BlogGang.com : : doggieyanky : พะงัน .. (ไป) มันคนเดียว II : ไม่ยากอย่างที่คิด

พะงัน .. (ไป) มันคนเดียว II : ไม่ยากอย่างที่คิด

9-16 มีนา 2549

หลังจากนั่งรถบัสอย่างยาวนาน ก็มาถึงท่าเรือที่มีให้เลือกต่อว่าจะไปสมุยหรือพะงัน รถบัสลงเรือไปกับเราด้วย เป็นเรือเฟอร์รี่ขนาดใหญ่ สามารถบรรทุกคนเเละรถไปพร้อมๆกัน จากท่าเรือเราใช้เวลาเดินทางไปสู่เกาะพะงันอีก 3 ชั่วโมง เเม่เจ้า ลำบากซะจริง ชั้นเลือกนั่งที่นั่งด้านนอกจะได้ให้ลมเย็นๆปะทะหน้าให้สบายใจ เฮ้อ .. พัดไปให้หมดเลยนะ ไอ้ความรู้สึกกระอักกระอ่วนที่มีอยู่ในใจน่ะ
ชั้นกะเอามาทิ้งไว้ให้ลึกสุดๆที่ท้องทะเลที่นี่น่ะเเหละ

หลังจากลมปะจนหน้าชา ในที่สุดก็มาถึงเกาะพะงันจนได้

เเล้วไงต่อล่ะเนี่ย จะไปท้องนายปาน ต้องไปยังไง
ลองนึกภาพตามสำหรับคนที่ไม่เคยไปพะงัน พอลงจากเรือ รับกระเป๋าเสร็จ รู้สึกตัวอีกทีก็คือยืนอยู่ตรงวงเวียนก่อนถึงตลาดซ้ายก็มีสองเเถว ขวาก็มี หน้าก็มี หลังก็มี ด้านหน้าเป็นตลาด ด้านขวาเป็น 7-11 ด้านซ้ายเป็นทางตัน ด้านหลังเป็นทะเล .. ไปทางไหนล่ะนี่ แล้วพี่ๆน้องๆที่ลงมาจากเรือลำเดียวกัน สลายตัวไปทางไหนกันหมด ไวยังกะนินจา เงอะๆงะๆอยู่เพลินๆ เหมือนพจมานเดินเข้าบ้านสว่างวงศ์ ก็สะดุ้งด้วยเหล่าบรรดาพี่ๆเเท็กซี่ชาวเกาะ กรูกันเข้ามาถามว่าไป่ไน้ ไป่ไน้ ไป่ก๊ะพี่ไม้ ...

พอชั้นบอกว่าไปท้องนายปาน ก็วงเเตก …เเล้วพี่คนนึงก็ชี้ไปที่ต้นโพธิ์ใหญ่ว่าท้องนายปานอยู่โน่นนนนน …. เหรอ … ทำไมเงียบเหงายังงี้อ่ะ นี่มันฟูลมูนไม่ใช่รึ (อยากไปเงียบๆดีนัก ไงล่ะ เงียบสมใจ) พี่ๆก็ให้การมาว่า ความคึกคักน่ะ อยู่ที่ชายหาด ตรงนี้มันตลาดเเละท่ารถ มันเลยเงียบ ก็เลยมาสอบถามราคา … ค่ารถไปท้องนายปานใหญ่ ราคา 100 บาท ต่อคน

ต่อคน ก็หมายถึงว่าชั้นต้องรอผู้โดยสารอื่นๆเพื่อให้เต็มคันก่อนเเล้วรถถึงจะออกเเต่ถ้าชั้นไม่อยากรอ ก็สามารถเหมาไปคนเดียวได้ในราคา 700 บาท เอ่อ … ฝันไปเถอะ ชั้นรอได้ ตอนนั้นมีชั้นคนเดียวที่จะไปท้องนายปาน

