Bloggang.com : Napoleonquz : soh6

soh6

ทุกๆเดือนเก้าปีอลิศจะลางานมาที่ศาลเจ้าที่เธออยู่ใกล้ๆ ศาลเจ้าแห่งนี้เป็นเหมือนบ้านหลังที่สองของเธอก็ว่าได้ ทุกๆเดือนเก้าจะเป็นวันครบรอบวันเกิดของคุณปู่ ชายแก่ที่เป็นคนตั้งศาลเจ้าและเป็นคนให้ทุนเด็กๆที่เรียนดีแต่ยากจนด้วย แน่นอนว่าเธอคือหนึ่งในนั้น

คุณปู่เสินไช่ท่าทางเป็นมิตร อลิศไม่รู้หรอกว่าเขาทำงานอะไรมาก่อนถึงได้มีเงินเหลือมาแจก เพราะไม่เคยทราบข่าวท่านจากหน้าหนังสือพิมพ์หรือว่าข่าวทางทีวี รู้แต่ว่าเขาเป็นคนดีมาก เห็นเด็กๆที่นี้เป็นลูกหลานไม่เคยมีท่าทางรังเกียจ นั้นก็เถอะคนรวยจริงไม่จำเป็นต้องอวดให้วุ่นวาย

“อ่ะแฮ่ม...สุขสันต์วันเกิดค่ะคุณปู่” อลิศเดินเข้ามาหาชายชุดสีขาว ที่กำลังมองไปยังป่าสีเขียวข้างหลังศาลเจ้า ป่าไม้ยังเหมือนเดิมเพราะชาวบ้านยอมให้พวกนายทุนหน้าเลือดเข้ามาหากินแถวนี้

“อ้าว...อลิศ นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว” ชายแก่หันมายิ้มให้อีกคนอย่างคุ้นเคย

“หนูจะไม่มาได้ไงละคะ วันนี้วันเกิดของปู่ทั้งทีนะคะ ถ้าเป็นเมื่อสิบปีก่อนหนูคงต้องเต้นให้ดูแทนของขวัญกล่องนี้” หญิงสาวหัวเราะ อีกคนก็เช่นกัน

“ปีนี้เราก็สามสิบแล้วใช่ไหม เวลาผ่านไปเร็วนะ จากเด็กขี้แยกลายเป็นสาวสวยได้ขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อเลย” อลิศอาย อย่าให้พูดถึงตอนเด็กๆเลย น้ำตามันไหลออกมาเป็นลิตรๆ มาถึงตอนนี้น้ำตามันแทบจะไม่มีแล้วล่ะ

“สวยอะไรละคะ ก็เหมือนเดิมหนูยังเป็นอลิศคนเดิม ทุกอย่างก็เหมือนเดิมค่ะ ผิดแต่ตอนนี้หนูไม่มีน้ำตาแล้ว”

“ดีแล้วล่ะ แต่การร้องไห้ไม่ได้หมายความว่าเราอ่อนแอนะ อลิศเอ๊ยคนอื่นไม่รู้จักเราแต่ปู่รู้จักเราดี ถึงเราจะไม่ได้เป็นปู่หลานกันจริงๆก็เถอะ แต่ปู่ก็ภูมิใจมากนะที่มีหลานอย่างหนู” คนแก่กว่าพูด อลิศสูดหายใจเข้าลึกๆรับคำชมพร้อมรอยยิ้ม เธอควงแขนปู่เสินเดินเข้าไปข้างในด้วยกัน

“ถ้าไม่ได้ปู่ หนูก็ไม่ได้รู้ว่าจะเป็นยังไงเหมือนกันค่ะ ถ้าไม่มีศาลเจ้า ตอนนี้หนูก็ยังขายผักอยู่ในตลาด”

“ถึงจะขายผักที่ตลาด ปู่ก็เชื่อว่าอลิศคนนี้ต้องมีอะไรที่ไม่เหมือนใคร กิจการรุ่งเรืองแน่นอน” ชมกันอย่างนี้ก็เขินนะคะปู่ขา..แต่หนูก็ชอบ

“วันนี้ปู่มากับใครคะ ช่วงนี้ปู่ดูผอมลงนะคะ ไม่สบายหรือเปล่า”

“ถามมาเป็นชุดๆเลย ยัยคนนี้ ช่วงนี้ปู่มีเรื่องให้คิดน่ะเรื่องสำคัญ ลูกหลานก็อยากให้ตายเร็วๆ” น้ำเสียงของปู่เหมือนท้อใจอย่างที่สุด นี้ท่านคงเบื่อเซ็งอย่างที่สุด ไม่เช่นนั้นคงไม่พูดออกมา

“คุณปู่อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ คุณปู่ต้องอยู่ถึงร้อยๆปีชัวร์ๆค่ะหลานคนนี้ไม่เคยอยากให้ปู่เป็นอะไรเลยนะคะ หนูว่าเข้าไปไหว้พระเถอะนะคะ วันนี้หนูว่าจะเข้าไปช่วยที่ครัวด้วย คุณปู่จะอยู่กินข้าวเที่ยงกับเราไหมคะ”

“อยู่แน่นอน ปู่ชอบฝีมือเราที่สุด...”

“งั้นก็ดีเลยค่ะ...” อลิศพาผู้อวุโสไปไหว้พระแล้วพาไปนั่ง

“อลิศ...ปู่มีเรื่องจะถาม แต่ไม่รู้ว่าจะดีหรือเปล่า” หญิงสาวเลิกคิ้วสงสัย มีเรื่องอะไรจะถามงั้นเหรอ

“มีเรื่องอะไรหรือคะ ถามมาเลยค่ะ”

“อลิศมีแฟนหรือยัง...” หือคิดยังไงถามคำถามนี้เนี๊ย อลิศเม้มปากตั้งหน้าตั้งตาคิดว่าทำไมปู่ถึงถาม

“ยังค่ะ ชาตินี้คงไม่มี ทำไมหรือคะ” รอยยิ้มแห้งๆออกมาจากหน้าคนพูด คนฟังยิ้มชอบใจ

“ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไรนะ ปู่ชอบหนูมากๆเลยอลิศ...ปู่อยากจะ” อลิศเริ่มคิดไปไกลๆ

“ปู่จะจะจะจะขอหนูแต่งงานหรือคะ” หญิงสาวพูดก่อน

“บ้าสิยัยเด็กนี้...ปู่80แล้วจะเอาเมียเด็กไปทำไมเล่า ฮ่าฮ่าโอ๊ยคิดอะไรก็ไม่รู้” คุณปู่ตกใจที่อลิศพูด แต่ก็อดขำไม่ได้ นี้รู้จักกันมาเป็นสิบๆปีแล้วยังไม่รู้จักนิสัยเขาอีก

“อ้าว..แล้วปู่ถามทำไมหรือคะ”

“ฟังก่อนสิเราน่ะชอบขัดอยู่เรื่อย ปู่จะบอกว่าปู่ชอบเรามาก อยากจะให้มาเป็นหลานปู่จริงๆอีกคน จะได้ไหม” จะรับให้เธอเป็นหลานจริงๆ หมายความว่ายังไง

“อะไรนะคะ เป็นหลาน เอ...หนูก็เป็นหลานปู่อยู่นิคะ ไม่เห็นต้องทำพิธีรับอะไรให้วุ่นวาย”

“เปล่า....ปู่หมายความว่าให้มาใช้แซ่ไช่เหมือนกัน พูดตรงๆนะอลิศ ปู่มีหลานชายเขาเป็นพ่อหม่ายหย่ากับเมีย ปู่รักหลานคนนี้มาก แล้วปู่ก็รักอลิศเหมือนกัน ปู่อยากให้อลิศกับหลานปู่คนนี้ ลงเอยกัน เรื่องก็มีประมาณนี้” ตาย..จะจับคลุมถุงชน อลิศเบิกตากว้าง เรื่องนี้พูดเล่นไม่ได้เลยนะ การแต่งานมันเป็นความสุขตลอดชีวิตของเธอเลยนะ แต่งงานผิดคิดจนตัวตายเลยเหมือนจ่ายเงินให้แม่ค้าผิด ทำนองเดียวกัน แล้วตาหลานชายของปู่นั่น จะอ้วนจะผอมก็ยังไม่รู้เลย

"คุณปู่อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ ให้อลิศทำอะไรก็ได้นะคะ แต่เรื่องนี้หนูคิดว่า...."

"ปู่เข้าใจปู่เข้าใจ หลานชายเฮงซวยของปู่มันคงไม่มีวาสนาได้แต่งงานกับอลิศหรอก" ยิ่งพูดก็เหมือนทำให้รู้สึกแย่มากกว่าเดิม คุณปู่นี้ร้ายกาจจริงๆเลยเชียว อลิศได้แต่ยิ้มแห้งๆ ไม่รู้จะทำยังไงดี แม่จ๋าพ่อจ๋าอลิศจะทำยังไงดีเนี๊ย

"ปู่ฮะ...." ชายหนุ่มเสื้อคอโปโลสีขาวเดินล้วงกระเป๋าเข้ามา อลิศจำเสียงนี้ได้คุ้นๆ เสียงนี้ต้องเคยได้ยินที่ไหนแน่ๆ มันติดอยู่ในหูแปลกๆ

"อ้าว...ไรอัน ไปไหนมาฮึ เจ้าเด็กคนนี้ไปไหนก็ไม่เคยบอก มาทิ้งปู่คนเดียวอย่างนี้ได้ไงกัน" อีกคนยิ้มๆ

"เด็กอะไรที่ไหนกับปู่ ผมเนี๊ยมีผู้หญิงมากี่คนแล้วฮะ ไม่เด็กแล้วนะจะบอกให้"

"มานี้เร็ว...ไรอัน ปู่จะแนะนำให้รู้จักอลิศ สาวน้อยที่ปู่เคยเล่าให้ฟังไง" อลิศยืนอ้าปากหวอกับหลานชายของปู่เสิน นี้มันตาไรอันคนหล่อ กิ๊กกำมะลอของเธอตอนอยู่ที่สเปนนิหน่า เมื่อวานก็เจอวันนี้ดันมาเจอกันอีก ซวยจริงๆชีวิตเหมือนละครน้ำเน่ายุงชุมไปได้

"นี้เหรอคะ สาวน้อยคนน่ารักของปู่ นิสัยดี สวย เรียนเก่ง" ไรอันทำท่าเหมือนไม่ได้กินข้าวเช้ามา จะล้มลงให้ได้ ยัยอลิศนี้นะเป็นคนเก่งของปู่ โหยไม่อยากจะเชื่อ

"ทำไมไม่สวยเหรอ" ปู่ถาม

"หนูสวยสู้สาวๆดารา นางแบบไม่ได้หรอกค่ะ" อลิศพูดขัดขึ้นมา

"รู้ตัวก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องพูดมากเปลืองน้ำลาย" ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยแม้แต่นิดเดียว รวย หล่อ ซะเปล่าเฮงซวยเหมือนปู่บอกจริงๆ

"เฮ๊ย..ไรอันพูดงี้ได้ไงน่ะ อลิศสวยกว่าเมียเก่าแกอีกนะ สวยกว่ายัยจอยจอยอะไรนั่นที่แกพาไปบ้านอีกด้วย ผู้หญิงจะสวยมันต้องสวยข้างในด้วย" ถูกค่ะปุ่ขา อลิศทำหน้าเชิดๆมองไรอันด้วยหางตัว

"ปู่ฮะ มันไม่เหมือนกัน ว่าแต่ปู่พาผมมาที่นี้ เพราะเรื่องแค่นี้เหรอฮะ วันนี้มีแฟชั่นโชว์ที่โรงแรมโนเวล ถ้าปู่ไม่มีอะไรผมก็ขอตัวนะฮะ" วันนี้วันเกิดปู่แท้ๆ ยังจะมีหน้าไปดูแฟชั่นโชว์อีก หลานอกตัญญูแท้ๆเลย

