มาถึงแอลเอแต่ไปไม่ถึงซานฟรานได้ยังงัย...
ก่อนหน้าที่จะมาเมกา คนขับรถบอกว่าคงจะพาไปเที่ยวไหนได้ก็แค่เสาร์อาทิตย์นะ
เพราะต้องทำงาน แต่พอเรามาจริงๆ เป็นว่าอุตสาห์ลาพักเกือบยี่สิบวัน
เพื่อมาดูแลเราโดยเฉพาะ ทั้งที่รู้ว่าใช้วันลานี้แล้วต้องอีกเป็นปี
ถึงจะได้ลายาวๆ อีกก็ตาม ...น่ารักจัง ...แฟนใครหว่า...

ความที่คิดว่าตั้งยี่สิบวันมีเวลากันเหลือเฟือ ก็เลยไม่ได้รีบร้อน
อีกอย่างอยากไปให้ตรงกับวันหยุดของเพื่อนที่อยู่ San Jose ด้วย พอมาดูปฏิทินอีกที
โอ๋ยย์...อีกอาทิตย์เดียวก็ต้องกลับแล้ว เวลาทำไมมันเร็วจังวุ้ย
ติดต่อเพื่อนก็ยังไม่ได้ ก็เลยไม่คอยแล้ว ลุยกันเลยแล้วกัน

เราออกจากแอลเอวันจันทร์ที่ 8 แต่กว่าจะได้ออกนอกเมืองก็จะบ่ายสองอยู่แล้ว
เพราะรถเวลาขับรู้สึกแกว่งๆ จะวิ่งทางไกลไม่ค่อยมั่นใจ เลยเอารถไปเช็คยางอีกหน่อย
ที่จริงก็เอารถไปที่ร้านเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาทีแล้ว แต่เพราะเป็นวันหยุดมีคิวยาว
ต้องรอนานรอไม่ไหวก็เลยเอามาเข้าเช้าวันนี้แทนไปถึงร้านยางแต่เช้า
นึกว่าก่อนเที่ยงน่าจะเสร็จ ที่ไหนได้ขนาดไปถึงคิวที่สองยังต้องนั่งรอยืนรอจนบ่าย
รอจนหิวโกรก ก่อนออกนอกเมืองก็แวะฮอลลีวูดเช่นเคย ...คนขายเห็นหน้า
ก็เขียนออร์เดอร์เข้าครัวเลยก๋วยเตี๋ยวเรือน้ำลำใย ข้าวหน้าเป็ดชาเย็น....







ตั้งใจไว้แวะไป say hi เพื่อนก่อนแล้วเข้าไปหาโรงแรมพักที่ซานฟราน รุ่งขึ้นเช้าออกเที่ยว
เลือกเฉพาะไฮไลท์ อาจจะนอนอีกคืนแล้วขับรถไป Yosemite ก่อนกลับเข้าแอลเอ
...เราไปถึงบ้านเพื่อนประมาณ 5-6 โมงเย็น เพื่อนชวนพักที่บ้านบอกจะไปเสียค่าโรงแรมทำไม พอรุ่งขึ้นพายุเข้าแต่เช้า ฝนตกลมแรงมากกกก หมดสิทธิ์
ขับรถเข้าไปซานฟรานก็อันตรายและเที่ยวก็ไม่ได้ เป็นว่าต้องอยู่ San Jose อีกวัน
เป็นว่านั่งๆ นอนๆ เกร่อยู่แถวนั้น พอดีเพื่อนอยากซื้อพวกอุปกรณ์คอมพ์และ
อุปกรณ์เทคโนโลยี่หลายอย่างซึ่งคนขับรถเป็นกูรูทางด้านนี้ ก็เลยติดลม
จากที่ว่าจะค้างแค่คืนเดียว กลายเป็นว่าค้างซะ 3 คืน เพื่่อไปเดินเที่ยวอยู่ในร้าน Fry's
ร้านขายอุปกรณ์เกี่ยวกับคอมพ์ (ตอนอยู่แอลเอ ก็พาอิชั้นเดินอยู่ทุกวันอยู่แล้วล่ะค่ะ)








ระหว่าง 2 หนุ่มง่วนอยู่กับการแกะแงะเครื่องคอมพ์พิวเตอร์ที่เรียงอยู่ในบ้าน
และกองอุปกรณ์ต่างๆ ที่ซื้อมา เราก็นั่งเล่นเนทไปพลาง
...ภรรยาเพื่อนเป็นคนเวียดนาม พาไปกินอาหารที่ร้านเวียดนาม
ติดใจปูผัดพริกไทยดำร้านนี้มากก กินมาหลายที่ไม่เคยเจออร่อยถูกใจเท่านี้มาก่อน








ในที่สุดก็ได้มาถึงซานฟรานแล้ว เย้....
ในเช้าวันสุดท้ายเราออกจาก San Jose ประมาณ 10 โมงได้
เพราะถ้าออกเช้าจะเจอรถติดเพราะเป็นวันธรรมดา พอเข้าไปก็ไปเจอ Bay Bridge
ก็วิ่งข้ามไปวิ่งวนไปวนมาหาทางเข้าเมืองอยู่เป็นนาน ทั้งที่จริงๆ แล้ว ตอนมาจาก San Jose
ก็วิ่งเข้าเมืองได้เลย คนขับไก๋บอกว่าพาเราอุ่นเครื่องเที่ยวรอบเมืองซะก่อน...อิ..อิ..







