Bloggang.com : NERVOUS BREAKDOWN : นู๋ ..จะไปเป็นนางคว้าแล้วนะคะ จะไปลั้นลาอยู่บนสวรรค์แล้วก่ะ

นู๋ ..จะไปเป็นนางคว้าแล้วนะคะ จะไปลั้นลาอยู่บนสวรรค์แล้วก่ะ

.
.

นู๋จะไปเป็นนางคว้า เอ้ย นางฟ้าก่ะ ...

นู๋จะลาจุนแม่ไปวิ่งเล่นบน สวรรค์แล้วนะคะ

จุนแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนู๋แล้วนะ นู่มีความสุขมากๆแล้วก่ะ ถึงจะเจ็บปวดก่อนจะไปก็เถอะ

.
.

นู๋ไม่รู้ว่าจุนแม่รักนู๋หรือเปล่า แต่นู๋รักจุนแม่นะคะ

จุนแม่ต้องดูแลตัวเองดีๆ ต่อจากนี้ไปนู๋จะไม่ได้ไปปลุกจุนแม่แล้วนะ

นู๋จะไม่มานอนหน้าคอมจุนแม่แล้วนะ จุนแม่ห้ามร้องไห้รู้มั้ย ห๊า?

อย่าลืมนะว่าน้องนู๋ยังอยู่อีกตั้งสองตัวน่ะ

นู่จับต้องไม่ได้แล้วนะคะจุนแม่ นู๋ให้จุนแม่กอด หอม ไม่ได้แล้วนะ

แต่ไม่เป็นไรหรอกรู้มั้ยคะ นู่แค่จะไปจากตรงนี้
ไปยังที่ๆดีกว่า จุนแม่ไม่ต้องร้องนะ นู๋จะไปอยู่ในที่ๆสบายมากกกก

จริงนะคะ นู๋จะมีความสุข

แม่ส่งนู๋ได้แค่นี้นะลูก คนดี ...

พรุ่งนี้แม่จะใส่บาตรไปให้นะที่รัก

ไม่เคยมีวันไหนเลยตลอดทุกวันที่เราอยู่ด้วยกันมา ที่แม่จะไม่ได้ยินเสียงนู๋จริงมั้ยลูกรัก ..

แต่ต่อนี้นู๋คงจะไปออดอ้อนคนอื่นแล้ว

นู๋คงจะมีความสุขไปแล้วจริงมั้ยฮันนี่

นู๋คงจะชดใช้ทุกสิ่ง ทุกอย่างให้เจ้ากรรมนายเวรของนู่ไปหมดแล้วนะลูก

แม่แค่หวังว่า แม่จะไม่ได้พลาดที่จะทำอะไรให้นู่ไปอีก

แม่ยังชดเชยความรักที่นู๋มีต่อแม่ได้ไม่มากพอ เท่าที่นู๋มีให้แม่เลยคนดี

แม่รักนู๋ที่สุด พื้นที่ๆเป็นของนู๋ต่อให้ผ่านไป สามสิบ หรือ สี่สิบปี

มันจะยังอยู่ลูก ไม่ต้องเป็นห่วงนะ มันจะมีขนาดเท่าเดิม เท่าฟ้าไงลูกรัก

จะไม่มีใครแทนที่นู๋ในหัวใจแม่ได้ มันจะเป็นเหมือนเดิมลูก

ตลอดกาลของนิจนิรันทร์ เราจะรักกันสืบไป ..คนดีของแม่ ที่รักของแม่

ลาก่อน ...

ตอนนี้เริ่มทำใจได้แล้ว ลูกสาวไปสบายแล้ว เด็กน้อยคนดีของแม่
ไปยังที่ๆแม่ไม่สามารถจะไปหานู๋ได้อีก จนกว่าจะถึงเวลาของแม่เอง
แม่สัญญาค่ะที่รัก ว่าแม่จะคิดถึงนู๋ เหมือนพี่ๆของนู๋ทุกๆตัว ที่ลาจากแม่ไป

เหตุการ์ณเกิดเมื่อวันที่ 28 - 29 พฤษภาคม 2552 เวลา 12.40 กว่าๆ เราไม่รู้เรื่องอะไร
จนมีคนมาบอกว่า ได้ยินเสียงกุกๆกักๆที่บริเวณที่ตากผ้า ไม่รู้อะไร แต่ก็ยังนิ่งนอนใจ

ไม่ใช่นู๋หรอกหน่า นู๋เก่งจะตาย ...

จนกระทั่ง ใจเย็นๆเดินไปดูปรากฏว่าตัวเราเองกลับเป็นคนที่ใจไม่ดี
เสียงนู๋แม่จำได้ แต่มันแปลกไป นู๋ดิ้นอยู่ในซอกแม่ไม่สามารถเอื้อมมือไปหานู่ได้
แม่เห็นแล้วพยายามจะตะโกนเรียกคนช่วย แม่เห็นเหมือนนู๋กำลังจะต่อสู้กับอะไรสักอย่าง
แต่แม่ไม่รู้จริงๆ ณ วินาทีนั้น คืออะไร แม่แค่อยากจะเอานู๋ออกมาให้เร็วที่สุด

วินาทีนั้นเหมือนชั่วชีวิต ยังไม่มีใครขึ้นมา แม่ได้แต่ร้องเรียก เรียกร้อง เหมือนคนบ้า