"ไรอันฉันอยากให้แกแต่งงานกับอลิศ" หวือ....สองคนหน้าซีดลงพร้อมๆกัน แล้วมองหน้ากันอย่างไม่กระพริบ

"คุณปู่คะ หนูก็บอกคุณปู่แล้วว่าหนูคงทำเรื่องนี้ให้ปู่ไม่ได้ ให้หนูตายแทนปู่ก็ได้นะคะ แต่เรื่องนี้หนูทำไม่ได้จริงๆ" อลิศย้ำอีกรอบ

"ปู่ครับให้ผมแต่งงานกับยัยนี้ ตอนผมซะจะดีกว่า มีเมียอย่างหล่อนเนี๊ย เหมือนตกนรกทั้งเป็นแน่ๆ" นั่นปากหรือกองขยะที่พูด เหม็นเสียได้ใจเลยจริงๆ น่าจะเอายามาราดแล้วขัดให้มันสะอาดๆ จะได้ดูดีสมความหล่อ

"แหม...คุ๊ณ ถ้าให้ฉันแต่งงานกับคุณ ฉันก็ยอมขึ้นคานดีกว่านะ ต่อให้โลกนี้มีคุณกับกระเทย ฉันก็เลือกกระเทยย่ะ" ปากพอๆกันเลย อย่างนี้แหละฟัดเหวี่ยงกันได้ดีที่สุดเลย ปู่เสินยิ้มชอบใจ ไรอันเป็นคนเด็ดเดี่ยว จนบางครั้งไม่ยอมฟังใคร อลิศเป็นคนเดี่ยวเด็ดวาจาฉะฉาน

"เถียงกันอย่างนี้แหละ คงรักกันนานแน่ๆเลย" อ้าวเป็นงั้นไป...ปู่ขาทะเลาะกันนะคะ จะมาอยู่ด้วยกันนานได้ยังไงละคะ ปู่เอ่อ..ชอบซาดิสหรือคะ

"ปู่ฮะ ผมไม่แต่ง"

"หนูก็ไม่แต่งค่ะ ปู่คะ..." สามคนยืนเถียงกันในศาลเจ้า แหม..มันเท่ห์ซะจริงๆ

"ไรอันถ้าแกไม่แต่งกับอลิศ ฉันจะไม่ให้หุ้นกับแกแม้แต่แดงเดียว ฉันอยากให้แกเป็นฝั่งเป็นฝาช่วยงานต่อจากฉัน พ่อแกเป็นคนใจอ่อนเกินไป ฉันกลัวว่าบริษัทของเราจะล้มรุ่นของเขา ไหนจะลูกเขยจอมตะกะของฉันอีก"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับยัยอลิศนี้ด้วยละฮะ ไม่เกี่ยวกันเลยนะฮะ ถ้าปู่ชอบก็แต่งงานกันเองสิฮะ มาบอกผมแต่งงานทำไมกัน"

"ทำไมแกต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟด้วย แกบอกฉันเองนิว่าให้ฉันหาให้นิหน่า หรือแกอยากแต่งงานกับยัยซิอวันของแม่กับพ่อแกล่ะ อลิศไม่ดีตรงไหนล่ะฮา..." ไรอันนิ่ง หน้ายัยซิอวันลอยมาก็คิดสยองอยู่เนืองๆ

"เอาปู่ว่าเถอะครับ ปู่จะทำอะไรกับผมก็เอา ดีที่บ้านคนก็เยอะอยู่แล้วจะเลี้ยงเมียอีกสักคนจะเป็นอะไรไป" คนนะยะไม่ใช่หมา อลิศทำหน้าเคืองเล็กน้อย พูดงี้ไม่ต้องพูดเลยดีกว่าน่า อยากได้ปากแดงโดยไม่ต้องใช้ลิปติกหรือไง

"นี้คุณ...หน้าอย่างคุณนี้นะต่อให้เอาเงินมากองตรงหน้าฉันเป็นภูเขาฉันก็ไม่เอาหรอกย่ะ ไม่จำเป็นต้องมาเลี้ยงฉันหรอก ฉันมีมือมีเท้าฉันเลี้ยงปากท้องฉันได้"หญิงสาวไม่ยอมมองเขาด้วยหางตา ด้วยความเคืองใจอย่างที่สุด

"รู้แล้วน่าไม่ต้องบอกหรอก เค็มเป็นเกลืออย่างนี้ไม่มีทางจะเลี้ยงตัวเองไม่ได้" แหนะเดี๋ยวก็ตบจูบสักฉากหรอก (ลองมะๆ)

"อย่าเถียงกันเลยน่า ปู่ดูดวงออกนะดวงของสองคนสมพงษ์กัน อยู่ด้วยกันแล้วจะรุ่งๆ เชื่อปู่เถอะน่าแต่งงานกันเถอะนะ คุณปู่ขอร้อง" สองคนถอนหายใจพร้อมกัน คุณปู่เนี๊ยนิสัยเป็นเด็กจริงๆเลย

"คนมันไม่ได้รักกันจะแต่งกันได้ไงละคะ คุณปู่คะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลยนะคะ"

"ใช่ครับ ปู่ชอบอลิศก็แต่งงานกันเองเลยนะครับ ผมจะได้มีย่าเอ๊าะๆไว้เอาไปโชว์ตามงานเครื่องเพรช ผมไปนะฮะปู่ เรื่องไร้สาระพวกนี้ทีหลังอย่ามาพูดกับผมอีกเลยนะฮะ ผมขอร้อง" ไรอันหันหลังกลับไปอย่างไม่สนใจปู่ที่นั่งอยู่ข้างหลัง

"ไรอัน...อึ๊ก โอ๊ย อ๊า อื้อ อู้ หน้าอก โอ๊ยหายใจไม่ออก" คุณปู่จับอกไว้แน่นจากนั้นก็ล้มลงจากเก้าอี้ที่นั่ง อลิศรีบเข้าไปประครอง ไรอันหันมามองพร้อมด้วยรอยยิ้มนิดๆ นี้ปู่คงเล่นมุกอีกล่ะสิ ชายหนุ่มเท้าเอวมองคนตรงหน้าอย่างเอือมระอาใจ

"คุณปู่เป็นอะไรไปคะ คุณปู่ทำใจดีๆก่อนนะคะ" อลิศกำมือคนล้มแน่น แล้วเรียกบอกให้คนข้างนอกมาช่วย และเรียกรถพยาบาล

"คุณเป็นบ้าหรือเปล่า มาช่วยกันสิ" หญิงสาวตะคอกบอกอีกคน

"นี้คุณมันเป็นแค่มุขเด็กอนุบาลเท่านั้นแหละคุณ อย่าไปเสียเวลากับปู่เลยน่า" นี้หรือคือหลานคนโปรด เป็นหลานเฮงซวยมากกว่า ดูหน้าปู่สิหน้าแดงหน้าเหลืองเป็นไฟจราจรยังคิดว่าปู่ล้อเล่นอีกเหรอ คนใจร้าย เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นนี้แหละ

"คุณไม่ช่วยก็ไม่ต้องพูดหรอก หุบปากไปเถอะนะ" อลิศเหลือใจ รู้สึกอึดอัดอยากจะด่าเขาเป็นภาษาเยอรมันแต่ก็ทำไม่ได้เพราะพูดไม่เป็น

"คุณปู่" คุณปู่ดิ้นชักดิ้นงอได้สองพักก็แน่นิ่งลงดื้อๆ ไรอันเริ่มเอะใจนี้จะเล่นละครสมจริงสมจังไปหรือเปล่านะ

"ปู่ฮะ ปู่" หลานชายเข้าไปประครองช่วยอีกคน อลิศมองหน้าเขา โธ่..นึกว่าจะแน่

"เฮ๊ยช้าจริงๆเลยโว๊ย เรียกรถพยาบาลเร็วหน่อยสิ" เขาเรียกพวกบอดี้การ์ดร่างยักษ์ ที่อยุ่ข้างนอก พวกนี้เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆเลย วิ่งก็ช้าอืดอาดเหมือนกินหมูกระทะมาสองกระทะ ถ้าปู่เป็นอะไรจะไล่ออกให้หมดเลย คอยดู!!!

พอพระเอกออกปากปุ๊บ รถพยาบาลก็มาเร็วดังสวรรค์เสก อลิศกับไรอันขึ้นไปบนรถเพราะความเป็นห่วง พวกเขาจะสบายใจได้ถ้าเห็นปู่ถึงมือหมอเท่านั้น พวกหมอวิ่งหอบหืดเข้าห้องฉันเห็นเธอ(ICU)ให้วุ่น สองคนได้แต่นั่งรออยู่ข้างนอก สีหน้าอลิศดูไม่ดีเอาซะเลย ไรอันเริ่มคิดหนักเป็นความผิดเขาหรือเปล่านะ อยู่ดีๆปู่ก็เป็นอย่างนี้ ความผิดของเขาแน่ๆเลย เขาก็น่าจะรู้ว่าท่านเป็นโรคความดัน เฮ้อ...ไรอันเอ๊ย

"ปู่ไม่เป็นอะไรหรอกคุณ ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอก มันเหมือนศพรู้มะ ไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาหน่อยไป" จะพูดดีๆเป็นหรือเปล่านะ ปากเนี๊ยไม่รู้ว่าไปกินพริกแถวไหนมา พูดมาแต่ละทีเนี๊ยไม่สมกับคนหน้าตาดีเลย

"เหมือนศพก็เรื่องของฉัน ไม่ต้องมายุ่งหรอก"

"ไม่ยุ่งได้ไง ว่าที่เมียไม่สวยผมก็อายคนอื่นแย่สิ" ว่าที่เมีย ใครไม่ทราบเป็นว่าที่เมียเขา พูดออกมาได้ ซีเมนต์เรียกพี่

"คุณอย่าพูดพร่อยๆนะ ฉันจะเป็นเมียคุณบ้าเปล่า" อลิศหันหน้าไปมองเขาอย่างจะกินเขาให้ได้ (โอวววววววว)

"นี้.....เอาไปแล้วไม่ต้องพูดมาก ถ้าไม่อยากเห็นปู่ชักลงไปอีกรอบ" ไรอันถอดแหวนออกจากสร้อยที่เขาห้อยอยู่ เขามีแหวนเพรชติดตัว โหย...แถมห้อยสร้อยทองคำขาวซะด้วย กลิ่นแปลกๆเป็นเกย์เปล่าเนี๊ย แต๋วแตกอ๊ากกกกกกกเสียดายความหล่อ

"คุณทำอะไร" อลิศหลับตาพริบๆ ไรอันยัดแหวนใส่นิ้วนางของหญิงสาว

"เราก็เป็นคู่หมั้นกันแล้ว โอเค๊..." หาง่ายมาก ไม่จริง ไม่ใช่ฝันไปแน่ๆ

"ไม่เป็น ไม่เอา ถอดคืนไปเลยนะ ไม่เอาๆ" ไม่อยากเป็นคู่หมั้นแต่อยากได้แหวนอ่า เพรชเม็ดน้ำงามจริงๆเลย โอ๊ยเสียดายจริงๆเลย ชาตินี้ทั้งชาติทำงานแทบตายก็คงไม่มีปัญญาซื้อ เสียด๊าย!!! (เอาแต่แหวนไม่เอาคนได้มะ)

"ใส่แล้วก็ไม่คืน เล่นตัวน่า แต่งงานกันเถอะนะ" อ๊ากกกกก นี้หรือคือวิธีการขอแต่งงานของไฮโซ ไม่จริงใช่ไหม ไม่มีเทียนสวยๆดนตรีเพราะๆ มีเสียงรถฉุกเฉิน กับกลิ่นยาตลบอบอวล โอว..ความฝันสลาย

