แท่กอะไรซักอย่าง

เขาไม่ได้ให้มาหรอกครับ เห็นเขาทำเลยขโมยเขามา แบบ หน้าด้านอ่ะ มีปัญหามั้ย (เจอกรูได้) อยากทำอ่ะ จะทำไม


ก็ทำเลยแล้วกัน

เอาแบบจริงจังแล้วกันนะ ขี้เกียจขำ ตอนนั่งทำนี่กำลังปวดอึอยู่ (แล้วทำไมไม่ไปอึก่อน ...ก็แหม มันกำลังได้ฟีลอ่ะ)


เริ่มเลยน่ะ


ข้อที่ 1. เรื่องดี ๆ ที่ประทับใจที่สุดในปี 2008 ?

โห ยากนะเนี่ย

ไม่มีครับ อืมมมม ไม่มี... ไม่มี... ไม่มีเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ลองไล่ดูให้รู้ก็ได้

มีค.กลับมาจากคูเวต...ไม่ประทับใจ ถึงวันนี้ยังคิดอยู่เลยว่า น่าจะอยู่เก็บเงินอีกหน่อยนะ (ตอนนี้จนมากฮ่ะ)


เม.ย. อยู่บ้านที่พญาไท วันๆเอาแต่เดินเที่ยวสยาม ดูหนัง ดูเด็กๆสาวๆวัยรุ่นไปวันๆ

ได้แต่นึกในใจว่า "น้องครับ ถ้าจะกรุณาจัดให้พี่สักดอก จะเป็นพระคุณอย่างยื่งเลยครับ"

แต่ใครจะกล้าเข้าไปพูดฟะ

มีเรื่องเฉียดๆก็ดูหนังเรื่องONCE อ่ะ ขึ้นหิ้งหนังที่หนึ่งในดวงใจไปแว้ว

แต่เป็นการไปดูในเวลาที่หัวใจกำลังระทม ดังนั้นมันจะประทับใจได้อย่างไร

เรื่องเรียนติวเข้าป.โทก็งั้นๆ สาวๆก็ไม่ค่อยได้คุย เฮ้อ

มิย. ก็อยู่แต่ที่ระยองไม่มีไรประทับใจ

กค.ถึง ธค. ก็ทำงานที่เอสบี ไม่ค่อยมีอะไรประทับใจเท่าไหร่ สาวเยอะก็จริง แต่ก็อยู่ในช่วงเซ็งๆมากกว่า

อ่อ มีเรื่องที่ไปม๊อบพันธมิตร แม้จะมีทั้งสุข เศร้า โกรธ จนแทบบ้า แต่ก็ไม่ได้ประทับใจไรมากนัก แม้ตอนไปสุวรรณภูมิจะมันส์ ดนตรีเพราะอาหารอร่อย แต่ก็ไม่ได้ประทับใจอะไรนักหรอก

ไม่ได้เห็นด้วยเท่าไหร่หรอกนะครับ

แล้วแบบตอนที่เขาเจออะไรแย่ๆกัน เราก็ไม่อยู่ตรงนั้น เฮ้อ ดวงมันอะไรกันเนี่ย ทั้งวันที่เจ็ดตุลา และตอนอื่นๆ ตอนที่เตรียมตัวเตรียมใจจะไปเจอ ก็ไม่เจอไรเลย ฮ่วย

ช่วงปลายปีก็ไม่มีอะไร จำได้แต่ว่าทำแต่งาน และพักเหนื่อยหลังจากเหนื่อยจากเรื่องการเมือง

เออ ลืมไปตอนต้นปี

เออ มีนี่หว่า แหะๆ

มีเรื่องที่บนเครื่องการบินไทย กับแอร์สาวสวยคนนึงที่ช่วยผมหาเป๋าตังค์นั่นก็ด้วย ประทับใจเหมือนกัน แต่ก็มีเรื่องประทับใจมากกว่า

มีวันนึง ที่ไปไอเกีย แล้วก็ไปซื้อต้นไม้ แล้วก็ไปถ่ายรูปกับใครสักคนน่ะ ใครหว่า ลืมไปแระ ใครนึกออกช่วยบอกที

แล้วนี่กรูจะโดนด่าอีกมั้ยเนี่ย

แต่วันที่ไปถ่ายรูปที่ริมทะเล ประทับใจกว่าแฮะ มันหนาวดี


อืม นอกนั้นก็ไม่มีไรแล้วมั้ง ประทับใจตรงนั้นแหละ



ข้อที่ 2. เรื่องแย่ ๆ ที่ฝั่งใจที่สุดในปี 2008 บ้างหรือไม่?

