คืนฝัน วันเหงา ตัวเรา และความเดียวดาย
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
6 ตุลาคม 2550
 
All Blogs
 
คืนฝัน (3)

ฤดูฝนผ่านไป
อากาศหนาวได้เข้ามาเบียดเสียดเม็ดฝนให้หลุดพ้นไปจากวัฏจักรของฤดูกาล
ใบไม่หลายๆใบเริ่มจะมีหยดน้ำเกาะตามบริเวณต่างๆ
หยดเล็กบ้างใหญ่บ้าง ตามสภาพอากาศของแต่ละบริเวณในโรงเรียน
เป็นสัญญาณบ่งบอกให้รู้ว่าภาคเรียนที่2 นั้นได้ผ่านไปเกือบจะครึ่งเทอมแล้ว

นักเรียนหลายๆคนเริ่มจะสวมใส่เสื้อกันหนาวทับชุดนักเรียน
เนื่องจากอากาศหนาวที่เริ่มจะกัดกินผิวหนังให้รู้สึกด้านชา

ในขณะเดียวกันกับที่นักเรียนหลายๆคน
กำลังแข่งกันอดทนต่อความเหน็บหนาวที่ย่างกรายเข้ามา
โดยการไม่สวมใส่เสื้อกันหนาว

“เฟิร์ส เมื่อไหร่นายจะใส่เสื้อกันหนาวมาโรงเรียนสักทีเนี่ย”
ต้นถามผมด้วยอาการสั่น เล็กน้อย
เนื่องจากบรรยากาศรอบตัวที่อุณหภูมิมีการลดต่ำลงมาก

“แล้วนายล่ะ เมื่อไหร่จะใส่ ทำเป็นไม่หนาวอยู่ได้ดูสิ ตัวสั่นหมดแล้ว....กั่กๆๆๆ ”
ผมตอบกลับไปพร้อมกับเสียงฟันกระทบกันเป็นระยะๆ
เนื่องจากอาการปากสั่นเล็กน้อย(มั้ง)

“ในระดับชั้น ป.6 คงจะมีแค่เราสองคนนี่แหละมั้ง ที่ไม่ใส่เสื้อกันหนาวอย่างนี้”
จบคำพูดของต้นผมก็หันไปมองดูเพื่อนๆรอบๆตัว

“นั่นสินะ” ผมเอ่ยออกไป
“ใกล้จะจบชั้นประถมศึกษาแล้วเหรอเนี่ยเร็วจริงเลยนะ นายว่ารึเปล่า”
ผมหันไปขอเสียงสนับสนุนจากต้น
“นั่นสิ ว่าแต่จบ ป.6 แล้วนายจะไปเรียนต่อที่ไหนเหรอ” ต้นถามผม
“ก็คงที่นี่นั่นแหละ เราไม่ค่อยอยากจะไปเรียนที่อื่นน่ะ”

ที่ผมอยากเรียนต่อที่นี่ไม่ใช่เพราะว่าผมรักโรงเรียน หรืออะไรทำนองนี้หรอกครับ
แต่ที่ผมจะเรียนต่อที่เดิมนี้ก็คงจะเป็นเพราะว่าผมติดเพื่อนเก่าๆ
ที่เรียนด้วยกันมานานแสนนานเสียมากกว่า

“เราก็คงจะเรียนที่นี่ต่อไปเหมือนกัน ก็ดูผลการเรียนของเราสิ
แย่เสียขนาดนั้นคงจะไปสอบที่ไหนไม่ติดแน่ๆ”
ต้นพูดด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย...นิ่ง...
นิ่งเสียจนผมคาดเดาอารมณ์ของมันไม่ถูก
ว่ามันดีใจหรือว่าเสียใจกันแน่ที่ได้เรียนต่อ ณ ที่แห่งนี้

“แล้วนายกับใบเตยล่ะคืบหน้าถึงไหนแล้ว” ต้นชวนผมเปลี่ยนเรื่อง
“ภายในเทอมนี้แหละ เราต้องเข้าไปคุยกับใบเตยให้ได้” ผมพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“เป็นเทอมเลยเหรอวะ นานไปรึเปล่าเนี่ย”
ต้นทำหน้าตาเหนื่อยหน่ายกับคำตอบที่ได้ออกจากปากของผมไป

“อย่างช้าน่ะ เข้าใจรึเปล่า อย่างเร็วอาจจะเป็นพรุ่งนี้หรือวันนี้ก็ได้
ที่บอกเป็นเทอมไว้ก่อนก็เพราะยังไม่แน่ใจเฉยๆ”
ผมแก้ตัวด้วยความชำนาญเพราะว่าช่วงนี้ต้นมันถามผมบ่อยมากๆ

“ตามใจนายก็แล้วกัน มัวแต่รอโอกาสอยู่ได้ แล้วอย่างนี้ถ้าโอกาสดีๆ
มันไม่เข้ามาหานาย นายก็คงจะไม่ได้รู้จักกับใบเตยสินะ”
เออ...จริงของมัน