"ไม่ อย่าล้อเล่นน่าคุณ แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักน่ะ มันทรมานนะรู้มะ ที่สำคัญฉันกับคุณน่ะมันคนละโลกกัน อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก ฉันน่ะยังมีอนาคตอีกไกลมีโอกาสทำเงินได้เยอะแยะ ไม่จำเป็นต้องมาแต่งกับคนรวยๆอย่างคุณหรอก" ยัยอลิศบ้า...พูดออกไปนอกโลกถึงดาวอังคารแล้ว ไรอันยิ้มๆ

"ไม่ได้รักก็ไม่ต้องรักสิ ทรมานก็แล้วไง ผมไม่สนหรอกนะ คุณปู่ก็มีพระคุณกับคุณนี้ ผมกับปู่สนิทกัน ปู่เลี้ยงผมมาแต่เล็กๆ ตอนเลิกกับเหวินซิ่วแรกๆก็มีปู่นี้แหละคอยปลอบ นี้..ไม่ต้องคิดว่าผมจะพิศวาสอะไรคุณหรอกนะ แต่ว่าผมเห็นว่าทางนี้เป็นทางออกที่ดีที่สุด ที่สำคัญผมก็ได้หุ้นด้วยโหะๆ" ที่พูดมาเนี๊ยเสียดายหุ้นใช่มะ หลานเนรคุณที่สุดเลย

"อยากได้หุ้นใช่มะ มิน่าล่ะ"

"ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก หุ้นมันเป็นผลพลอยได้ หัวนักธุรกิจหน่อยสิ อย่าเล่นตัวให้มากนะ เดี๋ยวก็จับเข้าโรงแรมซะเลย จะทำทุกวิธีท่าเขียนไว้ในหนังสือของคุณ" กวี๊ดๆ ทำไมปากถึงได้หยาบเป็นหนังบัฟฟาโล่จริงๆ

"ทุเรศ" อลิศหันหน้าหนี

"ถ้าคิดว่ามันทุเรศแล้วเอาลงหนังสือทำไม ทีหลังก็เอาบทสวดมนต์ลงเลยเด่ ผมเป็นผู้บริโภคนะ ซื้อหนังสือมาแล้วจะทำตามหน่อยจะเป็นอะไรไป ดีกว่าเอาไปชั่งกิโลขายจริงมะ" ลามกจกเปรตวัดสุทัศน์ที่สุดในโลก ชาติก่อนทำกรรมอะไรไว้นะ ทำไมถึงต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วย สวรรค์....

"นิคุณ ฉันไม่อยากเถียงกับคุณแล้ว ไม่อยากเห็นหน้าคุณ"

"ผมก็ไม่ได้อยากเห็นคุณเท่าไหร่หรอกนะ แต่มันจำเป็น ตกลงว่าหมั้นกันแล้วนะ แล้วจะแต่งเดือนหน้า เดี๋ยวผมจัดการเอง" พูดเองออเอง อิตาบ้า...หาคำด่าไม่ได้แล้ว ถ้าแต่งไปจริงหนุ่มๆหน้าปากซอยต้องอกหักอดได้ของกินฟรีแน่ๆเลย ไม่ๆเด็ดขาดไม่แต่ง

"ไม่แต่งบอกแล้วไงว่าไม่แต่ง"

"อลิศทำเพื่อคุณปู่แค่นี้ไม่ได้เหรอ ผมสัญญานะว่าจะไม่ทำอะไรๆอะไรและอะไรคุณ ไว้สองสามเดือนผ่านไปเราก็บอกเข้ากันไม่ได้ก็เลิกกัน เรื่องมันก็จบ ผมก็ได้หุ้น คุณก็ไม่ถูกตราหน้าว่าเป็นคนเนรคุณ เข้าใจภาษาคนไหม หรือจะให้พูดภาษากาย" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บวกกับคำพูดแทะลมแปลกๆ อลิศกัดฟันแน่น อยากตบจูบจริงๆเล๊ยวุ๊ย

"ฉัน..."

"หรือต้องให้ขู่อีก ถ้าคุณไม่แต่งงานกับผม ผมจะทุบตลาดนั่น แล้วก็ทุบคอนโดที่คุณอยู่ด้วย คุณไปอยู่ไหนผมก็จะไปเวณที่คืน" ขู่กันมากเกินไปแล้วนะ
"คุณนี้มันถั่วจริงๆเลย" อ๊ากกจะด่าว่าชั่วดันกลายบอกว่าถั่ว

"ถั่ว โอว..ผมชอบถั่วแดงนะ ถั่วดำไม่ชอบนะฮ๊า" ไรอันทำท่าเหมือน
ประเทืองฮ่องกงตามถนน ส่งสายตากรีดกรายยั่วโมโหอีกคนเล่นๆ

"ตาบ้า"

"ฉันไม่ใช่วีรบุรุษที่ต้องผดุงความยุติธรรมให้คนแถวนั้นหรอกนะ ฉันไม่แต่งจะทำอะไรก็ทำ" อลิศยังยืนกรานคำเดิม ไรอันถอนหายใจ ยัยนี้อึดใช้ได้เลยแหะ

"ได้...จะบอกอะไรให้อีกอย่างนะ จะไล่นิกกิออกจากงาน แล้วก็จะยุบหนังสือที่คุณทำ"

"คุณมีสิทธิ์อะไรมายุบสำนักพิมพ์ฉันไม่ทราบ แล้วเรื่องนี้น่ะนิกกิไม่เกี่ยวนะ" ขู่กันเข้าไปต้องชนะให้ได้เลยใช่ไหม เห็นคนเจ็บซ้ำถึงจะพอใจ อีตาบ้า(ด่ารอบที่สิบ) เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันท์ใด ฉันทำอะไรให้เธอเคืองโกรธ!!!

"ผมก็ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดในนั้น คุณไม่รู้เรื่องเหรอ MR.R น่ะผมเอง แต่ไม่อยากจะอวดบารมีให้วุ่นวายเท่านั้นแหละ นิกิน่ะผมก็เป็นนายเขาจะไล่ออกจะทำไม" อ๊า...

"ไอ้ถั่วแดง เกลียดคุณที่สุดเลย" นี้คำด่าแล้วใช่ะ ไรอันยิ้มๆอย่างผู้ชนะ แหม...ชอบจริงๆนะเออเวลาเธอโกรธ ผู้หญิงจะสวยก็ตอนโกรธนี้แหละถึงเรียกว่าสวยจริงๆไม่ติงนัง

"ว่าไง รับข้อเสนอมะ สามเดือนเองคุณ พอคุณหย่าคุณก็ฟ้องเอาเงินผมก็ยังได้เลย"

"ฉันไม่สนเรื่องเงินของคุณหรอกนะ หย่ากันแล้วฉันก็กลายเป็นหม่าย ใครเขาจะมาแต่งกับฉันรอบสองเล่า คุณน่ะแต่งเท่าไหร่ก็ไม่สึกหรอหรอก แต่ฉันนี้สิเสียกับเสีย" ไรอันยิ้มๆ

"ผมก็ไม่ได้ทำให้คุณสึกหรอสักหน่อย อย่างน้อยๆนะไอ้ตำรวจเฉาก๊วยนั่นก็คงรอคุณอยู่นั่นแหละ ไหนจะไอ้เรมอนด์อีกเยอะแยะคุณ ถ้าไม่มีใครมาสนเดี๋ยวผมรับเลี้ยงเอง" พูดออกมาได้ จะรับเลี้ยงพูดอะไรเคยคิดหรือเปล่าเนี๊ย
"ตกลงแต่งงานกันนะ"

"ฉัน"

"แต่งงานกันนะ...." ไรอันพูดเสียงดัง ทุกคนหยุดหันมามองสองคนที่นั่งอยู่หน้าห้องฉันเห็นเธอ(ICU) ทั้งหมอทั้งพยาบาลต่างยิ้มกันใหญ่ ลุ้นกันเต็มที่เลยทีเดียว อลิศทำหน้าไม่ถูกทำไมถึงได้มีคนมองเหมือนถ่ายหนังเลยนะ อายนะเนี๊ย ถึงมันจะหลอกๆก็เถอะแต่เธอก็อาย เพราะหน้าไม่ได้หน้าเหมือนพ่อไรอัน

"บ้าน่า ปล่อยมือฉันนะ" หญิงสาวพยายามดึงมือตัวเองกลับ

"แต่งงานกับผมนะ"เขาพูดเสียงดังอีกรอบพร้อมยังรั้งมือไว้

"แต่งกับเขาเถอะคุณ หล่อก็หล่อแถมรวยไม่แต่งเดี๋ยวมีแมวมาคาบไปนะคะ" พยาบาลชุดสีฟ้าพูดแทน ใจจริงอยากจะกระโดดเข้าไปเป็นนางเอกแทน แต่เสียดายไม่มีบทบาทไม่สามารถทำอะไรไปได้มากกว่าตัวประกอบเท่านั้น

"โอเค๊ แต่งก็แต่งพอใจยัง เฮ้อ..." อลิศหันหน้าหนีเพราะความอาย ไรอันยิ้มๆยกมือขึ้นเป็นนักกิฬามวยเวลาชนะ คนในโรงพยาบาลตบมือกันลั่น พอได้ยินคำตอบก็แยกย้ายกันไปทำงานเหมือนเดิม (ว่าแล้วเชียวจะเป็นอย่างนี้แต่ก็อยากมาลุ้นช่วย)

"ขอบใจนะ" ไรอันกระซิบบอกอีกคนเบาๆ

"ไม่เป็นไรหรอก แต่อย่าไล่น้องฉันออกนะ แล้วอย่ายุบสำนักพิมพ์ด้วย ถ้าคุณยุบพนักงานห้าสิบกว่าคนคงไม่มีกิน" ชายหนุ่มพยักหน้า ไม่ทำหรอกเพราะว่าเขาไม่ได้เป็นหุ้นของหนังสือของอลิศสักหน่อย เพื่อนเขาต่างหากล่ะ ยัยอลิศเสียโง่เข้าแล้วฮ่าฮ่า สะใจๆ

"อุ๊ย" ไรอันจู่โจมจุ๊บปากหญิงสาวอย่างเร็ว นี้มันกลางโรงพยาบาลนะกล้าทำอย่างนี้ได้ไง

"คุณ...ไหนว่าจะไม่ทำอะไรฉัน นี้ตกลงยังไม่ถึงนาทีเลย"

"มัดจำไว้ก่อน เดี๋ยวของหมั้นไปทีหลัง" เขายิ้ม (อีกแหละ) ขโมยจูบกลางโรงพยาบาลนินะ ทำได้ยังไงกันไม่ทราบ โอ๊ยจะบ้าตาย

ขณะที่กำลังจะจัดการกับพ่อถั่วแดง คุณหมอก็เดินออกมาขัดจังหวะความสวีต คุณหมอบอกว่าคุณปู่ไม่เป็นอะไรมาก เพียงแต่ความดันขึ้นกระทันหันเลยเป็นลมล้มไป ต่อไปก็ขอให้ทุกคนอย่าพูดหรือทำอะไรให้มันกระทบกระเทือนใจ เพราะว่าดีไม่ดีความดันอาจจะคิดสนุกฉุกวิ่งขึ้นไปอีก คุณปู่อาจจะแย่เตรียมแพคของไปหาคุณย่าได้ง่ายๆ

ไรอันไปส่งอลิศที่คอนโดแล้วก็กลับมาบ้าน เหล่าญาติต่างพากันนั่งเล่นไพ่ชุมนุมกันอยู่ นี้ก็คงเป็นเพราะว่าได้ยินว่าคุณปู่ป่วยล่ะสิ ถึงได้มารวมตัวกับแทบจะทุกคน ความโลภของคนเป็นไงก็เพิ่งเคยเห็นวันนี้แหละ

"ไรอันคุณปู่เป็นไงบ้างลูก" ปะป๊าของชายหนุ่มเดินเข้ามาถามลูกชาย ทุกคนยังไม่รู้เรื่องอะไร พอไปถึงโรงพยาบาลหมอก็ไม่ให้เยี่ยมเพราะว่าไรอันสั่งห้าม ไม่ให้ใครเยี่ยมเด็ดขาด กลัวว่าจะไปรบกวนปู่ ให้กลับมารวมตัวกันที่บ้าน

"ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่คุณปู่ต้องพักผ่อน ช่วงนี้ผมก็ไม่อยากให้ใครไปกวนท่านนะครับ เอาล่ะใครที่มีงานอะไรก็เชิญกลับไปเคลียร์ให้เสร็จนะครับ ผมขอตัว" ไรอันเดินขึ้นบันไดไปโดยไม่สนใจคนอยู่ข้างล่างสักคน

"อ่อ..ผมกำลังจะแต่งงาน ขอเชิญทุกคนด้วยนะฮะ ส่วนเรื่องวันงานจะส่งการ์ดไปบอกนะครับ ขอตัวนะครับ" พอได้ยินประโยคนี้ทุกคนก็ใบ้กินไปสองวินาที ไรอันนี้นะจะแต่งงาน จะแต่งกับใครหน้าไหน ชื่ออะไรมาจากไหน คำถามหลายร้อยก็ผุดขึ้นเป็นดอกเห็นเป็นทอคออฟเดอะทาวน์ในทันที

ป๊ะป๋ากับมาม๊ารีบแจ้นขึ้นไปเอาคำตอบจากลูกชาย แต่ก็มีแต่เพียงความเงียบเท่านั้น ไรอันล๊อคประตูไม่ยอมให้ใครเข้ามาสักคน ชายหนุ่มทอดตัวลงที่เตียงนุ่ม เมื่อวานยังไปออกเดทกับสาวอยู่เลย นึกไม่ถึงเลยว่าวันนี้มาจะได้แต่งงานซะแล้ว เกิดเป็นคนหล่อต้องทำใจจริงๆ ชายหนุ่มมองขึ้นไปบน
เพดานอยู่ดีๆหน้ายัยอลิศขี้งกก็ลอยชนสมองเต็มๆ วันนี้เขาทำเกินไปหรือเปล่านะ มันหมายถึงอนาคตของผู้หญิงตัวเล็กๆเชียวนะ

"คุณมันถั่ว" คำพูดของหญิงสาวยังติดอยู่ในหัวเขา คิดทีไรมันก็ขำทุกทีไรอันกลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้ เฮ้อ..ขำจริงๆเลยวุ๊ย

"ยัยเกลือเอ๊ย จะด่าก็ด่าไม่ถูก" เขายิ้มๆ

"กริ๊งๆ" เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ไรอันมองเห็นปลายสายก็ถอนหายใจ นี้ก็ตัวยุ่งอีกคน น้องสาวสุดที่รักเรโอน่านั่นเอง นี้พวกแม่ๆก็คงโทรไปเล่ากันให้แซดล่ะสิเนี๊ย ถึงได้แจ้นโทรมาเร็วเป็นจรวดไปได้

"ว่าไงยัยเร"

"ว่าไงละคะช๊อคน่ะสิคะ พี่ไรอันจะแต่งงานกับใครคะ บอกเรมาเดี๋ยวนี้เลยนะ เรอยากรู้มากๆเลย หรือว่าจะเป็นคนที่ไปกินข้าวด้วยเมื่อคืน อี๋..ไม่นะคะไม่ เรไม่อยากได้พี่สะใภ้เป็นดารา ยัยนั่นน่ะใครๆเขาก็รุ้ว่าเป็นยังไง" น้องสาวพูดมาแทบไม่ได้หายใจเลย คงตกใจมากจริงๆ สงสัยกลัวพี่จะโดนของเข้าละมัง

"ใจเย็นๆน้องรัก ไม่ใช่คนเมื่อคืนหรอกนะ คนนี้เราคงชอบมั๊ง ไว้กลับมาบ้านแล้วจะบอกนะ" อะไรอุตส่าห์โทรมา จะปล่อยให้รู้ที่บ้านงั้นเหรอ เธอคงทำไม่ได้แน่ๆเชียว อยากรู้จริงๆเลยวุ๊ย ให้จ่ายล้านหนึ่งตอนนี้ก็จะจ่ายนะ เพราะอยากรู้จริงๆ

"พี่ไรอันงะ บอกมาเลยนะ"

"คนไม่ใกล้ไม่ไกลนี้แหละ" ยังมาเล่นคำอีก

"พี่ไรอันไม่บอกเรจะโกรธแล้วนะคะ"

"โกรธก็เรื่องของเราสิ พี่บอกยังไม่ได้จริงๆนะ ไว้จะบอกอีกทีแล้วกันนะ เออยัยเรวันนี้เอาแบบตกแต่งห้องมาให้พี่ดูด้วยสิ พี่อยากจะทำห้องใหม่นิดหน่อยน่ะ" ไม่ได้เรื่องแล้วยังโดนใช้อีก เรโอน่าถอนหายใจ จะให้โกรธเขาก็โกรธไม่ลงหรอกเซ็งจริงๆเลยเชียว

"ได๊ค๊ะคุณชาย งั้นเจอกันนะคะ"

"บายจ้า" ไรอันกดโทรศัพท์แล้วหลับตาลงพักผ่อน วันนี้เขาเจอเรื่องเหนื่อยๆมาหลายเรื่องแล้ว นอนเอาแรงซักหน่อย ตอนกลางคืนก็กะจะไปเยี่ยมคุณปู่อีกรอบ

แย่จริงๆเลย สรุปว่าเจ้าสาวของไรอันเป็นใครนะ เรโอน่าทำหน้าไม่พอใจวางโทรศัพท์ดังลั่นด้วยความไม่พอใจ ต่อมอยากรู้ของเธอมันรุนแรงจริงๆ แถมมันยังพ่วงติดกับฮอร์โมนอีกด้วย พอไม่ได้อะไรดังใจก็ทำให้หงุดหงิดเหมือนไม่มีวันแดงเดือดมาสามเดือน (อ๊าก) ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวหาเกาลัดกินแก้กลุ้มดีกว่าวุ๊ย ไม่อยากคิดแล้ว แต่เชื่อแน่ๆว่าพี่สะใภ้คงขาวสวยหมวยอินเตอร์แน่นอน โหะๆ
..........................................................

เคนนี่พอเลิกงานแล้วก็จะดอดซื้อกับข้าวมาหวังจะกินข้าวกับอลิศสองต่อสอง วันนี้เขารู้มาว่านิกกิต้องกลับบ้านดึกเพราะว่าไปงานวันเกิดหลินโฮวเพื่อนของเธอ งานนี้แหละสะดวกสบายจะได้ไม่มีก้างขวางลิ้นไก่ ก่อนจะไปซื้องเคนนี่ไปแวะเอานาฬิกาที่เอาซ่อมแถวห้างหรู พอเดินผ่านร้านขายเพรชก็มีอะไรทำให้เขาหยุดมองของในร้าน ทำไมเขาต้องสนใจเรื่องเพรชพลอยพวกนี้ด้วยนะ มันสวยมากแต่ถ้าได้อยู่ในมืออลิศของสวยกว่านี้พันเท่า

"สนใจรุ่นไหนคะ" พนักงานหน้าหวานถามชายหนุ่มเมื่อเดินเข้าไปในที่ร้าน

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าจะซื้อให้เอ่อ...." ชายหนุ่มไม่กล้าพูดออกไป พนักงานขายหัวเราะกุกกิกน่ารักจริงพ่อคุณ จะมาซื้อให้แฟนอ่าสิ บอกมาเลยอายทำไมกัน

"แฟนใช่ไหมคะ อืม ลองดูรุ่นนี้ดีไหมคะ" หญิงสาวชี้ไปที่เพรชเม็ดเล็กๆน้ำงามๆ จริงเขาก็ดูเพรชไม่เป็นหรอกนะ เห็นอันไหนก็สวยหมด

"ผมเลือกไม่ถูก"

"ให้เรเลือกช่วยไหมคะ" เรโอน่าเข้าไปนั่งใกล้ๆคนที่กำลังทำหน้าไม่ถูก เคนนี่เงยหน้าขึ้นมาอย่างประหลาดใจ เรโอน่านี้เอง

"บังเอิญจังเลยนะครับ"

"ร้านของเรเองนะคะ ไม่บังเอิญหรอกค่ะ" เรโอน่ายิ้มแป้นเมื่อเห็นชายหนุ่ม หน้าเธออิ่มอวบมากมายเมื่อเห็นเขา อยากจะเข้าไปกอดสักทีแต่ก็เกรงใจ กามเทพตัวไหนนะที่ดลใจให้เขาเข้ามาที่ร้านเพรชของเธอ หรือจะเป็นป้ายเซล์หน้าร้าน (เคนนี่ก็งก)

"ร้านคุณหรือฮะ ผมไม่รู้มาก่อนเลย"

"ค่ะ ร้านของคุณแม่นะค่ะ เราก็เพิ่งทำเป็นร้านเล็กๆไปก่อน เรเองก็มีงานที่สเปนเซอร์ต้องทำ ไม่ค่อยได้มาหรอกค่ะ วันนี้วันดีคือว่าพี่ชายของเรเขากำลังจะมีเจ้าสาวน่ะค่ะ เรก็เลยมาเดินหาของขวัญให้ว่าที่พี่สะใภ้สักหน่อย" หญิงสาวทำหน้าเคลิ้ม เคนนี่เล่ตา พี่ชายของเรโอน่านี้ไรอันขี้เก็กนั่นแน่ๆ จะแต่งงานแล้วเหรอ โหย...พระเจ้าช่วยดีใจจัง คงแต่งกับพวกไฮโซแน่ๆเลย ดีๆอลิศจะได้ไม่ต้องไปเกี่ยวข้อง

"ยินดีด้วยฮะ" เขาพยักหน้า

"ค่ะ ว่าแต่คุณเคนนี่อยากได้แหวนไปทำอะไรคะ ให้ใคร เรต้องดูก่อนนะคะว่าใช้ในโอกาสอะไร ถึงจะได้เลือกเพรชเหมาะๆให้ได้" สมแล้วที่เป็นเจ้าของร้าน พูดคล่องเชียวเคนนี่ทำหน้าแดงนิดๆ เรโอน่าเริ่มรู้คำตอบที่มาทิ่มใจนิดๆแล้ว

"ให้อลิศหรือเปล่าคะ อืม...เรว่าวงนี้เป็นไง" เรโอน่าบอกให้พนักงานเอาวงที่อยู่ในกรอบสีทองออกมาให้เคนนี่ดู

"แหม..คุณเรนี้รู้หมดเลยนะฮะ เห็นทีว่าต้องพาไปเลี้ยงซะแล้ว"

"เรกินเยอะนะคะ" หญิงสาวยิ้ม

"ผมสู้ไหวครับ ขอแค่อลิศชอบ อืม..วงนี้หรือครับ สวยดีนะฮะ" ชายหนุ่มจับแหวนขึ้นมาดูอย่างถะนุถนอม เรโอน่าแอบมองเขาเวลาเขาเผลอ อลิศช่างโชคดีจริงๆเลยเชียว เธอจะมีโอกาสดีๆยังนี้บ้างไหนน๊า คนดีๆกับแหวนสวยๆ

"เรรับประกันนะคะว่าอลิศต้องชอบแน่นอนค่ะ ไม่ชอบเอามาคืนได้นะคะ"

"ผมก็หวังว่าเช่นนั้นนะฮะ ผมรู้สึกตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้สิ" ท่าทางตื่นเต้นของเคนนี่ทำให้เรโอน่ารู้สึกแปลบๆ ที่จริงเขากับเธอก็ไม่ได้รู้จักอะไรกันมากมายนะ ทำไมเธอถึงได้หัวใจเต้นแรงทุกครั้งเวลาที่เจอเขา นี้ใช่ไหมรักแรกพบมันมีอย่างนั้นจริงๆ

