วันนี้นั่งรถไฟใต้ดินมาขึ้นที่สถานี East Nanjing Road
สถานีนี้จะอยู่ตรงกลางของถนนสายคนเดิน Nanjing Road หรือ Nanjing Lu เดินขึ้นมาแล้วถ้าเลี้ยวไปทางซ้ายก็จะไป People's Square หรือ Renmin Park แต่ถ้าเลี้ยวไปทางขวาก็จะไป The Bund









ถ้าเป็นบ้านเราขึ้นมาจากสถานีก็เจอแท็กซี่เข้าคิวรอ
แต่ที่นี่ขึ้นจากสถานีมา ก็มีรถสามล้อมารอรับ
นั่งสามล้อถอยหลังแบบนี้ ท่าทางจะมึนเหมือนกันนะเนี่ย









เดินผ่านซอย Nanjing Hotel มีร้านอาหารอยู่หลายร้าน
เพื่อนบอกว่ามาถึงเซี่ยงไฮ้แล้ว
ถ้าไม่ได้กินเสี่ยวหลงเปาก็เหมือนมาไม่ถึง
ที่จริงจะเดินหาร้านที่หลายคนแนะนำว่าอร่อย แต่ความหิวไม่ปราณีใคร
เลยเดินดุ่มๆ เลือกเอาร้านแถวนี้แหละ...
เสี่ยวหลงเปา - ไม่ได้ชิมเลยอธิบายไม่ถูกแต่เพื่อนบอกอร่อย
เข่งละ 8 ลูก 10 หยวน
ซาลาเปาไส้ผัก - ลูกละ 1 หยวน
เราว่าซาลาเปาไส้ผักบ้านเราอร่อยกว่าแยะยิ่งไส้ที่ใส่เห็ดหอมด้วย
แต่ที่นี่กินกี่เจ้าเหมือนกันหมด.... มีแต่ไส้กุ๊ยช่ายจืดๆ
บะหมี่เนื้อ - ชามละ 10 หยวน
เราอาจจะชินกับก๋วยเตี๋ยว บะหมี่บ้านเรา ที่ปรุงรสชาติเข้มข้น
แต่ที่เมืองจีนจะเหมือนกันแทบทุกร้าน คือเส้นจะแข็งไม่นุ่ม
น้ำซุปก็จืดๆ ชืดๆ (แต่เท่าที่กินมาเซี่ยงไฮ้ยังอร่อยกว่าที่ปักกิ่ง)
ที่อร่อยเหมือนกันก็คงจะเป็นเนื้อที่ใส่มาในบะหมี่
เปื่อยยุ่ยอร่อยมากกกก....
เวลากินบะหมี่พวกนี้ทีไร จะกินแต่เนื้อเหลือเส้นกับน้ำทุกที











เดินออกมาเจอร้านข้างๆ มีอะไรขายในตู้
ไปชะเง้อดู เจอของอร่อยที่เคยกินบ่อยๆ ที่ปักกิ่ง
สารพัดชิ้นส่วนเป็ด.... ปีก ตรีน คอ ลิ้น เครื่องใน...
มีแบบเผ็ดกับไม่เผ็ด คอเหล้าคอเบียร์คงจะชอบ
เราเองไม่ใช่คอเหล้าคอเบียร์ แต่ก็ชอบคอเป็ดค่ะ
ให้ที่ร้านเอาแบบเผ็ดสับเป็นข้อๆ มาเดินแทะเล่น










สารพัดชิ้นส่วนของเป็ดเป็นที่นิยม
ถึงกับมีการทำใส่แพคเกจอย่างสวยงาม
วางขายในซุปเปอร์มาร์เกตในแผนกของขบเคี้ยว











วันนี้มาหาซื้อทัวร์ไปโจวจวง
เลยเดินมาแถว People's Square
บริเวณนั้นจะมีสวนสาธารณะใหญ่ Renmin Park หรือ People's Park
บรรยากาศคล้ายสวนลุมบ้านเรา ที่มีตึกอยู่ล้อมรอบสวน
แถวนี้เรียกได้ว่าเป็นศูนย์กลางของเซี่ยงไฮ้เลยทีเดียว
ถ้านึกไม่ออกว่าจะไปไหน ก็มาตั้งต้นที่นี่ก่อนเลย











