยดี ระยะหลังๆเดินไม่ได้ ต้องอยู่บนเตียงตลอด และความทรงจำไม่ค่อยดี มีเพื่อนที่น่ารัก อีกหลายคนช่วยดูแล เพื่อนที่เมืองไทยช่วยเป็นภาระการเบิกเงิน จ่ายค่าเนิสซิ่งโฮมให้ด้วย เพราะเพื่อนอยู่เนิสซิ่งโฮมไม่สะดวกไปธนาคาร เพื่อนๆช่วยจัดการให้ เดือนหนี่งๆเพื่อนเสียค่าเนิสซิ่งโฮมเกือบหกหมื่นบาท รวมทั้งมีคนเฝ้ากลางคืนด้วย ระยะนี้เพื่อนคุยไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร พอจำได้บางอย่าง มีปํญหาการเบิกเงินที่อเมริกา เพราะเพื่อนไม่สามารถเซ็นต์ชื่อที่เช็คได้ เพราะมือเริ่มสั่น เงินก็ยังค้างบัญชีที่อเมริกา เพื่อนจากไปครั้งนี้ คงไม่คิดว่าจะไปเร็วอย่างนี้ ไม่ได้มอบหมายให้ใครจัดการกัเรื่อบทรัพย์สิน สมบัติที่มีอยู่มาพอสมควรทั้งเงินสดและบ้านที่ใจกลางกรุงเทพ ญาติๆ ก็คงต้องใช้เวลานานกว่าจะจัดการกับทรัพย์สินครั้งนี้ เนื่องจากเพื่อนไม่ได้มอบหมายหรือทำพินัยกรรมให้ใครจัดการ วันอังคารที่ 14 เมษายน 2558 จขบ.ได้ข่าวจากเพื่อนส่งมาว่า เพื่อนไปโรงพยาบาลเพราะอาหารติดคอ(ลูกชิ้น)และหยุดหายใจไปนาน สมองขาดออกซิเจนนาน ไม่รู้จะเป็นอย่างไร จะไปเยี่ยมกัน และเช้าวันพุธ จขบ.ได้ข่าวว่าเพื่อนจากไปแล้วว เพื่อนๆที่นิวยอร์ก รู้สึกสะเทือนใจมาก สะเทือนใจที่เพื่อนฝันฝ่าโรคสารพัด(ทั้งผ่าตัดหลายครั้ง ทำคีโมและฉายแสง) แต่ก็มาจบด้วยอาหารติดคอ ไม่อยากตำหนิใคร แต่ก็สงสัยว่าทำไมอยู่เนิสซิ่งโฮม เวลาเพื่อนทานข้าวไม่มีคนดูแล และไปพบเพื่อนก็สายเสียแล้ว ทำใจคิดว่าเป็นชะตาของเพื่อน เสียใจที่เพื่อนจากไปอย่างรวดเร็วอย่างนี้ ความดีและกุศลดีๆที่เพื่อนทำมา ได้นำเพื่อนไปสู่สุขคติ เพื่อนที่ไปเยี่ยมบอกว่าเห็นเพื่อนนอนเหมือนคนนอนหลับสบาย  (เขาว่าถ้าเห็นคนตายดูดี วิญญาญไปสู้สุขคติ) ขอให้เพื่อนไปสู้สุขคตินะ ญาติและเพื่อนๆที่เมืองไทยไปฟังสวดงานเพื่อนวันที่ 16 เมษายน 2558 เพื่อนๆถ่ายภาพรวมกัน วันที่  21 เมษายน (2015) 2558 ********** วันที่ 26 เมษายน 2558 เพื่อนๆศิริราช - รามา ทำบุญเจ็ดวันให้เพื่อน - คุณสุธีรัตน์ ชาตะโสภณ  ถวายเงิน 2,220 เหรียญแด่วัดวชิระธรรมปทีป ที่เมาท์เวอนอน นิวยอร์ก ในนามของคุณสุธีรัตน์ ชาตะโสภณ ลอยอังคาร ************ ขอนำข้อมูล จากสถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ มาให้อ่านกันด้วยค่ะ ประกาศภาวะฉุกคิด ตอน อะไรติดคอ? การสำลัก มักเกิดจากอาหาร หรือสิ่งแปลกลอมอื่นๆ เช่นฟันปลอม ผู้ที่สำลัก มักไม่สามารถพูด ไอ หรือหายใจได้ และมักมีลักษณะเฉพาะคือใช้มือจับไปที่คอของตนเอง เนื่องจากหายใจไม่ออก หากพบว่าเพื่อนของคุณสำลักอาหารหรือสิ่งแปลกปลอม สิ่งแรกที่ควรกระทำคือการประเมินความรุนแรง หากยังมีสติดี และสามารถไอได้ด้วยตัวเอง บอกเพื่อนของคุณให้พยายามไอออกมาด้วยตัวเอง ระหว่างนั้นเฝ้าสังเกตอาการ หากไม่สามารถไอออกมาได้ หรือไม่มีแรงไอออก หรือเริ่มมีอาการของการขาดอากาศหายใจ เช่น สีของใบหน้า เริ่มเปลี่ยนเป็นสีคล้ำ ให้ขอความช่วยเหลือด้วยการตามรถพยาบาล และเข้าช่วยเหลือผู้ป่วยทันที ในกรณีที่ไม่สามารถไอได้ด้วยตนเอง หรือได้ลองให้พยายามไอแล้วไม่ได้ผล หากผู้ป่วยหมดสติไปแล้ว ให้โทรแจ้งสายด่วน 1669 และเริ่มทำการกู้ชีวิต (CPR, ปั๊มหัวใจหากมีหัวใจหยุดเต้น) ทันที หากยังไม่หมดสติ ให้เรียกรถพยาบาล และทำการตบแรงๆ ที่บริเวณหลังของผู้ป่วย เพื่อกระตุ้นให้เกิดการไอ สามารถทำซ้ำได้ 5 ครั้ง หากสิ่งแปลกปลอมยังไม่ออก ให้ทำ Heimlich Maneuver (ใช้ในผู้ใหญ่ หรือเด็กอายุมากกว่า 1 ขวบ) ซึ่งมีวิธีการดังนี้ ขั้นที่ 1 ให้ผู้ป่วยยยืนขึ้น ขั้นที่ 2 ยืนข้างหลังผู้ป่วย โดยให้ขาข้างหนึ่ง อยู่ระหว่างขาทั้ง 2 ข้างของผู้ป่วย เพื่อพยุงผู้ป่วยในกรณีที่หมดสติ ขั้นที่ 3 แจ้งให้ผู้ป่วยทราบว่า เรากำลังจะให้ความช่วยเหลือ ขั้นที่ 4 ใช้แขนทั้ง 2 ข้าง โอบรอบเอวผู้ป่วย อย่าให้แขนอยู่บริเวณกระดูกซี่โครง เนื่องจากอาจมีผลทำให้ซี่โครงหักได้ ขั้นที่ 5 กำมือข้างหนึ่ง โดยให้นิ้วหัวแม่มืออยู่ชิดกับตัวผู้ป่วย ในบริเวณที่เหนือสะดือขึ้นมาเล็กน้อย และอยู่ใต้ต่อกระดูกแผงหน้าอก ขั้นที่ 6 ใช้มืออีกข้างจับมือข้างที่กำเอาไว้ ขั้นที่ 7 ออกแรงดันมือที่กำไว้ขึ้นมาทางด้านบนอย่างรวดเร็ว ขั้นที่ 8 ออกแรงให้มากพอที่จะดันสิ่งแปลกปลอมออกมา ขั้นที่ 9 ระลึกไว้ว่า การออกแรงดัน จะทำให้กระบังลมดันให้อากาศออกมาจากปอดของผู้ป่วย ทำให้เกิดลักษณะที่คล้ายกับการไอ ขั้นที่ 10 ออกแรงพยุงผู้ป่วยไว้ เนื่องจากผู้ป่วยอาจหมดสติหาก ไม่ได้ผล ขั้นที่ 11 ทำซ้ำ สามารถทำได้ถึง 5 ครั้ง หากไม่ได้ผลต้องรีบทำการกู้ชีพทันที ขอขอบคุณภาพและยูทูปจากอินเตอร์เนต Sad piano (this will make you cry) by Michael Ortega newyorknurse   Create Date : 16 เมษายน 2558 33 comments Last Update : 29 เมษายน 2558 1:26:54 น. Counter : 3070 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีครับพี่น้อย คนเราสามารถจากไปได้ด้วยทุกวิธีจริงๆ ไม่มีใครคาดคิดแน่ๆว่าแค่อาหารติดคาอยู่ที่หลอดลม หรือหลอดอาหารจะทำให้คนเราเสียชีวิตได้ สองปีก่อนผมมีคนรู้จักที่จากไปด้วยอาการเช่นนี้เลยครับ พี่เขาเป็นคนดีมาก เราสนิทกันเพราะชอบธรรมะเหมือนกัน พอพี่เขาทานข้าวเย็นอยู่ดีๆ อาหารเกิดติดคอแล้วก็เสียชีวิตไป พี่เขาเป็นห่วงภรรยามากเพราะภรรยาของพี่เขาป่วยและช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้ มีอาการพิการที่มือและมีปัญหาด้านสมอง พี่เขาบอกว่าถ้าเลือกได้ อยากให้ภรรยาจากไปก่อน เขาจะได้หมดห่วง สุดท้ายก็ไม่มีสิทธิ์กำหนดชีวิตตนเองครับ   โดย: กะว่าก๋า 17 เมษายน 2558 6:33:24 น.

