ซึ่งก็ถัดจากห้องผมไปไม่กี่ห้องวันนั้นวันเสาร์พอดี ผมกำลังจะออกไปเช่าวีดีโอ เผอิญนักศึกษาคนนั้นเขาเดินหอบตระกร้าผ้าไปแล้วทำกางเกงในตกลงมาบนพื้นโดยที่เขาไม่รู้ตัวผมซึ่งเดินตามมาติด เห็นมันตกใจจะบอกก็กลัวเขาอาย (ผมเองคนบอกก็อายตะหงิดๆ) จนกระทั่งเขาเดินเข้าลิฟท์ที่มุมตึกไปแล้ว ผมจึงค่อยๆ หยิบขึ้นมา เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ล่ะซิถ้าใครเห็นเข้าจะว่าไงวะเนี่ย ในสมองผมปั่นป่วนไปหมดไอ้เรื่องเช่าวีดีโอเลิกล้มไปโดยปริยาย เหมือนที่เก็บของร้อนไว้ในมือหยั่งกับของโจรเลยแฮะใจก็คิดถ้าเราเอาไปวางหลบๆ ที่ลับตาคนแล้วลงไปกระซิบบอกเขาทำผ้าตกตรงที่เราเอาไปวางไว้ลับตาคนเขาคงไม่อาย ว่าแล้วผมจึงห่อเกงในกำแน่นแล้วหันหลังเดินกลับเข้ามาไขกุญแจห้อง ไหงเป็นงั้นได้หว่า

เพราะยังไงผมคงไม่กล้าอยู่ดี อีกอย่างแค่เกงในตัวจิ๋วสีดำลายลูกไม้ตัวเดียวเธอคงขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก
เมื่อเปิดกุญแจเข้าห้องเปิดไฟ ผมค่อยๆ คลี่กางเกงในลายลูกไม้สีดำตัวนั้นออกอย่างทนุถนอม (ก็มันไม่ใช่ของเรานี่หว่าเป็นไรไปมีหวังเสียเงินอีก) แอ๊ะยังแฉะๆ อยู่เลยนี่หว่าเนี่ย เอาล่ะครับไอ้ผมเกิดมาค่อนข้างจะเป็นคนเย็นชาต่อโลกภายนอก ทำไมตอนนี้เหงื่อชุ่มตัว ใจเต้นระรัว สั่นๆ มือไม้มันชาดิกอย่างนี้วะเนี่ย จับไปจับมาชักคุ้นมือจนหนำใจ แต่แอ๊ะเหมือนมันขาดอะไรบางอย่าง นั่นคือยังไม่ได้พิสูจน์กลิ่นซึ่งไอ้ตัวกระพ้มเองนั้นไม่ได้พิศวาสการดมซักเท่าไรนัก ขนาดน้ำหอม หรือกาแฟที่เพื่อนๆ บอกเจ้าโน้น เจ้านี้กลิ่นหอมผมยังไม่ค่อยสนใจจะดมเลยแค่ให้มันมีกลิ่นใช้ได้พอ แต่ทำไมวันนี้อะไรมันมาดลใจให้ผมทำเรื่องบ้าๆอย่างนี้ อีกทั้งสิ่งที่จะดมมันไม่ได้เป็นสิ่งที่ชาวบ้านทั่วๆไปเขาหาดมกัน

เอาวะเอาไงเอากัน ผมจึงจับมันมาอยู่ใกล้ๆแบบกล้าๆ กลัวแล้วก็ ซู๊ดๆๆๆๆ บ้าจริงอะไรเนี่ย กลิ่นมันทะ:-)ๆ แต่แอ๊ะทำไมมันทำให้เราต้องดึงกลับไปดมรอบสอง ยื่นออกแล้วดึงกลับไปเป้นครั้งที่สาม สี่ ห้า.6..7..8.......

วันนั้นตั้งแต่ 4 โมงเช้า จรด 5 โมงเย็น ผมไม่ได้ลงไปไหนอีกเลยวนเวียนอยู่กับการสูดดมกางเกงในหญิงสาวคนสวยคนนั้น ยิ่งนึกถึงหน้าหวานๆ ผิวขาวๆขาเรียวๆ ของเธอนั้นผมถึงก็ลืมทำธุระ ลืมกินไปได้ขนาดนั้นเชียวหรือเนี่ย ผมนอนบนเตียงถอดเสื้อออกเหลือแต่ใส่กางเกงยีนเท่านั้นที่ยังไม่ได้ถอดออก ทำไมไอ้พฤติกรรมบ้าๆ มันต้องมาเกิดกับผมจนได้แต่ก่อนผมเห็นแต่ในหนังเอวียี่ปุ่น เห็นแล้วพาลขยะแขยงทำไมมันต้องมาเกิดกับผม ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ

พี่ๆ คิดว่าในทางวิทยาศาสตร์แล้วมันเกิดจากสาเหตุอะไรครับ ใช่กลิ่นหรือไม่หรือพฤติกรรมตัวผู้ที่ได้กลิ่นของตัวเมีย ผมเองก็ยังไม่เข้าใจเพราะมันก็ไม่ใช่กลิ่นที่หอมหวลชวนดมอะไรมากนัก แต่ทำไมมันวางไม่ลงจนถึงตอนนี้อาการที่ว่าก็ยังเป็นอยู่

แล้วผมจะเข้าข่ายโรคจิตไหมเพราะผมก็เป็นปกติทุกอย่างทั้งเรื่องเรียน เฮฮาปาตี้เหมือนเดิมกับคนอื่น ไม่มีพฤติกรรมก้าวร้าว ตลกโปกฮาเหมือนเดิม
ยังไงก็ช่วยวิเคราะห์หน่อยนะครับ

Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2558
Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2558 22:40:46 น.		0 comments
Counter : 15578 Pageviews.
Share Tweet