สังขละบุรี เป็นอำเภอหนึ่งที่ห่างไกลของจังหวัดกาญจนบุรี ตั้งอยู่สุดเขตชายแดนภาคตะวันตกของไทย ถึงแม้ที่นี่จะเป็นเพียงเมืองเล็กๆ แต่ก็เปี่ยมไปด้วยมนต์เสน่ห์ ทั้งจากความงามของสายน้ำสามสายที่ไหลมาบรรจบกันที่นี่ จากความโด่งดังของสะพานไม้ที่ยาวที่สุดในประเทศไทย และจากวิถีชีวิตที่สงบเรียบง่ายแต่พอเพียงของชาวมอญที่อยู่อีกฟากฝั่งของสะพานไม้ .....


          สิ่งต่างๆ เหล่านี้เองที่ทำให้ "สังขละบุรี" กลายเป็นเมืองที่นักท่องเที่ยวเกือบทุกคน ใฝ่ฝันที่จะได้ไปเยือนสักครั้ง ผมเองเคยมีโอกาสได้มาเยือนสังขละบุรีแล้วถึงสองครั้งเมื่อหลายปีก่อน แต่ด้วยมนต์เสน่ห์ของที่นี่ ก็ทำให้ผมอดใจไม่ไหว ต้องหวนกลับมาอีกเป็นครั้งที่สามเมื่อช่วงปลายเดือนสิงหาคม 2554 ที่ผ่านมานี่เอง .....




+++ สังขละบุรี เมืองแห่งสายน้ำ สะพานไม้และวิถีมอญ +++






          สองครั้งก่อนตอนที่ผมมาเที่ยวสังขละบุรี เป็นช่วง "ฤดูหนาว" แม้อากาศจะเย็นสบาย ฟ้าสดใส แต่ก็เหมือนเป็นช่วง high season ของที่นี่ เมืองเล็กๆ ที่เคยเงียบสงบแห่งนี้ จะคลาคล่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวที่แห่แหนกันมาจากทั่วทุกสารทิศ โดยเฉพาะบน "สะพานมอญ" ในช่วงเช้าและเย็นจะแน่นขนัดไปด้วยผู้คนมากมาย ดูสับสนวุ่นวายไม่ใช่น้อย .....


          ในครั้งนี้ผมจึงเลือกเดินทางมาเที่ยวในช่วง "ฤดูฝน" ดูบ้าง เพราะอยากสัมผัสกับตัวตนจริงๆ ของสังขละบุรี ในวันที่นักท่องเที่ยวน้อยจนแทบจะนับคนได้ แม้ว่าอาจจะต้องเจอฝนตกเป็นระยะ ฟ้าอาจจะไร้สีสันทำให้ถ่ายภาพออกมาไม่สวย แต่แลกกับความสงบเงียบไม่วุ่นวาย ได้พักผ่อนจิตใจอย่างเต็มที่ ปล่อยเวลาให้เดินไปแบบช้าๆ เท่านี้ก็คุ้มค่าแล้วล่ะครับ .....




+++ อ่างเก็บน้ำเหนือเขื่อนเขาแหลม มองเห็นยอดโบสถ์เก่าจมน้ำอยู่ลิบๆ ตรงกลางภาพ +++


          "สังขละบุรี" เป็นอำเภอที่ติดต่อกับชายแดนพม่า อยู่ห่างจากตัวเมืองกาญจนบุรี ประมาณ 220 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณ 3-4 ชั่วโมง ถนนหนทางจากตัวจังหวัดจนเข้าเขตอำเภอทองผาภูมิจะเป็นถนนลาดยางอย่างดี มีแค่ช่วงสุดท้ายประมาณ 45 กม. ก่อนถึงตัวอำเภอสังขละบุรีที่จะเป็นทางขึ้นลงคดเคี้ยวไปตามไหล่เขา แม้จะมีโค้งเยอะอยู่สักหน่อย แต่ก็ไม่ยากลำบากจนเกินไป เพียงแต่ต้องขับรถด้วยความระมัดระวังให้มากกว่าปกติเท่านั้นเอง .....