สวัสสดีค่ะ พี่น้อย มาอ่านเรื่องเศร้าประกอบความรู้มากมาย และปอป้าขอแสดงความเสียใจด้วยกับการจากไปของคุณเพื่อนพี่น้อยนะคะ ทุกสรรพสัตว์ในโลกใบนี้ พบเพื่อจาก ไม่จากเป็นก็จากตาย เมื่อเกือบสองปีที่แล้ว ปอป้าก็สูญเสียลูกชายสุดที่รักไปเหมือนกัน ปอป้ามีลูกสองคน ลูกชายที่เสียเป็นคนโต เขาทำงานเก่ง เป็นความหวังว่าจะมารับช่วงธุรกิจของครอบครัว แต่แล้วทุกสิงก็พังครืนอย่างไม่เป็นท่า เขาจากไปแบบกระทันหันมาก ไม่เจ็บ ไม่ป่วย ก่อนออกไปทำงานยังจูบแก้มปอป้า เราแม่ลูกสนิทกันมากเหมือนปาท่องโก๋ ไปไหนไปกัน โชคดีที่เขายังไม่มีครอบครัว ยังโสด แต่เขามีปอป้าที่รักและห่วงใยเสมอ วันที่เค้าจากไป ก่อนออกไปทำงาน เค้ามาถ่ายรูปกะปอป้า มาเย้าแหย่ กอดแล้วกอดอีก แล้วบอกว่า แม่ต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะครับ ตั้มรักแม่นะ มันเหมือนเป็นการสั่งลา แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ยังลูบหัวเค้า หอมแก้มเค้า และเย้าเค้าว่าวันนี้เกิดไรขึ้นถึงมาอ้อนแม่ตะเช้า เดือนหน้า วันที่ ๒๘ ก็จะครบสองปีที่เค้าทิ้งปอป้าไปแล้วค่ะ ปอป้าต้องทนทุกข์ทรมานกับความเศร้า ในขณะที่ตัวเองก็สุขภาพไม่ดีอยู่แล้ว ปีที่แล้วจึงเข้า-ออกโรงพยาบาลเกือบทั้งปี นอนโรงพยาบาลมากกว่านอนที่บ้าน ต้องเป็นโรคซึมเศร้า กินยารักษาอยู่ประมาณหนึ่งปี หมอบอกว่าให้เวลาสองสามปีจึงจะหาย แต่ด้วยธรรมะที่ปอป้าเข้าใจอย่างลึกซึ้ง ไม่ถึงปีปอป้าก็หายจากโรคซึมเศร้า กลับมามีชีวิตที่ร่าเริงสดใส แต่ไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป วันที่ ๓๐ นี้ ปอป้าจะย้ายไปอยู่กับลูกสาวที่บุรีรัมย์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ลูกสาวที่เหลืออยู่คนเดียวต้องการมานานแล้ว เพราะเค้ารู้ดีว่าปอป้าสนิทและรักพี่ชายเค้ามาก จึงไม่อยากให้ปอป้าอยู่ที่บ้านในสภาพเดิม ๆ แต่ปอป้าก็ถ่วงเวลามานานมาก ณ วันนี้ อายุ ๖๐ กว่าแล้ว เบื่อการทำงานแล้ว อยากพัก อยากไปปลีกวิเวก เข้าวัดปฏิบัติธรรมอย่างที่ต้องการ ความจริงต้องการบวช แต่ลูกและสามีไม่อนุญาติ คนหนึ่งจากไป คนที่เหลือก็ต้องดำเนินชีวิตอยู่ต่อไป ถ้าเรารักเค้า เราก็ต้องไม่เศร้าเสียใจจนไม่เป็นอันทำอะไร วันหนึ่งเราก็ต้องจากไปเช่นเดียวกับเค้า วันหนึ่งเราอาจจะได้พบกับเค้าอีก แต่ในฐานะอะไรไม่มีใครอาจรู้ได้ กรรม เป็นผู้กำหนด เกิดแต่กรรม อยู่ด้วยกรรม และจากไปด้วยกรรม ทุกชีวิตไม่ว่าคนหรือสัตว์ล้วนมีกรรมเป็นของตัวเอง ไม่มีใครหลีกเลี่ยงความเกิด-แก่-เจ็บ-ตาย ได้ แม้แต่พระพุทธองค์ เราจะหลุดพ้นได้ก็ด้วยการปฏิบัติดำเนินตามรอยบาทพระศาสดาเท่านั้น ซึ่งปอป้าอธิษฐานและหวังว่าสักวันหนึ่ง ปอป้าจะหลุดพ้นจากสังสารวัฏฏ์นี้ไปได้ นานแค่ไหนก็จะเพียรพยายาม กี่ภพกี่ชาติก็จะไปให้ถึงค่ะ ร่ายมาเสียยาวเลย ได้เวลาโหวตเสียที 555 บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog   โดย: พรหมญาณี 17 เมษายน 2558 7:06:03 น.

