สิงหาคม 2553

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
29
30
31
 
 
กรรมของคน...หรือ...ของหมา
ฉันมีหมาอยู่หนึ่งตัวเอามาเลี้ยงเมื่อตอนที่หลานชายอายุไม่ถึงขวบกะจะให้เป็นเพื่อนเล่นกับหลานชาย เป็นหมาพุดเดิ้ล(ทอย)ตัวเล็กน่ารัก หลานชายตั้งชื่อให้ว่า "กุ๊กไก่" ตอนแรกก็ขำ เจ้าหลานชายเหมือนกันว่าตั้งชื่อหมาให้เป็นไก่ซะได้ เอามาเลี้ยงตั้งแต่ปี 42 แล้วเห็นจะได้ ตอนนี้ก็ประมาณเกือบ 11 ปีแล้ว ถ้าเทียบจำนวนปีของหมาแล้วต่างจากคนประมาณ 7 ปีเห็นจะได้ เพราะฉนั้น ตอนนี้เจ้ากุ๊กไก่ อายุก็ปาเข้าไป ราว ๆ เจ็ดสิบกว่าปี เป็นปู่เป็นย่าเราได้เลย

ทุกวันนี้ฉันกลุ้มใจกับเจ้ากุ๊กไก่มาก มันแก่แล้วเดินไม่ค่อยจะไหว ตาก็มองไม่ค่อยจะเห็น เมื่อก่อนตอนอายุน้อย ๆ มันขี้เล่น ชอบกินขนม เวลาฉันกินอะไรให้มันเห็นมันก็จะร้องขอให้ ๆ มันด้วย ฉันก็มักจะแบ่งให้มันกินประจำจนคนในบ้านมักบ่นว่าทำให้มันเคยตัว แต่เดี๋ยวนี้แม้แต่เรี่ยวแรงจะลุกขึ้นยืนมันยังแทบจะลุกไม่ไหว ฉันได้แต่สงสารมันไม่รู้จะช่วยอย่างไรดี พาไปหาหมอก็ได้แต่ยาบำรุงมากิน เพราะเขาบอกว่าเป็นอาการของหมาแก่

อะไรก็ไม่สำคัญเท่าความทุกข์ใจของฉันกับคนในบ้าน เพราะมันจะชอบร้องตลอดเวลา จนข้างบ้านเขารำคาญ บ้างทีเขาก็บ่น แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง และที่หนักที่สุดทำให้แม่ของฉันกลุ้มใจ เพราะแม่ต้องอยู่บ้านทุกวันต้องรับสภาพฟังเพื่อนข้างบ้านบ่น เพราะฉันไม่ได้อยู่บ้าน นาน ๆ จะกลับสักที เพราะที่ทำงานไกลทำให้การเดินทางไม่สะดวก ขนาดว่าเจ้ากุ๊กไก่มันไม่ค่อยจะรู้เรื่องแล้ว เวลาฉันกลับบ้านที่ไรมันได้กลิ่นของฉันมันก็จะยิ่งร้องฉันต้องเข้าไปทักแล้วเอาขนมให้มันกินเหมือนอย่างที่มันเคยกินตอนเล็ก ๆ มันก็จะเงียบได้สักพักนึง

ทุกวันนี้ฉันรู้สึกเป็นทุกข์มากไม่รู้ว่าเป็นกรรมของฉัน หรือของหมากันแน่ ก็ได้แต่คิดว่าขออย่าให้มันทรมานมากไปกว่านี้เลยเพราะฉันเองก็ไม่สบายใจที่เห็นมันเป็นอย่างนี้ และคิดอยู่เสมอว่าถ้าเมื่อฉันแก่ตัวลงเหมือนเจ้ากุ๊กไก่ ฉันจะทรมานเหมือนมันไหมหนอ ฉันคิดว่าไม่ว่าจะหมาหรือคน หรือสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ก็คงไม่พ้นกรรมของตน

ทุกวันนี้ที่บ้าน ต่างก็เข็ด ไม่กล้าที่จะเอาอะไรมาเลี้ยงอีกแล้ว เพราะคิดว่าการที่เราจะเลี้ยงอะไรสักอย่างถ้าเราดูแลเขาไม่ดีพอ เพียงเห็นเขาเป็นสิ่งน่ารัก น่าดูเล่นพอเบื่อก็ไม่สนใจใยดีเขา นั่นเหมือนเป็นการสร้างบาปอย่างหนึ่งเลยทีเดียว เพราะมันจะเป็นความทุกข์ที่อยู่ในใจเราตลอดไป........