รอมาชั่วโมงนึง ก็ยังไม่มีวี่เเววว่าจะมีใครจะมาร่วมหัวจมท้ายกับชั้นเลย ไม่มีใครไปท้องนายปานเลยเหรอ ..
… มันต้องเป็นหาดที่เงียบบบบจริงๆอย่างที่เค้าว่ากันเเน่ๆ
ถ้างั้น .. ชั้นก็จะได้สัมผัสสิ่งที่ชั้นรอคอยชัวร์ป้าบล่ะเซ่
เลยบอกพี่เค้าว่า เดี๋ยวขอไปเดินเล่นก่อนนะ เลยเดินไปกินข้าว ผ่านร้านเน็ตเกือบอดใจไม่ไหว เเต่บอกตัวเองไว้ หยุดการสื่อสาร อย่าให้ใครรู้ปฏิบัติการลับนี้เด็ดขาด
นอกจากเพื่อนซี้ที่ฝากฝังไว้แล้ว เดินวนไปวนมารอบตลาดก็แล้ว กลับมานอนตีลังการอก็เเล้ว เกือบ 3 ชั่วโมง
ก็ยังไม่มีเพื่อนร่วมทางอีก ... ส่วนรถไปหาดริ้น ก็เต็มเอา เต็มเอา จนพี่คนขับทนไม่ได้ วนเวียนมานำเสนอราคาพิเศษให้ชั้น 3-4 รอบ ว่าเหมาไหม จาก 700 เหลือ 600, 500 และ 400 ในที่สุด เเต่ชั้นก็ยังไม่ใจอ่อน หน้าด้านจะรอต่อไป

เเละเเล้วก็เหมือนสวรรค์โปรด มีพี่คนหนึ่ง เพิ่งตื่นนอน ชื่อพี่ดำ เป็นคนขับคิวเเรกตั้งเเต่ 10 โมง เเต่ตื่นสาย พี่เค้าต้องไปรับคนที่ท้องนายปานตั้งเเต่สิบโมงเช้า เเต่เมื่อคืนกินเหล้าหนักไปหน่อย เลยตื่นไม่ทัน ทำให้ต้องมาวิ่งตอนนี้เเทน … อยู่ดีๆ เเกก็เดินมากวักมือว่า ไปน้อง ไปกับพี่
ชั้นก็บอกว่า คนเดียวนะพี่ แต่ไม่เหมานะ เค้าก็พยักหน้าหงึกๆ อะไรฟะเนี่ย จะโดนหลอกหมกป่าหรือเปล่า ไม่เหมานะพี่ (ย้ำอีกรอบ กลัวเเกเบลอ) เเกก็พยักหน้าอีก บอกว่ารู้แล้ว ไป ไป โอเคพี่ ไปก็ไป

พี่ดำไม่ใจร้ายอย่างที่คิด ตลอดทางจากท่าเรือมาท้องนายปานใช้เวลา 1 ชั่วโมง พี่ดำชวนคุยเหมือนชั้นเป็นน้องสาวที่พลัดพรากจากกันตอน 2 ขวบ บรรยายประวัติชีวิตตัวเอง และประวัติความเป็นมาเเละสภาพก่อนที่พะงันจะเจริญขึ้นอย่างทุกวันนี้ซะละเอียด ก็เเอบดีใจเล็กๆ ที่ไม่มีเพื่อนร่วมเดินทาง ถ้ามี ชั้นคงต้องนั่งกะบะหลัง ให้ลมปะหน้าเหมือนเคย ไอ้ดีมันก็ดีหรอก เเต่ก็คงอดได้ยินเรื่องเล่าจากปากของคนท้องถิ่นแบบตัวต่อตัวอย่างนี้เเน่ๆ หลังจากร่ายยาวว่าเมื่อก่อนพี่ขี่ม้าสนุกเลย สมัยนั้นรถไม่มีหรอก เเล้วพี่ดำก็ถามขึ้นมาว่า “ตกลง น้องมาทำงานที่นี่เหรอ” 555 ชั้นเลยถามว่า "หน้าตาไม่เหมือนนักท่องเที่ยวเลยใช่ไหมพี่"
พี่ดำบอกว่า "ไม่ค่อยเห็นคนไทยมาคนเดียว ยิ่งผู้หญิงเเล้วล่ะก็ ไม่เคยเล้ยยยย ส่วนใหญ่ถ้ามาคนเดียว ก็เห็นจะมีเเต่มาทำงานนี่ล่ะ" ชั้นยิ้มๆ ไม่ทันตอบอะไรก็ถึงหาดพอดี
พี่ดำส่งชั้นลงที่ท้องนายปานอย่างปลอดภัย เเถมคิดค่าโดยสารชั้นเเค่ 100 บาท อ้า… เยี่ยมจริงๆ ก่อนไป ยังเเอบถามชั้นอีกว่า … สนใจไปดูมวยไหม ที่เกาะเต่า
ถ้าสน พี่จะเเวะมารับ เหวอ….ไม่อ่ะค่ะพี่ ขอบคุณในความหวังดี ไปก่อนล่ะ บ๊ายบายยย

โกยยย.....

Create Date : 16 มิถุนายน 2550

Last Update : 3 กรกฎาคม 2550 15:01:25 น.

0 comments

Counter : 516 Pageviews.