"ลูกค้าคือพระเจ้า" ...มันเป็นอะไรที่ได้ยินกันมานานแล้วเนอะ แต่...ยังไม่ค่อยได้เจอจะ ๆ ซะที แต่วันนี้เจอแล้ว ขอบ่นหน่อยนะเคอะ เพราะวันนี้อิชั้น อีเด็กเสริฟคนนี้เพิ่งจะเจอมาแบบสด ๆ ร้อน ๆ แบบว่าเจอจิกหัวใช้ยิ่งกว่า"อีเย็น" ในเรื่องนางทาสซะอีก แบบว่า ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมลูกค้าร้านอาหารเนี่ย มันถึงได้มีหลายแบบหลายสปีชี่ส์ จริง ๆ เลย บางคนก็แสนดี น่ารัก สุภาพ เห็นอกเห็นใจเด็กเสริฟอย่างเรา บางคนก็จิก ๆๆๆ หัวใช้ ไม่รู้ว่าแม่มชาตินี้กินต้มยำไก่มากหรือว่าชาติที่แล้วเกิดเป็นไก่ หรือไง
โดยเฉพาะลูกค้าคนไทย(อันนี้ไม่ได้เข้าข้างฝรั่งเป็นการส่วนตัวหรือว่าเหมาคนไทยหมดหรอกนะฮะ) แต่ไม่อยากจะบอกว่าลูกค้าคนไทยในร้านอาหารไทย(ส่วนใหญ่ที่เพิ่งมาจากเมืองไทยเนี่ย คุณ ๆ ทั้งหลายจะนึกว่าอยู่ในวังมาตลอดชีวิตมั้ง จะเรียกเอาอะไรก็ต้องให้ได้ ณ บัด now เอาแบบให้ได้ดั่งใจเลย แล้วไม่ใช่ทีเดียวจบนะ เดี๋ยวเอานั่น...เอานี่..เอาโน่น..ทีละอย่างมิรู้จบ> จะฝึกให้อีเด็กเสริฟนี่เป็นนักกีฬาเดินทนก็ไม่บอก เฮ้อ..บ่นหน่อยนะวันนี้ มิมิเรียน มาอัฟบล็อคให้คนอ่านเซ็งเล่น อิอิ
ก็แหม ถ้าเป็นลูกค้าต่างชาติ(ไม่ว่าชาติไหน แต่อยู่ที่นี่) โดยเฉพาะพวกอเมริกัน หรือพวกรู้กฎเกณฑ์ในร้านอาหารดี เค้าจะให้เกียรติทุก ๆ คนที่ทำงานบริการเท่าเทียมกันกับอาชีพอื่น ๆ มาก ๆ ยิ่งพวก waitress, waiter ทั้งหลายเนี่ย ก็ไม่ใช่ว่าจะต่ำต้อย ถูกโขกสับเหมือนบ้านเรานะ เค้าก็เป็นนักเรียน นักศึกษาส่วนใหญ่ที่มาเรียนที่ดี ๆ ดัง ๆ กัน คนที่นี่เค้าถือว่าเว็ทน่ะ เป็นคนที่นำเอาอาหารมาให้เค้า แต่อร่อยหรือว่าไม่อร่อยอ่ะ มันก็อยู่ที่เชฟ เค้าถือว่าเราน่ะเป็นผู้บริการ(อาหาร) เค้าจะต้องสุภาพมาก รู้ว่าควรสั่งอะไรก่อน-หลัง เป็น step ๆ ไป หรือว่าจะเอาอะไรเพิ่มอ่ะ เค้าก็จะแบบ
"excuse me, can I have....this.. or that..." พอได้แล้วก็จะ "thank you" ตลอด เวลาเราเสริฟอาหารก็จะขอบคุณตลอดจนบางทีเรายังรู้สึกว่ามันจะขอบคุณอะไรนักหนาฟะ ..แต่ก็แหม รู้สึกดีนะคะที่เค้าให้เกียรติเราอ่ะ
แต่คนไทยนี่(เฉพาะบางกลุ่มเท่านั้นนะเคอะ) ที่วันนี้เจอมา แบบว่า ขอเรียกว่า แบบ แบบ แบบ เป็นอะไรที่เราเซ็งสุด ๆ วันนี้ที่ร้านก็โคตรยุ่ง แบบว่าเต็มแม่มทุกโต๊ะ
อีเด็กเสริฟเดินกันยังกะลอยเลยฮ่ะ พริ้วเชียว พลันก็หันไปเห็นกลุ่มคนไทย(แก่ ๆ) กลุ่มนึง ประมาณสิบสองคนได้ แบบ อายุรวมกันปาเข้าไปเกือบพันแล้วม้างงง คงมาเลี้ยงอะไรสักอย่าง (เกษียณราชการหรือไม่ก็เช็งเม้งให้แมวข้างบ้าน)มาถึงก็หน้าตาหงุดหงิดแบบมะคืนทำอะไรค้างคาไว้ ไงงั้นเลย ตาแก่คนนึงก็มองมาที่เราแล้วการสนทนาแบบหมายังไม่อยากฟังก็เริ่มขึ้น

