|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
รักคนไกล ระอาคนใกล้
แม่ปุ้มได้รับบทความนี้จากน้องที่รักคนนึงส่งมาให้ อ่านแล้วทำให้ได้คิดและคิดได้ในหลายๆเรื่อง จึงไม่อยากให้เพื่อนๆพลาดค่ะ
แอม เสาวลักษณ์ ลีละบุตร เล่าว่าได้พบเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเพิ่งกลับจากการไปปลูกป่า หน้าตาของเธอเบิกบานด้วยความปีติที่ได้ช่วยฟื้นฟูธรรมชาติ เธอพรรณนาถึงคุณประโยชน์มากมายของการปลูกป่า ทั้งบรรเทาโลกร้อน เพิ่มออกซิเจน ให้ร่มเงา ปกป้องหน้าดิน และช่วยให้ฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาล ฯลฯ
เธอยังเล่าถึงนักปลูกป่าอย่าง ด.ต.วิชัย ที่เป็นแรงบันดาลใจให้แก่ผู้คนมากมาย ดีจังเลย แอมยินดีกับเพื่อน ตอนนี้เธอปลูกต้นไม้ที่บ้านเยอะเลยซีท่า เพื่อนทำหน้าเซ็งทันทีแล้วตอบว่า โอ๊ย ใครจะไปกวาดใบไม้ไหว ร่วงอยู่ได้ เลยตัดทิ้งไปแล้ว
รักป่า รักต้นไม้ทั่วทั้งโลกนั้น บางครั้งกลับง่ายกว่ารักต้นไม้ในบ้าน เราพร้อมจะไปปลูกป่าทั่วทุกหนแห่ง แต่คร้านที่จะดูแลต้นไม้ในบ้าน ปลูกป่านอกบ้านไม่ใช่เรื่องยาก แค่หย่อนกล้าไม้ลงหลุมแล้วกลบ จากนั้นก็กลับบ้านได้เลย แต่ปลูกต้นไม้ที่บ้านสิ เรายังต้องรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยนานนับปี ครั้นต้นไม้เติบโตสูงใหญ่ก็ยังต้องเสียเวลากวาดใบไม้ร่วงไม่หยุดหย่อน วันดีคืนดีกิ่งไม้อาจตกมากระแทกหลังคาเป็นรู เป็นเพราะต้นไม้นอกบ้านให้แต่สิ่งดี ๆ มีแต่สิ่งที่น่าชื่นชม ไม่เป็นภาระแก่เราเลยเราจึงรักเขาได้ง่าย ส่วนต้นไม้ในบ้านนั้นเรียกร้องการดูแลเอาใจใส่จากเรา แถมยังอาจก่อปัญหาให้ด้วย หลายคนจึงมองเห็นแต่ข้อเสียของเขาจนรู้สึกระอาขึ้นมา
เป็นเพราะเหตุผลเดียวกันนี้หรือเปล่า ผู้คนเป็นอันมากจึงรักและชื่นชมคนอื่นได้ง่ายกว่าคนในบ้าน เราเห็นแต่ความดีของคนไกลตัวเพราะเขาไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเราเลย ส่วนคนในบ้านนั้นอยู่ใกล้กับเรามากเกินไปจึงเห็นแต่ข้อเสียของเขา หรือเห็นเขาเป็นภาระที่ต้องดูแลเอาใจใส่จนกลบข้อดีของเขาไปเกือบหมด
ผลก็คือเรามักสุภาพอ่อนโยนกับคนไกล แต่มึนตึงฉุนเฉียวง่ายมากกับคนใกล้ตัว
ลองมองให้เห็นคุณประโยชน์หรือความดีของต้นไม้ในบ้านบ้าง เราอาจจะรักเขาได้ง่ายขึ้น หลายคนมาเห็นประโยชน์ของต้นไม้ในบ้านก็หลังจากที่โค่นจนเหลือแต่ตอ แต่นั่นก็สายไปแล้ว จะไม่ดีกว่าหรือหากเรารู้จักชื่นชมเขาขณะที่ยังอยู่กับเรา กับคนในบ้านก็เช่นกัน เราควรหัดชื่นชมคุณความดีของเขาบ้าง ที่แล้วมาเราอาจมองข้ามไป เพราะคุ้นชินความดีที่เขาทำกับเราจนมองเห็นเป็นเรื่องธรรมดา
เพลงที่แสนไพเราะ หากได้ฟังทุกวันทุกคืนก็กลายเป็นเพลงดาษ ๆ ไม่มีเสน่ห์สำหรับเรา ฉันใดก็ฉันนั้น คำพูดที่ไพเราะของภรรยา น้ำใจของสามี หรือความใส่ใจของพ่อแม่ หากเราได้ยินได้ฟังหรือได้รับติดต่อกันเป็นปี ๆ หรือนานนับสิบปี ก็กลับกลายเป็นสิ่งสามัญจนเรามองไม่เห็นความสำคัญ ไม่ต่างจากอากาศที่เราไม่ค่อยเห็นคุณค่าทั้ง ๆ ที่ขาดมันไม่ได้เลย
