กว่าจะเป็น...ครอบครัวอุ่นรัก (3) "แม้ชีวิตได้ผ่านเลยวัยแห่งความฝัน วันที่ผ่านมาไร้จุดหมาย... ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่เพียงตัวและจิตใจ เป็นมิตรแท้ที่ดีต่อกัน" .................................... นาฬิกายังคงหมุนวนไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เหมือนวันเวลาที่ทำหน้าที่ของตัวเอง...อย่างไม่หยุดนิ่ง ฉันก็เช่นกัน...ฉันยังคงทำหน้าที่ความเป็นพ่อและแม่... ในแต่ละวันฉันมีความสุขกับการเปลี่ยนแปลงของลูก การเฝ้ามองดูพัฒนาการของเขาที่เติบโตขึ้นเรื่อยๆ ในขณะเดียวกัน.... ชายหนุ่มคนนั้น...คนที่มาพร้อมกับรอยยิ้มในวันที่ฉันเหนื่อยหนัก จากวันแรก...ของการร่วมงาน จนวันต่อๆมา ที่แปรเปลี่ยนเป็นเพื่อนสนิท เขาคอยดูแลฉันกับลูก...ด้วยใจที่บริสุทธิ์ หลังจากที่เขาได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่บริษัท... เขาเข้ามาพักอยู่ห้องติดกับฉัน...ซึ่งเป็นที่พักที่ทางบริษัทจัดไว้ให้ ทำให้ความสนิทสนมยิ่งเพิ่มมากขึ้น.... การพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน.... เขาเป็นผู้ชายตัวคนเดียว...ฉันก็เลยต้องเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เรื่องอาหารการกิน เพราะฉันทำอาหารทานกับลูกอยู่แล้ว จะเผื่อแผ่ให้เขาด้วยก็ไม่ลำบากหนักหนา ในขณะที่ฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ดูแลลูกเพียงลำพังคนเดียว เขาก็เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่...ช่วยเหลือขับรถไปส่งยามที่ฉันต้องพาลูกไปหาหมอ ไปส่งเวลาฉันจะไปหาน้องชาย... คอยซ่อมโน่นนี่ให้เวลาที่มันใช้การไม่ได้... คอยให้กำลังใจเวลาที่ฉันมีปัญหา... แต่ฉันไม่ได้คิดเป็นอื่นนอกจากความเป็นเพื่อนเท่านั้น ฉันรู้ว่าในเวลานั้นก็มีเพียงเขาคนเดียวที่คบ คุย กับฉันด้วยความจริงใจ เขาเองก็คงไม่ได้คิดอะไรกับฉันไปมากกว่าความเป็นเพื่อน และความเป็นเพื่อนนี่เองที่ทำให้เราสามารถคบกันได้อย่างไม่เคลือบแคลง.... ในขณะที่ตอนนั้นมีผู้ชายบางคน... ที่เข้ามาในชีวิตฉัน ทำเหมือนว่าฉันมีค่า ทำเหมือนว่ารักฉัน....โดยไม่คิดรังเกียจในความเป็นฉัน แต่พอเอาเข้าจริงๆ เวลาที่จะไปไหนมาไหน คนเหล่านั้นมักจะไม่ต้องการให้มีลูกของฉันร่วมอยู่ด้วย ซึ่งนั่นแตกต่างจากเขาโดยสิ้นเชิง.... ฉันใช้เวลาอยู่กับเขามากขึ้น มากเกินกว่าแปดชั่วโมงในเวลางาน เพราะการที่อาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน...ก็ต้องพบเจอกันมากกว่านั้น นั่นก็เป็นเหตุให้น้องปาเริ่มสนิทกับเขามากพอๆกับฉัน เขาเป็นผู้ชายคนเดียว...ที่เป็นคนแรกในวินาทีฉุกเฉิน ในวินาทีที่น้องปาเจ็บป่วย... ในวินาทีที่น้องปาติดอยู่ในรถปิคอัพ...และกุญแจสำรองอยู่ไกลหลายกิโลเมตร ในวินาทีตื่นเต้นแบบนั้น...มีเขาเพียงคนเดียว ที่รีบไปตามช่างทำกุญแจ มาช่วยน้องปาให้ออกมาจากรถคันนั้น... และอีกหลายๆวินาทีฉุกเฉินที่เขากลายเป็นพระเอก.... ฉันรู้จักและร่วมงานกับเขาได้ประมาณปีกว่าๆ เขากลายเป็นส่วนหนึ่งที่เพิ่มขึ้นในชีวิตประจำวัน จนกระทั่งน้องที่ทำงานในแผนกเดียวกันเริ่มแซว และเริ่มทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชัก ...เพื่อให้เราเปลี่ยนความสัมพันธ์จากเพื่อนเป็นมากกว่านั้น... น้องคนนี้จะคอยบอกกับเขาว่า "จีบพี่ผู้หญิงเขาสิ พี่เขาเป็นคนดีนะ" และน้องคนนี้ก็มาบอกกับฉันว่า "พี่ผู้ชายเขาชอบพี่อยู่นะ" ฉันเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก...ย้ำว่าไม่ได้คิด....จริงๆ แต่ในขณะที่ปากบอกไปว่าไม่คิด...แต่หลายครั้งที่โดนแซวก็แอบยิ้มคนเดียว.... ความสับสนเริ่มวิ่งเข้ามาหาอีกครั้ง ยอมรับว่าในตอนนั้นฉันกลัวที่จะรัก.... กลัวว่าถ้าฉันมีใครซักคนในชีวิต...แล้วเข้ามาอยู่ในชีวิตฉันจริงๆ เขาจะรังเกียจน้องปาหรือเปล่านะ? ถ้าใครซักคนจะเข้ามาแล้วได้ชื่อว่าเป็นพ่อเลี้ยง แล้วน้องปาจะมีปมด้อยมากขึ้นไปอีกหรือเปล่า? แล้วมันจะเหมือนในละคร ที่พ่อเลี้ยงกับลูกเลี้ยง.....? แค่คิดฉันก็กลัวไปหมดทุกอย่าง.... แล้วคำตอบที่ได้ก็คือ...อยู่อย่างนี้และดีแล้ว ในเวลาเดียวกันเขาก็บอกกับฉันว่า.... ฉันไม่ควรปิดโอกาสตัวเอง.... ความรักไม่ได้เลวร้ายเสมอไป เขาอยากให้ฉันเปิดใจ และลองให้โอกาสเขาดู.... แต่ฉัน....ไม่อยากก่อ....เรื่องราวอะไรอีกแล้ว ไม่อยากเดินไป แล้วตกหลุมพรางความรักอีก ไม่อยากรัก แล้วต้องผิดหวังอีก... นั่นคือความคิดของฉันในวันนั้น..... และกว่าจะมีวันนี้.... ฉันยังต้องผ่านอะไรอีกหลายต่อหลายเรื่อง ชีวิตมีขึ้นมีลง... มีมืดมีสว่าง มีน้ำตา มีหัวเราะ แล้วความสัมพันธ์ของฉันกับเขาจะลงเอยอย่างไร ? เขาจะรักฉันและลูก ด้วยใจจริงหรือเปล่า ? รอพบกันตอนหน้าค่ะ.... วันนี้วันอาทิตย์..... อากาศค่อนข้างร้อน.... ดูแลสุขภาพนะคะ....   Create Date : 01 เมษายน 2550 32 comments Last Update : 30 เมษายน 2550 9:49:13 น. Counter : 416 Pageviews. Share Tweet