ลูกค้า " น้อง ๆ มานี่หน่อย ...( เราเดินปั้นจิ้มปั้นเจ๋อเข้าไป ฉีกยิ้มเต็มที่ กะฟันทิป)
มีโต๊ะว่างป่ะ สิบสองที่"

อีเด็กเสริฟ เดินแบบ 4x100 เข้าไปบอกว่า " สักครู่นะคะ ตอนนี้ลูกค้าเต็มทุกโต๊ะเลยค่ะ รอสักแป๊บนะคะ มีโต๊ะนึงกำลังเช็คบิลค่ะพี่"
ลูกค้า " โหย อะไรเนี่ย .. จะมากินเสียตังค์แล้วยังต้องรออีกเหรอ จะอีกนานไม๊เนี่ย หิวนะ" ทำหน้าตาแบบบูลด็อกใส่เราอีก

อีเด็กเสริฟ "เอ่อ..คงไม่นานหรอกค่าาาา ให้เด็กจัดโต๊ะแป๊บเดียวก็เสร็จ" แต่ในใจงี้อยากจะบอกว่า เมิงไม่อยากรอ เมิงก็ไปร้านอื่นสิฟะ เค้าก็เสียกะตังค์กันทุกคนอ่ะแหละ แง่ม ๆๆ!@##
ลูกค้า " โอเค ๆๆ เร็ว ๆ ล่ะ" หน้าตาบ่งบอกถึงความไม่จอยอย่างแรงงง ทำไม๊ ไม่รู้จักอดทนกันมั่ง ทีรอเข้าคิวเอ็มเคสุกี้อ่ะ ยังทนกันได้เรยย

สักพักพอโต๊ะว่างอีเด็กเสริฟอย่างอิชั้นก็เดินพาฝูงทัวร์จากบ้านพักคนชราบางแคไปนั่ง เดินไปยังไม่ทันถึงเคาน์เตอร์จะหยิบเมนูมาให้ ก็มีป้ามหาภัยคนนึงตะโกนขึ้นมาว่า

