Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2557
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
10 พฤศจิกายน 2557
 
All Blogs
 

พระจันทร์ร้อยเล่ห์ - บทนำ








เมื่อสาวสวย 360 องศาต้องหาวิธีมัดใจนายไร่หนุ่มหล่อให้อยู่หมัด
เรื่องราววุ่นๆ หวานๆ จึงตามมาเป็นพรวน!

‘วันจันทร์’ สาวสวยจอมจุ้นที่ใครอยู่ใกล้ก็มักจะปวดหัวตลอดศก
แถมยังชอบวุ่นกับชีวิตคนอื่นได้เรื่อยๆ ไม่มีติดเบรก

ในที่สุดวันนี้เธอก็พบเนื้อคู่
“วันจันทร์เจอเนื้อคู่แล้วค่ะ!”

เท่านั้นแหละ ปฏิบัติการล่ารักแบบหวานซึ้งกึ่งๆ จะฮา
แต่แอบน้ำตาเล็ดน้ำตาไหลจึงอุบัติขึ้น

‘ชานนท์’ ชายหนุ่มรูปหล่อสุดแสนจะเพอร์เฟกต์
เจ้าของไร่องุ่นรายใหญ่แห่งเมืองย่าโม
ที่หลบหลีกอดีตและความวุ่นวายในเมืองหลวง
มาใช้ชีวิตอย่างสงบที่ไร่เคียงดาว

แต่ใครก็ได้ช่วยบอกทีเถอะ
เหตุใดถึงต้องส่งตัวป่วน (หัวใจ) อย่างเธอมาอยู่ในความดูแลของเขาด้วย

นี่สวรรค์กำลังทดสอบความอดทนของเขาหรืออย่างไร!






บทนำ
_________________________


อากาศเย็นชื้น กลิ่นอับ กับความมืดหม่นมัวที่อยู่รายรอบตัวทำให้หญิงสาวรู้สึกอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก มองไปทางไหนก็ไม่คุ้นเคยราวกับตกอยู่ในดินแดนสนธยาอันน่าพิศวง ได้แต่ภาวนาให้ใครสักคนโผล่มาก่อนที่หัวใจของเธอจะหยุดเต้นเนื่องจากความหวาดหวั่นพรั่นพรึงที่เฝ้าเล่นงานอยู่ทุกวินาที

‘คุณครับ ทางนี้...’

เสียงนุ่มทุ้มนั้นเหมือนดังมาจากที่ไกลแสนไกล แต่ก็ทำให้เธอใจชื้นขึ้น พยายามเพ่งสายตามองหาเจ้าของเสียงด้วยความรู้สึกตื่นเต้นยินดี

‘นั่นใครคะ คุณเป็นใคร แล้วคุณอยู่ที่ไหน วันจันทร์มองไม่เห็นคุณเลย ช่วยด้วยค่ะ ช่วยวันจันทร์ด้วย’

เธอร้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าของเสียงปริศนาอย่างร้อนรน ในขณะที่เรียวขาก็ก้าวไปข้างหน้าเร็วๆ เท่าที่จะทำได้ ในความมืดสลัวรางอันน่าสะพรึงนี้

‘ทางนี้ครับ ผมอยู่ตรงนี้...’

เสียงปริศนาดังขึ้นอีกครั้งแต่เหมือนว่ามันดังอยู่เบื้องหลังของเธอเองจึงรีบหันขวับกลับไปอย่างรวดเร็ว หากไม่พบใครสักคนนอกจากความมืดมิดและว่างเปล่าชวนใจหาย

‘วันจันทร์มองไม่เห็น คุณอยู่ที่ไหน ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย...’

คราวนี้เธอร้องหาคนแปลกหน้าด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนทดท้อใจ น้ำตาปริ่มจะไหลด้วยความหมดหวัง

‘ทางนี้ครับ ไม่ต้องกลัว ผมอยู่ตรงนี้...’

เสียงนั้นดังขึ้นอีกและคราวนี้เธอรู้สึกคล้ายเจ้าของเสียงมายืนกระซิบอยู่ข้างหูนี่เองจึงรีบหันหลังกลับด้วยความยินดี แต่ต้องผงะหนีแทบไม่ทันเมื่อข้างหน้านั้นไม่มีใครสักคนนอกจากงูตัวใหญ่ยักษ์ที่แลบลิ้นแผล็บๆ จ้องเธอด้วยดวงตาของผู้ล่าที่กำลังกระหายเหยื่ออย่างรุนแรง ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก หัวใจร่วงลงไปกองที่ตาตุ่มในบัดดล นาทีนั้นเธอแทบลืมไปเลยว่าการหายใจต้องทำอย่างไร