+++ สายน้ำแห่งชีวิตที่หล่อเลี้ยงชาวสังขละบุรีมานานหลายชั่วคน +++




+++ วิถีชีวิตชาวมอญที่สังขละบุรี เรียบงายแต่พอเพียง +++




+++ ภาพชีวิตแบบนี้ เป็นเสน่ห์ของสังขละบุรี ที่นำพาให้ผมต้องกลับมาเยือนอีกเป็นครั้งที่สาม +++


          มาสังขละบุรีครั้งนี้ ผมเลือกเข้าพักที่ "สามประสบรีสอร์ท" เพราะทำเลที่ตั้งรีสอร์ทแห่งนี้ อยู่ในจุดที่มองเห็นทิวทัศน์ของสะพานมอญในมุมสูงได้อย่างชัดเจนและสวยงามที่สุดในย่านนี้ และยังเป็นจุดที่ลำน้ำสามสาย อันได้แก่ แม่น้ำซองกาเลีย บีคลี่ และรันตี ไหลมาบรรจบกันเป็นต้นกำเนิดของแม่น้ำแควน้อย สายน้ำที่เป็นเหมือนเส้นเลือดใหญ่เส้นหนึ่งของเมืองกาญจนบุรีนั่นเอง บ้านพักที่น่าสนใจของสามประสบรีสอร์ทที่ผมเจาะจงเลือกจองไว้ก็คือ "บ้านบีคลี่ 4" ซึ่งสามารถมองเห็นสะพานมอญได้อย่างชัดเจนจากระเบียงหน้าห้องเลยล่ะครับ .....




+++ ทิวทัศน์สวยๆ แบบนี้ มองเห็นได้ทุกวันจากบนระเบียงบ้านบีคลี่ 4 +++




+++ บรรยากาศในยามเช้ามืด ก็ดูสวยไปอีกแบบ +++


          ข้อดีอีกอย่างของ "สามประสบรีสอร์ท" คือ เราสามารถใช้ถนนเส้นเล็กๆ ด้านข้างรีสอร์ท เดินลงไปชม "สะพานมอญ" ได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะเป็นช่วงเช้ามืดหรือย่ำค่ำ นับว่าสะดวกสบายไม่น้อย ดังนั้นผมจึงใช้เวลาส่วนใหญ่ เดินเที่ยวชมและเก็บภาพบรรยากาศบนสะพานมอญ สลับกับการนอนเล่นพักผ่อนภายในห้องพักเมื่อยามฝนกระหน่ำ โชคดีที่พระพิรุณไม่ใจร้ายจนเกินไปนัก ทำให้ฝนที่นี่ตกอยู่เพียงครั้งละไม่นาน ผมจึงพอมีเวลาได้ชื่นชมกับมนต์เสน่ห์ของสะพานมอญได้บ้างในช่วงที่ฝนหยุดตก .....




+++ มุมมองจากร้านอาหารของสามประสบรีสอร์ท เห็นสะพานมอญอยู่ด้านล่าง +++




+++ แพพักลอยลำอยู่ด้านหน้าสะพานมอญ พร้อมรับนักท่องเที่ยวที่มาเยือนทุกท่าน +++




+++ สายน้ำมีชีวิต ที่สังขละบุรี +++




+++ เด็กๆ กระโดดน้ำเล่นจากบนสะพานมอญ +++


          "สะพานมอญ" หรือชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า "สะพานอุตตมานุสรณ์" ในวันนั้น เพิ่งผ่านการซ่อมแซมครั้งใหญ่ไปได้ไม่นานนัก ตัวสะพานดูเปลี่ยนแปลงไปจากที่ผมเคยเห็นเมื่อหลายปีก่อนมาก พื้นสะพานที่เคยถูกปูพื้นด้วยกระดานไม้สั้นบ้างยาวบ้าง ไม่เป็นระเบียบแต่ดูสวยงามอยู่ในตัว ถูกแทนที่ด้วยกระดานไม้ขนาดเท่ากันวางเรียงต่อกันอย่างเป็นระเบียบ ดูแข็งแรงทนทาน .....