" นี่น้องง (ใครน้องเมิงง ตูนี่แทบจะรุ่นเหลนแล้วนะ) เอาน้ำมากินหน่อยจะได้ไม๊เนี่ย ร้อนจะตายอยู่แล้ว น้ำเนิ้มเนี่ย ไม่มีเล้ยย" พูดจบ อีเด็กเสริฟอยากจะตะโกนกลับไปว่า ก็เมิงอ่ะ ยังไม่ทันจะได้หย่อนตูดยาน ๆ ลงไปเลยนะ จะให้น้ำมันร่อนไปวางตรงหน้าทันทีเลยเรอะไง ไม่ใช่สงกรานต์นะเว้ย ใครเดินผ่านก็สาดเข้าให้มิต้องรีเควส แม่ม หงุดหงิด ๆๆ เว้ย แต่ด้วยหน้าที่ของนางงามมิตรภาพอย่างเรา ที่ต้องเสแสร้งสุดฤทธ์เพราะว่า....เป็นนักแสดงที่แฝงตัวมาในมาดเด็กเสริฟ ก็ตอบกลับไปว่า
" ได้ค๊าาา สักครู่นะค๊า" เชิดหน้าไปด้านซ้ายยี่สิบองศาแบบนิ่งๆ แล้วชิ่งออกมาฉีกยิ้มอีกนิด เฮ้อ...ทำไมมันถึงได้รันทดแบบนี้เนี่ยกูว.. แล้วสักพัก คุณเธอทั้งหลายก็ทยอยสั่งอาหารบ้านเฮา เริ่มด้วย ลาบ น้ำตก ซุปหน่อยไม้ ทีละอย่างสองอย่าง ในขณะที่เรากำลังจดอยู่นั้น ผู้ชายแก่หน้าประหลาดในกลุ่มที่เป็นคนรอคิวตอนแรกก็บอกว่า >" เอาแซ่บ ๆ นะ เอาแบบรสชาติไทยเลยนะ" (ก็แน่อะดิ มาร้านไทยเมิงจะเอารสชาติเยอรมันหรือไงฟะ) และแล้วก็มีเสียงนางมาร
ผมขาวตะโกนกลับมาอีกว่า
" โอ๊ย จะแซ่บไรนักหนาละน้อง ขอเผ็ดกลางแต่รสจัด เอ้ย ไม่เอาดีกว่า ขอเผ็ดน้อย รสจัดดีกว่า ดูท่าทางจะเผ็ด" (อะไรของมันฟะ มาโทษร้านเค้าอีก พวกเมิงจะยัดรสไหนทำไมไม่ตกลงกันเองก่อน เผ็ดน้อย แต่รสจัด แม่ครัวปวดหัวตายห่า...น เลย )เราชักจะอึดอัด ให้ยืนรอเทคออเดอร์จนขาแข็ง ยังตกลงกันไม่ได้จะเอาแบบไหน เฮ้อ..เนี่ย อิชั้นเลยอยากจะบอกเพื่อน ๆ ทุกคนนะฮ๊า ว่าในการสั่งอาหารเนี่ยถ้าไปกับเพื่อน ๆ เยอะ ๆ ไม่อยากให้เสียเวลาทั้งเรา(ที่รออาหาร) แม่ครัว(ที่รอทำ)กับลูกค้าคนอื่นที่รอจะกิ๊ก เอ้ย ..รอสั่งกับอิชั้นละก็ ตกลงกันมานอกรอบก็ดีนะคะว่าวันนี้อยากจะทานอะไร จะแชร์กันทาน หรือของใครของมัน หรือจะสั่งทีละคนก็ช่วยออกาไนซ์กันมาหน่อยนะ ไม่ใช่เรียกเราไปทั้งที่ก็ยุ่ง พอไปแล้วก็แย่งกันสั่ง จนอีเด็กเสริฟมึนไม่รู้ตูควรจะฟังใครก่อน แถมพอสั่งแล้วจะต้องมีใครสักคนตะโกนขึ้นมาว่า
"โอ๊ย พอแล้ว เยอะแล้วเนี่ย เอามาเท่าที่สั่งก่อนละกัน เด๋วค่อยสั่งเพิ่ม แค่นี้ก็ไม่หมดแล้ว" แต่จริง ๆ แล้วพวกคุณเธอทั้งหลายยังหาข้อสรุปกันไม่ได้เลยว่าจะเสวยอะไรในมื้อค่ำนี้ มาแนวนี้อีเด็กเสริฟเซ็งอย่างแรงงงนะเคอะ เพื่อน ๆ คงนึกภาพตามออก
ต้องแบบนี้..แบบฝรั่งที่ดูเมนูปั๊บ ถ้าไม่พร้อมจะขอเวลาสองสามนาที(เพราะยังมึนกับรายการอาหาร) ถ้าเราเดินไปแล้วนี่คือเค้ารู้แล้วว่าเค้าต้องสั่ง มาอีแบบนี้จะเอาต้มแซ่บ อีเด็กเสริฟก็จัดให้อย่างด่วนค่ะ
บางทีก็นี่เลย กรณีอย่างลูกค้าบางคนอยากจะกินอหารประจำชาติ(อีสาน) ใจจะขาด แต่พอมากับเพื่อนแล้วไม่กล้าสั่ง กลัวเสียอิมเมจ ก็จะแบบ.. ทำหน้าไฮโซ โชว์หลุยส์ ติงต๊อง แล้วเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามเด็กเสริฟว่า

