รับรู้ไว้ในใจแต่สิ่งดีงาม
เหตุการณ์ครั้งหนึ่งที่ฉันจำได้ดีไม่เคยลืม
ตอนที่ฉันยังเรียนอยู่ชั้นประถมฯ
วันหนึ่งฉันเดินร้องไห้กลับบ้าน...
ฉันโดนไอ้จิตร เพื่อนร่วมห้องกลั่นแกล้ง
พอกลับถึงบ้านแทนที่จะได้รับการปลอบโยนจากแม่
กลับกลายเป็นโดนแม่ดุว่าแทน...
แม่ไล่ฉันให้กลับไปเอาคืนไอ้จิตร..
แม่ให้ไปชกกับมันถึงที่บ้านเลยทีเดียว...
แม่บอกว่า...เกิดเป็นลูกแม่ต้องไม่อ่อนแอ
ต้องไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นเวลาโดนกลั่นแกล้ง
หลังจากวันนั้น...
ฉันกับไอ้จิตรเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอด
*
*
สิ่งหนึ่งที่แม่สอนฉันเสมอคือ
ห้ามไปทำร้าย หรือให้ร้ายใครเด็ดขาด...
แต่ถ้าใครมาทำร้ายเรา...ก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุด
แม้จะต้องพ่ายแพ้ ก็ขอให้สู้...เอาให้สุดกำลัง
...........
ฉันเติบโตขึ้น
และค้นพบว่าโลกใบนี้ยังคงเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
ไม่มีที่สิ้นสุด
หลายคนที่เข้ามาในวงจรชีวิต
มีทั้งดีและร้ายปะปนกัน
สิ่งหนึ่งที่ฉันยังคงจำได้ไม่ลืมคือคำสอนของแม่
ฉันจะไม่ทำร้าย หรือให้ร้ายใครก่อน
ใครดีมาฉันดีตอบ...และตอบกลับด้วยความจริงใจ
แต่ใครร้ายมานี่สิ...!!!!
ฉันควรจะร้ายตอบอย่างนั้นหรือ???
การที่เราคิดร้ายกับใครซักคนหนึ่ง
มันไม่ได้ทำให้เรามีความสุขเลย...
มีคนหลากหลายบนโลกใบนี้
มีถ้อยคำมากมายต่างๆนานา
คำบางคำช่วยทำให้ชีวิตเรามีแรงใจ
คำบางคำทำให้ใจห่อเหี่ยว...เป็นทุกข์
มีคนมากมายที่คอยถากถางนินทา
แต่ฉัน...
เริ่มเปลี่ยนแปลงความคิด...
ที่แม่เคยสอนว่าต้องโต้ตอบ...
ฉันคิดว่ามันไม่ทำให้อะไรดีขึ้น....
คนอย่างฉันมีความไม่ดีมากมาย
ฉันไม่ใช่นางเอก...
แต่ก็หาใช่นางมารร้ายไม่...
ฉันเป็นคนเลว...
แต่เป็นคนเลวที่แสนดี...
ฉันจะเก็บความดี ความจริงใจ ความรัก
ไว้มอบให้กับคนที่ต้องการ....
ฉันขอรับรู้สิ่งที่ดีงามให้กับใจก็พอ...
............
รับรู้ไว้ในใจแต่สิ่งดีงาม...
วันเวลาจะค่อยๆกลืนกินคนที่คิดร้ายกับฉันไปเอง
ขอบคุณถ้อยคำที่ทำให้ฉันมีกำลังใจ
ขอบคุณครอบครัวที่อบอุ่น...
ขอบคุณทุกความรัก...ที่ทำให้โลกของฉันงดงาม
............
Create Date : 15 กันยายน 2550 |
|
25 comments |
Last Update : 15 กันยายน 2550 9:58:08 น. |
Counter : 777 Pageviews. |
|
|
|
ก็ถูกย่ำเหยียบ
ไม่ล้มบ้าง
ก็ไม่เติบโต
อยู่ๆสองคำนี้ก็ผุดขึ้นมาในใจครับ