จัดการซื้อตั๋วไปโจวจวงเสร็จก็เริ่มเดินทัวร์รอบๆ Renmin Park
โดยเริ่มเดินตามเส้น West Nanjing Road
ถนนที่โค้งขนานไปกับ Renmin Park
ตรงหัวมุมถนนด้านหน้า New World ตอนบ่ายมีวงดนตรีมาเล่นสดๆ
ให้หนุ่มน้อยหนุ่มมาก สาวเล็กสาวใหญ่
มาวาดลวดลายกันเป็นที่สนุกทั้งคนเต้นคนดู











ถนนเส้นนี้มีเสน่ห์ไปด้วยตึกสวยที่มีความเป็นอาร์ตเดคโค
เริ่มตั้งตั้งแต่ Pacific Hotel ตามด้วย Park Hotel
โรงแรมอิฐสีดำ ที่เคยขึ้นชื่อว่าสูงที่สุดในปี 1930












เดินข้ามถนนมาฝั่งตรงข้ามตรงหัวมุม
ก่อนเลี้ยวซ้ายเข้า North Huang Pi Road
เป็นประตูทางเข้า Renmin Park ที่อยู่ติดกับ Shanghai Art Museum
จะมีซุ้มขายของกินเล่น
เห็นข่าว หยาง โร่ว แบบมุสลิมจากซินเจียง
เนื้อแกะย่างโรยด้วยผงยี่หร่าถ้าชอบเผ็ดก็จะโรยพริกป่นเพิ่มเข้าไป
สะเต๊ะเสียบไม้รสชาติแบบนี้หากินได้แต่ในประเทศจีน
กินตอนร้อนๆ อร่อยมากกก












เห็นคนเดินเข้าออกประตูนี้แยะ
มองเข้าไปดูเขียวสดชื่นจากต้นไม้ใบหญ้า
เลยแวะเข้าไปเดินเล่นสักหน่อย
ด้านในมีร้านอาหาร Barbarossa
ร้านอาหารแนวเมดิเตอเรเนี่ยนอยู่กลางสวน
นี่ถ้าไม่นัดกันว่าจะไปหาอะไรกินชิวๆ ที่ Xintiandi ก็คงได้นั่งแปะ
ชมบรรยากาศในสวนอยู่เหมือนกัน












พอเดินลึกเข้าไปข้างใน
ก็แปลกใจว่าทุกคนทำไมมากระจุกกันอยู่แต่ตรงนี้










ป้ายประกาศหลายร้อยแผ่นที่ติดตามพุ่มไม้
ตามราวเชือกที่ขึงไว้ริมทาง
หรือตามทางเดิน
....ใครรู้มั๊ยว่าเป็นป้ายประกาศอะไร
(ทีแรกเราเดาว่าเค้าประกาศคนหาย )











เพื่อนเราอ่านป้ายเสร็จแล้วก็เดินไปสัมภาษณ์กับคนที่อยู่แถวนั้น
คำตอบที่ได้ทำให้เรารู้สึกเซอร์ไพร์สมาก......
ข้อความที่เห็นคือพ่อแม่มาหาคู่ให้ลูกของตน
พ่อแม่บางคนไม่กล้าก็จะให้แม่สื่อพ่อสื่อเป็นคนจัดการให้
โดยส่วนใหญ่ในป้ายจะบอกอายุ น้ำหนัก ส่วนสูง
การศึกษา หน้าที่การงาน ฯลฯ
คุณพี่คนนี้บอกว่ามันไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะที่พวกเค้าทำกันแบบนี้
พ่อแม่ทุกคนกังวลกันมากที่ลูกของตัวเองยังไม่แต่งงานกัน
ทุกคนเรียนจบ มีหน้าที่การงาน แต่ก็ยังไม่มีคู่
ทีแรกคุณพี่แกเข้าใจว่าเพื่อนเราสนใจมาหาคู่
แกจะควักรูปลูกสาวแกมาให้เพื่อนดู
เกือบได้เป็นเขยเซี่ยงไฮ้ไปเสียแล้วเพื่อนเรา...












