ล่วงเลย

นับหนึ่ง นับสอง นับสาม นับสี่ นับห้า นับ...................

ไม่น่าเชื่อว่าเราจะทำงานได้เกือบครบสามเดือนแระ (แล้วมึงเสือก นับสี่ นับห้า นับ................ ทำไปฟระ) จากเวลาที่ทำงานไม่ตรงกะชาวบ้าน ทำให้ข่าวสารหลาย ๆ อย่างถูกปิดกั้นไปโดยปริยาย (แต่ข่าวการทะเลาะกันของผู้นำยังบินมาเข้าหูอยู่ทุกวัน เฮ้อ ประเทศชาติ) ขนาดเพื่อนมันเกิดอุบัติเหตุทำการทดลองทางเคมีแล้วระเบิด ข้าเจ้าเองยังไม่รู้เลย แย่จริง ๆ ไม่ใช่เรื่องนี้เรื่องเดียว ยังมีอีกหลาย ๆ เรื่องที่ข้าเจ้าก็ไม่ได้รับรู้เช่นกัน

ถ้าเปรียบชีวิตตอนนี้ของข้าเจ้า ก็คงจะเหมือนพวกหาเช้ากินค่ำไปวัน ๆ แต่ผิดกันตรงที่ว่า ข้าเจ้าไม่ได้ออกหาตอนเช้า แล้วเข้าบ้านตอนค่ำ ...... เมื่อก่อน ก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะพบเจอชีวิตเช่นนี้ จากที่เพื่อนเคยเยอะแยะ ห้อมล้อมซ้ายขวาหน้าหลัง แต่ตอนนี้ กลับเหลือแต่เพื่อนร่วมงานเพียงไม่กี่คน ....... ข้าเจ้าไม่เคยโกรธโทษพวกเค้าหรอก เพราะต่างคนก็ต่างมีทางต้องเดินเป็นของตัวเอง ซึ่งข้าเจ้าก็เช่นกัน ..... เคยคิดว่า ทำไมเพื่อน ๆ ของพี่สาว จึงไม่ค่อยเอาหน้ามาให้เห็นเมื่อพี่โตขึ้น บัดนี้ ก็เพิ่งรู้เพิ่งเข้าใจ เมื่อเวลาผ่านไป ก็นำสิ่งเก่า ๆ ออกไป สิ่งใหม่ ๆ ก็เข้ามาทดแทน ถึงแม้ว่า สิ่งใหม่ ๆ ที่เราเจอะเจอนั้น ยังเป็นสิ่งที่ยังไม่คุ้นเคย แต่สักวัน เราก็จะคุ้นมันเอง

และเมื่อพบเจอสิ่งใหม่ แน่นอนว่า ปัญหาก็ย่อมเกิดอีกเช่นกัน และก็ยังเป็นปัญหาที่เพิ่งพบเจอด้วย (ไม่เหมือนปัญหาที่เกิดกับสิ่งเก่า มันเจอจนชิน จนตั้งรับกับปัญหานั้นได้) จึงทำให้เกิดความกังวล ความสับสน ความเหนื่อยล้า และสารพัดอีกหลาย ๆ ความ....... เมื่อปัญหาใหม่เข้ามา ข้าเจ้าเชื่อว่ามีสองสิ่งที่จะช่วยขจัดปัญหามันออกไปได้ คือ ปัญญา และ ความมั่นใจ ...... ปัญญา อาจจะได้รับจากบุคคลภายนอก ซึ่งจะยื่นมือให้ความช่วยเหลือ แต่ ความมั่นใจ นั้น เป็นเพียงสิ่งเดียวที่บุคคลนั้น ต้องสร้างขึ้นมาให้ได้ ต้องกล้าที่จะเผชิญหน้ากับปัญหานั้น เวลาใครต่อใครมาให้ข้าเจ้าเป็นที่ปรึกษา ข้าเจ้ามักจะให้เค้าเผชิญหน้าก่อน และเมื่อทำดีที่สุดแล้ว มันจะเป็นอีกเรื่องนึงที่จะต้องหาวิธีต่อไป เพราะข้าเจ้าคิดว่า การต่อกรกับปัญหา มันจะทำให้เราแกร่งขึ้น และกล้าพอที่จะเผชิญโลกที่ไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไหร่ได้ในวันข้างหน้า บางคนก็ทำได้ บางคนก็ทำไม่ได้ มันก็แล้วแต่คน เพราะพื้นฐานจิตใจของคนไม่เท่ากัน จะไปว่ากันไม่ได้หรอก จริงป่ะ

เมื่อวาน ได้ฟังเพลงของ พลพล เก่าแระ ก็พยายามหาเพลงมาให้ฟัง ตะว่า หามะได้ จำได้แต่เนื้อร้องบางท่อนที่ว่า

"วันที่เธอหนาว วันที่เธอเหงา เมื่อเธอปวดร้าว เธอเจ็บสักเพียงไหน เมื่อเธออ่อนล้า เสียใจและร้องไห้ จะมีไหมใครที่เฝ้าดูแลเธฮ

วันไหน ที่เธอสับสน วันไหนมืดมน ไม่เหลือใคร ๆ จำไว้ ว่ายังมีฉัน และฉันยังคอยห่วงไย

ทุก ๆ ค่ำคืนก็ยังคงคิดถึง และหวังว่าเธอคงปลอดภัย

ฮู ฮู ฮู่ ฮู๊.......... " (ตรงนี้เสริมเอง แหะ ๆ ๆ ..... ก็ในเพลงมันมีนี่หว่า)

ละเพลงนี้มันเกี่ยวอะไรด้วยหว่า คนละเรื่องแระ ไม่ไหว ไม่ไหว อย่าทำคนอ่านงงดิ

ข้าเจ้าเองก็ไม่ได้เก่งไปซะทุกอย่างหรอก ถ้าเรื่องใดที่คิดไม่ออก ก็ต้องคอยให้ชาวบ้านช่วยเหมือนกัน แต่สิ่งเดียวที่ข้าเจ้ามีก็คือ กล้าที่จะเผชิญ เท่านั้นเอง

วันเวลาไม่เคยไหลย้อนกลับ การนับก็ไม่มีวันสิ้นสุด แต่ทุกอย่าง มันยังวนเวียนไปเรื่อย ๆ เป็นวัฏสงสารในกรรมที่ได้ทำไป และข้าเจ้าก็เป็นเฉกเช่นนั้นเช่นกัน

(โห จบพลิกโผมาก หุหุหุ)

Create Date : 26 มีนาคม 2549		3 comments
Last Update : 26 มีนาคม 2549 9:11:32 น.
Counter : 522 Pageviews.
Share Tweet