น่าแปลกก็ตรงที่หากคนใกล้ ตัวทำผิดพลาดหรือสร้างความไม่พอใจแก่เรา แม้เพียงครั้งเดียว การกระทำนั้น ๆ กลับฝังใจเราได้นานหรือลึกกว่าความดีที่เขาทำกับเรานับร้อยนับพันครั้ง ใช่หรือไม่ว่าเวลาเขาทำดีกับเรา เรามองว่านั่นเป็น หน้าที่ของเขา หรือเป็น สิทธิที่เราควรได้รับ แต่เมื่อใดที่เขาทำไม่ดีกับเรา ทำให้เราไม่พอใจ เรากลับมองว่าการกระทำเช่นนั้นเป็น สิ่งที่ไม่สมควร เป็นเรื่อง ไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงฝังใจเราได้ง่ายกว่า
อันที่จริงเขาอาจไม่ได้ทำผิดพลาดเกินวิสัยปุถุชน แต่ความที่เรามักจะมีความคาดหวังสูงจากคนใกล้ชิด ความผิดพลาดของเขาแม้เพียงเล็กน้อยก็ทำให้เราหัวเสีย ขุ่นเคือง หรือน้อยเนื้อต่ำใจได้ง่ายและนาน คนในบ้านหรือคนใกล้ตัวนั้น ไม่ว่าจะดีแสนดีเพียงใด ก็ย่อมมีวันที่ต้องกระทบกระทั่งกับเราบ้าง แต่หากเราไม่ฝังใจอยู่กับเหตุการณ์เหล่านั้น หันมามองและชื่นชมคุณความดีของเขา เปิดใจรับรู้ความรักที่เขามีต่อเรา เราจะรักเขาได้ง่ายขึ้น และตระหนักว่าเขามีความสำคัญต่อชีวิตของเรายิ่งกว่าคนไกลตัวเสียอีก
อย่ารอให้เขาจากไปเสียก่อนถึงค่อยมาเห็นคุณค่าของเขา ถึงตอนนั้นก็สายไปเสียแล้ว อะไรก็ตามยิ่งอยู่ใกล้ตัวมากเท่าไร เราย่อมหน่ายแหนงและระอาได้ง่ายมากเท่านั้น เพราะใจที่ชอบเห็นแต่แง่ลบมากกว่าแง่บวก มิใช่แค่ต้นไม้ในบ้าน หรือคนในบ้านเท่านั้น หากยังรวมถึงทรัพย์สมบัติในบ้านด้วย แต่นั่นยังไม่ใกล้เท่ากับร่างกายและจิตใจของเราเอง ไม่ว่าสวยเท่าใดก็ยังเห็นแต่ความไม่งามของตัวเอง ไม่ว่าจะทำดีเพียงใดก็ยังเห็นแต่ตัวเองในแง่ร้าย คนที่เกลียดตัวเองนั้นทุกวันนี้มีมากมาย ยิ่งรักก็ยิ่งเกลียดเพราะไม่ดีอย่างที่หวัง ยิ่งยึดติดคาดหวังกับความสมบูรณ์พร้อม ก็ยิ่งเห็นแต่ความพร่องของตนเอง
ลอง มองให้เห็นความดีของตัวเองบ้าง ให้อภัยกับความผิดพลาด ยอมรับความไม่สมบูรณ์พร้อม ใช้สิ่งที่มีอยู่แม้น้อยนิดเพื่อการสร้างสรรค์สิ่งดีงาม แล้วคุณจะรักตัวเองได้มากขึ้น
BG จากบ้านยายเก๋าค่ะ
Create Date : 31 มกราคม 2553 |
|
164 comments |
Last Update : 31 มกราคม 2553 15:14:57 น. |
Counter : 1784 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 31 มกราคม 2553 9:29:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: อิ่ม_Aim 31 มกราคม 2553 10:26:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแอ๊ด 31 มกราคม 2553 20:32:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 31 มกราคม 2553 20:49:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: redclick 31 มกราคม 2553 21:46:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: ostojska 31 มกราคม 2553 21:58:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 31 มกราคม 2553 22:05:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงเปา จ้า (หนุมานเฒ่า ) 1 กุมภาพันธ์ 2553 2:17:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 1 กุมภาพันธ์ 2553 6:20:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยายเก๋า (ชมพร ) 1 กุมภาพันธ์ 2553 21:11:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 1 กุมภาพันธ์ 2553 22:19:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 2 กุมภาพันธ์ 2553 6:23:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: อิ่ม_Aim 2 กุมภาพันธ์ 2553 12:49:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: จะบังเอิญอะไรขนาดนั้น (cengorn ) 2 กุมภาพันธ์ 2553 21:38:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 3 กุมภาพันธ์ 2553 7:56:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: อิ่ม_Aim 3 กุมภาพันธ์ 2553 8:18:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมาแก่ (cengorn ) 3 กุมภาพันธ์ 2553 12:06:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: เปลี่ยน font ให้ขนาดใหญ่ๆ (cengorn ) 3 กุมภาพันธ์ 2553 12:20:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตาแฉะ (cengorn ) 3 กุมภาพันธ์ 2553 17:20:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: เวทย์มนต์ของพี่ปุ้ม (cengorn ) 3 กุมภาพันธ์ 2553 19:56:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: นะนะ งิงิ (cengorn ) 3 กุมภาพันธ์ 2553 21:09:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: erbhern 3 กุมภาพันธ์ 2553 21:40:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแอ๊ด 3 กุมภาพันธ์ 2553 22:47:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: กลิ่นดอย 4 กุมภาพันธ์ 2553 2:25:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 4 กุมภาพันธ์ 2553 7:46:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: endless love ค่ะพี่ปุ้ม (cengorn ) 4 กุมภาพันธ์ 2553 23:23:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 5 กุมภาพันธ์ 2553 7:23:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูทราย (iampanita ) 5 กุมภาพันธ์ 2553 16:39:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: TGIF (cengorn ) 5 กุมภาพันธ์ 2553 17:22:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: erbhern 5 กุมภาพันธ์ 2553 20:14:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแอ๊ด 5 กุมภาพันธ์ 2553 20:50:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทำไมผู้ชายถึงต้องใส่เสื้อผ้า (cengorn ) 5 กุมภาพันธ์ 2553 23:22:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nokske 6 กุมภาพันธ์ 2553 3:27:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 6 กุมภาพันธ์ 2553 7:22:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: SongPee 6 กุมภาพันธ์ 2553 8:47:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยายเก๋า (ชมพร ) 6 กุมภาพันธ์ 2553 12:44:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: erbhern 6 กุมภาพันธ์ 2553 18:44:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: ค๊อปเตอร์ใบไม้ (arlendil ) 6 กุมภาพันธ์ 2553 23:53:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 7 กุมภาพันธ์ 2553 7:39:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 7 กุมภาพันธ์ 2553 8:13:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยายเก๋า (ชมพร ) 7 กุมภาพันธ์ 2553 11:46:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: กลิ่นดอย 7 กุมภาพันธ์ 2553 14:55:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: erbhern 7 กุมภาพันธ์ 