มี

มีจนรู้สึกว่าชีวิตแม่งแย่สุดเลยอ่ะ น่าจะตายๆไปซะดีกว่า

นี่ถ้าคนเรามีปุ่มที่หางแบบโดเรม่อน กดปุ๊ปรีเซ็ทปั๊ป นี่สงสัยคงกดไปสักร้อยรอบแล้วมั้งตอนนั้นอ่ะ

ดีที่กลัวเจ็บอ่ะ

แต่ตอนนี้ก็ผ่านมาได้แระ เข้มแข็งขึ้นอีกเยอะ


ข้อที่ 3. คุณได้พบเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ในปี 2008 บ้างหรือไม่?


แน่นอน เพราะได้ทำงานที่ใหม่

สังคมเพื่อนฝูงที่เอสบีเฟอร์นิเจอร์ต้องบอกว่าเยี่ยมมากสำหรับข้าพเจ้าเลยทีเดียว

มันต้องยังงี้แหละครับชีวิตข้าพเจ้าของแท้เลยล่ะ

ห้อมล้อมไปด้วยเพื่อนฝูงรุ่นน้องรุ่นพี่ เวลาไปกินข้าวก็ยกไปเป็นขบวน นั่งกินข้าวไป เหล่หญิงในบริษัทไป จนมีคนเขาบอกว่า อั้ยกลุ่มดีไซน์เนอร์เนี่ย มันหื่นลอดแว่นจนออกนอกหน้าเลยอ่ะ (ผู้ชายแผนกนี้ใส่แว่นทุกคนเลยครับ)

แต่ในกลุ่มก็มีแผนกใกล้ๆกันอยู่ในกลุ่มด้วย กลุ่มนี้ไม่ใส่แว่นนิ

วันจันทร์กับพุธไปตีแบด วันศุกร์ไปเตะบอล ปิดท้ายด้วยการสังสรรค์

แหมไม่อยากบอกว่ามีการจัดทัวร์ไปอาบน้ำด้วยน้า ฮิฮิ

สาวๆก็เยอะแยะมากมาย สวยมากบ้างสวยน้อยบ้างปนเปกันไป

จีบได้ไม่มีวันหมด พลังความเป็นโสดนี่มันสุดยอดอย่างนี้นี่เอง

ชีวิตมีความสุข เพราะข้าพเจ้าคือคนดังของที่นี่ 5555

สมกับคำขวัญของข้าพเจ้าที่ว่า ...อยากเอ๊ย อยากเด่นนนนนนนน อยากดัง ซุปเปอร์สตาร์แมนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน...




ข้อที่ 4. คุณได้รับโชคลาภแบบไม่คาดคิดบ้างหรือไม่ในปี 2008

ไม่มี แต่ดีแล้วที่ไม่มี

เพราะเคยถูกหวยในปี 48 ด้วยเลขท้ายสามตัวบน

ปรากฎว่าปี49 เป็นปีมหาซวยเลย

ตั้งแต่นั้นเลยไม่ขอได้โชคลาภอะไรอีกแล้ว ขอให้ได้มาด้วยหยาดเหงื่อแรงกายของตัวเองดีกว่านะ



ข้อที่ 5. อะไรในปี 2008 ที่คุณได้ทำแล้วรู้สึก.."มีความสุขจังที่ได้ทำแบบนี้"

จีบผู้หญิง

บางทีผมอาจจะค้นพบตัวเองก็ตอนนี้ก็ได้ครับ

คือค้นพบว่าแท้จริงแล้วตัวเองเป็นผู้ชายที่ดอกทองมากๆ และโลกนี้ผมคงขาดผู้หญิงไม่ได้จริงๆ