ถ้าเพียงเขาจะมาเร็วกว่านี้อีกนิด และเพียงแค่แม่จะรู้ตัวไวกว่านี้ ว่านู๋กำลังทรมาณ

แม่ก็คงจะไม่ต้องมองนู๋สิ้นใจ ตาเบิกโพลงไปต่อหน้าต่อตาแม่ใช่มั้ย

หากเพียงนู๋จะไม่อยากรู้อยากเห็น และซนจนเป็นแบบนี้

ด้วยสารพัดสาเหตุด้วยทุกอย่าง หลังจากแม่เอานู๋ลงมาได้แล้ว แม่กอดนู่เอาไว้
ใจยังคงหลอกตัวเอง ลูกแม่เข็มแรงจะตาย ขนาดหวัดยังไม่เคยเป็นเลย
จะมาจากแม่ไปกระทันหันแบบนี้ได้ยังไง นู๋จะทำแบบนี้กับแม่ได้ยังไง เป็นเรื่องหลอกลวง
ที่สุดในโลก เป็นเรื่องตลกร้าย อย่างไม่น่าเชื่อ

ระหว่างที่นู๋อยู่ในอ้อมกอดแม่ เลือดนู่เต็มไปหมด เต็มมือ จมูกและปากเลือดออก
เสื้อแม่ก็เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด และกลิ่นตัวนู๋ แม่กอดนู่ไว้ให้แน่นที่สุด
ความรู้สึกเดียวตอนนั้น วินาทีนั้นในเวลาที่ยังประคองสติอยู่ ..

คือ ตัวนู่ยังอุ่นๆ แม่ได้แต่ร่ำร้อง ให้พานู่ไปหาหมอทีๆๆ ปากแม่พูดได้แค่นั้น
แต่ขามันก้าวไม่ออก จนมีใครคนนึงบอกจะไปเรียกรถ แม่อุ้มนู๋ไปเอาตระกร้าหลังบ้าน
พูดอยู่ตลอดเวลา ว่านู๋ต้องหาย นู๋จะไม่เป็นอะไร ..

สภาพของแม่ตอนนั้นคงจะแย่มาก เพราะสามล้อรีบเรียกให้ขึ้นรถทันที
ไม่ได้ตกลงราคาใดๆ เพราะรีบมาก ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตลอดทางแม่นวดหัวใจ
ให้นู๋ตลอด อยากจะยื้อนู่ไว้จนวินาทีสุดท้าย พอถึงโรงพยาบาลสัตว์จุฬา
ตอนนั้น เดินเข้าไปใครๆก็คงตกใจเพราะเหมือนยัยเพิ้งมาก

น้ำตาไหลเต็มสองตาไปหมด เสื้อ กางเกง และมือ ป้อนเลือดไปหมด
เปิดประตูเข้าไป แม่พุดได้แค่ว่าฉุกเฉินๆ ฉุกเฉินไปทางไหนคะ

คุณหมอ และพนักงานก็กรุณามาก รีบออกมาจับนู๋ช่างน้ำหนักและให้แม่
วางนู๋บนเตียง มือไม้แม่สั่นไปหมด แม่ปล่อยมือจากนู๋แล้ว ความกลัวแล่นผ่านสมอง
เมื่อปล่อยมือแล้วจะเสียเขาไปหรือเปล่า

หมอฉีดยาเข้ากระตุ้นหัวใจครั้งแรก สอบถามอาหารและเวลาที่หมดสติแม่จำไม่ได้นัก
แต่แม่ค่อนข้างแน่ใจแล้ว หมอสองคนมองหน้ากัน แม่เข้าใจแล้วแต่ไม่พุดอะไร
ทำต่อไปให้เต็มที่นะคะ คุณหมอขอร้อง

"หมอเสียใจด้วยจริงๆนะคะ"

เหมือนตัวเบาไปเลย ไม่จริงใช่มั้ยลูกหมอดึงอุปกรณ์ต่างๆออกจากตัวนู๋
แม่ฟุบลงตัวนู๋ทันที ไม่ไหวแล้วดวงใจ .......

แม่ยืนยันแค่คำเดียว ว่าให้พานู๋กลับบ้าน กระซิบกับนู๋เบาๆ

'กลับบ้านกันนะคะที่รัก' น้ำตานองหน้า ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะมาถึงเร็วแบบนี้

แม่พานู่กลับบ้านแล้ว แต่นู๋จะไปไหนก็ไปเถอะลูกรัก ..นู๋หมดภาระและพันธะใดๆ
บนโลกใบนี้แล้ว นู๋จะมีความสุขบนสวรรค์ ในที่ๆจะไม่มีใครทำร้ายนู่ได้อีก
ไม่เว้นแม้กระทั่ง ความนิ่งนอนใจของแม่เอง

แค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่เหมือนยาวนานทั้งชีวิต พลังงานความอ่อนล้าถาโถมใส่

ไม่ไหวแล้วตั้งกระทู้ ซัดพาราสองเม็ด นอนได้สามชั่วโมง ทำใจไม่ได้

เราจะได้เจอกันอีกทีรัก ลูกสวแสนดีของแม่ เมื่อเวลานั้น เมื่อถึงเวลาของแม่เอง