... ... ติด ตาม อยู่ นะคะ...   โดย: กรุณาอย่าล้ำเส้น 1 เมษายน 2550 13:31:17 น.

รออ่านอย่างใจจดจ่อเลยค่ะ น้องปาน่ารักมาก แวะมาทักทายวันหยุดที่แสนจะร้อน   โดย: เพียงแค่เหงา 1 เมษายน 2550 13:43:08 น.

ติดตามเช่นกันค่า   โดย: off_elmas 1 เมษายน 2550 13:56:43 น.

พลาดตอนที่ 2 ได้ไงเนี่ย ขอตัวไปอ่านตอน 2 ก่อนนะคะ   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 1 เมษายน 2550 14:05:00 น.

อ่านไปขนลุกไปเลยค่ะ แบบว่าน่าประทับใจค่ะ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 1 เมษายน 2550 14:15:55 น.

เข้าใจเลยค่ะ สำหรับคำว่า "เขาเป็นพระเอก" ......................... คนที่ช่วยเหลือเราทุกเวลา คนที่ทุกครั้งเมื่อเรามองหา .... ก็มักจะรู้ว่าเขาอยู่ตรงไหน   โดย: มั บ เ มี ย ง (todayd ) 1 เมษายน 2550 15:11:14 น.

ขอให้คุณและครอบครัวมีความสุขกับวันหยุดพักผ่อนนะคะ น้องปั้นภาพนี้น่ารักมากเลย ตาแป๋วเชียวค่ะ รักษาสุขภาพด้วย   โดย: ฝากเธอ 1 เมษายน 2550 16:30:06 น.

ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่ เพียงตัวและจิตใจ เป็นมิตรแท้ที่ดีตลอดกาล ....................... เส้นทางย่อมมีสิ้นสุด เรื่องร้ายๆในชีวิตก็เช่นกัน .......................   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 1 เมษายน 2550 17:14:46 น.

ติดงอมแงมเรยล่ะค่ะ เจ้าตัวเล็กในกล่องคอมเม้น ตาใสแน๋ว น่าจุ๊บแก้มซะจิง อิอิ   โดย: blue_raindrop 1 เมษายน 2550 19:46:10 น.

อ่านครบทุกตอนแล้วค่ะ แล้วจะรออ่านตอนตอนไปนะคะ ขอแอต เปนfrind blog เลนนะคะ   โดย: faayproject 1 เมษายน 2550 22:07:18 น.

หวานซ้า   โดย: LuckyMoby 2 เมษายน 2550 0:25:32 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ อากาศร้อน แต่ใจอย่าร้อนตามนะคะ take care ค่ะ   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 2 เมษายน 2550 9:17:42 น.

มาแล้นนนน   โดย: ทาสบอย 2 เมษายน 2550 10:08:37 น.

สวัสดีค่ะ เด็ก ๆ น่ารักจังเลย   โดย: Nilz 2 เมษายน 2550 10:28:04 น.

สวัสดีครับ อากาศร้อนจริงๆ...ฝนก็ตกไม่ทั่วฟ้า รักษาสุขภาพ เช่นกันครับ   โดย: มารบูรพา (เซียน_กีตาร์ ) 2 เมษายน 2550 10:54:43 น.

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วคะ เจ้าตัวเล็กนี่น่ารักนะคะ ตาแป๋ว ผมตั้ง เฮ้วส์ ซะด้วย   โดย: todayd 2 เมษายน 2550 13:58:04 น.

อินยังคอยเป็นกำลังใจให้พี่เสมอนะคะ   โดย: น้ำอิน (น้ำอิน ) 2 เมษายน 2550 14:58:44 น.

พี่ครับ...ผมส่งเมล์ไป ช่วยอ่านด้วยนะครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 2 เมษายน 2550 15:37:29 น.

ขอจบแบบแฮ๊ปปี้นะครับ   โดย: ต่อตระกูล 2 เมษายน 2550 16:07:40 น.

แวะมาเยี่ยม แวะเข้ามาให้กำลังใจนะครับ อากาศร้อน ทรมานมากเลยนะครับ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) 2 เมษายน 2550 16:07:51 น.

อิอิ รอพบกันตอนหน้า   โดย: พีทคุง (redistuO ) 2 เมษายน 2550 16:48:09 น.

