ถ้าตัวหนังสืออ่านไม่ชัด คลิกที่รูปถาพนะคะ จะได้ขยาย อ่านง่ายขึ้น

ท้องฟ้า มิเคย..ไร้ดวงดาว

หญิงสาว ไม่เคย..หยุดอ่อนไหว

ยามเปลี่ยวเหงา เศร้า คิดถึง ซึ้งร่ำไป

เพียงเพราะใจ ใฝ่หา..พาคะนึง


คราฝนพรำ ย้ำให้หวน จึงครวญคร่ำ

ความทรงจำ นำสู่บ่วง ห้วงคิดถึง

จะถามใคร..ให้พบรัก มักรำพึง

ด้วยยังอยาก รักให้ซึ้ง ถึงหัวใจ...


อิๆๆ สักวันก็เจอนะจ๊ะ..

แต่เอ.. ความจริง ไม่ต้องรอ ไม่ต้องถามใคร ก็ได้เพราะเท่าที่วิ่งวนอยู่รอบกายก็รอให้นะฐาเลือกอยู่เยอะแล้ววว..

โห กลอนสุดเพราะเลยพี่
ของคุณปตารมินทร์ ตอบได้กินใจมากเลย

รักนี้ไม่มีวันหมด