Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
นี่แหละชีวิต...คือละคร
ครอบครัวอุ่นรัก
ชีวิตและการเดินทาง
ด้วยแรงแห่งรัก (ของขวัญของชีวิต)
กล่องความฝัน
แด่แม่ คนดีที่หนึ่ง
<<
เมษายน 2550
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
21 เมษายน 2550
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (7)
All Blogs
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (บทส่งท้าย)
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (9)
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (8)
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (7)
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (6)
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (5)
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (4)
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (3)
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (2)
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก(1)
ขอเดินด้วยคน
มอบชีวิตไว้ให้กัน...ให้เธอนั้นช่วยดูแล
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (7)
หวัดดีค่ะ
ทิ้งช่วงไปนานพอดูเลยค่ะ สำหรับเรื่องราว กว่าจะเป็นครอบครัวอุ่นรัก
พอดีพักร้อนยาว กลับมาอีกทีงานค่อนข้างเยอะพอสมควร
มาต่อกันเลยละกันค่ะ.....
....................................................
ฉันรู้ดีว่า การทำร้ายตัวเอง การกรีดแขนตัวเอง เป็นสิ่งที่ไม่ดี
ไม่ควรให้เด็กรุ่นหลังเอาไปเป็นเยี่ยงอย่าง
แต่ฉันก็ไม่เคยเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง
เพราะมันจะเป็นบทเรียนที่ได้เรียนรู้และจดจำไปนานเท่านาน
รอยกรีดที่ข้อมือฉันครั้งนั้นก็ให้ผลกลับคืนมาเป็นครอบครัวอุ่นรักในภายหลัง
ในปี พ.ศ. 2545 เป็นปีที่ชีวิตลิ้มรสชาติทุกรส อย่างเข้มข้น
เป็นปีที่ปู่ของฉันป่วยหนัก....
ในขณะที่แม่ของเขาก็ป่วยหนักเช่นกัน
ฉัน...ที่ไม่เคยได้กลับบ้านมานานหลายปี
ก็ถึงเวลาได้กลับบ้าน พร้อมกับน้องปา
และเป็นการเปิดตัวลูกสาวให้กับญาติๆได้รู้จัก
ทุกคนต่างพากันหลงรักน้องปาเป็นอย่างมาก
ช่วงเดือนเมษายน 2545 ต้นๆเดือนแม่ส่งข่าวมาบอกว่าปู่ป่วยหนัก
ต้องการเจอหลานรักคือฉันอย่างมาก....
ฉันกลับไปเยี่ยมปู่พร้อมกับน้องปา...
และแน่นอนการพาน้องปากลับไปก็ไม่ได้รับการยินยอมจากแม่เช่นเคย
แต่ฉันก็ทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับแม่อีกเรื่อง....
เมื่อกลับไปถึงบ้านปู่ป่วยหนักจนจำใครไม่ได้แล้ว
แต่เมื่อฉันไปถึงปู่ก็ร้องไห้ดีใจ...และจำฉันได้
ปู่บอกว่าไม่โกรธฉันเลย...ที่เป็นอย่างนี้
ปู่บอกกับแม่และทุกคนให้รับฉันกับหลานเหมือนเดิม
นั่นคือสิ่งที่ดีที่ฉันได้รับในเดือนเมษายน ปีนั้น
หลังจากที่กลับจากเยี่ยมปู่ ก็พอดีกับที่แม่ของเขาป่วยหนัก
แม่ของเขาเป็นโรคมะเร็ง แล้วยังแถมด้วยเบาหวานขึ้นที่ตาอีกต่างหาก
เขาเองที่ไม่เคยได้ไปเยี่ยมแม่มานานก็ได้เวลาเยี่ยมแม่
เป็นการเปิดตัวฉันกับลูกครั้งแรกอีกเช่นกัน....
ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ฉันได้เจอกับแม่ของเขา
ทุกคนที่บ้านของเขาแม้กำลังจะอยู่ในภาวะที่ยุ่งเหยิงด้วยการป่วยของแม่
แต่ทุกคนต่างก็ดีใจ...ที่เขาคบกับฉัน ไม่มีใครรังเกียจอดีตของฉัน
พ่อของเขายังบอกกับฉันอีกว่าขอฝากลูกชายเขาด้วย....
นั่นก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ดีสำหรับฉัน ที่ทุกคนรักฉันกับลูก
ทุกคนรักน้องปาเหมือนเป็นหลานแท้ๆของเขา....
เช้ามืดวันที่ 21 เมษายน 2545 เขาตื่นมาเรียกฉันแต่เช้า
บอกกับฉันด้วยน้ำตาว่าแม่เสียชีวิตแล้ว....