ลูกค้าคนที่ 1 "เอ่อ...อยากทานไรเผ็ด ๆ แซ่บ ๆ อ่ะค่ะ มิทราบว่าร้านเนี้ยมีไรแนะนำไม๊เคอะ" ตูอยากจะแนะนำให้she กินพริกเล่น ๆ สักเม็ดสองเม็ดจะได้หายอยาก แต่ทำมิได้ เลยต้อง...

อีเด็กเสริฟ "อุ๊ยยย มีค่ะคุณพี่ มีเพียบ ตำไทย ตำปู ลาบ น้ำตำ ซุปหน่อไม้ ยำ ต้มยำ หรือว่าจะเอาตำปูดอง ปูปลาร้ายังมีเลย เด้อ ค่ะเด้อ.."
ลูกค้าคนที่ 1 " ต๊าย มีส้มตำด้วยเหรอ ว่าแต่เอ๊ะ แบบมีปลาร้าเนี่ย จะดีเหรอ ไม่ค่อยได้กินเลยนะเคอะคุณน้อง อยู่อเมริกามาสิบกว่าปี มันฉุน ๆ ยังไงไม่ทราบนะคะ" เราต้องเมินหน้าไปแสยะยิ้ม แบบนังตัวอิจฉา คิดในใจว่า ..เด๋วเมิงก็ต้องสั่ง ชัวร์...แล้วอิชั้นก็ตอบไปว่า..

อีเด็กเสริฟ " แหม..ที่นี่ไม่เหม็นนะคะ ปลาร้าอย่างดี สะอาด ส่งตรงมาจากเมืองไทยเลยนะคะคุณพี่ ลองสักจานไม๊คะ แกล้มกับหมูแดดเดียว แซ่บหลายเด้อ แล้วถ้าไม่กินอ่ะ จะว่าหนูอ่ะโกหก มีของอร่อยเก็บไว้กินคนเดียวหลังครัว"

ลูกค้าคนที่ 1 " โอวว ( she ทำหน้าเซอร์ไพรซ์สุดฤิทธ์) ปลาร้าจากเมืองไทย โฮ๊วว มายก๊อตต จะไหวเหรอ ของไทยไม่ค่อยเวิร์ค ไม่รู้ผ่าน อย.มาหรือป่าว."

ลูกค้าคนที่ 2 " แหม หล่อน ที่ไหน ๆ ผลิตมันก็ปลาร้าแหละ มี อย หรือว่า อาหย่อย ไรก็เอา ๆ มาเหอะ ชั้นหิวแล้วนะ วันนี้จะกินอาหารแซ่บ ๆ ซะหน่อย อดหยากมานานแล้ว( แล้ว she ก็ ทำปากจู๋ เหมือนหิวปลาร้า มาทางอิชั้น จนอยากจะไล่ she ไปดูดตะไคร่ในตู้ปลาแทนปลา sucker จริง จริ๊งง)