อ่านเม้นท์ของพี่ปอป้า ผมเข้าใจความรู้สึกนี้ดี เพราะเป็นปีเดียวกันกับที่ผมเสียพี่ชายไป พี่ชายที่แข็งแรงมกาและแทบไม่เคยป่วย แค่เป็นหวัด...ใครจะคิดว่ากลายเป็นปอดติดเชื้อ แล้วก็จากไป... การจากไปของพี่ชาย เปลี่ยนมุมมองและวิธีคิดของผมไปมากจริงๆ ในเรื่องของการใช้ชีวิตครับ   โดย: กะว่าก๋า 17 เมษายน 2558 7:28:51 น.

ทุกคนล้วนเคยสูญเสีย อาจเป็นสิ่งของ หมา แมว หรือ บุคคลอันเป็นที่รัก แม้จะรู้ว่าการจากพรากเป็นเรื่องธรรมดา และเราล้วนมาเพื่อที่จะไป พบเพื่อที่จะจาก แต่กว่าจะทำใจได้ก็ต้องใช้เวลา ป้าทราบว่าคุณน้อยห่วงใยเพื่อนคนนี้มาก เพราะทุกครั้งที่กลับมาเมืองไทยคุณน้อยจะอัพเดทข่าวคราวของเพื่อนอยู่เสมอ การจากไปของเธอคิดอีกทีก็ถือว่าเธอไปดีหมดกรรมในโลกนี้ไปแล้วนะคะ ก็เหลือแต่เราๆทั้งหลายที่ยังต้องอยู่ ยังจะต้องเผชิญกับทุกข์-โศกของโลกต่อไป จนกว่าจะถึงวันหมดกรรม ทุกอย่างล้วนเป็นธรรมดาโลกจริงๆค่ะ newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog   โดย: ร่มไม้เย็น 17 เมษายน 2558 10:18:43 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ และขอบคุณสำหรับความรู้เรื่องการช่วยเหลือกรณีคนที่มีอาหารติดคอแบบนี้ด้วยค่ะ มาตอบที่ไปถาม คือเราแบนไอพีจากต่างประเทศที่เคยมาเม้นท์สแปมเอาโฆษณามาแปะน่ะค่ะ คราวนี้พอใครใช้ไอพีนั้นๆ หรือคล้ายๆ กันก็จะโดนไปด้วยน่ะค่ะ เราต้องไปปล่อยเม้นท์ทีหลังน่ะค่ะ แหะๆ ต้องขอโทษในความไม่สะดวกด้วยนะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 17 เมษายน 2558 10:31:16 น.