พอเข้ามาในเมืองได้ก็เที่ยงแล้ว ก็ว่าจะไปหาไชน่าทาวน์หาอะไรลงท้องซักหน่อย
เพราะตั้งแต่เช้ามีแค่กาแฟคนละแก้ว แต่พอดีเห็นป้าย Fisherman's Wharf
เอาฟระแวะเที่ยวที่นี่ก่อนแล้วกัน แถวนี้ก็คงมีอะไรให้กินแยะอยู่หรอก








ตรงที่เอารถไปจอดเป็นต้นทางรถราง
อยากนั่งแต่กลัวเวลาไม่พอก็ได้แต่มองตาละห้อย (น่าสงสารเนาะ)
อีกอย่างที่จอดรถแถวนี้เป็นแบบหยอดเหรียญและก็ให้จอดได้ไม่นาน
ต้องไปคอยหยอดเหรียญเติมอยู่เรื่อย เผลอกลับมาได้ใบสั่งเสียบรอแน่นอน









จอดรถใกล้กับ SF Maritime National Historical Park
เราเองพอลงรถได้วิญญาณนางแบบเข้าสิง อาการหิวหายไปเป็นปลิดทิ้ง
แหม....มาถึงก็ขอถ่ายรูปก่อนเหอะ เรื่องกินเอาไว้ก่อนก็ได้

วันนั้นมีนักเรียนเล็กๆ มาทัศนศึกษาหลายกลุ่ม ครูๆ ต้องคอยจับต้อนยังกะจับปูใส่กระด้ง







เดินเล่นอยู่ในรัศมีไม่ไกลกว่ารัศมี 500 เมตร







....ทริปนี้มีแต่รูปนางแบบติดมาแยะหน่อย รูปวิวล้วนๆ มีน้อยมาก







เดินไปเดินมาเริ่มจะหิวอีกแล้ว ร้านน่านั่งหลายร้านเลยแหละ
ไปเดินส่องๆ ดูเมนูแทบทุกร้านที่ชอบ ว้า...มีแต่อาหารฝรั่ง
มื้อนี้อยากกินอาหารไทยหรืออาหารจีน อีกอย่างคนขับรถไม่ชอบอาหารฝรั่งด้วยแหละ
เลยรีบบอกเราให้แขวนท้องรออีกนิด เดี๋ยวไปกินแถวไชน่าทาวน์แล้วกัน....







ออกจาก Fisherman's Wharf ก็ไป Lombard Street ต่อเพราะอยู่ไม่ไกลกัน







วันนี้เป็นวันธรรมดา ที่จอดรถหาได้ไม่ยาก หาจอดริมถนนหน้าบ้านคนแถวนั้นเอา
ปลายถนนนี้มีคนมายืนถ่ายรูปกันแยะ ...และก็ดั๊นมาเจอกลุ่มคนจีนโล้งเล้งกลุ่มใหญ่
แถมทำตัวเหมือนในเมืองจีนอีก แบบเรายืนอยู่ก่อนจะถ่ายรูป อีมาจากไหนก็ไม่รู้
มายืนบังกล้องเฉยทำไม่รู้ไม่ชี้ แบบไม่สนใจซะอย่าง จนเรารำคาญต้องถอยเอง







บ้านบนนี้ส่วนใหญ่สร้างมาเก่าแก่ประมาณปี 1915
หลังหนึ่งราคาประมาณ 4-5 ล้านยูเอสดอลล่าห์
เลขที่บ้านแต่ละบ้านจะเป็นป้ายเก่าออกแบบเก๋ๆ น่ารัก







ออกจาก Lombard Street ไหนๆ ก็ไหนๆ
หิ้วท้องขับเลยไปเที่ยวสะพานโกลเดนเกทเสียเลย
เห็นสะพานอยู่ข้างหน้า คุยกันว่าจะไปหาที่เหมาะๆ ถ่ายรูป
ไวไปนิดขับผ่านจุดชมวิวไปเสียแล้ว ก็เลยไปจอดจุดชมวิวอีกฝั่งเอา
วันนี้ฟ้าไม่ค่อยใส แต่ก็ดีทำให้ไม่ร้อนเลยยืนดมชมวิวกันได้นานหน่อย







เราบอกว่าฝั่งโน้นเพื่อนมาถ่ายรูปไปได้วิวสะพานเต็มๆ สวยกว่า
คนขับรถก็เลยจะขับรถพากลับไปถ่ายรูปอีกฝั่ง แค่นี้ก็ปลื้มแล้ว
เราก็เลยบอกไม่เป็นไร แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ แต่ที่จริงมีแผนมาดหมายไว้ในใจ
จะให้พามาอีกรอบถ้ามาเมกาคราวหน้า..หุ หุ








ถึงจะแค่ 3 ชั่วโมงแต่ทริปนี้ก็เป็นทริปที่เราสนุกนะ
โชคดีวันที่เดินเที่ยวไม่มีฝน
ตอนขากลับเข้าแอลเอระหว่างทางไปเจอหิมะตก รถติดเป็นชั่วโมง
กว่าจะถึงแอลเอก็หลังเที่ยงคืน...พอเข้าบ้านได้ก็ตะกายขึ้นเตียงสลบเหมือดกันยันสาย