เทวดาที่โหล่ - โอคาดะ จุน

++เทวดาที่โหล่++
ผู้เขียน โอคาดะ จุน
ผู้แปล ปริวัณย์ เยี่ยมแสนสุข

เป็นอีกหนึ่งหนังสือวรรณกรรมเยาวชนที่ชอบมาก ทำให้นึกดีใจแทนเด็กๆญี่ปุ่นที่มีหนังสือวรรณกรรมเยาวชนดีๆหลายต่อหลายเล่มให้ได้อ่านกัน ทุกเล่มที่ได้อ่านแฝงข้อคิดที่สำคัญมากในการดำเนินชีวิตไว้อย่างน่ารักน่าเอ็นดูโดยผ่านตัวละครเด็ก และการดำเนินเรื่องอย่างเรียบง่ายแต่ว่าโดน

เรื่อง "เทวดาที่โหล่" นี้โดนใจเป็นพิเศษเพราะว่าได้มาอ่านเอาตอนที่กำลังเผชิญกับสภาพปัญหาแบบเดียวกันในสังคม มันไม่ใช่ปัญหาของเราหรอก แต่เป็นปัญหาของคนรอบข้างในสังคมที่เราอยู่ ในสังคมญี่ปุ่นกับเกาหลี เราต่างก็รู้ดีว่าเป็นสังคมที่มีการแข่งขันสูงมาก แข่งกันเรียนเพื่อให้ได้เข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ถ้าไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัยนี้ชีวิตเป็นอันจบกัน คงเข้าบริษัทนั้นไม่ได้แน่ๆ หากเมื่อเข้าไปในบริษัทนั้นๆได้ก็ต้องแข่งขันกันต่อเพื่อให้ได้รับการยอมรับจากหัวหน้าและเป็นบันไดให้เลื่อนตำแหน่งได้ดีขึ้น เลยทำงานหนักจนเกิดโรคที่ครั้งหนึ่งญี่ปุ่นเป็นกังวลกันมาก คือโรค "Karoshi" หรือการเสียชีวิตเพราะทำงานหนักเกินไป แม้ตอนนี้ญี่ปุ่นจะผันตัวเองให้แข่งขันน้อยลงแล้ว แต่เกาหลีก็ยังคงดำเนินชีวิตอย่างนั้นอยู่ ตัวเราเองคิดว่าชีวิตพวกเค้าน่าสงสารมากเพราะสังคมจำกัดทางเลือกให้พวกเค้าน้อยเหลือเกิน จำกัดว่าต้องทำงานที่บริษัทนี้เท่านั้นถึงจะได้รับการยอมรับ ต้องอยู่ตำแหน่งนี้เท่านั้นถึงจะได้รับการนับถือ ต้องหาเงินเยอะๆให้ลูกๆเพื่อที่ลูกๆจะได้เข้าโรงเรียนดีๆและได้ทำงานในบริษัทเหล่านี้อีกนั่นแหล่ะ พวกเค้าเติบโตมาในสภาวะวัฒนธรรมแบบนี้จนยอมรับว่ามันเป็น "วิถีชีวิต" หรือ "มันเป็นสิ่งที่ต้องทำแม้ไม่อยากทำ" ทั้งๆที่จริงๆแล้ว เรามีสิทธิ์เลือกไม่ใช่หรือว่านี่คือสิ่งที่เราต้องการทำหรือเปล่า น่าเสียดายที่พวกเค้ามีโอกาสน้อยมากที่จะได้รับรู้ถึงสิ่งใหม่ๆ หรือวิถีชีวิตแนวใหม่ๆ ที่อาจทำให้พวกเค้ามีความสุขมากขึ้น

จากปกหลัง...ฮาจิเมเพิ่งสูญเสียพ่อที่เสียชีวิตเพราะ "Karoshi" และย้ายเข้าโรงเรียนใหม่ คุณครูประจำชั้นเน้นการแข่งขันมาก แต่ฮาจิเมกลับพยายามชิงตำแหน่งที่โหล่ เนื่องจากเขาพบว่ามีเพียงเด็กท้ายแถวเท่านั้นจึงจะเห็นเทวดาตัวจิ๋วได้ บางครั้งเพื่อนคนอื่นก็แพ้เขา ทำให้มีผู้เห็นเทวดาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนวันหนึ่งทุกคนอยากพบเทวดาตัวจิ๋วร่างโปร่งใสมากถึงกับพากันชิงความเป็นที่โหล่...