เจ้างูยักษ์จ้องกลับมาตาไม่กะพริบชวนสยดสยองดีแท้ เธอยกเรียวขาที่หนักอึ้งราวท่อนซุงขึ้นแล้วค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกมาช้าๆ ด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอด แต่จะว่าดวงไม่ดีหรืออาจเข้าขั้นซวยก็ไม่รู้ได้ ในขณะที่เจ้างูยักษ์ยังไม่ทันขยับกายเหมือนกำลังประเมินความสามารถของเหยื่อและแอบท้าทายอย่างใจเย็น เธอกลับเป็นฝ่ายสะดุดตอไม้ล้มตึงไม่เป็นท่าเสียเอง

หัวใจแทบจะหยุดเต้นในวินาทีนั้นเหมือนจะรู้ตัวว่าต่อให้วิ่งเร็วแค่ไหนก็ไม่มีทางรอด เธอมองตอบเจ้างูยักษ์ด้วยความหวาดหวั่นพรั่นพรึงแกมสยดสยองในชะตากรรมของตัวเอง

โธ่...ยังไม่ทันเจอเนื้อคู่เลยก็ต้องมาตายเพราะเจ้างูยักษ์นี่ เวรกรรมแท้ๆ เลยวันจันทร์!

หญิงสาวได้แต่ร้องครางในใจอย่างสิ้นหวัง ณ ขณะที่เธอยังทำใจไม่ทันกับจุดจบแสนอนาถของตัวเอง เจ้างูยักษ์ก็เริ่มเคลื่อนไหวช้าๆ ลำตัวยาวเฟื้อยสีดำขลับเป็นเงาวับค่อยๆ เลื้อยไถลตัวตามพื้นดินเข้ามาหาเหยื่ออย่างใจเย็นราวกับจะรู้ว่าเธอหมดสิ้นหนทางหนีแล้วแน่นอน

เธอส่ายหน้าไปมา น้ำตาไหลพราก ขนลุกซู่ไปทั่วกายด้วยความรู้สึกทั้งเกลียดและกลัวจับขั้วหัวใจ ดวงตาจับนิ่งอยู่ที่การเคลื่อนไหวของมัจจุราชไร้ขาอย่างไม่สามารถทำอะไรได้ วินาทีนั้นทำใจแล้วว่าจะหลับตารอคอยความตายอย่างสงบ หากเพียงแค่สัมผัสแรกจากอสูรกายใหญ่ยักษ์ที่รัดพันร่างของเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว หญิงสาวก็สะดุ้งเฮือก ลืมตาโพลงและกรีดเสียงร้องโหยหวนด้วยความสะพรึงกลัวสุดชีวิต

“กรี๊ด!!!”

ร่างบางผวาลุกขึ้นนั่งหอบหายใจถี่ยิบอยู่บนเตียงนอนนุ่มท่ามกลางกองผ้าห่มยุ่งเหยิง ดวงตาคู่สวยยังฉายแววตื่นตระหนกไม่คลาย เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายตามใบหน้าเรียวเสลา รวมไปถึงร่างกายส่วนอื่นๆ ก็เปียกชื้นคล้ายคนที่เพิ่งกลับจากไปวิ่งออกกำลังกายรอบสนามฟุตบอลขนาดมาตรฐานมาไม่ต่ำกว่าสิบรอบ

หากเมื่อสังเกตเห็นสภาพแวดล้อมภายในห้องนอนคุ้นตาก็พลันนึกได้ว่าเธอไม่ได้อยู่ในดินแดนสนธยา แต่นี่มันห้องรับรองแขกของภรัณยูต่างหาก

เปลือกตาบางปิดลงช้าๆ ขณะที่จังหวะการเต้นของหัวใจก็ผ่อนช้าลงจนอยู่ในภาวะปกติ พ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกพลางขบขันกับความงี่เง่าของตัวเอง

“โอ้ก๊อด! แค่ฝันร้ายเท่านั้นเอง”

หญิงสาวหัวเราะพลางยกมือขึ้นลูบใบหน้าเพื่อผ่อนคลายความตึงเครียด หากเสียงเคาะประตูปังๆ ด้านนอกทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ

“คุณวันจันทร์คะ เป็นอะไรรึเปล่าคะ” เสียงของมาธวีร้องถามมาจากด้านนอกอย่างร้อนรน

เจ้าของห้องชั่วคราวรีบสะบัดผ้าห่มออกแล้วเดินไปเปิดประตูให้ผู้มาเยือนโดยไม่มีอิดออด ทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริง “มอร์นิ่งค่ะ”

มาธวีมองใบหน้าสวยซีดของแขกสาวอย่างห่วงใย ทว่ารอยยิ้มสดใสของเจ้าหล่อนก็ทำให้เธอเบาใจขึ้น

“มีอะไรรึเปล่าคะ น้ำหวานได้ยินเสียงร้อง ตกใจหมดเลย”

ศศธรหัวเราะแห้งๆ ไหวไหล่พลางส่ายหน้า “เปล่าค่ะ วันจันทร์เพิ่งตื่นจากฝันร้าย ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง แล้วนี่คนอื่นๆ ไปไหนหมดคะ”