จนได้รับฉายาว่าดอน ฮวน เลยทีเดียว

...ซึ่งเวลาได้ยินผมก็มักจะบอกว่า ดอ ห้วน อ่ะดิ


แค่จีบไม่ได้หมายฟามว่ารักนะครับอย่าเข้าใจผิดล่ะ

ผมยังหาความรักของผมไม่เจอเลยเนี่ย


ผมจึงบอกได้ว่าเนี่ยล่ะงานอดิเรกของผมเช่นกัน (เหิ้ยมั้ยคร้าบบบบบบ)


ข้อที่ 6. อะไรที่คุณคิดจะทำในปี 2008 แต่เอาเข้าจริงคุณกลับไม่ได้ทำ จนรู้สึกว่า.."เสียดายชะมัด ฉันควรจะได้ทำสิ่งนี้นะ"

ไปร่วมชุมนุมกับกลุ่มพันธมิตรในวันที่ 7 ตุลา

คือผมไปนะครับ แต่ผมไปตอนบ่ายแก่ๆ เพราะตอนเช้ามัวแต่ห่วงงาน


เลยพลาดเวลาสำคัญไปเลย เซ็งมากมาย

แล้วอีกทีก็ตอนเย็นตอนที่คุณโบว์โดนระเบิดของตำรวจทำให้เสียชีวิตนั่นแหละ

ผมคิดว่าถ้าผมได้อยู่แถวๆนั้น ไม่แน่ว่าระเบิดอาจตกมาที่ผมก็ได้ คุณโบว์เขาก็ไม่ต้องตาย

แต่ก็ได้แต่ "ถ้า" ล่ะครับ เพราะผมก็จำไม่ได้แล้วว่าตอนนั้นผมทำไรอยู่มันชุลมุนมากมาย



ข้อที่ 7. ของสัตว์หรือคนใกล้ตัวที่คุณสังเกตเห็นว่าเติบโตหรือเปลี่ยนแปลงไปมากจังเมื่อเทียบต้นปีกับปลายปี

ไม่ได้เลี้ยงสัตว์และไม่ได้ปลูกต้นไม้ฮ่ะ คนใกล้ตัวก็ อืมม แม้หลานๆจะโตขึ้นแต่ก็ไม่ได้คิดว่ามากนัก ก็ธรรมดา

อืมมมม หรือกะเจี๊ยวผมมันจะโตขึ้นก็ไม่รู้นะ รู้สึกว่าพอใช้งานบ่อยๆแล้วมันจะโตขึ้นเหมือนกัน


ข้อที่ 8. ของสัตว์ หรือคนใกล้ตัวที่คุณสังเกตเห็นว่าไม่เปลี่ยนแปลงหรือช่างเสมอต้นเสมอปลาย เมื่อเปรียบเทียบต้นปีกับปลายปี


นี่ไม่มีไรจะถามแล้วเรอะถึงถามไรซ้ำๆเนี่ย เปลี่ยนแค่โตกับไม่โตแค่เนี่ย

ใจคนไงครับ

ผมคิดว่าจิตใจของคนเราจะมีแต่หดแคระลง ไม่โตขึ้นมาเลย

ดูเหมือนว่าความรู้สึกนึกคิดของมนุษยชาติจะโตขึ้นทุกวัน แต่กลับมีหัวใจที่ตายลงไปแห้งเหี่ยวลงไปอย่างช้า

ไม่ต้องมองอื่นไกล แค่ตัวผมเองนี่แหละ แต่ผมก็ยังดีใจนะ ที่แม้มันไม่โตขึ้นแต่ผมก็คิดว่ามันไม่แย่ลงหรอก

ไม่เหมือนหัวใจของคนไทย ที่คิดจะเข่นฆ่าคนไทยด้วยกันเอง


และไม่เหมือนกับหัวใจของใครบางคน...นี่ผมไปฆ่าคนในครอบครัวคุณเหรอ??