มีคำพูดคำพูดหนึ่งที่คนญี่ปุ่นพูดให้กันเสมอคือ "พยายามเข้านะ" เราคิดว่ามันบ่งบอกถึงสภาพสังคมของญี่ปุ่นได้ดีทีเดียว เนื่องจากประเทศเข้าเคยผ่านการแพ้สงครามและลำบากมาก่อน และด้วยความพยายามนั่นแหล่ะที่ทำให้ญี่ปุ่นมีวันนี้ได้ แต่ความพยายามเหล่านั้นบางครั้งมันก็เป็นดาบสองคมได้เหมือนกันหากเราไม่รู้จักผ่อนหนักเบา พอนึกถึงคนไทย เรามักพูดให้กันว่า "โชคดีนะ" คนไทยนั้นหลักๆแล้วมักผูกชีวิตไว้กับโชคชะตามากกว่าสร้างด้วยตัวเองอย่างเดียวเหมือนที่ชาวญี่ปุ่นคิด คำว่า "โชคดีนะ" ของเราน่าจะหมายถึงว่า "พยายามให้เต็มที่ ที่เหลือขึ้นอยู่กับโชคชะตาแล้วล่ะ" ถ้าเกิดพลาดท่าขึ้นมาก็ช่วยไม่ได้เพราะโชคไม่อำนวย ทำนองนี้ ทำให้เราใช้ชีวิตกับแบบผ่อนคลายมากกว่าที่จะมานั่งโทษตัวเองทุกเรื่อง คำว่า "พยายามเข้านะ" ในหนังสือเล่มนี้ทำให้เราคิดได้ถึงเรื่องนี้แหล่ะ แม้เราจะเคยได้ยินคำนี้ในหนังสือหรือละครญี่ปุ่นบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยมานั่งคิดถึงความหมายแฝงที่มีอยู่ในคำนี้เลย จัดได้ว่าเป็นหนังสือเยาวชนที่แฝงความคิดของคำว่า "พยายาม" ได้ดีทีเดียว

เรื่อง "เทวดาที่โหล่" เป็นอีกหนึ่งเล่มที่เด็กๆทุกคนสมควรอ่านและได้รับการชี้แนะโดยเฉพาะเด็กที่เติบโตในระบบทุนนิยมที่เน้นการแข่งขัน บางครั้งเราเติบโตมากับสภาพแวดล้อมที่มีแต่การแข่งขัน จนบางทีเราอาจลืมไปแล้วก็ได้ว่า โลกนี้มีอะไรมากกว่านี้เยอะ และบางทีเราอาจลืมไปด้วยซ้ำว่าเราแข่งขันกันเพื่ออะไร เราแข่งขันเพราะมันเป็นวัฒนธรรมที่เราเติบโตขึ้นมา และเราก็เติบโตขึ้นมาอย่างนั้นจนลืมถามตัวเองไปว่านั่นคือสิ่งที่เราต้องการจริงๆหรือเปล่า แน่นอนว่าหนังสือคงจะไม่มีประโยชน์อันใดเลย หากพ่อแม่ก็เป็นกลุ่มคนที่ยอมรับและเชื่อในวิถีชีวิตการแข่งขันนี้ด้วย เพราะฉะนั้นเราเลยชอบคำพูดของแม่ฮาจิเมมาก

"บางทีพ่ออาจจะคิดว่า สิ่งที่ทำไปคือความพยายาม แม่จะบอกให้นะ ถ้าความพยายามคือการใช้ชีวิตเหมือนพ่อ หรือความพยายามหมายถึงการต้องเอาชนะคนอื่นแล้วละก็ ฮาจิเม แม่ไม่อยากให้ลูกต้องพยายามอะไรเลย"

การแย่งชิงกันเป็นที่หนึ่งนั้นดีหรือเปล่า แล้วการแย่งชิงกันเป็นที่โหล่ล่ะ แม้เด็กๆทุกคนในห้องจะชิงความเป็นที่โหล่ แต่ก็ใช่ว่ามันจะเป็นเรื่องเลวร้าย และยังดีกว่าการที่เด็กทุกคนในห้องแย่งชิงเป็นที่หนึ่งเหมือนตอนก่อนฮาจิเมย้ายโรงเรียนเข้ามาซะอีก บทสรุปที่ได้จากการแย่งชิงความเป็นที่โหล่นั้นสวยงามหมดจดจริงๆ อ่านแล้วประทับใจมากเลยทีเดียว จริงๆแล้วลำดับที่ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย สิ่งสวยงามอื่นๆต่างหากที่สำคัญกว่า สิ่งนั้นคืออะไรคงต้องอ่านเองค่ะ เดี๋ยวสปอยล์ แต่คำว่า "สวยงาม" นั่นแหล่ะดูจะเหมาะสมกับบทสรุปของหนังสือเล่มนี้ทีเดียว

Create Date : 16 กันยายน 2550 Last Update : 25 ตุลาคม 2551 15:50:16 น. Counter : 1621 Pageviews.		15 comments
Share Tweet