          หลอดไฟฟลูออเรสเซนต์บนราวสะพานในวันก่อน ถูกแทนที่ด้วยโคมไฟรูปหงส์สีทองตามสมัยนิยม ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า สะพานมอญในวันนี้ เปรียบเหมือนหญิงสาวที่เพิ่งผ่านการศัลยกรรมความงาม แม้หน้าตาจะสะสวยดูดีขึ้น แต่ก็ขาดเสน่ห์ของความเป็นธรรมชาติไปอย่างไม่มีวันหวนกลับคืน .....




+++ สะพานอุตตมานุสรณ์ หรือสะพานมอญ เป็นสะพานไม้ที่ยาวที่สุดในประเทศไทย +++




+++ มุมมองจากบนสะพานมอญ +++




+++ จากสามประสบรีสอร์ท เราสามารถลงมาเดินเล่นบนสะพานมอญได้ตลอดเวลา +++




+++ มีที่นั่งชมวิวให้ได้นั่งเล่นแบบสบายๆ อยู่บริเวณกลางสะพาน +++




+++ ช่วงสุดท้ายก่อนถึงหมู่บ้านมอญ สะพานจะทอดตัวเป็นโค้งสวยๆ แบบนี้ +++




+++ สะพานมอญยุคปรับปรุงใหม่ แข็งแรง สวยงามกว่าเดิม แต่ดูเหมือนเสน่ห์กลับลดลง +++




+++ โคมไฟรูปหงส์สีทองแบบสมัยนิยม ติดตั้งอยู่ตลอดราวสะพานทั้งสองข้าง +++


          แต่การเปลี่ยนแปลงของ "สะพานมอญ" อาจจะเป็นเพียงการเปลี่ยนแปลงแค่เปลือกนอกก็เป็นได้ เพราะจากที่ผมได้เฝ้ามองภาพวิถีชีวิตของชาวบ้าน ซึ่งเดินสัญจรผ่านไปมาบนสะพานมอญยุคปรับปรุงใหม่ ยังคงเหมือนเดิมแทบไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อหลายปีก่อน ชาวมอญที่เคยยิ้มทักทายอย่างเป็นมิตรในสมัยก่อน ทุกวันนี้ก็ยังได้เห็นรอยยิ้มเป็นกันเองอยู่เช่นเดิม เด็กๆ ที่เคยกระโดดน้ำเล่นจากบนสะพานอย่างสนุกสนาน เดี๋ยวนี้ก็ยังได้เห็นอยู่ทุกวัน ภาพเหล่านั้นทำให้ผมคิดได้ว่า วิถีชีวิตที่เรียบง่ายและพอเพียงแบบนี้มิใช่หรือ ที่เป็นเสน่ห์อันแท้จริงของสังขละบุรีที่ผมอยากมาสัมผัส .....




+++ วิถีชีวิตชาวมอญทุกวันนี้ ยังคงเดิมเหมือนกับเมื่อหลายปีก่อนที่ผมเคยได้มาสัมผัส +++




+++ เด็กชายชาวมอญ กำลังเตรียมตัวกระโดดน้ำเล่นจากบนสะพานมอญ +++




+++ (ภาพซ้าย) เตรียมตัว ทำใจก่อนโดด +++                   +++ (ภาพขวา) โดดแล้วครับ ท่าสวยมาก +++




+++ ชีวิตที่ผูกพันกับสายน้ำ ของเด็กชาวมอญ +++




+++ ภาพชีวิตแบบนี้ เราสามารถเห็นได้ทุกวันบนสะพานมอญ +++


          ด้วยความที่มีสายฝนโปรยปรายลงมาเป็นระยะๆ โดยไม่อาจคาดเดาได้ว่าจะตกลงมาที่ไหนเมื่อไหร่ ทำให้ผมต้องตัดโปรแกรมเที่ยวบางส่วนทิ้งไป อย่างเช่นการไปชมวัดจมน้ำหรือที่โปรโมทกันว่าเป็น "เมืองบาดาล" เพราะหากไปเจอฝนระหว่างทางเด็กๆ อาจจะไม่สบายได้ อีกอย่างผมก็เคยได้ไปชมมาแล้วเมื่อตอนที่มาเที่ยวสังขละบุรีครั้งแรก .....


