Bloggang.com : เนินน้ำ : ✿ ลย! ล่า! ท้าเขียน : คุณครูที่ไม่เคยลืม ✿

✿ ลย! ล่า! ท้าเขียน : คุณครูที่ไม่เคยลืม ✿

สมัยที่เรายังเป็นนักศึกษา มีเรื่องหนึ่งที่เราจำได้ไม่ลืม

เป็นเรื่องเกี่ยวกับอาจารย์ท่านหนึ่งค่ะแต่เราไม่ขอเอ่ยนามท่านนะคะ

เรื่องมีอยู่ว่า....

ในกลุ่มของเรา เกือบทุกคนเป็นคนเรียนเก่งแต่ไม่ค่อยขยันเท่าไหร่ หน้าตาดีและไม่ค่อยเรียบร้อยนัก

คนหนึ่งชอบมาเรียนสาย จากชื่อสายสุนีย์ คุณครูแนะนำให้เปลี่ยนชื่อเป็นเช้าสุนีย์ซะ

ให้เปลี่ยนเอาฤกษ์เอาชัย จะได้เลิกมาสายซะที

สมัยนั้นวงแกรนด์เอ็กซ์ดังมาก เธอชอบไปกรี๊ดพี่แจ้ นอนดึกตื่นสาย

แทบจะดรอปคาบแรกไปเลย

อีกคนสวยระดับเป็นดาว เธอชอบแต่งหน้าทาปาก คุณครูเลยหมั่นไส้ (มั๊ง)

เวลาทำผิดนิด ๆ หน่อย ๆ จะถูกตำหนิกระทบกระเทียบเปรียบเปรย

เรื่องความสวยว่าผู้หญิงจะสวยที่สุดอยู่ 2 วัน คือวันที่เรียนจบรับปริญญา กับวันแต่งงาน

ก็น่าจะจริงเนาะ

เธอคนนี้ก็ชอบอ่านการ์ตูนในห้องเรียน

และเรื่องนี้ล่ะ ทำให้เรามีเรื่องที่จำไม่เคยลืมเกี่ยวกับครูคนหนึ่ง ที่จะเล่าให้ฟัง

เราสนิทกับเพื่อนคนที่เป็นดาวที่สุด ไม่ต้องเดาก็ทายถูกว่าเราต้องนั่งเรียนติดกัน

วันนั้นเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ และเป็นวันที่เรียนรวมทั้งคณะ ทุกวิชาเอก

ทุกคนจะมาเรียนรวมในห้องเรียนที่เป็นคล้ายเธียเตอร์ที่นั่งยกระดับคล้ายอัฒจรรย์เชียร์กีฬา

(ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ)

เพื่อนเราคนนี้นอกจากจะสวยแล้วยังเรียนเก่งมาก และชอบอ่านการ์ตูนเป็นชีวิตจิตใจ

ขณะที่อาจารย์สอนอยู่หน้าชั้น เธอก็นั่งอ่านการ์ตูนสบายใจเฉิบ

เมื่ออาจารย์มองมา เราจึงกระซิบเตือนเธอว่าอาจารย์มอง เดี๋ยวก็ถูกว่าหรอก

ในขณะที่เราบอกเธอนั้น ปากเราพูดแต่ตาเรามองอาจารย์ผู้สอน แล้วก็สบตากันปิ๊ง

ทันใดนั้นเอง....

นี่... นักศึกษาคนนั้นน่ะ มองครูตาแป๋วแต่ปากคุยกับเพื่อน บลา ๆ ๆ ๆ ๆ

อาจารย์คนนี้ตำหนิเราออกไมค์เลยค่ะ

เค้าป่าวน๊า... เค้าไม่ได้คุย เค้าเตือนเพื่อนตะหาก

แล้วเป็นไงล่ะ หวังดีกับเพื่อน ถูกด่าแทนซะงั้น

อายสิคะพี่น้อง เล่นตำหนิอิชั้นแบบนี้

แถมเพื่อนยังหัวเราะซ้ำเติมด้วย (ยุ่งเรื่องของเธอดีนัก)

และตั้งแต่นั้นมา เรารู้สึกไม่ดีกับอาจารย์คนนี้มาตลอด รู้สึกไม่ชอบ ไม่อยากเรียนวิชานี้

แต่เป็นวิชาบังคับ ยังไงก็ต้องเจอ ก็ทน ๆ เรียนแล้วสอบให้ผ่าน ๆ ไป

ขณะเดียวกัน ก็บอกตัวเองว่าถ้าเราเป็นครู เราจะไม่ทำแบบอาจารย์คนนี้เด็ดขาด

เราจะไม่ทำให้นักเรียนได้อาย เราจะไม่ตำหนิก่อนจะรู้ความจริง

แม้เรื่องนี้จะผ่านมาสามสิบปีแล้ว เราก็ยังจำได้ไม่ลืมค่ะ

แต่ความรู้สึกในวันนี้ไม่เหมือนกับวันนั้น

วันนั้นเราสึกอาย รู้สึกแย่ รู้สึกติดลบ

แต่วันนี้เรารู้สึกเฉย ๆ เพราะเราเข้าใจแล้วว่าอาจารย์หวังดี อยากให้ทุกคนตั้งใจเรียนนั่นเอง

เรายังมีเรื่องดี ๆ ของคุณครูที่เรายังไม่ลืมอีกหลายเรื่องนะคะ

ไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกค่ะ ถ้ามีความขยันและเวลาเอื้ออำนวยค่ะ

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2559

Last Update : 20 พฤศจิกายน 2559 19:25:08 น.

0 comments

Counter : 843 Pageviews.