ข้อที่ 9. ทัศนคติ รสนิยม หรือความเชื่อของคุณในปี 2008 ได้เปลี่ยนแปลงไปบ้างไหมในปี 2009 เรื่องนั้นคือเรื่องอะไรเอ่ย


อืมนับว่ามาก

ผมหมดศรัทธากับหัวใจของคนไปเยอะมาก และเชื่อแล้วว่าคนเราช่างเห็นแก่ตัวและรักตัวเองเสียนี่กระไรยิ่งนัก

และนั่นทำให้ผมเปลี่ยนไปเยอะ แม้จะยังศรัทธาในความดี แต่ความนับถือในหัวใจของคนอื่นก็ลดลงไป และคิดอยู่บนพื้นฐานว่าคนเรานี่คิดถึงกันแต่ตัวเองจริงๆ

ผมไม่ได้ลดการคิดถึงคนอื่นน้อยลงไปหรอกนะครับ เพียงแต่ลดการแสดงออกถึงพวกเขาลง แต่ยังคิดถึงและเฝ้ามองอยู่ตลอด

กการคิดถึงที่ว่าคือการใส่ใจ นะครับ ไม่ใช่คิดถึงอยากเจออยากไปหาอะไรทำนองนั้น

เอาใจเขามาใส่ใจเรานั่นแหละ

สองปีที่ผ่านมาทำให้ผมเปลี่ยนแปลงเรื่องความคิดไปเยอะมาก คนในครอบครัวก็บอกว่าผมเย็นชาไปมาก เพื่อนที่สนิทๆกันก็บอก กลายเป็นคนห้วนขึ้น ไม่ค่อยใส่ใจใครเหมือนแต่ก่อน

ก็แหงล่ะครับ เจอแต่เรื่องเซ็งๆมาตลอดเลยนี่หว่า ทำไงได้


แต่ผมว่าเป็นงี้ก็สบายใจดี ไม่ต้องเอาความทุกข์คนอื่นมาแบก

การเห็นแก่ตัวบ้างมันดีงี้เอง มิน่าล่ะ คนเราถึงเห็นแก่ตัวกันนัก



ข้อที่ 10. ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ คุณจะกลับไปแก้ไขเหตุการณ์อะไรใหม่ในปี 2008


ปีที่แล้วไม่มีนิ ไม่เห็นมีไรที่อยากกลับไปแก้ไขเลย

ผมเชื่อว่าโชคชะตา บันดาลให้เราทำอะไรสักอย่างอยู่แล้ว จริงๆมันไม่มีอะไรให้เราเลือกหรอก

ต่อให้มีไทม์แมชชีนผมก็ยังเชื่อว่าเราก็เปลี่ยนอดีตไม่ได้

เพราะมันจะต้องเกิดขึ้น ไม่มีช้อยส์ให้เราเลือกหรอก


และผลจากการกระทำนั้น มันจะส่งผลให้เราพบเจอกับสิ่งที่เราเป็นในทุกวันนี้

แม้ผมจะอยากกลับไปช่วยคุณโบว์กับสารวัตรจ๊าบ แต่ผมก็คิดว่าการเสียชีวิตของบุคคลทั้งสอง ก่อให้เกิดพลังที่ตามขึ้นมาอย่างที่เราก็นึกไม่ถึง

เพราะท่านทั้งสองถูกกำหนดมาแล้วว่าให้เกิดมาเป็นวีรบุรุษ และวีรสตรี

ถ้าเป็นผมไปตายแทน ผมอาจเป็นได้แค่กากเดนอะไรสักอย่างที่ตายอย่างหมาข้างถนนก็ได้ 555 เพราะชีวิตผมไม่มีอะไรให้น่ายกย่องเลยสักนิส


ส่วนเรื่องที่ทำให้ต้องเสียใจอย่างหนัก ผมก็คิดว่าแม้ย้อนเวลากลับไปอีกสักร้อยครั้งพันครั้ง ผมก็จะทำแบบนั้นไม่มีเปลี่ยน ...ก็ผมไม่ได้ทำไรผิดนี่หว่า

เรื่องกลับมาจากคูเวตเหมือนกัน มันเป็นการสมควรอย่างมากแล้วที่ผมกลับมาอ่ะ ถ้ายังอยู่ผมจะเป็นยังงัยบ้างก็ไม่รู้ อาจบ้าตายไปแล้วก็ได้