"ตายแล้วผมไม่รู้ว่าอลิศเขาใส่แหวนไซส์ไหน" เคนนี่กลุมหัวแน่น

"อืมลองซื้อใหญ่ๆดูไหมคะ ถ้าใส่ไม่ได้ก็เอามาคืนก็ได้นะ" เรโอน่าบอกชายหนุ่ม เคนนี่มองเห็นมือเรียวของหญิงสาวก็ทำให้นึกถึงมือของอลิศขึ้นมา ดูไม่ต่างกันเท่าไหร่เลยทีเดียว

"งั้นคุณเรโอน่าลองให้ผมได้มะฮะ ผมว่ามืออลิศคงจะเท่าๆคุณนี้แหละ" โอ๊ยจะทำร้ายฉันไปถึงไหนพ่อคุณ แค่มาซื้อของให้คนที่รักที่ร้านของเธอ แค่นี้ก็จะกินน้ำใบบัวบกหลายขวดแล้ว ยังจะมาให้ลองอีก

"ก็ได้ค่ะ" หญิงสาวยิ้มแล้วค่อยๆสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายช้าๆ พอดีแป๊ะเคนนี่ลืมตัว จับมือหญิงสาวขึ้นมาดูให้ชัดๆ แหวนสวยๆอยู่ในมือเรียวสวยยิ่งทำให้มันสวยไปใหญ่

"สวยมากเลยฮะ" เขายิ้มลืมตัว อีกคนหน้าแดงกร่ำ

"วงนี้สวยมากค่ะเพิ่งมาใหม่ด้วยนะคะ"

"งั้นผมเอาวงนี้แหละครับ" ไม่ได้ตัดสินใจอะไรต่อ เคนนี่ซื้อวงนี้เลย เรโอน่าถอดแหวนให้พนักงานเอาไปใส่กล่องสวยงามให้

"เรจะลดให้50% นะคะ เผื่อว่าคุณเคนนี่จะกลับมาอีก"

"ไม่ต้องหรอกฮะ คุณเรอย่าลดเลยนะฮะ เดี๋ยวขาดทุนแย่เลยนะครับ"

"ไม่ลดเนี๊ย200000เลยนะคะ" 200000อ๊ากกกกกกกกกกกกก หลงความงามจนลืมราคาไปเลย เคนนี่เหยื่อตกเป็นสายน้ำ

"ลดก็ได้ครับ" เขายิ้มแห้งๆ เรโอน่ากลั้นหัวเราะไว้ เขาเนี๊ยพอจะตลกก็ตลก

"วงนี้แสนห้าเองค่ะ เรล้อเล่นนะคะ ทั้งหมดเจ็ดหมื่นห้าพันนะคะ เรารับประกันแล้วก็ถ้าคุณอลิศเขาใส่ไม่ได้ก็เอามาเปลี่ยนได้นะคะ หรือว่าถ้าเธอไม่ชอบจะเอามาคืนก็ได้ค่ะ แต่ต้องมีใบกำกับภาษีมาด้วยนะคะ" เรโอน่าเอาเครื่องคิดเลขมาคิดๆกดๆ เคนนี่สูดหายใจเข้าลึกๆ ตายนึกว่าจะเสียเงินสองแสนซะแล้ว ยังดีนะที่เรโอน่าพูดเล่นไม่ยังงั้นละก็ เขาต้องซวยแน่ๆ สามเดือนก่อนก็เสร่อไปสเปนมา ใช้เงินไปก็หมดพอสมควร ถึงเขาจะเป็นผู้กองก็เถอะเงินเดือนมันก็ไม่ได้มากมาย ถึงแม่เขาจะมีธุรกิจส่วนตัวก็เถอะนั่นก็ส่วนของแม่ไม่เกี่ยวกับเขา อยากจะซื้อของให้หญิงต้องใช้เงินตัวเองเท่านั้น เพื่อความภูมิใจ เฮ้อ..หวังว่าอลิศคงชอบนะ

เคนนี่เดินออกจากร้านอย่างมีความสุข เรโอน่ามองดูแหวนรุ่นนั้นอีกรอบด้วยความเศร้าใจ เฮ้อ.มีแหวนถูกๆยังมีกว่ามีแหวนแพงๆแล้วไม่มีคนสวมให้ อลิศโชคดีจังเลย จริงๆเนี๊ยอยากให้เธอเป็นแฟนของไรอันจริงๆให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เผื่อว่าเคนนี่เขาจะได้หันมองคนอื่นบ้าง อยู่ใกล้กันแค่นี้ยังมองไม่ออก

"พี่เหน่ยค่ะ ไงเรขอแหวนรุ่นนี้วงหนึ่งนะคะ จะเอาไปใส่งานวันแต่งของพี่ไรอันน่ะค่ะ" เรโอน่าหยิบเอาแหวนรุ่นที่เคนนี่ซื้อไปขึ้นมาใส่ เขาไม่ให้อย่างน้อยก็ใส่รุ่นที่เขาซื้อให้คนของเขาก็มีความสุขละ พนักงานขายยิ้มๆ

"ได้ค่ะเดี๋ยวพี่จะจดบันทึกไว้นะคะ ว่าแต่คุณไรอันนี้นะคะจะแต่งงาน อะไรมาดลใจเอ่ยเป็นพ่อหม่ายมาตั้งหลายปี ที่สุดก็ทำให้พวกสาวๆอกหักจนได้" คนฟังหัวเราะ จะตอบว่าไงดีนะ เพราะเธอก็ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย

"คนนี้ยังไม่รู้ค่ะ เห็นเขาจะบอกวันนี้แหละ สงสัยว่าเพิ่งไปตกลงว่าจะแต่ง ก็ดีนะคะเรก็อยากให้พี่เขาไม่เหงา มัวควงสาวไปมาเป็นคาสโนว่าให้เป็นขี้ปากคนอื่นอย่างเนี๊ยะไม่ดีแน่นอน แต่งๆไปก็ดีเหมือนกัน จะได้อุ้มหลานเร็วๆ"

"แล้วคุณเรละคะ เมื่อไหร่จะมีข่าวดีกับเขาบ้าง เป็นโสดนานๆเขาจะหาว่าเป็นเลสนะคะ ยิ่งไม่ดีเข้าไปใหญ่" เรโอน่ายิ้มแห้งๆ โดนเข้าตัวซะแล้วเธอโหะๆ

"ก็มองๆอยู่ค่ะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกัน"

"มองจริงหรือเปล่า พี่ไม่เคยเห็นว่าคุณเรจะมองใครเลยนะคะ แย่เหมือนกันนะคะสมัยนี้หาคนดีๆยากกว่า หาพญานาคในน้ำโขงอีก" ว่าไปนั้นแล้วพี่เหน่อยเนี๊ย พูดอะไรก็ไม่รู้ออกอ่าวไปไกลเชียว แต่ที่พี่แกพูดมันก็จริงนะ

"เอาเถอะค่ะ งั้นเรขอตัวก่อนนะจะต้องไปสืบว่าใครเป็นเจ้าสาวพี่ไรอัน อยากรู้จะบ้าตายอยู่แล้วเนี๊ย"

ว่าแล้วหญิงสาวก็รีบแจ้นออกไปจากร้านทันที อยากรู้ๆใครกันนะที่จะมาเป็นพี่สะใภ้คนใหม่ ว่าที่คุณนายใหญ่แห่งสเปนเซอร์ สาธุๆอย่าให้เป็นพวกไฮโซบ้านนอกนั่นเลย เบื่อพวกเจ้ายศเจ้าอย่าง คุณนายคุณหนู.....
......................................................

เคนนี่เมือ่ได้แหวนก็แจ้นมาหาอลิศทันที อลิศเองทำหน้าแทบไม่ถูกเมื่อเห็นหน้าเขา จะบอกเขาว่ายังไงดีนะ เธอไม่อยากทำร้ายเขาเลย ถึงจะไม่ได้รักไม่ได้ชอบแบบนั้นก็เถอะ แต่ยังไงเขาก็เป็นเพื่อนที่เธอไว้ใจและรักมากที่สุด แต่ความเป็นเพื่อนยังไงมันก็เพื่อนเกินกว่านั้นไม่ได้แล้วจริงๆ หญิงสาวใจเต้นตึกๆเธอรู้ว่าเคนนี่เป็นคนรุนแรง เกิดเป็นลมบ้าหมูขึ้นมาไม่รู้ว่าหามไปโรงพยาบาลทันหรือเปล่าน่ะสิ

"อลิศฉันมีเรื่องจะบอกเธอ" เขากัดริมฝีปากเบาๆ ทำท่าเขินๆเล็กน้อย

"ฉันเองก็มีเรื่องจะบอกเธอเหมือนกัน" หญิงสาวยิ้มๆ ลูบหัวลูบหางสยบความกลัวในหัว

"ดีๆเลย งั้นเธอพูดก่อนดีไหม" เขาบอก

"ไม่ดีๆหรอก เธอพูดก่อนเถอะนะ ฉันพูดทีหลังจะดีกว่า" อลิศยิ้ม

"เธอเป็นผู้หญิงนะ พูดก่อนเถอะนะนะนะนะนะ" ชายหนุ่มทำท่าหน้าตาน่ารักเชียว แหม...อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ทำหน้าเหมือนเป็นวัยสะรุ่นไปได้

"เอ่อ ถ้าฉันบอกเธอไป เธอต้องทำโวยวายส่งเสียงดัง หรือว่าโมโหนะ สัญญาได้ไหม"

"ได้เล๊ย" เขายิ้มๆ ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นเรื่องอะไร แต่ได้ไว้ก่อนนั่นแหละ

"โอเค...ฉันกำลังจะแต่งงาน" เหอะ...คนฟังแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เมื่อกี้อลิศว่าอะไรนะ กำลังจะแต่งงาน หรือว่าเรโอน่าโทรมาบอกเธอว่าเขาไปซื้อแหวน เอ๊ะ..หรือว่าเธอแอบเห็นตอนเขาซื้อแหวน โอวไม่นะไม่

"ฉันก็กำลังจะแต่งงานเหมือนกัน" เคนนี่ยิ้ม

"เธอจะแต่งงาน" หญิงสาวชี้หน้าเขา ชายหนุ่มพยักหน้า

"ใช่ ตกใจละสิ"

"ตกใจสิไม่เห็นเคยบอกว่าคบกับใครเลย จะแต่งกับใครเหรอ" อ้าวถามอย่างนี้ได้ยังไงล่ะ (เคนนี่บื้อจริงๆเลยเชียว)

"ก็กับเธอไง" พูดเป็นเล่นไปน่า อลิศเหวอปากกว้างชนิดที่เรียกว่ายุงเข้าไปบินว่อนตีลังกาตีพุงสามตลบได้

"ฉันจะแต่งกับไรอัน" หา........เคนนี่อ้าปากกว้างกว่าอลิศเยอะเลยทีเดียว เมื่อกี้เขาไม่ได้หูฝาดไปหรอกใช่ไหม อลิศจะแต่งงานกับไรอัน ไรอันไหนอ๊ะเขาไม่ยอมนะ

"หมายความว่าไง" เขาขึ้นเสียงนิดๆ

"ฉันกำลังจะแต่งงานกับไรอัน สเปนเซอร์ แล้วฉันก็คงแต่งงานกับเธอไม่ได้" อลิศสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดออกมา เคนนี่ยืนแทบไม่อยู่ หัวใจสลายเหมือนโดนค้อนทุบบวกรถไถมาเหยียบซ้ำ เจ็บดังใจจะขาดรอนๆ น้ำในตัวไปหายไปแบบกระทันหันดังหน้าแล้งแถวอิสาน โอว..ใครก็ได้บอกหน่อยสิว่าไม่จริง

"ไรอัน สเปนเซอร์ คนที่เธอแสดงเป็นแฟนเขาที่สเปน"