          ดังนั้นนอกเหนือไปจากการพักผ่อนแบบสบายๆ ใช้ชีวิตแบบไม่เร่งรีบที่สะพานมอญแล้ว อีกสถานที่หนึ่งที่ผมได้แวะไปก็คือ "วัดวังก์วิเวการาม" ซึ่งเป็นวัดที่ก่อตั้งโดยหลวงพ่ออุตตมะ และได้รับความนับถือจากทั้งชาวไทย มอญและกะเหรี่ยงเป็นอย่างมาก ภายในวัดจะมีความโดดเด่นด้านศิลปะ ที่ผสมผสานระหว่างศิลปะไทยและมอญได้อย่างลงตัว เราแวะไปกราบสักการะพระบรมสารีริกธาตุ ซึ่งประดิษฐานอยู่ใน "เจดีย์พุทธคยาจำลอง" เพื่อความเป็นศิริมงคลก่อนจะร่ำลาจากสังขละบุรีในช่วงเที่ยงวัน .....




+++ ก่อนเดินทางกลับ เราแวะไปสักการะพระบรมสารีริกธาตุ เพื่อความเป็นศิริมงคล +++




+++ ภายในเจดีย์พุทธคยา บรรจุพระบรมสารีริกธาตุกระดูกนิ้วหัวแม่มือขวาของพระพุทธเจ้า +++




+++ สิงห์คู่ศิลปะแบบมอญ หน้าเจดีย์พุทธคยาจำลอง สวยงามมาก +++




+++ อีกมุมมองหนึ่งกับสิงห์คู่เฝ้าเจดีย์ +++




+++ วัดวังก์วิเวการาม ก่อตั้งโดยหลวงพ่ออุตตมะ ซึ่งชาวมอญให้ความเคารพนับถือเป็นอย่างมาก +++




+++ แม้หลวงพ่อจะละสังขารไปแล้ว แต่ชาวบ้านที่นี่ก็ยังรำลึกถึงท่านอยู่เสมอมา +++




+++ แสงเทียนแห่งศรัทธาที่ไม่มีวันดับไปจากใจชาวมอญทุกคน +++




+++ นักท่องเที่ยวนิยมตั้งเหรียญขอพร บนรอยพระพุทธบาทจำลอง +++




+++ เจดีย์พุทธคยาในวันที่ฟ้าไร้สีสัน +++




+++ เก็บภาพเป็นที่ระลึก บนเจดีย์พุทธคยาจำลอง +++


          "สังขละบุรี" ในวันนี้ ยังคงเป็นสังขละบุรีในแบบเดิมที่ผมเคยรู้จักเมื่อหลายปีก่อน แม้ว่าจะเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงไปสู่การเป็นเมืองท่องเที่ยวเต็มรูปแบบ เริ่มมีร้านกาแฟแบบเก๋ๆ ฮิปๆ เปิดใหม่อยู่หลายร้าน เริ่มมีร้านสะดวกซื้ออย่าง 7-11 เข้ามาแทนที่ร้านโชห่วย แต่นั่นก็ยังเป็นแค่การเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่แน่ว่าอีกไม่กี่ปีต่อจากนี้ สังขละบุรีที่ผมเคยรู้จัก อาจจะเปลี่ยนไปจนจำแทบไม่ได้ เหมือนที่เมืองท่องเที่ยวดังๆ อย่างปายหรือเชียงคานเป็นมาแล้วก็เป็นได้ ดังนั้นหากใครที่ยังไม่เคยไปเที่ยวที่นี่ ผมขอแนะนำให้รีบไปกันซะตั้งแต่ตอนนี้ แล้วคุณจะหลงเสน่ห์สังขละบุรีแบบผม สำหรับทริปนี้ก็คงต้องขอจบเพียงเท่านี้ ไว้พบกันใหม่ทริปหน้า สวัสดีครับ .....

+++ ลากันด้วยภาพแสงยามเย็นที่สะพานมอญก็แล้วกันนะครับ สวัสดีครับ +++