และผมคงเสียใจมากที่ไม่ได้มาใช้ชีวิตช่วงหนึ่งร่วมต่อสู้กับพี่น้องพันธมิตร ถ้าผมยังอยู่คูเวตคงเสียใจมาก

อ่อจะมีก็ตอนที่กลับมา เมืองไทยรอบแรก ถ้าย้อนเวลากลับมาได้ ผมคงจะยั้งตัวเองไม่ให้ใช้เงินเปลืองขนาดนั้นคงจะเก็บเงินไว้มากๆ

เสียตายอ่ะ ตั้งสองแสนเชียวนะหมดในหนึ่งเดือนเลยทีเดียว

อ่ออีกอันนึง ผมว่า ผมคงจะย้อนเวลา ขอเบอร์หรืออีเมว กับแอร์การบินไทยคนนั้น

ก็ตอนนั้นน่ะ ผมคิดไรอยู่ไม่รู้ เราต้องซื่อสัตย์ ต้องหนักแน่น ไม่เจ้าชู้นะ ต้องพิสูจน์ให้เขาเห็นนะว่าเราจริงจัง รักเดียวใจเดียวนะ

...บ้าแท้ๆ ไร้สาระ เป็นไงล่ะอั้ยแป๋งเอ๋ย นางฟ้าตัวจริงอยู่ตรงหน้า แต่ใจกลับไปคิดถึงไรไม่รู้ จ๋อยเลยเป็นไงล่ะ

อดแดรกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ห่วยๆๆๆๆๆ น่าจะโดดเครื่องบินตายไปให้รู้แล้วรู้รอดเลยนะอั้ยแป๋งเอ๋ย


เชื่อมั้ยครับว่าจนทุกวันนี้ ผมก็ยังเพียรตามหาแอร์คนนั้นอยู่

ตามเว็บบอร์ด หรือคนที่ทำงานการบินไทยที่ผมพอรู้จัก ผมก็ฝากถามเขาว่า อยากรู้ว่าแอร์ที่บินไฟลท์ที่ไปดูไบวันนั้น มีใครบ้าง พอจะติดต่อได้บ้างมั้ย ฯลฯ

แต่ก็เหมือนกับหนังที่ผมไปดูล่ะครับ เบนจามินบัตตั้น...ในหนังบอกว่า ในชีวิต บางครั้ง โอกาสก็เข้ามาหาเราแค่แว๊บเดียว

แล้วตอนนี้มันก็หายไปกับสายลมเรียบร้อยแล้วล่ะครับ

นางฟ้าที่แว๊บเข้ามาดั่งซินเดอเรลล่า

ข้อที่ 11. ถ้าซานตาคลอส พระเจ้า หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้พรได้จริง ๆ คุณจะเลือกพรข้อไหน?

(เชียยย สาดดดด กรูนึกว่ามีสิบข้อนะสราดดดด ปวดอึจะแย่แล้วเนี่ย อูยยย)


ผมไปไหว้พระที่ไหนก็ตาม ผมก็ขอพรอยู่เสมอๆว่า

แม้ชาตินี้ผมจะไม่ได้ครองคู่กับใครบางคน แต่ชาติหน้าและชาติไหนๆชาติต่อๆไป ผมก็ขอตามหาแต่กับคนๆนั้นเพียงคนเดียว จนกว่าสักชาตินึงที่ผมจะได้ครองคู่กับเขาตลอดไป (แพนเค้ก อั้มพัชราพา นุ้ยสุจิรา เจนนี่เทียนโพสุวรรณ ได๋ไดอาน่า ฯลฯ)



ข้อที่ 12. ถ้าเลือกได้ คุณอยากอยู่กับใครหรือกลุ่มใดในช่วง countdown ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่
และทำไมคุณถึงเลือกคน ๆนี้ หรือ กลุ่ม ๆ นี้