ข่าวร้ายที่มาอย่างรวดเร็วแบบตั้งตัวไม่ทันเช่นนั้นทำให้ฉันอึ้งไปพักหนึ่ง
ที่ฉันทำได้ดีที่สุดคือเดินเข้าไปกอดเขา...นิ่งๆ เงียบๆ
ก่อนจะบอกให้เขารีบไปจัดแจงเรื่องงานศพของแม่
....จะมีใครบ้างที่ได้รับข่าวร้ายซ้ำๆกันในวันเดียวกัน
ภายในช่วงเวลาแค่สองชั่วโมง...
...ประมาณแปดโมงเช้าเสียงโทรศัพท์จากที่บ้านฉันก็ดังขึ้น....
...แม่โทรมาบอกฉันว่าปู่เสียชีวิตแล้วเมื่อตอนเช้ามืดวันเดียวกันนั้นเอง...
!!!!!!! โอ้แม่เจ้า !!!!!!
ทำไมโชคชะตาของเราจึงเป็นเช่นนี้
ฉันได้รับข่าวการตายของคนที่รักในวันเดียวกันถึงสองคน
ในตอนนั้นเรื่องที่เราตกลงสัญญากันไว้เกี่ยวกับเรื่องยาเสพติดก็ถูกลืมไปชั่วขณะ
ต่างฝ่ายต่างอยู่ในอาการโศกเศร้าเรื่องการจากไปของคนอันเป็นที่รัก
ฉันอยู่ช่วยงานศพแม่ของเขาจนกระทั่งเผาเสร็จ....
ก็กลับบ้านไปงานศพปู่ของตัวเอง....เพราะปู่ของฉันจัดงานศพแบบคนไทย
งานเลยล่าช้ากว่า และเผาที่หลังแม่ของเขา....
ฉันกลับจากงานศพของปู่ด้วยอาการที่ยังคงความเศร้าโศก
หนำซ้ำเมื่อกลับมาถึงกรุงเทพฯ ฉันกลับได้รับกลิ่นเดิมๆอีกครั้ง
กลิ่นหอมหวานของยาบ้าพวกนั้น...
ร่องรอยในถังขยะ....และร่องรอยตามที่ต่างๆเท่าที่ฉันพอจะสังเกตได้
แม้เขาจะพยายามปฎิเสธยังไงก็ไม่สามารถทำให้ฉันเชื่อได้....
การเริ่มต้นต่อสู้กับสารเสพติดร้ายเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่บัดนั้น
วันนี้ขอทิ้งไว้แค่นี้ก่อนนะคะ....
งานเยอะมาก...
จะค่อยๆทยอยบทเรียนมาฝากทีละนิด
คิดว่าคงดำเนินเรื่องถึงปัจจุบันได้เร็วๆนี้
รอพบกันตอนหน้าค่ะ
Create Date : 21 เมษายน 2550
Last Update : 30 เมษายน 2550 9:05:39 น.
23 comments
Counter : 377 Pageviews.
Share
Tweet
เดือนเมษานี้ เป็นเดือนที่มีทั้งความทรงจำดีๆและความสูญเสียนะคะ
โดย:
หยุ่ยยุ้ย
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:11:08:56 น.
เข้ามารายงานตัวครับ
เด็กถ้าจะตัวดำเนาะ
ลุยทะเล...เห็นแล้วอิจฉาจัง
อยากเล่นน้ำทะเล
โดย: กะว่าก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:11:30:25 น.
ขอให้มีความสุขและความทรงจำที่ดีนะคะ
โดย:
เสลาสีม่วง
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:11:42:06 น.
รออ่านต่อนะคะ ชีวิตเราถ้าเขียนก็คงเหมือนนิยายไม่แพ้ของพี่หรอกค่ะ (แต่ไม่อยากจะเขียน) น้องๆ ท่าทางจะสนุกนะคะได้ไปทะเล
โดย:
อิจิโงะจัง
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:11:47:31 น.
มาเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมค่ะ
โดย: ... (
แม่เจ้าปัน
) วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:11:49:36 น.
มารออ่านเช่นเคย
แวะมาทักทายวันหยุดค่ะ
โดย:
เพียงแค่เหงา
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:12:15:06 น.
ลุ้นๆค่ะ พระเอกจะเลิกยาบ้าตอนไหนน๊า...
โดย:
โอน่าจอมซ่าส์
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:12:27:05 น.
มาเชียร์มือปราบยาเสพติคคนเก่ง
โดย:
ทาสบอย
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:12:40:48 น.
ภาพครอบครัว อบอุ่นมาก ๆ ครับ
โดย:
ต่อตระกูล
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:13:00:03 น.
ให้กำลังใจค่ะจะคอยติดตามให้กำลังใจค่ะสู้ๆๆๆ
โดย: wa (
yoja
) วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:14:26:32 น.
สวัสดีค่ะ แวะมาให้กำลังใจและทักทาย...
ขอให้มีความสุขกับครอบครัวมากๆนะคะ
เด็กๆน่ารักมากๆค่ะ
โดย:
แดดร่มลมโชย
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:14:34:54 น.
ตอนจบต้องแฮปปี้เอนดิ้งแน่ๆ
โดย:
จ้าวแห่งโชคชะตา
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:16:14:53 น.
