สวัสดี......ตัวเอง และทุกท่านค่ะ แหะๆ
ก้อมะแน่ว่าใครจะมาอ่านบ้างหนิเนอะ
ขอแนะนำตัวสั้นๆว่า เราชื่อ เอ้ .... อายุ 22 ก่าๆ
ฝากเนื้อฝากตัว...ไว้กับทุกท่านด้วยนะคะ
....มือใหม่หัดเขียนค่ะ
...ค่ะ สำหรับครั้งแรกนี้ ขอลองเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตดูนะคะ
มันก็เป็นเรื่องที่คิดว่าออกจะประหลาดอยู่สักหน่อย...
เรื่องของเรื่องก็คือ ขึ้นรถตู้กลับบ้านในดึกคืนหนึ่ง เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง
เรานั่งแถวหลังสุด ข้างขวาของเรามีหญิงสาววัยกลางคนท่านนึง
เธอหันมาถามว่ารถคันนี้ผ่านลาดพร้าวหรือไม่ ...
ด้วยความตกใจของเราและคนบนรถ ต่างคนต่างหันมามองเธอพร้อมๆกัน และสั่วหาย..ส่ายหัวพร้อมๆกัน เราก็แนะนำสถานที่ลงที่ใกล้ที่สุดให้เธอ เธอเล่าว่าปกติเธอนั่งแต่รถส่วนตัว วันนี้เธอมาลองนั่งรถสาธารณะดู ประหยัดดี(แอบเห็นเธอควักแบงค์พันจะจ่ายค่ารถ) แต่วันนี้เธอนั่งรถผิดสาย ผิดที่ผิดทางแทบทุกครั้ง เด๋วก็ต้องนั่ง Taxi กลับบ้านอยู่ดี... ฟังดูประหลาดดีมะคะ เราอยากจะบอกเธอเหลือเกินว่า เราอยากมีรถส่วนตัวขับจะตาย .... อย่างนี้เข้าข่ายคนในอยากออก คนนอกอยากเข้าหรือเปล่าคะ อิอิ นอกจากนั้นเธอก็เล่าเรื่องราวจิปาถะของเธอ เช่น เธอไปทำงานที่ออสเตรเลียมา แต่กิจการล้มเหลว ต้องมาเริ่มใหม่จากการไปเป็นกุ๊กในร้านอาหารไทย ผิวที่มือเสียไปเกือบหมด ...
เราว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราวันนั้นมันค่อนข้างเหลือเชื่อทีเดียว ยังมีคนแบบนี้อยู่อีกหรือ คนรวยแต่มานั่งรถประจำทาง ... วันนั้นมีคนหันมามองเธอหลายคนเหมือนกัน คงเพราะเรื่องแปลกของเธอ .... คุณๆคิดกันอย่างไรคะ
เรื่องต่อมา เป็นเรื่องความรักของเราเองค่ะ ...แหะๆ อ่านข้ามๆกันก็ได้นะคะ เราแค่อยากบันทึกความรู้สึกของวันนี้ไว้เท่านั้นเอง
พอดีวันนี้เจอเค้าคนนั้นมา...จากที่ไม่ได้เจอกันนานหลายวันเลย...
เค้าดูเหมือนเดิมนะ กวนๆ เรื่องมาก ... เราไม่ได้คิดถึงอะไรเค้ามากมายนักหรอก จากเมื่อก่อนที่จะคิดถึง อยากเจอเค้าบ่อยๆ แต่วันนี้เราว่ามันแปลกที่เฉยๆ ที่จะเจอ ไม่ได้ตื่นเต้น ทีแรกสงสัยตัวเองว่า นี่เราเริ่มเฉยๆกับเค้าคนนั้น กับความรักของเราแล้วเหรอ
แต่พอเจอหน้าเค้า.. คุยกัน.. กวนteen กัน.. ซักพัก ความรู้สึกดีๆมันเพิ่มขึ้นๆ เรื่อยๆ... จนรู้สึกเหมือนกับตอนเราหลงรักเค้าใหม่ๆ ยังไงยังงั้นเลย เคยรู้สึกแบบนี้กันบ้างมั้ยคะ...
สุดท้ายนี้...หากมีคำถาม ความเห็นยังไง ลองตอบกันมาดูนะคะ