อยู่คนเดียวอ่ะ มันเหงาดี

ปีที่ผ่านมาอยู่กับครอบครัว หลานๆเต็มเลยตอนเค้าท์ดาว มันก็สนุกดี

แต่

มันไม่เหงาเลยอ่ะ ไม่มันส์เลย


ปีก่อนๆ ช่วงปีใหม่ จะเป็นเวลาที่ผมเปิดวิทยุฟังที่พระสวด โหยมันได้อารมณ์มาก แล้วตัวเองก็มานั่งนึกว่าแต่ละช่วงเวลาเกิดอะไรขึ้นกับเราบ้าง

แล้วก็ยืนมองฟ้าฟังทางวิทยุที่เคาทืดาวน์ มองฟ้า ดูดาว เหมือนกับว่าใครสักคนจะมองแล้วนึกถึงเราเหมือนกัน (คงมีแต่เจ้าหนี้)

...เหงา อ่า ช่างเหงาดีจัง ..ชอบ ชอบความเหงาแบบนี้ มันเจ็บจี๊ดดี มีใครสักคนอยู่ข้างคงจะดี แต่ผมกลัวว่าอยู่แล้วจะเคาท์ดาวน์แบบอื่นอ่ะดิ ก็มันส์ไปอีกแบบ แต่แหม แบบว่า มันคงไม่เหงาเลยเนอะ ปีใหม่น่ะมันต้องเหงาดิ

ประเภทไปเคาท์ดาวน์กับคนเยอะๆ ตามสถานที่ที่มีคนเยอะๆน่ะอย่าหวัง ผมเกลียดคนเยอะ บ้าหรือเปล่าไปเบียดเสียดกัน...อะไรนะ ได้เบียดกับสาวๆสวยๆด้วยเหรอ หา..เบียดมากเลยนะ ถึงเนื้อถึงตัวเลยนะ ขอเบอร์ได้ง่ายด้วยนะ ...อืมมม น่าสนว่ะ เหอๆๆๆ ดีเหมือนกันนะ เหอๆๆๆๆ

ปีหน้าไปที่ไหนดี


ข้อที่ 13. สมมติมีคูปองศัลยกรรมที่ปลอดภัย 100% และศัลยกรรมให้ฟรี 1 อย่าง
คุณคิดจะใช้คูปองนี้เองทำศัลยกรรมส่วนไหน หรือมอบคูปองให้ใครไปทำศัลยกรรมส่วนไหน

กะเจี๊ยวครับ ให้มันเล็กลงกว่านี้อีกนิสส มันใหญ่ไปหน่อยง่ะ



ข้อที่ 14. สมมติมีคนเอาเงินให้คุณ 1 หมื่น สำหรับให้นำไปทำบุญหรือทำประโยชน์ให้สังคมเท่านั้น
คุณจะนำเงินทำบุญนี้ให้ใคร อย่างไรบ้าง


สร้างภาพไม่เป็นครับ บอกตามตรงเลยละกัน

ผมจะเอาไปช่วยน้องๆที่มีปัญหาเรื่องค่าเทอม หรือค่าเล่าเรียน ค่าหน่วยกิตทั้งหลายครับ แหม แต่แค่หมื่นเดียวเองเนี่ยนะ แต่คงจะพอช่วยน้องๆหนุๆได้บ้างล่ะนิดๆหน่อยๆเนอะ

แต่มีข้อแม้ต้องแลกไรนิดหน่อยนะครับ แล้วก็เฉพาะน้องๆนักเรียน นิสิตนักศึกษาสตรีเท่านั้น อายุ 14-21 เกินกว่านั้นต้องพิจารณาหลายรอบครับ

ตั้งหมื่นเลยนะเว้ย จะว่าไปก็เยอะอยู่

นี่ผมก็ทำเพื่อสังคมใช่มั้ยครับ ได้บุญได้กุศลเลยนะเนี่ย

อ่อไม่ได้เขียนเล่นๆ แต่จะทำจริงๆ



ข้อที่ 15. ข้อสุดท้ายค่ะ....เพื่อน ๆ ที่คุณจะส่ง Tag ไปให้เค้า จำนวน 3 คน


อูยยยได้ไปอึเสียที ซี้ดดดดดด

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2552		0 comments
Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2552 21:03:34 น.
Counter : 697 Pageviews.
Share Tweet