"ใช่" อลิศยิ้มแห้งๆอีกรอบ

"หมายความว่ายังไงอลิศ เธอไม่ได้เลิกติดต่อเขาเหรอ เธอบอกฉันว่าเมื่องานจบทุกอย่างมันก็จบนิหน่า เธอหลอกฉันนิอลิศ หมายความว่ายังไงบอกฉันมาสิ เห็นฉันเป็นอะไรน่ะ เรื่องที่ฉันจะบอกเธอก็คือฉันจะขอเธอแต่งงาน นี้ไงแหวนอลิศ บอกฉันหน่อยสิว่าเธอพูดเล่นน่ะ อย่าแกล้งฉันแบบนี้สิ" ไหนบอกว่าสัญญาว่าจะไม่โมโหอันนี้เรียกว่าอะไรน๊า อลิศถอนหายใจไม่รู้รอบที่เท่าไหร่แล้ว

"ฟังก่อนสิเคนนี่"

"จะให้ฉันฟังอะไรเล่า เธอกำลังจะแต่งงานนี้ ฉันรวยสู้หมอนั่นไม่ได้ใช่มะ เธอถึงปฏิเสธฉันทุกครั้งเลย ถ้าฉันเป็นนักธุรกิจใหญ่เธอก็คงชอบเหมือนกันใช่ไหมอลิศ"

"เพรี๊ยะ" อลิศเล่นบทโหดตบหน้าคนที่กำลังบ้าสักที

"พูดอะไรรู้ตัวบ้างหรือเปล่า ถ้าฉันชอบคนที่เงินน่ะ ฉันคงไม่แลแค่ไรอัน สเปนเซอร์หรอกนะ ไปเล่ปู่เขาไม่ดีกว่าเหรอ"

"เธอตบฉันเพราะหมอนั่น เราคบกันมานานเท่าไหร่ แล้วเธอรู้จักหมอนั่นดีเท่าไหร่ เขามันก็แค่เพลบอยหลอกผู้หญิงไปวันๆ" เรื่องนั้นฉันรู้แล้วย่ะ อลิศกำมือแน่น พูดกับเคนนี่ก็เหมือนพูดกับเด็กต้องใจเย็นๆเข้าไว้

"ฉันคบกับเธอในฐานะเพื่อน เธอเป็นเพื่อนฉัน ตะก่อนเป็นยังไงตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้นไม่มีวันเปลี่ยนหรอกนะ"

"อลิศ" เคนนี่น้ำตาซึม

"แต่ฉันจะบอกเธออย่างหนึ่งนะเคนนี่ คุณปู่เสินเป็นคุณปู่ของไรอัน ท่านเป็นคนส่งเสียฉันมาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว ท่านอยากให้ฉันแต่งงานกับหลานท่าน ท่านมีพระคุณกับฉันมาก ฉันไม่อยากขัดใจท่าน เธอรู้ไหมว่าฉันอึดอัดแค่ไหนกับงานนี้ ฉันหวังจะมาพึ่งเธอเพราะเธอเป็นเพื่อนฉัน แต่เธอก็มาทำหน้าโมโหใส่ฉัน ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าฉันอยู่ตัวคนเดียว" พอรู้เหตุผลของอลิศ เคนนี่ก็เริ่มเย็นลง

"ฉันจะหาเงินให้เธอเอาไปใช้ปู่เสินดีไหม" เขาพูด

"มันไม่เกี่ยวเรื่องเงินหรอกนะ ฉันเองก็เคยอยากจะเอาคืนท่าน แต่ท่านไม่เอา เธอก็รู้ว่าท่านรวยล้นฟ้า แต่ฉันก็เพิง่มารู้ว่าท่านเป็นปู่ของไรอันด้วย" คนพูดทำหน้าเซ็งๆ

"แล้วเธอจะแต่งงานกับเขา ทั้งๆที่ไม่ได้รักกันนินะ" ชายหนุ่มทำท่าหึงหวงใหญ่

"ใช่ ข้อแรกทำให้คุณปู่สบายใจ ข้อสองเขาจะได้ไม่ไล่นิกกิออก ข้อสามเขาสัญญาว่าจะไม่ทุบตลาด"

"เขาเอานิกกิมาขู่เหรอ มันเลวจริงๆ"ชายหนุ่มทุบโต๊ะเสียงดัง อยากจะลากไอ้ไรอันนั้นมาซ้อมให้หายคันมือจริงๆ

"ไม่เชิงหรอกนะ ก็เขาก็อยากให้คุณปู่ของเขาสบายใจด้วย ที่สำคัญคุณปู่บอกว่าถ้าเขาแต่งงานกับฉัน ท่านก็จะยกหุ้นที่ท่านถืออยู่ให้ไรอัน"

"ที่แท้ก็เรื่องหุ้นนี้หรอกเหรอ มันใช้เธอเป็นบันไดก้าวไป"

"เขาก็มีหุ้นของเขานะ แต่ถ้ามีของคุณปู่เพิ่มมันก็จะทำให้เขามีพาวเวอร์ใช่มะล่ะ ฉันไม่รู้เรื่องหรอกนะ แต่เราตกลงกันว่าพอสามเดือนเขาก็จะหย่ากัน จะบอกคุณปู่ว่าเข้ากันไม่ได้ ที่สำคัญเขาจะไม่ทำอะไรฉัน แล้วฉันก็เชื่อเขานะว่าเขาจะไม่ทำอะไร" ถึงอย่างนั้นก็เถอะวันดีคืนดีเกิดเมาขึ้นมาจะทำยังไงเล่า ยิ่งฟังก็ยิ่งอดห่วงไม่ได้เลยจริงๆ ทำยังไงดีนะ เคนนี่อึดอัดอยากจะระเบิดออกมา อกอีแป้นจะแตกให้ได้

"ฉันเป็นห่วงเธอจังอลิศ เธออย่าแต่งกับเขาเลยนะ บอกก็ได้ว่าเธอมีแฟนแล้วเป็นฉัน"

"ฉันตอบตกลงเขาไปแล้วนิหน่าเคนนี่ คุณปู่ท่านก็ทราบว่าฉันไม่มีแฟน แล้วฉันก็เคยแสดงเป็นแฟนไรอันที่สเปนด้วยเรื่องก็เลยไปกันใหญ่"

"แล้วฉันล่ะอลิศ" ชายหนุ่มเงยหน้าถามหญิงสาว

"ฉันไม่รู้ เคนนี่เราเป็นเพื่อนกันนะ"

"แต่ฉันไม่ได้อยากให้เธอมาเป็นเพื่อนนิ ฉันจะรอนะอลิศ ฉันจะรอเธอ" สายตามุ่งมั่นของเขามันทำให้อลิศอดเห็นใจคนตรงหน้าไม่ได้ ถึงหย่ากับไรอันได้เธอก็ไม่แต่งกับเคนนี่เป็นอันขาด

"เคนนี่อย่าทำอย่างนี้สิ ฉันน่ะอยากให้เธอมองคนรอบๆ เธอเคยสังเกตุบ้างไหมว่าอาจจะมีคนที่อยู่ใกล้ๆแล้วเขาพร้อมจะห่วงใยเธอ คิดถึงเธอ รักเธอ"

"ฉันไม่สนหรอก ฉันสนแต่เธอ อลิศอย่าห้ามฉันเลย ฉันขอร้องปล่อยฉันให้รักเธอเถอะนะอลิศ" เคนนี่ดึงอลิศเข้ามากอดแน่น หญิงสาวถอนหายใจกอดเขาตอบเช่นกัน แต่มันเป็นความรู้สึกที่ต่างจากเขาเพราะเธอให้เขาได้แค่เพื่อน

"อลิศอย่าห้ามฉันเลยนะ" ชายหนุ่มถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่

"ได้...ฉันไม่ห้าม"

"ขอบใจนะ"

"อืมไม่เป็นไร เคนนี่ปล่อยฉันก่อนนะ ฉันหายใจไม่ออก" ชายหนุ่มคลายกอดแล้วพยายามทำใจให้สงบเข้าไว้

"แหวนนี้ฉันซื้อให้เธอนะ รับไว้สิ" เขายื่นแหวนวงงามให้ แต่เหลือบไปเห็นแหวนที่อยู่บนนิ้วของหญิงสาวก็อดน้อยใจไม่ได้

"วงนั้นคงแพงนะ" เขาพูดน้ำเสียงอ่อยๆ

"ฉันไม่สนหรอกนะว่าแพงหรือเปล่า แต่ว่าแหวนวงนี้ฉันคงรับไว้ไม่ได้"

"ทำไมเหรอ"

"ฉันอยากให้แหวนวงนี้น่ะ เป็นของเจ้าสาวของเธอ"

"ก็เธอไงเจ้าสาวของฉัน" เฮ้อ..ที่พูดๆมาเนี๊ยเข้าใจบ้างไหม

"อืม...มันเป็นเรื่องของอนาคต เธอเก็บไว้ก่อนนะ ถ้าฉันเป็นเจ้าสาวเธอฉันจะใส่มันเอง โอเค๊"

"ได้สัญญาว่าจะรอเธอ"

"อย่าสัญญากับฉันนะเคนนี่ คนบนโลกนี้มีมากเธอไม่รู้หรอกว่าจะได้เจอใครบ้าง ฉะนั้นอย่าสัญญาอะไรกับใครง่ายๆ"

"อลิศ"

"เอาน่านะ มาทำกับข้าวกินข้าวกันเถอะนะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอมากมายเลยทีเดียว อืม...พรุ่งนี้เราไปดูหนังกันดีมะ ใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มค่าสักหน่อย" เกลียดตัวเองจริงๆเลย ไปให้ความหวังเขาทำไมกันนะ แต่ถ้าไม่ทำก็สงสารเขาเฮ้อ..อลิศเอ๊ยเกิดมาเป็นคนสวยก็เงี๊ยะทำใจ

"ได้ๆ ฉันว่างเพื่อเธอเสมอ" เขายิ้มๆ แต่ในใจก็ยังอยากจะต่อยปากไรอันสักที

เฮ้อ..จะมีทางไหนบ้างนะที่เขาจะยับยั้งการแต่งงานของสองคนได้ คิดสิคิดให้ออกเคนนี่ ต่อให้ต้องเสียมือไปข้างหนึ่งก็ยอม
....................................................................

เรโอน่ามาถึงบ้านก็มาคะยั้นคะยอถามไรอันให้รู้เรื่อง เรมอนด์เองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ สามคนมานั่งรุมไรอันที่ห้องนั่งเล่น เรมอนด์และเรโอน่ามองหน้าพี่ชายตาไม่กระพริบ จนกระทั่งไรอันเริ่มรำคาญขึ้นมานิดๆ

"ผมถามจริงๆเถอะนะพี่ พี่จะแต่งงานจริงๆเหรอฮะ" น้องชายถามอย่างตรงๆ

"ใช่น่ะสิ"

"ก็ดีนะฮะ แต่งๆไปจะได้ไม่มีครหาว่าเป็นเกย์ ผมดีใจด้วยนะครับ" ไรอันยิ้มๆ

"แน่ใจเหรอว่านายดีใจกับฉันจริงๆ" อ้าวทำไมถามอย่างนั้นละเนี๊ย เรโอน่าสงสัยกับคำพูดของพี่ชายขึ้นมา

"ก็แน่สิฮะ พี่จะได้ไม่ต้องมาจีบสาวคนเดียวกับเขา" น้องชายหัวเราะพร้อมกับซดกาแฟสักอึก

"แล้วสรุปว่าพี่สะใภ้เป็นใครกันคะ พี่ไรอันบอกมาเลยนะคะ เรจะบ้าตายเพราะพี่เลยทีเดียว" เรโอน่าวกเข้าคำถามที่เธออยากรู้มาตั้งแต่บ่าย

"นั่นสิฮะเป็นใครฮะ เป็นนางแบบคนไหน"

"ไม่ใช่นางแบบหรอกนะ เป็นคนหน้าตาบ้านๆไม่ได้สวยอะไรมาก แถมงกด้วย" ไรอันทำหน้าเฉยๆ

"ใครกันคะ ลูกสาวบ้านไหน"

"อลิศไง จำไม่ได้แล้วเหรอ อืม...เธอนี้แหละเจ้าสาวของพี่" อลิศ หา...อลิศ พี่สาวของนิกกิ แล้วเคนนี่ล่ะวันนี้เขาเพิ่งมาซื้อแหวนเองนะ โอ๊ย...เขาน่าสงสารกว่าเธอตอนนี้อีก