หนึ่งในเจ้าของคฤหาสน์หลังงามคลี่ยิ้มอย่างโล่งใจ “ที่แท้ก็ฝันร้ายนี่เอง ค่อยยังชั่วหน่อย คุณวันจันทร์ร้องเสียงดังมากจนน้ำหวานใจคอไม่ดีเลยนะคะ วันนี้เป็นวันดีซะด้วย คนอื่นๆ กำลังขนย้ายข้าวของอยู่ข้างล่างค่ะ แล้วนี่คุณวันจันทร์เก็บของเรียบร้อยรึยังคะ อีกเดี๋ยวเราต้องออกเดินทางแล้วนะ”

ดวงตาคู่สวยเบิกโต ยกมือขึ้นบีบนวดขมับพลางชักสีหน้าสุดเซ็ง “มัวแต่ตกใจไอ้งูบ้าในฝัน วันจันทร์เลยตื่นสาย ยังไม่ได้เก็บของเลยค่ะ งั้นขอเวลาสิบห้านาทีนะคะ”

มาธวีขมวดคิ้ว ก่อนจะอมยิ้ม “หมายถึงฝันร้ายน่ะเหรอคะ”

หญิงสาวทำหน้าหงิก แต่ก็ยังดูน่ามองไม่สร่าง

“ใช่ค่ะ ฝันเห็นงูตัวเบ้อเริ่ม น่าเกลียดน่าขยะแขยงที่สุดเลยละ นึกแล้วยังขนลุกไม่หาย”

“จริงเหรอคะ งั้นก็แปลว่าคุณวันจันทร์กำลังจะพบเนื้อคู่แล้วสิคะเนี่ย” อีกฝ่ายแซวยิ้มๆ

คนที่เพิ่งรู้ตัวว่ากำลังจะพบเนื้อคู่เลิกคิ้วข้างเดียวแทนคำถาม

“โบราณว่าไว้น่ะค่ะ ผู้หญิงโสดถ้าฝันว่างูรัดแปลว่ากำลังจะเจอเนื้อคู่”

ศศธรห่อปากพลางทำตาโต สีหน้าเบิกบานเหมือนจะเห็นเป็นเรื่องไร้สาระมากกว่า

“โอ้ก๊อด! งั้นก็แปลว่าวันจันทร์อาจจะได้เจอเนื้อคู่ในเร็ววันนี้ใช่มั้ยคะ เยี่ยมไปเลย”

มาธวีหัวเราะคิกๆ “ว่าไม่ได้นะคะ งานแต่งพี่รัณคราวนี้มีแต่คนสนิทสนมคุ้นเคยกันทั้งนั้น ไม่แน่นะ อาจมีใครซักคนมาหลงรักคุณวันจันทร์ก็ได้ ถ้าเป็นเพื่อนพี่รัณละก็น้ำหวานการันตีค่ะ ว่าผ่านชัวร์”

คนฟังหัวเราะคิกอย่างขบขันเสียเต็มประดา

“แค่นึกว่าเนื้อคู่ของวันจันทร์จะถอดแบบมาจากพี่รัณเป๊ะๆ ก็ห่อเหี่ยวหัวใจจะแย่แล้วละค่ะ แต่ก็ไม่แน่นะ ยังไงวันจันทร์ต้องไปกระซิบบอกคุณมุกหน่อยแล้วว่าคืนนี้ให้โยนช่อดอกไม้ให้วันจันทร์คนเดียว งั้นขอตัวไปอาบน้ำเก็บของเตรียมชุดสวยก่อนนะคะ คืนนี้วันจันทร์จะยอมแพ้แค่เจ้าสาวเท่านั้น ส่วนคนอื่นต้องชิดซ้ายหรือไม่ก็ตกขอบเวทีไปเลย”

มาธวีมองคนช่างพูดอย่างนึกขัน ปล่อยให้หญิงสาวจัดการธุระส่วนตัวตามลำพัง ก่อนจะลงไปสมทบกับสมาชิกภายในครอบครัวที่ยังคงวุ่นวายกับการขนย้ายกระเป๋าและข้าวของเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางไปบ้านพักชายทะเลที่ชะอำในสายวันนี้

เมื่อสองเดือนก่อนบ้านพักหลังนั้นถูกเลือกให้เป็นสถานที่ฮันนีมูนแสนหวานของเธอกับภวัต แล้ววันนี้มันก็ได้รับเลือกให้เป็นสถานที่จัดงานแต่งงานแบบเรียบง่ายและเป็นกันเองของภรัณยูกับมุกตาภาอีก ไม่รู้ว่าบ้านหลังนั้นจะทำให้มีคู่รักคู่ใหม่เกิดขึ้นอีกหรือไม่

ไม่แน่ว่าคราวนี้อาจถึงทีของศศธรบ้างก็เป็นได้...










 

Create Date : 10 พฤศจิกายน 2557
0 comments
Last Update : 10 พฤศจิกายน 2557 16:58:09 น.
Counter : 735 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


nawapat
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




...เขียนเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก หนักก็หยุด สนองนี้ดมันไปตามอารมณ์ ^^"...
Friends' blogs
[Add nawapat's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.