เพื่อนคุณน้อยจากไป... ขอแสดงความเสียใจด้วย ครับ... ป่านนี้คงจะไปสู่อีกภพ ขอให้สู่ภพที่ดี ทัดเทียมกับครั้งที่มีชีวิต และมีชีวิตที่ราบเรียบมีความ สุขตามอัตภาพ...ครับ คุณน้อยถ่ายทอดได้ดี...ผมเลยโหวตให้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต kae+aoe Parenting Blog ดู Blog วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog newyorknurse Diarist ดู Blog   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 17 เมษายน 2558 12:06:59 น.

คุณน้อย สุธีรัตน์คงไปสบายแล้วไม่ต้องทนทุกข์ทางกายจากความเจ็บป่วย ขอให้กุศลกรรมที่สุธีรัตน์ได้ทำไว้จงน้อมนำดวงวิญญานสู่สุขคติคงไปร่วมพิธีเผาเพราะกลางคืนไม่สะดวกค่ะ คุณน้อยเป็นเพื่อนที่ดีให้การช่วยเหลือดูแลสุธีรัตน์เป็นอย่างดีตลอดมาขอชื่นชมขอให้ผลบุญส่งให้คุณน้อยและครอบครัวมีความสุขความเจริญค่ะ newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: พรไม้หอม 17 เมษายน 2558 13:42:45 น.

คุณน้อย สุธีรัตน์คงไปสบายแล้วไม่ต้องทนทุกข์ทางกายจากความเจ็บป่วย ขอให้กุศลกรรมที่สุธีรัตน์ได้ทำไว้จงน้อมนำดวงวิญญานสู่สุขคติคงไปร่วมพิธีเผาเพราะกลางคืนไม่สะดวกค่ะ คุณน้อยเป็นเพื่อนที่ดีให้การช่วยเหลือดูแลสุธีรัตน์เป็นอย่างดีตลอดมาขอชื่นชมขอให้ผลบุญส่งให้คุณน้อยและครอบครัวมีความสุขความเจริญค่ะ newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: พรไม้หอม 17 เมษายน 2558 13:42:45 น.

สวัสดียามค่ำครับ newyorknurse   โดย: ก้อนเงิน 17 เมษายน 2558 20:12:41 น.

newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog เสียใจด้วยค่ะคุณน้อย อ่านแล้วใจหายเลยค่ะ ไปแบบกระทันหันไม่ทันได้ร่ำลา แต่มองมุมบวกเมื่อถึงเวลาก็ไปแบบไม่ทรมาน ไม่ต้องเจ็บปวดยาวนาน ไม่ต้องให้ลูกหลานลำบากนะคะ ถือว่าเป็นบุญของชีวิตเลยค่ะ แม่ซองฯยังหวังว่าอยากให้ตัวเองไปสบายแบบง่ายๆแบบนี้เลยค่ะ เรื่องความตายและการพลัดพรากเป็นเรื่องธรรมะ ไม่เคยกลัว คงเหลือแตาเราที่ยังต้องชดใช้กรรมกันต่อไป   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 17 เมษายน 2558 20:18:23 น.