เธอไปที่บล็อกเราบ่อยๆเกรงใจจัง เราไม่ค่อยมีเวลามาบล็อกเธอเท่าไหร่ เอาเป็นว่าเราจะหาเวลาว่างๆอ่านตั้งแต่ต้นจนถึงตอนปัจจุบันเลยล่ะ ยังไงเราเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะครับ   โดย: ตะวันออกไม่แพ้ 2 เมษายน 2550 19:42:36 น.

รออ่านตอนต่อไปค่ะ....คิดว่าต้องจบแบบแฮ้ปปี้เอ็นดิ้งแน่เลย   โดย: วันวานที่ผ่านมา 2 เมษายน 2550 20:10:42 น.

วันเวลา..รวดเร็วดังใจคิด และหนึ่งพระที่ระลึกถึง..เสมอค่ะ บทกวีของ..กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงนิพนธ์เอาไว้ว่า ยามเยาว์เห็นโลกล้วน แสนสุข เป็นหนุ่มสาวก็แสนสุข ค่ำเช้า กลางคนเริ่มเห็นทุกข์ สุขคู่ กันหนอ ตกแก่จึงรู้เค้า ว่าล้วน อนิจจัง ถ้ารู้ความจริงและยอมรับธรรมชาติของมนุษย์ ไม่ต้องรอให้ตกแก่ แล้วจึงค่อยรู้เค้าว่า **ทุกสิ่งล้วนไม่แน่นอน** ถ้าใครรู้และเข้าใจ และยอมรับได้เร็ว ก็ทุกข์น้อยลง หายเพลียใจได้ทันที.. สาธุ อนุโมทาน..กัลยาณมิตรค่ะ ปล..น้องน่ารักจังเลยค่ะ มีความสุขนะค่ะ.. คุณเขียนเก่งจังเลยค่ะ   โดย: catt.&.cattleya (catt.&.cattleya.. ) 2 เมษายน 2550 21:33:33 น.

เพิ่งจะวันนี้ละนะ ที่ได้อ่านเรื่องราวแล้วยิ้มได้ ไม่งั้นมีแต่ถอนหายใจเฮือกกกก แล้วจะลุ้นตอนต่อไปนะคะ หวานๆหน่อย อย่าเก็บไว้ยิ้มคนเดียว   โดย: หยุ่ยยุ้ย 2 เมษายน 2550 21:34:35 น.

ตามมาอ่านค่ะ พระเอกคนนั้นเป็นทั้งพระเอกของน้องปาและของคุณ ดีจังค่ะ   โดย: บรรณภรณ์ 2 เมษายน 2550 21:57:10 น.

มาดูสาว และ หนุ่มน้อย แก้มป่องค่ะ น่ารักทั้งพี่ทั้งน้องเลยค่ะ เห็นเด็ก ๆ แล้วคิดถึง...................   โดย: คนแบบนี้แหละ 2 เมษายน 2550 22:20:58 น.

แหะๆ อยากบอกความจริงหน่ะครับ อย่าโกดนะครับ ว่า..........เจ้าบ่าว หล่อมากกกกกกกกกกกก เด็กก็น่าร๊ากกกกกกก เนียนน เชียวครับ อิ อิ   โดย: ....โจคับ.... 2 เมษายน 2550 22:28:10 น.

อุ้ย..รูปเจ้าตัวเล็กในกล่องคอมเม้นท์น่าหยิกแก้มจังค่ะ 5555 น่ารักจัง..แวะมานั่งใกล้ ๆ คอยฟังและคอยให้กำลังใจเหมือนเคยนะคะ   โดย: i'm not superman 3 เมษายน 2550 8:12:12 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายเช่นเคยคะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 3 เมษายน 2550 9:16:00 น.

เดวโอเล่กลับมาอ่านค่ะ ทำอาหารค้างอยู่ค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆกับวันนี้นะค่ะ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 3 เมษายน 2550 9:16:21 น.

แวะมาทักทายครับ อย่างอื่นไม่รู้แต่เด็กในกล่องคอมเม้น ขอหยิกแก้มทีเหอะนา   โดย: หนุ่มปักษ์ใต้ 3 เมษายน 2550 11:17:52 น.