อีเด็กเสริฟ "ตกลงรับไรคะพี่ ตำปูปลาร้าเหรอคะ" อิชั้นกระทุ้งต่อมอยาก

ลูกค้าคนที่ 1 " ก็ได้ ๆ ตำปูปลาร้าก็ได้" แล้ว she ก็ทำหน้าเริ่ด เชิ่ดหยิ่ง สะบัดแฮร์ใส่อิชั้น ประมาณว่า ไม่อยากจะสั่งให้กระดากปากนะเนี่ย แต่เพราะเพื่อนหิวตะหาก แต่อิชั้นว่า ดูจากหน้า she แล้วน่าจะกินปลาร้าสับจิ้มแจ่ว กับแมงกุ๊ดจี่มาเป็นอาหารเสริมตั้งกะเด็กแล้วด้วยซ้ำ)แล้วsheก็บอกว่า

" เอา ๆ มาเหอะน้อง อย่าให้มันฉุนมากนะ รับไม่ได้ เนี่ยเห็นแก่นังอ๋อยนะ แล้วเอาหมูย่าง ข้าวเหนียว ซุปหน่อไม้มาด้วยเลยนะ สั่งทีเดียวเลยละกัน อ้อ..ตำปูอ่ะ ขอปลาร้าเป็นตัวเลยละกัน ใส่มะกอก มะอึกด้วย มันจะได้ถึงเครื่อง "อ่า..อีเด็กเสริฟคิดในใจ ไหนเมิงบอกว่ารับไม่ได้ที่เหม็นแล้วนี่จะล่อกันเป็นตัว ฉีกกันจะจะเลยเนี่ยนะ งงแด๊กไปเลยค่ะงานนี้..เฮ้อ กว่าจะได้ออเดอร์ ผ่านไปเกือบค่อนวัน เสียเวลานับทิปอิชั้นหมดด

เนี่ย..อีเด็กเสริฟอยากจะบอกลูกค้า คุณ ๆ ทุก ๆ ท่านว่า อยากทานอะไรนะฮะ ไม่ต้องไปหักห้ามใจ ละอายต่อบาปฮ่ะ อยากทานไรก็สั่งเลย ถ้ามีเงินจ่ายซะอย่าง ไม่ต้องมานั่งคิดนุ่นคิดนี่ สั่งเร็วก็ได้ทานเร็ว ไม่ต้องอายหรอกค๊าาา จะทานอะไร เด็กเสริฟเค้าไม่มาเม้าคุณหรอก(ถึงจะมีนิด ๆ หน่อย หลังร้านก็ปล่อยเค้าไปเฮอะ) แล้วถ้าจะให้ดีมีเมตตา กับคนที่เค้าเอาอาหารมาประเคนให้คุณ พูดกับเค้าแบบปกติ ไม่ต้องแอ็คให้มากนะ แค่นี้เค้าจะบริการแบบถวายหัวแล้วฮ่ะ เพราะถ้าเอาแต่ จิก ๆๆ เรื่องมากไปทุกรายละเอียดของอาหารโดยไม่ใช่เรื่องแล้วล่ะก็ อีเด็กเสริฟคนนี้ไม่รับประกันนะคะ ว่าเบื้องหลังการปรุงที่อร่อยเด็ดนั้น จะมีส่วนผสมพิเศษเพิ่มไปให้รึป่าว อันนี้ไม่รับประกันนะฮะ อิอิอิ ถนัดแด๊ก เอ้ย ถนัดศรีเค้าฝากมา.........อิอิ.ล้อเล่นน่ะ ถ้าเจอลูกค้าดี ๆ อิชั้นก็เสริฟจนตายในหน้าที่นะคะ

Create Date : 01 สิงหาคม 2549
Last Update : 19 กันยายน 2549 6:03:43 น.		23 comments
Counter : 480 Pageviews.
Share Tweet