หวัดดีเจ้าค่ะ แวะมาเยี่ยม
พูดเรื่องลดน้ำหนัก อย่ารีบเลยค่ะ มันอันตราย ดูจากในรูป คุณก็ไม่ใช่คนอ้วนอะไร เรามาลดน้ำหนักเพื่อสุขภาพที่แข็งแรงกันดีกว่ามั๊ยคะ อิฉันว่า ค่อยเป็นค่อยไปพร้อมๆกับอิฉันดีกว่านะเจ้าคะ
สู้ๆ ทาเคชิ
โดย:
นะฐา
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:16:56:19 น.
แวะมาเยี่ยมค่ะ ไม่ได้เข้ามาซะนานเลย
โดย:
ตัวแสบมาเยือน
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:19:10:30 น.
หายไปนานเลยนะคะ อ่านเรื่องตอนนี้แล้วรู้สึกเห็นใจในโชคชะตาของคุณจริงๆ
ทำงานหนัก รักษาสุขภาพด้วยและคืนนี้นอนหลับฝันดีนะคะ
โดย:
ฝากเธอ
วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:21:03:58 น.
เพลงเศร้านะครับ
แต่ก็เป็นเรื่องจริงอีกด้านของความรัก
ใช่...ไม่มีใครอยากเสียคน
ให้มันน่าเวทนา
อืม.....
โดย: กะว่าก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 22 เมษายน 2550 เวลา:6:42:49 น.
แวะมาเยี่ยมเยียนวันหยุด อะครับ สบายดี นะครับ
โดย:
หนุ่มปักษ์ใต้
วันที่: 22 เมษายน 2550 เวลา:9:45:08 น.
ไปเที่ยวทะเลมาแล้วเหมือนกัน
เหนื่อยเล่นน้ำ กับเมาทั้งวัน
เรื่องเศร้าเน้อ
อ่านแล้วน้ำตาไหลทุกทีอ่ะ
โดย:
น้าวัชร-จัดให้
วันที่: 22 เมษายน 2550 เวลา:15:05:46 น.
เห้อนึกว่าเรื่องร้ายจะหมด
โดย:
mooemp
วันที่: 22 เมษายน 2550 เวลา:17:11:30 น.
เพิ่งได้กลับเข้าบ้าน
เพิ่งได้กลับมาอ่านค่ะ
ยังติดตามเรื่องราวด้วยความห่วงใยและคุ้นเคยเสมอนะคะ
อากาศร้อน งานหนัก รักษาสุขภาพค่ะ
โดย: มั บ เ มี ย ง (
todayd
) วันที่: 22 เมษายน 2550 เวลา:19:02:24 น.
แวะมาเยี่ยมตอนค่ำ ๆ ครับ ถามผมซันคือใครนะเหรอ
ก็ไอ้คนทำงานอยู่ที่เดียวกับผมแหละแต่คนละฝ่ายกัน ครับ
โดย:
หนุ่มปักษ์ใต้
วันที่: 22 เมษายน 2550 เวลา:20:45:51 น.
แวะมาทักทายแล้วส่งกำลังใจให้ค่ะ
และจะรออ่านเรื่องราวต่อไปค่ะ
ฝันดีนะคะ
โดย:
เริงฤดีนะ
วันที่: 23 เมษายน 2550 เวลา:1:25:45 น.
ตามมาอ่านย้อนหลังค่ะ
โดย:
ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่
วันที่: 24 เมษายน 2550 เวลา:9:54:42 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
คนเลวที่แสนดี
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
หลายครั้งที่นั่งดูละคร...แล้วกลับย้อนมองดูตัวเอง
...ชีวิตฉันก็ไม่ต่างจากละครซักเท่าไร.....
...ดูดูไป อาจจะหนักหนากว่าละครน้ำเน่าซะอีก...
นี่แหละน๊าชีวิต!!!!!
Friends' blogs
รำเพย
i'm not superman
ทาสบอย
Shelling Ford`
N_BEE810
แบ่งกันเซ็ง
Pleng-Ticha-korn
todayd
กะว่าก๋า
หนุ่มปักษ์ใต้
เริงฤดีนะ
เช้านี้ยังมีเธอ
ตะวันออกไม่แพ้
น้าวัชร-จัดให้
ฝากเธอ
เ พี ย ง ค ว า ม ฝั น
คนแบบนี้แหละ
พ่อพเยีย
หยุ่ยยุ้ย
กรุณาอย่าล้ำเส้น
ความเจ็บปวด
น้ำอิน
เซียน_กีตาร์
pu_chiangdao
สัญจร ดาวส่องทาง
ปุถุซน
be-oct4
สเลเต
รอยยิ้มจาง..จาง
ku_khuan
อุ้มสี
benjarong9
โฟล์คเหน่อ
Webmaster - BlogGang
[Add คนเลวที่แสนดี's blog to your web]
Links
Color Codes ป้ามด
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.