Create Date : 28 สิงหาคม 2553
Last Update : 28 สิงหาคม 2553 17:11:17 น.
Counter : 855 Pageviews.

5 comments
  
สงสาร เจ้ากุ๊กไก่ จังนะค่ะ คุณน้องใหม่ขี้สงสัย (ขออนุญาตเรียกตามชื่อ บล๊อก นะค่ะ)

เราชื่อ กุ๊กไก่ เหมือน กัน ค่ะ หุหุ
ไก่ว่า สงสัย เจ้ากุ๊กไก่ ของคุณ คงเหงามั้ง ค่ะ เพราะปกติแล้ว ถ้าหมามันต้องอยู่คนเดียว มองไม่เห็นใคร มันมักจะร้อง น่ะค่ะ คล้ายๆ หมาที่บ้านไก่ ค่ะ ตอนเล็กๆ ไก่ จะเอามันไว้ในกรง เวลาเราจะไปนอน มันก็จะร้องตลอดเลย น่ะค่ะ
ส่วนเจ้ากุ๊กไก่เอง ตามที่บอกมา ว่ามันแก่แล้ว ตามันก็มองไม่ค่อยเห็น สงสัยมันคงคิดว่ามันอยู่คนเดียวมั้งค่ะ ทั้งๆ ที่แม่ของคุณก็อยู่ด้วย น่ะค่ะ

ยังไงก็เอาใจช่วยนะค่ะ

เจ้ากุ๊กไก่ สู้ สู้ ^^
โดย: Hachikojung วันที่: 28 สิงหาคม 2553 เวลา:17:45:55 น.
  
ข้างบ้านผมก็มีหมาอยู่ตัว ผมเห็นมันตั้งแต่อยู่ป.5จนตอนนี้ผมเรียนจบระดับมหาวิทยาลัยเเล้ว สภาพไม่ต่างจากที่คุณจขบ.เล่าเลยครับ เห็นแล้วก็ได้แต่นึกสงสาร
โดย: Don't try this at home. วันที่: 28 สิงหาคม 2553 เวลา:18:09:19 น.
  
ขอบคุณนะคะ คุณ Hachikojung และ คุณ Don't try this at home.ที่แวะเข้ามาทักทาย ขอบคุณค่ะ
โดย: น้องใหม่ขี้สงสัย วันที่: 31 สิงหาคม 2553 เวลา:12:52:30 น.
  
เวลาผ่านไปถึง ๕ ปี ผมจึงได้เข้ามาอ่านบล็อกของคุณ

ขออภัยครับ แต่ก็ยังจำชื่อนี้ได้ว่าเป็นศิษย์ ด.ษ.รุ่นน้องครับ.
โดย: เจียวต้าย วันที่: 11 มีนาคม 2558 เวลา:8:13:31 น.
  
เวลาผ่านไปถึง ๕ ปี ผมจึงได้เข้ามาอ่านบล็อกของคุณ

ขออภัยครับ แต่ก็ยังจำชื่อนี้ได้ว่าเป็นศิษย์ ด.ษ.รุ่นน้องครับ.
โดย: เจียวต้าย วันที่: 11 มีนาคม 2558 เวลา:8:13:31 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

น้องใหม่ขี้สงสัย
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



**งานเขียน/ภาพวาดในบล็อกนี้สงวนลิขสิทธิ์ ตาม พ.ร.บ. พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ส่วนหนึ่งส่วนใด โดยมิได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร