Bloggang.com : naririn : Zurich -Bern- Zurich

Zurich -Bern- Zurich

กำลังเห่อ Blog ใหม่ ของตัวเอง ก็เลยอยากเขียนเกี่ยวกับการเดินทางที่ผ่านมา ว่าพบเจออะไรมาบ้าง จะได้รู้ว่าตัวเอง (แก่) โตขึ้นมากแค่ไหน

เรื่องมันเริ่มจากการเดินทางคนเดียวระหว่างเมืองเป็นครั้งแรก ในต่างประเทศ!!

อยากไปเบิร์น อยากไป อยากไป ไปนะ ไปกัน ....ทำไมไม่มีใครไปกับช้านเลยฟระ!! เออ.. ไปเองก็ได้!

เริ่มจากหาข้อมูลตามอินเตอร์เนต เที่ยวรถไฟ แผนที่ การซื้อตั๋ว อะไรอีกจิปาถะ ของคนวิตกจริต และแล้วก็ได้ฤกษ์เดินทางซะที..
10.00 ซื้อตั๋ว
10.15 เดินไปรอรถไฟที่ชานชลา 4 รถยังไม่มา เดินไปซื้อบัตรเติมเงิน
10.20 เดินกลับมาที่เดิม รถยังไม่มา ป้ายยังไม่ขึ้น ทำไงดีหว่า?
10.27 เดินไปดูบอร์ด Bern- Genev-?? อะไรสักอย่าง Glies 17
10.30 เดินไปต่อคิวรอถามที่ Information Center
10.31 พนักงานบอกให้วิ่งแปดคูณร้อย ไป ชานชลา 17
10.32 รถไฟล้อหมุน ฮ่วย! โชคยังดีที่มีที่นั่ง รับวิตามินD เต็มๆ
นิทานช่วงนี้สอนให้รู้ว่า อย่าเชื่อทุกอย่างที่อินเตอร์เนตบอก
10.36 รถออกได้ สี่นาทีแล้ว ใจเริ่มเต้น มือเริ่มเย็น แมร่ง ... กรูขึ้นผิดขบวนป่าวฟระ ว่าแล้วก็มองหาพนักงานตรวจตั๋ว "ถ้าเกิดว่าขึ้นผิดล่ะ จะทำยังไง ถ้ามันไล่ลง คงอายชาวบ้านหัวทองฉิบ" เริ่มฟุ้งซ่าน
10.40 พี่ดำมาตรวจตั๋ว เราก็ค่อยๆ ยื่นตั๋วออกไปพร้อมบัตรHalftag เพื่อยืนยันว่าได้ราคาตั๋วลดราคานะ คุณพี่ดำใจดีหยิบเอาไปดูแล้วเจาะรูที่ตั๋ว เพื่อยืนยันว่า "เมิงขึ้นถูกขบวนแล้ว" เฮ้อ ... โล่งใจ

วันนี้อากาศดีมาก แดดออก ท้องฟ้าปลอดโปร่ง เหมาะสำหรับการไปเที่ยว สองข้างทางเป็นป่าสน ไม่มีหิมะปกคลุม อาจเป็นเพราะอากาศเริ่มอุ่นขึ้น ผิดกับตอนไปลูเซิร์น ตอนนั้น หิมะหนาเป็นนิ้ว
นั่งไปเรื่อยๆ เขียนไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะถึงเมื่อไหร่ แล้วไม่รู้ว่าจะจอดที่ไหนอีกหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ ถ้าได้ยินคำว่า Bern ต้องย้ายก้นลงจากรถไฟทันที
...และแล้วก็มาถึงเมืองหมี... การเดินทางแค่ห้าสิบนาที แต่ทำไมมันดูนานเหลือเกิน ยังไม่หายตื่นเต้นเลย ก็ต้องมาตื่นเต้นมากกว่าเดิม เนื่องจาก ทันทีที่ก้าวเท้าลงจากรถไฟ ก็หันซ้าย หันขวา กรูจะไปทางไหนดีฟระ? ทำเนียนมองหาเพื่อนอยู่สองวินาที ตัดสินใจเดินไปทางขวา ว่าแล้วก็ขวาเรื่อยไป จนกระทั่ง ขึ้นไปอยู่บนเขา โอ้วแม่เจ้า! อยู่ไหนฟระเนี่ย หลง หลงทาง ฉิบหายแระ...
ว่าแล้วก็งม ไปเรื่อยๆ ตามผู้ชายละอ่อนน้อย หน้าใส ตามไปตามมา มาโผล่ มหาวิทยาลัย กรรม!! มิน่า มีแต่หนุ่มน้อยหน้าตาดี อืม...ไม่ได้ นี่ไม่ใช่จุดประสงค์เราในวันนี้ ว่าแล้วก็จำใจ เดินตามผู้หญิงสองคน ขึ้นชื่อว่าผู้หญิง ยังไงซะก็ต้องเข้าเมืองไปช๊อปปิ้ง แล้วก็ได้เรื่อง งมไปจนเห็นหอนาฬิกา ใช่แระที่เคยเห็นในรูป แต่ไม่รู้หอไหน เพราะที่นี่มีเยอะ แต่เอาเหอะ ถ่ายรูปเก็บเอาไว้ก่อน ถ่ายมุมนี้ มุมโน้นไปเรื่อย ก็สังเกตเห็นคนเดินลอดใต้นาฬิกาเรือนยักษ์ ก็เลยเดินตามเค้าไปเรื่อย (อีกแระ) แล้วก็ค้นพบตัวเองแล้วว่า ได้เข้ามาสู่ Old Town ของ เบิร์นแล้ว ความรู้สึกเหมือนได้ค้นพบดินแดนใหม่ นี่ไงนาฬิกาที่ใครๆ ก็ต้องมายืนชม ภูมิใจนะเนี่ย ว่าแต่ว่า กว่าจะรอให้ตุ๊กตาออกมาเต้นระบำก็อีกชั่วโมง ตอนนี้ว่างๆ ก็เลยเดินช๊อปปิ้งให้สนุกตาดีกว่า

หลังจากถ่ายรูปวิว ต่างๆ แล้วก็ได้เวลาที่รอคอย ปรับกล้องดิจิตอลเป็นโหมด วีดีโอ จะได้ ถ่ายได้ครบทุกช็อต ซูมเรียบร้อย พร้อมถ่าย.. 5-4-3-2-1 ..เสียงเพลงบรรเลงขึ้น พร้อมตุ๊กตาที่เริ่มหมุนออกมาให้ยลโฉมจนครบ 7 ตัว ....จบ ..ใช้เวลาทั้งหมด สามวินาที! แค่นี้จริงๆ มิน่า ไม่ค่อยมีใครมายืนดู มีก็แต่ แม้วเอเชีย คนนี้ ยืนบ้าอยู่คนเดียว เฮ้อ... เซ็งจิต

หมดจุดสนใจแล้วก็เริ่มง่วง ตาเริ่มบวม ต้องรีบพาร่างกายไปพักผ่อน แต่ตอนนี้หิว อยากกิน Starbucks แต่หายังไงก็หาไม่เจอ ว่าแล้วก็ขึ้นรถกลับซูริคดีกว่า