"พี่ไรอันไม่รู้หรือคะว่า อลิศเขาเป็นแฟนของเคนนี่นะคะ"

"เคนนี่ไหน"

"ก็คนที่ไปกับเรตอนที่อยู่สเปนไงคะ เพื่อนของตามอนด์ไงคะ"

"อ๋อไม่รู้จัก"

"พี่ไรอัน!!" เรโอน่าขึ้นเสียงกับไรอัน ทำไมเธอต้องโกรธแทนเคนนี่ด้วยนะ ไม่ใช่สิเธอต้องดีใจถึงจะถูก

"อลิศเขาไม่ได้เป็นแฟนกับผู้กองสักหน่อย พี่เรน่ะมั่วเขาเป็นแฟนผมต่างหาก พี่ไรอันมีสิทธิ์อะไรจะมาแต่งงานกับแฟนน้องฮะ" เรมอนด์เริ่มเดือดร้อยขึ้นมาบ้าง

"อ้าวแฟนแกหรอกเหรอสรุปแฟนใครก็ช่างเถอะ แต่เธอจะเป็นภรรยาของฉันในไม่กี่วันนี้ อ่อ..เรโอน่าแบบแต่งห้องล่ะเอามาหรือเปล่า" โหย..หน้าตายมากพี่ชาย เรมอนด์อารมณ์ฉุน ลุกขึ้นแบบโกรธสุดๆ

"ทำไมพี่ทำแบบนี้ พี่ก็รุ้ว่าผมชอบอลิศ พี่ทำอย่างนี้ทำไม"

"เฮ๊ย ฉันจะรู้ได้ไงว่านายพิสวาศเขาจนจะเป็นจะตายหา ของอย่างนี้ใครดีใครดีสิวะ แกไม่มีน้ำยาเองช่วยไม่ได้" พูดอย่างนี้ฆ่ากันดีกว่า

"พี่พูดอย่างนี้หาเรื่องนิหน่า"

"แกน่ะสิหาเรื่อง โตๆกันแล้วนะ อลิศเขาก็แก่กว่านายเขาไม่สนนายหรอก เอาเถอะนะทีหลังอย่ามาขึ้นเสียงอย่างนี้กับฉันอีก ฉันไม่ชอบเข้าใจ๊ไหม ไปเรโอน่าไปดูแบบห้องกัน" ไรอันลากแขนเรโอน่าออกมาก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้นซะก่อน เรมอนด์นี้ไม่รู้จักโตสักที

"ผมไม่เชื่อหรอกว่าผมจะสู้พี่ไม่ได้ พี่คอยดู" เรมอนด์พูดขึ้นดังๆ ไรอันเหลียวหลังกับมามองแล้วพยักหน้า

"แล้วฉันจะคอยดู"
......................................................................................

คุณไรอันไม่รู้ว่าเป็นพระเอกหรือตัวร้ายนะฮะ น่าหมั่นไส้เจิงๆๆๆๆๆ
ให้อภัยคนหล่อได้ด้วยนะคะโหะๆๆๆๆ เคนนีก็ซ้ำเหลือเกิน...รับสมัครสาวๆช่วยดูแล

เม้นต์ด้วยนะคะบะบาย
ปล...สดไม่มีตัวแสดงแทนพิมพ์กันสดๆ ตกไปตรงไหนก็อย่าว่านะคะ

Create Date : 05 ตุลาคม 2551

Last Update : 5 ตุลาคม 2551 21:27:39 น.

35 comments

Counter : 467 Pageviews.

อ่านจบแล้ว...พระเอกกำลังจะแต่งงานกับนางเอกแล้ว ถูกคุมถุงชนด้วยความจำยอม แต่สงสารก็แต่เคนนี่เฉาก๊วย โถๆหัวใจแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ ดีนะที่ไม่ชักตาตั้งไปเสียก่อน คนอ่านขอแนะนำให้เคนนี้เฉาก๊วยตัดใจจากอลิสได้แล้ว และจงหันมองไปเรโอน่าคนสวยนะเค๊อะ เนื้อคู่อยู่ใกล้แค่เอื้อม โปรดอย่าทำเป็นมองไม่เห็น ไม่งั้นจะโดนทุบหัวแล้วลากเข้าห้องเรโอน่าซึ่งรออยู่ในนั้นอยู่แล้ว โหะๆ

โดย: ทับทิม IP: 125.26.41.101 วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:21:59:58 น.

โอ้ . . พี่เคนนี่ ทำไมฟ้าถึงได้กลั่นแกล้งพี่แบบนี้คะ อุตส่าห์ตัดความอาย ซื้อแหวนจะไปขอแต่งงาน แต่ช้ากว่าปู่พี่ไรอันไปก้าวเดียว ก็ปู่ไวกว่า ขออลิศให้พี่ไรอันก่อน

ว่าแต่พี่ไรอันก็สมแล้วที่เป็นคาสโนว่า เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวจริงเชียว สัญญาอยู่หยกๆ ว่าจะไม่ทำอะไร แต่ยังไม่ทันก้าวออกจากโรงพยาบาล ก็ได้ไปแล้ว 1 จุ๊บ

ขำความเปิ่นอยากรู้อยากเห็นของเรโอน่าด้วย แบบว่าจิ้นออกเลย ว่าตอนที่เรโอน่าอยากรู้มากๆ ว่า . . ว่าที่พี่สะใภ้จะเป็นใครน่ะ อาการเป็นยังไง แต่ว่าสงกะสัยตอนหน้าเรโอน่าจะรับบทหนักรึเปล่า ก็พี่เคนนี่ต้องเคืองพี่ไรอันแน่ๆ แล้วจะพาลมาที่เรโอน่ามั๊ยเนี่ย แล้วยิ่งไปขายแหวนให้เค้าอีก ไม่อยากนึกเลยเรโอน่าเอ๊ย

โดย: O-yohyo

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:17:53 น.

ปล. ถามนิดนึง พี่ไรอันกับเรโอน่าและเรมอนด์ เป็นญาติฝ่ายไหนคะ

พ่อของพี่ไรอัน เป็นพี่ชายของแม่เรโอน่าและแม่เรมอนด์ใช่มั๊ย ถึงทำให้พี่ไรอันเป็นทายาทเพียงคนเดียว แต่ว่าทั้งเรโอน่าและเรมอนด์ก็ใช้นามสกุลสเปนเซอร์ด้วยนี่หน่า

งั้นเดาอีกที คือปู่ของพี่ไรอัน เป็นพี่ชายของปู่เรโอน่าและเรมอนด์ ใช่บ๊อ

โดย: O-yohyo

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:20:40 น.

ถึงพี่เคนนี่ . .

พี่อลิศเค้ากำลังจะแต่งงานกับพี่ไรอันแล้ว พี่เคนนี่ก็มองสาวอื่นบ้างเถอะนะ เรโอน่าไงคะ สนใจป่ะ o-yo มีภาพเด็ดแอบถ่ายของพี่เรโอน่ามาให้ดูด้วยนะ เผื่อพี่ดูแล้วจะเปลี่ยนใจ

ก่อนดูภาพเด็ด ต้องให้กามเทพแผลงศรก่อน

เตรียมเล็ง 1 . . 2 . . 3 . .

เฟี้ยว . .

โดย: O-yohyo

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:25:25 น.

ศรรักปักอกยังคะ รักเรโอน่า มองเรโอน่าคนเดียวนะ

โดย: O-yohyo

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:26:39 น.

เอาล่ะ แอบย่องเข้าห้องเรโอน่า ไปจิ๊กภาพลับมาได้แล้ว พี่เคนนี่เตรียมดูดีๆ นะ ของดีไม่ได้มีให้ดูบ่อยๆ

โดย: O-yohyo

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:37:50 น.

มีอีกค่ะ กลัวว่าให้ดูรูปเดียว ยังทำให้พี่เคนนี่ตัดใจไม่ได้ ก็พี่เคนนี่เค้ารักพี่อลิศมากมายเหลือเกิน แฟนคลับเรโอน่าต้องทำหน้าที่หนักหน่อยล่ะ

โดย: O-yohyo

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:39:12 น.

รูปสุดท้ายแล้ว ของดีให้ดูมากเดี๋ยวไร้ค่า ถ้าอยากดูเยอะกว่านี้ก็ต้องมาเป็นแฟนเรโอน่าเองนะคะ เพราะแฟนคลับคงช่วยอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ เดี๋ยวเรโอน่าต่อยเอา โฮ่ โฮ่

โดย: O-yohyo

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:40:58 น.

รูปข้างบน เครดิต TVB Blog เค้าค่ะ

//blog.tvb.com/charmainesheh/

โดย: O-yohyo

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:44:51 น.

เป็นญาติฝ่ายพ่อนะคะ เพราะว่าเรโอน่ากับเรมอนด์ก็เรียกปู่เสินว่าปู่ต้องเป้นฝ่ายพ่อแน่นอน

แต่คุณพ่อของทั้งสองเสียไป (จำได้ไหมคะ) เรื่องมรดกเนี๊ย แมรก็ไม่ได้จะบอกว่าไรอันจะได้คนเดียวต้องแบ่งกันแน่นอนค่ะ แล้วเรโอน่าก็ได้จากฝ่ายพ่ออยู่แล้ว มรดกมันก้มีหลายแบบค่ะ

แมรพยายามจะสื่อว่าทำนองว่า....ไรอันเป็นหลานคนแรกของคุณปู่ แล้วก็เรียนบริหาร จึงมีสิทธิ์เป็นท่านประธานใหญ่คนต่อไปค่ะ ... เพราะคุณปู่ไม่ไว้ใจคุณพ่อ

ส่วนเรโอน่าเรียนออกแบบมาแน่นอนว่า ต้องเป็นบริษัทลูกช่วยบริษัทแม่....ได้ขึ้นบอร์ดบริหารแต่ไม่ใช่ประธาน

ส่วนเรมอนด์เรียนตำรวจมา...ก็เป็นตำรวจต่อไป มีกินมีใช้ตลอดไป

คุณปู่มีลูกชายสองคนและลูกสาวคนหนึ่งค่ะ (อ่านดูจะรู้ว่าคุณปู่ไม่ค่อยชอบลูกเขยเท่าไหร่) คือพ่อของไรอันกับเรโอน่า พ่อของเรโอน่าตาย... ส่วนลูกสาวก็มีแต่ลูกสาวไม่ลูกชายให้คุณปู่ชื่นใจ แล้วคนจีนก็นิสัยชอบลูกชายมากกว่าลูกสาวค่ะ

ท้ายสุด..เวลานักข่าวเล่นข่าว นักข่าวก็ต้องเขียนเวอร์อยู่แล้วว่า ไรอันเป้นหนุ่มมหาเศรษฐีทายาทร้อยล้านฮ่ะ

ไม่รู้ว่าตอบตรงหรือเปล่านะคะ..โหะๆๆ ดำน้ำไปเรื่อยๆอ๊ากก...

แต่ก็สรุปก็คือ พ่อไรอันเป็นคนที่คุณปู่เพิ่งได้มากที่สุด...

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:47:55 น.

อลิศทำหน้าไม่ถูก เมื่อถูกขอแต่งงานหน้าห้องฉันเห็นเธอ

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:51:18 น.

ว่าที่หลานสะใภ้คนโตของสเปนเซอร์...

ต้องโชว์ที่ตึกให้คนรู้กันทั่ว

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:55:28 น.

งั้นขอลำดับแบบนี้นะ

ปู่เสิน >>> พ่อ

พ่อของไรอัน >>> ลูกชายคนโต

พ่อของเรโอน่า+เรมอนด์ >>> ลูกชายคนที่สอง (ตายไปแล้ว)

ป้าหรืออาของไรอัน เรโอน่า เรมอนด์ >>> ลูกสาวปู่เสิน+ลูกเขย (ปู่เสินไม่ชอบลูกเขยคนนี้)

โดย: O-yohyo

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:22:57:38 น.