คนจีนรุ่นเก่าก็ยังยึดถือขนบธรรมเนียมเดิม
ยิ่งในประเทศจีนเกือบทุกครอบครัวจะมีลูกแค่คนเดียว
ก็ยิ่งอยากให้ลูกแต่งงานไวๆ เพื่อมีลูกหลานสืบสกุล
แต่คนจีนรุ่นใหม่ๆ ที่มีความคิดของตัวเอง
ก็จะไม่ค่อยสนใจเรื่องการมีครอบครัวเท่าไร
ยิ่งในเมืองที่มีการแข่งขันสูงแบบนี้
ทุกคนคิดถึงแต่ความก้าวหน้าในอาชีพการงาน
เรามีเพื่อนรุ่นน้องคนจีนที่ทำงานเก่งๆ อยู่หลายคน
ก็มาบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าโดนพ่อแม่จัดรายการนัดดูตัวอยู่บ่อยๆ
นัดตั้งแต่ยังรุ่นๆ จนตอนนี้เริ่มโรย ก็ยังไม่เห็นสำเร็จสักที












ประตูถัดไป Shanghai Art Museum
เดิมเป็นคลับแข่งม้าของอังกฤษ
ปัจจุบันใช้เป็นที่แสดงงานศิลปะเสียค่าเข้าคนละ 20 หยวน
ส่วนชั้น 5 ซึ่งเป็นชั้นบนสุดเปิดเป็นร้านอาหารกับร้านกาแฟเก๋ไก๋
Catherine Number 5
ทีแรกว่าจะขึ้นไปนั่งกินกาแฟชมวิวสักหน่อย
แต่วันนี้มีคนเหมาจัดงานแต่งงาน
เราก็ได้แต่ทำเนียนรีบขึ้นไปถ่ายรูปก่อนงานเลี้ยงจะเริ่ม











ออกจาก Shanghai Art Mesuem
ก็เดินเลาะเข้าไป Jiangyin Road
ในซอยมีตึกเก่าๆ อยู่หลายหลัง บางหลังก็ทำเป็นร้านไวน์เก๋ไก๋
ตึกแถวในซอยกำลังซ่อมแซมตกแต่งเพื่อเตรียมรับ Expo (อีกแล้ว)
ถึงจะอยู่ใจกลางเมือง แต่วิถีชีวิตก็ยังคงเป็นปกติ
ร้านขายข้าวแกงแบบตัก เข้าไปแว๊บดูอาหารก็คล้ายๆ บ้านเรา











คนที่นี่นิยมเลี้ยงนกกันค่ะ
ถ้าไปตามตลาดชุมชนจะเห็นมีร้านขายนก
ขายอุปกรณ์เลี้ยงนกแทบทุกที่










ถึงแม้เดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่จะนิยมจักรยานยนต์กันแล้ว
จักรยานก็ยังเป็นพาหนะที่ยังใช้กันอยู่
....สาวทำงานในเซี่ยงไฮ้ส่วนใหญ่เห็นเป็นสาวมั่นแยะมาก
ชอบดูสาวๆ ที่นี่แต่งตัวกันนะ แต่งตัวกันเก๋ๆ เท่ห์ๆ แบบสาวสีลมก็แยะ
แต่ที่เป็นสาวมั่นแบบไม่สนใจใครก็มี....
บางคนมั่นมากจนเรามองแทบเหลียวหลัง
พลางนึกว่าเธอช่างกล้าก็แยะ...











เราชอบ Shanghai อยู่อย่าง
ที่ไปทางไหนก็จะเห็นสวนเห็นต้นไม้ดูเขียวสดชื่น


....รูปชักแยะเดี๋ยวจะโหลดนาน
เอาไว้ค่อยพาไปกินข้าวเย็นที่ Xintiandi บล๊อกหน้าแล้วกันนะคะ
ปิดท้ายบล๊อกด้วยบรรยากาศในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง(จำชื่อไม่ได้)
ที่แวะหยุดพักก่อนที่จะเรียกแท็กซี่ไป Xintiandi

เซี่ยงไฮ้ - บทนำ

เซี่ยงไฮ้ - Dong Tai Lu

เซี่ยงไฮ้ - Old Town (Nanshi)

เซี่ยงไฮ้ - Tai Kang Lu

Create Date : 25 สิงหาคม 2552
Last Update : 15 กันยายน 2552 23:28:13 น.		21 comments
Counter : 2994 Pageviews.
Share Tweet