อ่านแล้วก็รู้สึกสะท้อนใจค่ะ ทั้งสองเรื่อง... เรื่องแรก ลูกสาวคนเดียวของญาติเสียในวัยแค่ 30 หัวอกคนเป็นพ่อแม่คงแทบสลายเลยนะคะ เพื่อนพี่น้อย... ฟันฝ่าโรคมาสารพัด มาเสียเพราะอาหารติดคอ... พี่เค้าเหมือนคนนอนหลับ ไปสบาย ไม่เจ็บปวด ไม่ทรมาน ไปสู่ภพภูมิที่ดีแล้วล่ะค่ะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต blueberryblossom Photo Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 17 เมษายน 2558 20:43:03 น.

newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog มีประโยชน์จัง..ขอบคุณขอรับ   โดย: ขุนเพชรขุนราม 18 เมษายน 2558 3:32:15 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย   โดย: กะว่าก๋า 18 เมษายน 2558 6:58:01 น.

อรุณสวัสดิ์จากเมืองไทยค่ะพี่น้อย อ่านเรื่องเพื่อนพี่น้อยคนนี้แล้ว จำได้ว่าพี่น้อยเคยเขียนบล็อกไปเยี่ยมเพื่อนคนนี้ที่เนิร์สซิ่งโฮม เป็นเพื่อนกันมายาวนานมากนะคะ การพลัดพรากไม่ว่าจากเป็นหรือตายเป็นเรื่องเศร้าจังเลยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Tui Laksi Travel Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog   โดย: เนินน้ำ 18 เมษายน 2558 7:45:09 น.

ตอนนี้เข้าหน้าร้อน ดอกไม้สีสันร้อนแรงก็เริ่มบานกันแล้วครับพี่น้อย ทั้งทองกวาว หางนกยูงฝรั่ง และคูนครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 เมษายน 2558 7:45:29 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ. เป็นพายุที่เศร้าเลยค่ะ   โดย: kae+aoe 18 เมษายน 2558 13:48:46 น.

ดูเป็นเรื่องไกลตัว แต่ใครจะไปคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับเพื่อนเราแบบนี้ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ +   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 18 เมษายน 2558 16:39:35 น.

ขอแสดงความเสียใจ กับการจากไปของเพื่อนน้าน้อยด้วยนะคะ และขอบคุณสำหรับเรื่องราวการปฐมพยาบาลค่ะ โหวตหมวด ไกลบ้าน ค่ะ   โดย: กาปอมซ่า 18 เมษายน 2558 20:15:16 น.

เสียใจด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับความรู้ท้ายเรื่องด้วย   โดย: ชลบุรีมามี่คลับ 18 เมษายน 2558 20:24:11 น.

มาอ่านเรื่องเพื่อนของพี่น้อยนะครับ ^^ อ่านแล้วก็รู้สึกหลายๆอย่างเสียดายคนดีๆที่จากไปนะครับ คนดีๆทำให้ชีวิตเรามีความหมายเมื่อคิดถึงความดีที่มีใหักันและกัน แปลกจังเลยนะครับ เพื่อนที่จริงใจให้กันนั้นคงยิ่งไม่น้อยกว่าญาติแท้ๆ เมื่อใช้ขีวิตในต่างแดนนะครับพี่น้อย พายุในชีวิตของเรามีมากน้อยต่างกัน สำคัญคือต้องมีสติไม่ประมาท มีกำลังใจเข้มแข็ง มีความเข้มแข็ง เพื่อที่จะผ่านมันไปให้ได้นะครับ โหวตไกลบ้านให้พี่น้อยด้วยครับ ^^ วันนี้ได้โอกาศแวะมาเยียมพี่น้อยด้วยครับไม่มีเวลาออกมานอกบล็อกเสียนานเลย แหะๆ ^^   โดย: วนารักษ์ 18 เมษายน 2558 20:45:34 น.