อลิศกลัวเคนนี่เสียใจมาก เลยพามากินขนมปลอบใจฮ่ะ

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:00:22 น.

ปู่เสินรักแต่หลานชาย งั้นแบบนี้เรโอน่าก็หัวเน่าซี่คะ พ่อก็ตายไปแล้ว งั้นไปให้พี่เคนนี่ปลอบใจดีกว่า เข้าทาง

โดย: O-yohyo

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:00:24 น.

ปู่เสินก็รักหนูเรเหมือนกันค่ะ เพราะเป็นเด็กดีน่ารัก..... ถ้าทำผลงานดีๆ ปู่เสินมีรางวัลให้หนูเรแน่นอน...^^

เคนนี่เอาอีกละ ถึงขนาดไปจ้างคนไปติดป้ายรูปตัวเองกับอลิศ..โหะๆๆ

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:02:52 น.

ใชแล้วฮ่ะ พี่โยว่..เรียงแบบนั้นเลยนะคะ (จำด้วยนะคะ เด๋วคนเขียนจะลืมก๊ากกก จะออกทะเลไปเรื่อยๆ)

ลูกชายคนแรกมีลูกคนเดียว

ลูกชายคนที่สองมีสองคน

ลูกสาวคนที่สาวมีสามคน..โหะๆเรียงกันมาเลยค่ะ

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:05:36 น.

หนูลิศกำลังไปบอกพี่ๆปากซอยให้ทำใจฮ่ะ ..... เพราะจะแต่งงานแล้ว

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:08:15 น.

พี่เคนนี่คะ อย่าคิดสู้พี่ไรอันเลย พี่แค่จ้างคนแปะภาพที่กำแพง แต่พี่ไรอันเค้าประกาศลงหนังสือพิมพ์เชียวนา

อืม . . ลูกสาวคนที่สาม มีลูกสาวสามคน ท่าทางพ่อลูกเขยของปู่เสิน คงตั้งใจจะมีลูกชายหวังให้มาชิงมรดกแหงมๆ แต่ไม่สำเร็จสักที

โดย: O-yohyo

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:14:33 น.

เคนนี่ฝากบอกคุณไรอันว่า ถ้าเกิดเมาหน้ามืดทำอะไรอลิศ จะโดนดี..

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:19:56 น.

โอ้ววว พรหมลิขิต มันมีจริงด้วย ชักนำให้อลิสมาเจ๊อะเจอกับคุณชายไรอัลอีกจนได้ คุณปู่ช่างเป็นกามเทพแย้มฝาโลงจริงๆเลย ปู่น่าร๊ากกกก

ว่าแต่ ตาไรอัลร้ายกาจนะเนี่ย ที่บอกว่าถ้าจะให้แต่งงานขอยอมถูกตอนดีกว่า อลิสคะ กองเชียร์นำเสนอให้ตบจูบได้เลยค่ะ เหอะๆๆ

คุณไรอัลโรแมนติกมั่กค่ะ ขอสาวแต่งงานหน้าห้อง icu ตื่นเต้น เหมาะสมเลยค่ะ 555

ตอนนี้สงสารพี่เฉาก๊วยมากเลยค่ะ ต้องมาอดหักซะแระ รักกลายเป็นแค้น อ๊ากกกก ห่วงพี่ไรอัลจะถูกซ้อมมั้ยเนี๊ยะ นานๆ จะเห็นพี่เฉาก๊วยที่สุขุมนุ่มลึกโกรธ

นี่สองหนุ่มต้องอกหักพร้อมกัน ตาไรอัลนี่ไม่รู้สึกไรเลยนะเนี่ยว่าแย่งแฟนคนอื่น แล้วก็น้องด้วย สมแล้วที่เป็นนายอิจฉา อิอิ

เรื่องลำดับญาติ พี่ก็สับสนค่ะ เห็นผู้เขียนอธิบายไว้พอรู้เรื่อง แต่จะจิ้นว่าสามคนเป็นพี่น้องกันจริงๆมากกว่า ง่ายดี

โดย: หลินอี้

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:24:15 น.

พี่โยวคะขอบคุณค่ะ ท่เข้ามาร่วมสนุกกับแมรอ๊าก เด๋วแมรไปนอนก่อนนะคะ เจอกันตอนหน้าค่ะ....

จากไปกับรูปสองสาวสวยแห่ง....SOH ค่ะสวยเซกซี่โหะๆ ตอนนี้กำลังจะได้ใช้นามสกุลด้วยกันละ ...

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:24:58 น.

โอ๊ยวาจะไปนอนแต่ขำพ่หลิน กามเทพแย้มฝาโลงโหยมุขนี้เด็ดขาด ขออนุญาติ นำไปใช้นะเฮ่ะ..

ตาไรมอนคิดหนักแล้วฮ่ะ... อยากได้เมียพี่ทำไงดีหว่า

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:27:22 น.

นอนจิงๆแล้วฮ่ะโหะๆๆ

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:33:27 น.

"เข้ามาแล้วเหรอเรย์มอนด์ กับยัยเร นั่งสิ ชั้นมีข่าวดีบอก"

"คืองี้นะ ..."

"ชั้น จะแต่งงานไง ดีใจมั้ยคับน้องๆ"

โดย: หลินอี้

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:40:20 น.

LoonaPix.com. Make Funny Pictures Online

โดย: Napoleonquz

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:41:02 น.

คุณปู่น่ารักค่ะอาแมร์ ต้องเป็นผู้ช่วยพระนางแน่เยย คิๆ

"ก็ดีนะฮะ แต่งๆไปจะได้ไม่มีครหาว่าเป็นเกย์ ผมดีใจด้วยนะครับ ว่าแต่ว่าที่พี่สะไภ้เป็นใคร ผมขอจองตำแหน่งตากล้องนะคับ"

โดย: หลินอี้

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:45:02 น.

"แน่ใจเหรอ ว่านายดีใจกับชั้นจริงๆ?" (เหม่...พี่ไรอัลช่างเป็นพี่ชายที่น่าตบเจงๆ

)

"ก็แน่สิฮะ"

(โธ่ถัง ตาเรย์มอนด์)

โดย: หลินอี้

วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:23:53:29 น.

ทำมายตอนนี้เคนนี่ถึงได้น่าสงสารขนาดนี้เนี่ย แทบจะกราบเท้าขอร้องอ้อนวอนอลิศอยู่แล้ว เค้ายังไม่สนใจเลย น่าสงสารจริงๆ T_T

ต้องส่งเรโอน่าไปปลอบใจแล้วสิ แต่ไม่ต้องส่งเรโอน่าก็เต็มใจอยู่แล้วเนอะ ขนาดแหวนเค้าไม่ซื้อให้ ก็ยังจะไปซื้อให้เหมือนเค้าอีก ^.^

ปล.มุขไอซียูนี่คิดได้ไงค่ะเนี่ย ขนาดมีคำแปลแล้วมลยังต้องแอบคิดตามอีกสามวิทุกครั้งเลย5555

โดย: Cipher IP: 58.8.145.247 วันที่: 6 ตุลาคม 2551 เวลา:1:02:38 น.

มล >>> พี่นะรู้สึกว่าความรักกำลังจะทำให้เรโอน่าตาบอดจนทิ้งความเป็นตัวเองไปรึเปล่า ดูซิขนาดแหวนยังซื้อตามเค้าเลย ทั้งๆ ที่ตัวเองก็น่าจะมีแบบและสไตล์ที่ตัวเองชอบ น่าเป็นห่วงมากค่ะ

ผู้กองเคนนี่ก็เช่นกัน ก็น่าสงสารนะ แต่พี่รู้สึกว่าเค้ากำลังทิ้งศักดิ์ศรีไปรึเปล่า ยิ่งคนในเครื่องแบบ น่าจะมีเกียรติและทะนงในศักดิ์ศรีสักนิด แต่ทำไงได้ ก็นี่ละนะเค้าถึงเรียกว่าความรักทำให้คนลืมสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง

ยังไงก็เอาใจช่วยสุดที่รักทั้งสองต่อไปค่ะ รักแล้วต้องลุย อย่างน้อยเราก็ได้เห็นว่าพี่เคนนี่ของเราพยายามต่อสู้เพื่อความรักแค่ไหน

และเรโอน่าก็ช่างลุ้นช่วยเค้าไปซะทุกเรื่องจริงๆ ไม่รู้คุณเธอรู้ใจตัวเองรึยัง ว่าตกหลุมรักที่ลึกสุดๆ เลยนะนั่น

ขอเมาส์เรโอน่าอีกนิด ทีคนที่เค้ามาปิ๊งตัวเองก็กลับไม่รู้ซะนี่นะ พี่สาวเรา รอยยิ้มหวานๆ เนี่ยแหล่ะ จะทำให้ตัวเองทำบาปโดยไม่รู้ตัวนะ ก็ทำให้ผู้กองอลันตกหลุมรักได้ ตอนนี้ไม่เห็นผู้กองอลันเลย คิดถึง อย่างน้อยก็ทำให้แฟนคลับกระชุ่มกระชวยหัวใจได้ค่ะ ว่ามีคนรักเรโอน่าเหมือนกันน้า ปลื้มค่ะปลื้ม

โดย: O-yohyo

วันที่: 6 ตุลาคม 2551 เวลา:19:19:08 น.

รูปเรโอน่าเมื่อครั้งช่วยคุณแม่เปิดร้านเพชร

โดย: O-yohyo

วันที่: 6 ตุลาคม 2551 เวลา:19:21:18 น.

"ให้เรเลือกช่วยไหมคะ ผู้กองเคนนี่"

โดย: O-yohyo

วันที่: 6 ตุลาคม 2551 เวลา:19:22:20 น.

พี่โหยว ก็ความรักของพี่เคนนี่กำลังทำให้เรโอน่าตาบอด เลยมองไม่เห็นความรักที่อลันมีให้ไงค่ะ

เรื่องที่เรโอน่าตาบอดจนทิ้งความเป็นตัวเองไปนี่มลยังห่วงน้อยกว่า พี่เคนนี่จะมองไม่เห็นความรักของเรโอน่าเลยจนต้องทำให้น้องเรกินน้ำใบบัวบกน่ะสิค่ะ
แค่นี้ก็แห้งจะแย่อยู่แล้ว ขืนผอมกว่านี้ผู้กินกับอั้งแมร์จะแซวเอาดีน่ะสิค่ะ :D

โดย: Cipher IP: 58.8.149.16 วันที่: 6 ตุลาคม 2551 เวลา:23:03:03 น.

มาเม้นท์แปะไว้ก่อน

ชอบมุข ห้องฉันเห็นเธอ กะ ไอ่ถั่ว (แดง) อ่ะ หุหุ คิดได้งาย ขำจริงๆ พี่อ่านไป หัวเราะไปเลย น้องสาว

แต่ว่า ตอนี้ดึกแล้ว เพิ่งทำงานเสร็จ เลยแวบมาอ่าน ไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปทำงานต่ออีก (งานยุ่ง เหมือนยุงตีกัน เลย ช่วงนี้) แล้วจะเข้ามาเม้นท์ใหม่นะจ๊ะ

มิสยู จุ๊บๆ

โดย: Khaopun IP: 125.25.38.85 วันที่: 7 ตุลาคม 2551 เวลา:22:04:59 น.

โหตอนนี้นายไรอัลน่าตบมากกก เห็นแล้วหมั่นไส้ หล่อ รวย เฟอร์เพ๊ค แต่เฮงซวยจริงๆ สงสารอลิศอ่ะ แล้วก็สงสารพี่เฉาก๊วยที่สุด แต่แอบปิ๊งนายเรย์มอนด์นะ น่ารักเป็นบร้าเลย

เชียร์อลิศเรย์มอนด์นะ...

โดย: tomtam IP: 124.121.165.230 วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:19:19:24 น.