วันเวลาผ่านไปรวดเร็วดังสายลมพัดผ่าน
ไม่ทันไรวันที่ผมและเพื่อนๆจะจบชั้น ป.6 ก็วิ่งเข้ามาอยู่ตรงหน้าผมกับเพื่อนๆเสียแล้ว
โดยที่พวกเราไม่ทันรู้ตัวและไม่ได้เตรียมตัวกับการที่จะต้องจากลากันเลย

“...เถลิงประเทศ ชาติไทยทวีมีชัยชะโย”
“นักเรียนทุกคนฟังเรื่องประกาศ”
สิ้นเสียงเพลงชาติสิ่งหนึ่งที่เราต้องทำมาตั้งแต่เด็กๆก็คือ ฟังการประกาศหน้าแถว

“ประกาศอีกละ มันมีเรื่องอะไรให้ประกาศทุกเช้าวะเนี่ย”
ผมบ่นกับต้นเจือปนไปด้วยน้ำเสียงที่แสดงความรำคาญอย่างเห็นได้ชัด
“นั่นสิ น่าเบื่อจะตายอยู่แล้ว” ต้นตอบกลับมาอย่างเห็นด้วย

“...เพราะฉะนั้นขอเสียปรบมือเป็นการชื่นชมเพื่อนๆคนเก่งของเราทั้ง3คนด้วย”
หลังจากสิ้นเสียงของคุณครูเสียงปรบมือก็ดังขึ้นครู่หนึ่ง

“ลูกหิน ปรบมือทำไมกันเหรอ”
ผมหันไปถามเพื่อนร่วมห้องอย่างสงสัยเพราะไม่ได้ฟังประกาศ

ลูกหินหันมามองหน้าผมทำตาเขียวๆ
เป็นสัญญาณบ่งบอกให้รู้ถึงความรำคาญพี่พุ่งออกมาปะทะหน้าผมอย่างจัง

“หัดฟังเองบ้างสิ”
แน่นอนผมว่าเธอคงจะรำคาญผมไม่น้อยเลยล่ะ
“น่านะ เดี๋ยววันหลังฟังเองก็ได้ แต่ว่าวันนี้คุณครูประกาศว่าไงเหรอ ”
ผมพยายามถามต่อไปโดยไม่สนอาการของผู้ฟังว่าจะรำคาญแค่ไหน

“ก็เพื่อนของเราน่ะสิได้โควตาไปเรียน โรงเรียนสาธิตฯ ตั้ง3คน
คนที่ได้ ก็มียุ้ย ก้อง แล้วก็ใบเตย” ลูกหินกล่าว

“ยุ้ย ก้อง ใบเตย”
ผมทวนชื่อบุคคลผู้เก่งกาจทั้ง 3 ออกมาเบาๆ
ในขณะที่ลูกหินก็หันกลับไปคุยกับเพื่อนของเธอต่อไปอย่างสนุกสนาน

“ได้ยินรึเปล่าวะเฟิร์ส เราบอกนายแล้วว่าอย่ารอโอกาส
ในที่สุดโอกาสที่นายรอมาตลอด มันก็ไม่ได้วิ่งเข้ามาหานาย
โอกาสน่ะมันต้องสร้างกันเอาเองเฟ้ย ”
ต้นพยายามพูดเตือนสติผม ผมเข้าใจความรู้สึกของมันดี ความหวังดีที่เพื่อนมีต่อเพื่อน

แต่ผมก็ทำได้แค่ยืนบื้ออยู่อย่างนั้น และพึมพำกับตัวเองเบาๆ
“เก่งว่ะ”



Create Date : 06 ตุลาคม 2550
Last Update : 6 ตุลาคม 2550 18:01:06 น. 3 comments
Counter : 384 Pageviews.

 
ฉากรักของเฟิร์สกะใบเตยจะเป็นยังงัยนะ
เฮ่อ! เหนื่อยแทนเฟิร์สจัง เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะเฟิร์ส



ขอบคุณ K.T.B. ค่ะ จะติดตามตอนต่อไปนะค่ะ


โดย: หน้อมแหน้มนิดหน่อย IP: 61.19.95.121 วันที่: 7 ตุลาคม 2550 เวลา:14:38:27 น.  

 
อย่างนี้จะทำอย่างไรต่อไปน่ะเนียะ
ความรัก ถูกลิขิตผ่านปลายปากกา ย่อมมีทางออกเสมอใช่มั้ยค่ะ จาช่วยเป็นกำลังใจให้อีกแรงน่ะค่ะ


โดย: little flower IP: 222.123.17.157 วันที่: 17 ตุลาคม 2550 เวลา:19:53:40 น.  

 
มาติดตามอ่านตอนที่สามค่ะ


โดย: ณ กมล วันที่: 23 ตุลาคม 2550 เวลา:11:47:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

T.B.tower
Location :
ลำปาง Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สวัสดีครับ
พ่อแม่พี่น้องลุงป้าน้าอา อาม่า อาแปะ อากง อา.... อา.....(คิดไม่ออกแล้วล่ะ)
ถ้าว่างๆก็ช่วยอ่านที่แต่งไว้ด้วยนะครับ
อยากลองเขียนหนังสือดูน่ะครับ
ติชมได้ตามใจชอบ แต่ขอกันว่าอย่าหยาบคายนะครับ
Friends' blogs
[Add T.B.tower's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.