จิตใจไม่ปกติ

หลังจากเริ่มออกเดินมา 7 วันเต็ม ร่างกายก็เริ่มเกเร ความเจ็บปวดของกล้ามเนื้อที่ไม่คุ้นเคยกะการใช้งาน เริ่มเกิดอาการเมื่อยล้า และลุกไม่ขึ้นในตอนเช้า

อาทิตย์ที่ 2 ของการออกกำลังกาย เกือบจะเรียกได้ว่าล้มเหลว ทำไปได้แค่ 3 ใน 7 วันเท่านั้นเอง

แล้วฉันเป็นคนประเภทขี้เกียจ ไม่อดทนต่อการออกกำลังกาย ถ้าได้หยุดแล้วจะหยุดเลย ซึ่งมันทำให้ยิ่งเกลียดตัวเองมากขึ้นไปอีก

ถ้าไม่ออกกำลังกายแล้วถึงตายได้เลยนะ ทั้งๆที่เคยบอกตัวเองแบบนี้แท้ๆ กลายเป็นว่า ตอนนี้มาถามตัวเองว่า ดิ้นรนไปเพื่ออะไรน้า

ช่วงอาทิตย์ที่ 2 และ 3 นี้ ฉันรู้สึกกว่าจิตใจของตัวเองอ่อนแอลง มันเนือย เหนื่อย และไม่มีกำลังใจ

อาจจะเป็นเพราะเรื่องงานด้วยที่ทำให้ช่วงนี้ของชีวิตฉันไม่มีแสงสว่างเอาซะเลย หลายๆเรื่องปนๆกันเลยรู้สึกเหมือนกับไม่รู้ว่าจะอยู่ไปทำไม

ต่อสู้กะร่างกายตัวเองไปทำไม หรือ จะตั้งใจทำมาหากินไปเพื่ออะไร

ดูเหมือนไม่มีทางไหนเลยที่ฉันทำได้ดีเลยซักอย่างในตอนนี้

ไม่ว่าจะเพราะไม่พยายาม หรือ พยายามไม่พอ ฉันก็รู้สึกซังกะตายมากๆเลย

เหมือนคนที่ร่างกายต้องบังคับให้ตัวเองหายใจเพื่อที่จะมีชีวิตอยู่รอดไปวันๆ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะอยู่ต่อไปทำไม

จะว่าไปชีวิตฉันมันไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจนมาซักพักนึงแล้ว อาจจะด้วยเหตุนี้ เลยปล่อยตัวเองให้น้ำหนักเพิ่มขึ้น พอเราไม่มีเป้าหมายในชีวิต ชีวิตเรามันเลยเคว้ง





กลับมาสดใสเร็วๆนะ
หรือว่า ได้เวลาที่ต้องไปพบจิตแพทย์กันนะ

Create Date : 02 มิถุนายน 2557		2 comments
Last Update : 2 มิถุนายน 2557 16:59:05 น.
Counter : 583 Pageviews.
Share Tweet