|
กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (4)
สวัสดีค่ะ....
คงไม่ว่ากันนะคะ ที่ไม่ได้อัพเดททุกวันตามสัญญา เมื่อวานงานค่อนข้างเยอะ...และไม่ได้พิมพ์เก็บไว้ค่ะ ทุกครั้งฉันนั่งนั่งทบทวนเหตุการณ์แล้วพิมพ์ไปด้วย... ก็เลยอาจทำให้บางตอนมาล่าช้าไปบ้างนะคะ ไม่พูดพล่ามทำเพลงกันนะคะ...ต่อเลยดีกว่า....
ว่ากันว่าคนเราสามารถลิขิตชีวิตตัวเองได้.... แต่บางครั้งก็มีโชคชะตาเข้ามาเป็นตัวช่วย... และนั่นคงเป็นฟ้าเบื้องบนที่ขีดโชคชะตาให้ฉันกับเขาได้พบกัน....
เมื่อย้อนมองไปถึงเรื่องราวระหว่างฉันกับเขา ทำให้นึกถึงประโยคที่ว่า น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน... แล้วหัวใจอ่อนๆ ที่มีเลือดเนื้อนั่นล่ะ...มันจะไม่ไหวโอนอ่อนไปได้หรือ?
ถึงแม้ว่าฉันจะเฝ้าบอกตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่า ...แม่นางเอ๋ย นางเคยเจ็บมาแล้วอย่างแสนสาหัส... การที่นางจะรักใครอีกครั้งนางต้องคิดทบทวนให้ดีดี
...ฉันต้องมองไปไกลๆ และรอบคอบ... แม้ว่าความรักจะไม่มีเหตุผลมากไปกว่าหัวใจ แต่ฉันต้องตรึกตรองให้ถ้วนถี่ก่อนที่จะรักอีกครั้ง จนบางทีเขาเองยังบอกกับฉันว่า ฉันปิดกั้นตัวเองจนเกินไป
วันเวลาผ่านไปเป็นสองปี ที่เราได้รู้จักกัน ในวันเกิดของเขา เมื่อต้นเดือนสิงหาคม 2544 เป็นวันเริ่มต้นความเปลี่ยนแปลง..... เขาบอกรักฉัน ในวันเกิดของเขา และฉันไม่รู้ว่าใครไปสอนให้น้องปาเรียกเค้าว่าพ่อ... แต่ในวันเกิดเขาปีนั้น...น้องปาเรียกเค้าว่า "พ่อ" ในขณะที่น้องปาเริ่มเรียนรู้ที่จะพูดได้แค่ปีเดียว เมื่อลูกเรียกเขาว่าพ่อ ทำให้ฉันอึ้ง และสับสนอย่างที่สุด ฉันบอกน้องว่าให้เรียก"น้า"อย่างเดิม.... แต่เขาบอกว่าจะไปห้ามลูกทำไม...ก็ให้เขาเรียกอย่างนั้นแหละ เขาไม่เคยคิดรังเกียจเลยว่าฉันจะมีอดีตมาอย่างไร เขารับได้ทุกอย่างในความเป็นตัวฉัน..... เขาขอให้น้องปาเรียกเขาว่าพ่อและนั่นคือของขวัญวันเกิดที่น้องปาให้เขา.... เอาเข้าสิ...ฉันจะทำอย่างไร.... ฉันไม่อยากให้ลูกที่มีปมด้อยในเรื่องนี้อยู่แล้ว ไม่อยากให้น้องเกิดความสับสนและเสียใจอีก ในตอนนั้นน้องปาอายุสองขวบกว่าแล้ว น้องปาเริ่มโตพอที่จะเรียกหาพ่อ.... ซึ่งฉันก็เคยมั่นใจอยู่เสมอว่าฉันเป็นได้ทั้งพ่อและแม่.... แต่ตอนนั้นฉันยอมรับว่าตัวเองเริ่มสับสนมากๆ ที่มันกลับกลายเป็นเช่นนั้น... เขาบอกกับฉันว่า ให้ฉันเปิดใจและให้โอกาสเขา ฉันบอกกับเขาอย่างจริงจังว่า ฉันไม่อยากรักใครแล้ว หัวใจฉันน่ะมันขึ้นสนิม จนตายไปนานแล้ว ...แต่เขาบอกว่า เขาจะเป็นคนที่มาเคาะสนิมในใจให้กับฉัน... ...ฉันเหมือนกำลังหนีตัวเองอีกครั้ง...
ในเวลาเดียวกัน ความสุขไม่เคยมาเพียงลำพัง ...ในความสุขก็มักจะแฝงมาพร้อมกับความทุกข์... หลายคนบอกว่าอยากอ่านเรื่องราวของฉันแบบแฮ๊ปปี้ แต่ฉันบอกแล้วว่า หนทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ...ชีวิตมันก็ต้องมีทั้งน้ำตา และรอยยิ้มปนกัน...
ฉันควรจะดีใจที่มีเขา...เพราะเท่าที่คบกันเขาก็มีความจริงใจ ไม่เสแสร้งแกล้งทำ...เหมือนคนอื่นๆ... และฉันค่อนข้างมั่นใจว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้หลอกว่ารักฉัน แต่มันก็ไม่เป็นอย่างนั้น...ไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบไปทั้งหมด...
แรกรักทุกอย่างมักจะสวยงามและดูดี... ซึ่งฉันก็เคยมีประสบการณ์มาแล้ว.... ฉันเพียรพยายามที่จะไม่เดินไปเหยียบรอยช้ำรอยเดิม แต่ไม่มีอะไรที่เราจะได้มาโดยง่ายดาย และไม่มีอุปสรรค อุปสรรคในความรักครั้งนี้จะยิ่งใหญ่แค่ไหน...? แล้วฉันจะผ่านพ้นมันไปได้หรือไม่นั้น? มารอติดตามกันต่อไปนะคะ...
ปล....ละครชีวิต บางทีก็ดูซับซ้อน... เหมือนที่ฉันเคยพูดไว้ว่าชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายนั่นแหละค่ะ
Create Date : 03 เมษายน 2550 |
|
25 comments |
Last Update : 30 เมษายน 2550 9:48:40 น. |
Counter : 450 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 3 เมษายน 2550 13:21:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: lovekun 3 เมษายน 2550 13:28:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) 3 เมษายน 2550 13:34:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้ำอิน (น้ำอิน ) 3 เมษายน 2550 13:47:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: มั บ เ มี ย ง (todayd ) 3 เมษายน 2550 19:24:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: ความเจ็บปวด (ความเจ็บปวด ) 4 เมษายน 2550 2:29:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: ohevbo (น้ำอิน ) 4 เมษายน 2550 11:42:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทาสบอย 4 เมษายน 2550 12:34:53 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
หลายครั้งที่นั่งดูละคร...แล้วกลับย้อนมองดูตัวเอง ...ชีวิตฉันก็ไม่ต่างจากละครซักเท่าไร..... ...ดูดูไป อาจจะหนักหนากว่าละครน้ำเน่าซะอีก... นี่แหละน๊าชีวิต!!!!!
|
|
|
|
|
|
|
อ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆ
ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
แล้วจะมาอ่านตอนต่อไปค่ะ