มุดขึ้นมาจากสถานีรถไฟใต้ดินแถว Renmin Park
โดยมีจุดหมายที่ The Bund หรือไว่ทัน(Waitan) ในภาษาจีน
ที่มีหอไข่มุกเป็นไฮไลท์อยู่อีกฝั่งของแม่น้ำหวงผู่
ที่จริงแล้วหลงขึ้นผิดสถานี เดินเป็นกิโลเลย










วันนี้ลุยคนเดียวค่ะ...ตั้งใจไปเพื่อย้อนอดีตเมื่อประมาณยี่สิบปีก่อน
ตั้งแต่สมัยอีกฝั่งยังเป็นทุ่งนา ยังไม่มีตึกสูงๆ และหอไข่มุก.....
หารูปวิวล้วนๆ ไม่มี เลยแถมนางแบบในยุคก่อนให้ด้วย











ยังคงประทับใจกับตึกเก่าๆ ที่เลียบถนนริมแม่น้ำหวงผู่
ที่เคยเฟื่องฟูในสมัยที่ต่างชาติเดินทางเข้ามาตั้งรกราก
จนเซี่ยงไฮ้ได้ฉายาว่าเป็นปารีสแห่งตะวันออก
ที่เกิดเหตุตามพล๊อตเรื่องของหนัง "เจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้"
ก็มาจากสถานที่นี้แหละ
หลายคนก็เลยเรียกแถวนี้ว่าหาดเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้












ด้านนี้เรียกว่าเขตเมืองเก่าหรือผู่ซี่(Puxi)
อยู่ทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำ
1.5 กิโลเมตรของ Zhong Shan Dong Lu
อาคารทั้งหมด 52 อาคาร ที่รวบรวมสถาปัตยกรรม Romanesque,
Gothic, Renaissance, Baroque, Neo-Classical, Beaux-Arts
and Art Deco ที่สร้างในศตวรรษที่ 19 ถึงต้นศตวรรษที่ 20
เซี่ยงไฮ้ขึ้นชื่อว่าเป็นหนึ่งเมืองที่มีสถาปัตยกรรมแบบ Art Deco มากในโลก













เสน่ห์ของ The Bund ยามค่ำคืน
ที่ไม่ควรพลาด ขอบอกว่ากลางคืนสวยจริงๆ
เพราะจะเปิดไฟสว่างไสวตลอดเวลาเหมือนเมืองที่ไม่เคยหลับ
...ที่รู้เพราะหลายปีก่อนมาเซี่ยงไฮ้ทุกเดือน ได้แต่นั่งรถผ่านไปผ่านมา










ส่วนนี่คือเมืองใหม่หรือผู่ตง(Pudong) ที่อยู่อีกฟากของแม่น้ำ
ที่เราบอกว่าเมื่อยี่สิบปีก่อนยังเป็นทุ่งนาอยู่เลย











ระหว่างทางจากสถานีรถไฟฟ้าถึง The Bund
เราก็แวะดูโน่นดูนี่ไปเรื่อยเปื่อยเช่นเคย











เพิ่งจะ 10 โมง รถราเลยยังไม่ค่อยแยะเท่าไร
ระหว่างทางบน Nanjing Lu ก็มีร้านค้าให้นักท่องเที่ยวได้แวะช๊อปตลอดทาง










ร้านขายเสื้อยืด
เห็นแล้วนึกถึงแผงเสื้อยืดเบียร์ช้าง กระทิงแดง แถวประตูน้ำ











ตื่นเต้น...ตื่นเต้น....เห็นหอไข่มุกอยู่ปลายถนน
อุตสาห์เอารูปออกจากกล้องจนหมด เดี๋ยวจะถ่ายรูปให้ฉ่ำไปเลย
ตึกสีแดงที่เห็นตรงหัวมุมถนน Nanjing Dong Lu ทางขวามือ
เป็นโรงแรมเก่าแก่ Palace Hotel สร้างในปี 1906
เป็นตึกเก่าที่สุดของย่านนี้ เสียดายที่ปิดร้างไปซะแล้ว










พอพ้นมุมตึกโรงแรมแล้วผิดหวังอย่างแรงค่ะ
เพราะสภาพของ The Bund ในฝันเป็นเยี่ยงนี้












ตรงกลางถนนกำลังก่อสร้างทำรถไฟใต้ดินเพื่อต้อนรับ Expo 2010











ช่วงนี้ไปที่ไหนก็จะเห็นแต่รั้วกันแล้วก็ป้ายแบบนี้












ฝั่งที่เป็นทางเดินและสวนสาธารณะเลียบแม่น้ำก็ถูกกั้นด้วยรั้วสังกะสี
เลยไม่ได้ยลโฉมผู่ตงจากอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำ













ไหนๆ ก็มาถึงแล้วเราก็ยังอุตสาห์เดินมุดอุโมงค์ไปฝั่งตรงข้าม
เผื่อว่าที่กั้นรั้วสังกะสีเอาไว้อาจจะมีรูมุดเข้าไปที่แม่น้ำได้
แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะชะโงกขึ้นไปดูแล้วข้างในกำลังทั้งขุดทั้งรื้อเละไปหมด
ก็เลยเขย่งถ่ายรูปได้รูปรูปปั้นของเฉินอี้
ผู้บัญชาการทหารในสมัยสงครามจีน-ญี่ปุ่น ในช่วงปี 1937-1945
สงครามที่เป็นชนวนทำให้เกิดสงครามโลกครั้งที่ 2













จากตรงนี้มีทางเชื่อมไปยัง Sightseeing Tunnel
รถไฟวิ่งลอดอุโมงค์เลเซอร์ข้ามแม่น้ำไปฝั่งผู่ซี
ระยะทางประมาณ 646.7 เมตร ใช้เวลาประมาณ 5 นาที
เที่ยวเดียว 30 หยวน ถ้าไป-กลับ 40 หยวน
เรายังไม่มีแพลนจะไปฝั่งโน้นในวันนี้
กับยังรู้สึกผิดหวังกับการก่อสร้าง
ก็เลยเดินคอตกขึ้นมาเดินถ่ายรูปเล่น












ระหว่างเดินเพลินๆ .....
อาเจ้คนหนึ่งขับรถมอไซด์ขึ้นมาบนฟุตบาทวิ่งสวนทางไป
ทางก็แคบเพราะแถวนั้นมีแต่นั่งร้านกำลังซ่อมแซมอาคาร
เธอก็ไม่สนใจเที่ยวบีบแตรไล่ชาวบ้านที่เดินบนฟุตบาทให้หลบ....
แต่พอพ้นออกไป...อาเจ้โดนตำรวจเรียก
ท่าทางเธอจะต่อรองกับตำรวจแต่ตำรวจไม่เล่นด้วย
จากอาการหงุดหงิดเรากลายเป็นยิ้มออก
...คนเห็นแก่ตัวต้องเจอแบบนี้












เดินกลับมาที่สถานีรถไฟใต้ดิน Nanjing Dong Lu
ต่อรถใต้ดินไป Huaihai
ถนนสายสวยอีกสายหนึ่งในเซี่ยงไฮ้ดีกว่า










ถนนเส้นนี้มีอาคารที่เป็นวิลล่าแบบกึ่งยุโรปผสม
ต้นไม้แบบถนนในปารีสสองข้างทาง











ถนนสายนี้มีสถานที่น่าสนใจหลายที่
และมีร้านอาหารอร่อยๆ ก็แยะ
แต่ขอเดินหาร้านที่ตั้งใจอยากจะมาก่อน











เจอแล้วค่ะ...หลังจากเดินวนไปวนมาซะหลายรอบ
...H&M
ตึกสวยเชียว.....
ที่ต้องดั้นด้นมานอกจากชอบเสื้อผ้า ราคาก็ไม่เวอร์
ที่สำคัญที่สุดก็คือมีไซส์ที่มีความยาวพอเพียงสำหรับเรา
เพราะอยู่เมืองไทยหาเสื้อผ้าใส่ยากมาก











เดินออกมาฝั่งตรงข้ามก็เเจออีกหนึ่งแบรนด์โปรด
แต่ยี่ห้อนี้ที่เมืองไทยราคาถูกกว่า










ทีแรกตั้งใจจะมาหาของกินอร่อยๆ แถวนี้
แต่ไม่ไหวแล้วเดินมาทั้งวัน
เดินสะโหลสะเหลหิ้วถุงพะรุงพะรังกลับไปขึ้นรถใต้ดิน
เดินผ่านร้านนี้เห็นคนเข้าคิวยาวตั้งแต่ตอนขาไปแล้ว
ขากลับก็เลยไปชะโงกดูหน่อยว่าคนมุงซื้ออะไรกันนักหนา
....อ๋อ ขนมทาร์ตไข่น่ะเอง
เราไม่ค่อยชอบขนมพวกนี้เท่าไร แต่เห็นคนซื้อก็เลยซื้อบ้าง
เพราะคิดว่าร้านนี้ต้องดังและอร่อย งั้นคงไม่ขายดีขนาดนี้
....แป้งบางกรอบไส้ไม่หวานมาก หอมมันกำลังดี
ตอนหลังซื้อใส่ตู้เย็นไว้ตั้งหลายวันจนลืม เอามากินตอนเย็นๆ ก็ยังอร่อย
แต่เพื่อนๆ ที่ทำงานอยู่เซี่ยงไฮ้เป็นสิบปีบอกไม่รู้จักทาร์ตไข่เจ้านี้
รู้แต่ว่าอร่อยสุดก็ของ KFC ที่ซื้อสูตรมาจากร้านดังที่มาเก๊า

ย้อนเที่ยวเซี่ยงไฮ้บล๊อกที่แล้ว ---> โจวจวง

Create Date : 19 กันยายน 2552
Last Update : 19 กันยายน 2552 8:38:14 น.		9 comments
Counter : 4683 Pageviews.
Share Tweet