สวัสดีค่ะพี่น้อย ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะกับการจากไปของเพื่อนรัก อาการสำลักเป็นอันตรายมากสำหรับผู้สูงวัยนะคะ แต่ถ้ามีใครอยู่ด้วยและรู้วิธีแก้ก็คงไม่เสียชีวิตนะคะ วันนี้โหวตหมดแล้วไว้กิ่งมาใหม่นะคะ หลับฝันดีค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 18 เมษายน 2558 22:17:22 น.

สวัสดีค่ะพี่น้อย ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ เป็นการจากไปอย่างนึกไม่ถึงเลยนะคะ newyorknurse Klaibann Blog   โดย: ดาวริมทะเล 18 เมษายน 2558 23:17:51 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ พี่น้อย newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog   โดย: เศษเสี้ยว 18 เมษายน 2558 23:56:25 น.

สวัสดีค่ะ พี่น้อย ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ บางครั้งความตายก็อยู่ใกล้ตัวเรานิดเดียวจริงๆ ขอบคุณสำหรับข้อมูลเป็นประโยชน์ด้วยนะคะ อันตรายมากจริงๆค่ะ ความสูญเสียก็เหมือนพายุลูกใหญ่ในชีวิต ขอให้ท่านไปสู่สุคติค่ะ   โดย: lovereason 19 เมษายน 2558 0:02:56 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย   โดย: กะว่าก๋า 19 เมษายน 2558 6:49:23 น.

ขอแสดงความเสียใจกับเพื่อนพี่น้อยด้วยนะคะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กาปอมซ่า Education Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: pantawan 19 เมษายน 2558 14:32:39 น.

เสียใจกับการจากไปของเพื่อน พี่น้อย ด้วยค่ะ .. บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เศษเสี้ยว Photo Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: foreverlovemom 19 เมษายน 2558 17:17:31 น.

ทุกคนต้องเคยสูญเสียผู้เป็นที่รัก ยิ่งรักมากยิ่งเสียใจมาก แต่มันก็เป็น ธรรมดาโลกนะคะ ใครที่จากไปแล้วมี ผู้เสียดายและเสียใจมากคือผู้ที่บำเพ็ญ คุณงามความดีมาไม่น้อย ย่อมไปสู่ ชาติภพที่ดี ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กาปอมซ่า Health Blog ดู Blog mcayenne94 Home & Garden Blog ดู Blog วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog mastana Literature Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 19 เมษายน 2558 20:02:08 น.

ขอบพระคุณพี่น้อยที่มาเม๊นท์ให้กำลังใจและโหวตให้ด้วยนะครับ ^^ ตอนนี้เมืองไทยร้อนมากๆเลยครับ กำลังรอพายุฤดูร้อนอยู่เผื่อจะเย็นขึ้นบ้างครับ แหะๆ   โดย: วนารักษ์ 19 เมษายน 2558 21:58:31 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ดอยสะเก็ด Literature Blog ดู Blog ดาวริมทะเล Travel Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น สวัสดีค่ะพี่น้อยขอบคุณมากนะคะที่ไปโหวตให้กำลังใจค่ะ ตามมาโหวตให้พี่น้อยด้วยค่ะเมื่อวานนี้โหวตหมดค่ะ พี่น้อยหลับฝันดีนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 19 เมษายน 2558 23:19:54 น.

เสียใจด้วยนะคะ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสิ่งเที่ยงแท้แน่นอนจริง แต่เราต้องไม่ประมาท ไม่น่าเชื่อว่า เจ็บไข้ฟันฝ่ามาสารพัด มาเสียเพราะ อาหารติดคอ มิลคิดว่าทุกสิ่งล้วนถูกกำหนดมาหมดแล้วจริงๆค่ะ   โดย: มิลเม 20 เมษายน 2558 0:58:06 น.

newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog อรุณสวัสดิ์นะครับ   โดย: ผมไม่ได้บินคนเดียวสู่โลกปัจจุบัน (เตยจ๋า ) 20 เมษายน 2558 3:46:39 น.

สวัสดียามเช้าครับ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: **mp5** 20 เมษายน 2558 8:24:47 น.