2553 21:56:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 8 กุมภาพันธ์ 2553 8:14:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: ค๊อปเตอร์ใบไม้ (arlendil ) 8 กุมภาพันธ์ 2553 22:45:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 8 กุมภาพันธ์ 2553 23:10:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nokske 9 กุมภาพันธ์ 2553 3:44:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 9 กุมภาพันธ์ 2553 5:45:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 9 กุมภาพันธ์ 2553 5:56:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: kaew (kosak ) 9 กุมภาพันธ์ 2553 9:54:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแอ๊ด 9 กุมภาพันธ์ 2553 20:14:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยายเก๋า (ชมพร ) 10 กุมภาพันธ์ 2553 0:10:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 10 กุมภาพันธ์ 2553 5:26:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: นิ่ม (Benim ) 10 กุมภาพันธ์ 2553 9:19:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: JinnyTent 10 กุมภาพันธ์ 2553 13:43:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: ใครก็ทำได้(แคท) IP: 203.144.180.65 10 กุมภาพันธ์ 2553 17:48:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงแอ๊ด 10 กุมภาพันธ์ 2553 22:20:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 10 กุมภาพันธ์ 2553 22:26:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: Knock knock knock (cengorn ) 11 กุมภาพันธ์ 2553 0:08:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: Navinya 11 กุมภาพันธ์ 2553 4:40:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 11 กุมภาพันธ์ 2553 6:09:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: กลิ่นดอย 11 กุมภาพันธ์ 2553 8:16:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: JinnyTent 11 กุมภาพันธ์ 2553 14:38:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ความรักที่เห็นแก่ตัว ยอมทำชั่วให้ตัวเองได้สมหวัง ผลกรรมจะตามทวงคืนทุกอย่างเองอย่างยุติธรรม รอรับได้เลย มุจรินทร์ ฆะระบุตร IP: 134.196.149.27 16 กรกฎาคม 2559 21:44:05 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
นครศรีธรรมราช Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
อดีตนางบาน แรกเริ่มเดิมทีก็แปลงร่างจากเด็กหญิงที่ไม่เคยคิดจะบาน แล้วเผลอคิดผิดแบบไม่มีใครสะกิดเตือนให้มาเป็นนางสาวพยาบาล เคยหลวมตัวทำงานใน ICU ทารกแรกเกิดในรพ.ใหญ่แห่งนึงของภาคใต้อยู่ 3 ปีเศษ พอมีคนมาเขี่ยตกจากคานเลยได้อัพเป็นนางบาลเต็มขั้น
หลักแหล่งปัจจุบัน ลงหลักปักเสาเข็มที่ด้ามขวานทอง ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยทำงานที่ไหนนานเท่านี้มาก่อนในตำแหน่งสุดเท่ห์ "เจเนอรัลเบ๊" ของห้องปฏิบัติการพยาบาล ก็คงทำไปจนกว่าจะคลานขึ้นห้องทำงานไม่ไหว
|
|
|
|
|
MY VIP Friend
|
|
|
|
ค่ะคุณแม่ปุ้มปุ้ย..อ่านแล้วถูกทุกอย่างเลย
คนอื่นดีหมด..ยกเว้นคนในบ้าน อิ อิ