ลุยเดี่ยวผู้จากไปที่แวะมา
คนเรามักจะมองข้ามคนที่รักเราที่สุดไปเสมอๆ สิ่งมีค่าที่อยู่ใกล้ตัว มักจะถูกหลงลืม หรือมองไม่เห็นความสำคัญ จนเมื่อได้สูญเสียมันไปแล้วนั่นแหละ จึงจะตระหนักถึง ไม่มีอะไรหรอกครับแบบอยากเล่าเรื่องหนึ่งให้พี่น้องได้ลองอ่านดูพอดีเห็นว่าเดือนนี้เป็นเดือนแห่งความรักแบบใกล้ถึงวันวาเลนไทน์แล้วก็อยากให้เพื่อนๆได้ลองอ่านเรื่องนี้ดูไม่รู้ว่าพี่น้องจะรู้สึกอย่างไรครับ
ในวันวาเลนไทน์ ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่เหมือนคนทั่วไป
กุหลาบ ช็อคโกแลต คำบอกรัก" สามสิ่งนี้ต้องเวียนเข้ามาหาชีวิตผม เพื่อให้คนคนหนึ่งใน ทุก ๆ ปีของวันนี้ . . . ก่อนวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ผมเดินออกจากบ้าน ในมือมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่ต้องการเอาให้แฟนของผม เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก เป็นดาวคณะของมหาวิทยาลัยของเรา ก่อนผมจะออกไปพบเธอ เธอโทรมาหาผม
ผมจึงวางผ้าเช็ดหน้าที่ผมบรรจงพับไว้บนโต๊ะ หลังจากการพร่ำบอกรักกันด้วยถ้อยคำหวานหูเป็นเวลานานทีเดียว ผมปรี่ออกจากบ้านไปหาเธอ โดยไม่ลืมผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น แต่แล้ว!! ผมก็เห็นพ่อของผมถือมันออกมา ในผ้าผืนนั้นมีรอยเลือด
"พ่อ ทำอะไรหนะ" ผมโพล่งถามด้วยความโมโห
พ่อหน้าซีดทันที "ไอ้เหมียวหน่ะ มันโดนกัด พ่อเลยเอาผ้าไปเช็ดเลือด"
"พ่อรู้ไหม ผมกำลังจะเอาไปให้แฟน"
พ่อเงียบ . . . ผมเกลียดจริงๆ เวลาพ่อเงียบเมื่อจนกับปัญหา
ความโมโหสั่งผมให้ทำได้แม้กระทั่งจะตบหน้าพ่อ
พ่อเบือนหน้า
"พ่อขอโทษ . . . " พ่อยื่นมือมารับผ้าเช็ดหน้า
"พ่อจะเอาไปซักให้เอง"
ผมงอนพ่อถึงกับไม่ยอมคุยกับพ่อเป็นเวลานานพอควร ไม่ยอมลงจากบ้าน เป็นเวลาเกือบสองวันที่ผมไม่เจอหน้าใคร หมกตัวอยู่กับห้อง มีเพียงแม่เท่านั้นที่คอยส่งข้าวให้ผม ยามเมื่อผมมองตาแม่ครั้งใดทุกครั้ง ดวงตาแม่จะแดงปรี่ด้วยน้ำตา ผมเริ่มรู้สึกว่า บางทีผมอาจจะทำเกินไป
. . . วันที่ 14 กุมภาพันธ์วันนั้น ตั้งแต่ตอนที่ผมเห็นแม่เสียใจ
ผมก็รู้สึกว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ผมยอมออกมาจากห้อง
แต่ผมไม่เห็นพ่อ เลยเดินออกมาที่บริเวณลานซักผ้า กาละมังยังมีผ้าที่ยังไม่ซักหลายผืน ข้างๆ มีกองเลือดอยู่ และที่ราวตากผ้ามี ผ้าเช็ดหน้าของผม ถึงจะล้างรอยเลือดไม่หมด ก็ยังดีที่พ่อยังห่วงใยผม ยังแคร์ผมอยู่
"พ่อ ผมอยากขอโทษครับ"
พอผมหันหน้าจะกลับเข้าบ้าน ก็พบกับแม่ แม่ร้องไห้มาแต่ไกล
แม่วิ่งมากอดผม "พ่อเสียแล้วนะ" ผมอึ้ง!! แม่ลำดับเหตุการณ์ และทำให้ผมทราบว่า พ่อป่วยเป็นโรคทางเดินหายใจติดเชื้อ รอยเลือดที่เห็นนั้นคือเลือดที่พ่อจามออกมา แต่พ่อมองไม่เห็น
"พ่อกำชับแม่มาตอนที่ลูกโกรธว่า อย่าบอกลูกเด็ดขาดว่าพ่อป่วย "
"ทำไมล่ะครับ"
"พ่อกลัวเราจะเสียใจ แล้วไม่ได้ออกไปเที่ยวกับแฟน"
ผมอึ้งเป็นครั้งที่สอง!
"พ่อบอกแม่ด้วยว่า ถ้าพ่อเสียวันนี้ อย่าเพิ่งบอกลูก ให้ลูกไปเที่ยวกับแฟนก่อน พ่อไม่อยากให้ลูกเป็นทุกข์ พลาดโอกาสอย่างนี้ไปเพราะพ่อคนเดียว พ่อบอกด้วยว่าพ่อซักผ้าเช็ดหน้าให้แล้ว มันไม่สะอาดหรอก แต่พ่อบอกว่าพ่อของลูกทำดีที่สุดแล้ว" ผมกอดแม่ ร้องไห้ แล้วบอกกับแม่ว่าวันนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในความทรงจำตลอดไป "พ่อครับ ผมขอโทษ . . . "
อย่างที่บอกไว้ข้างต้นคนเรามักจะมองข้ามคนที่รักเราที่สุดไปเสมอๆ สิ่งมีค่าที่อยู่ใกล้ตัว มักจะถูกหลงลืม หรือมองไม่เห็นความสำคัญ จนเมื่อได้สูญเสียมันไปแล้วนั่นแหละ จึงจะตระหนักถึง วันนี้คุณยังมีพ่อ รู้นะว่าควรทำอย่างไร ลุยเดี่ยวก็รักพ่อ อยากบอกรักพ่อแต่พ่อไม่อยู่ให้ลุยเดี่ยวได้บอกแล้ว จำได้สมัยเด็กๆ พอถึงวันเด็กพ่อจะพาไปเที่ยวท้องฟ้าจำลอง สนามหลวง พอกลับจากที่ทำงานจำได้ว่าพ่อเหนือยมากแต่พ่อบอกว่าหายเหนื่อยแล้วแค่เห็นรอยยิ้มเรา พ่อจ๋าพ่ออยู่ไหนพ่อรู้ไหมว่าลูกคิดถึงอยากกอดพ่อเหมือนตอนที่พ่อกอดผมไว้ตอนเด็กๆมันอบอุ่นมาก ยอมรับนะครับว่าขณะที่ลุยเดี่ยวเขียนอยู่ตอนนี้น้ำตากำลังไหลเพราะคิดถึงพ่อ โอกาสของลุยเดี่ยวไม่มีแล้วแต่โอกาสของคนที่ยังมีพ่อยังมี ลุยเดี่ยวมองไปทีรูปพ่อจู่ๆมันก็มีน้ำไหลออกมาจากตาแล้วไหลลงไปยังแก้มลู่ลงไปยังคางแล้วไหลลงสู่พื้นเวลาที่เขียนนี้
ก่อนนอน ครั้งยัง วัยอ่อน เคียงหมอน พ่อนอนกล่อมขวัญ ได้ฟังนิทาน หัวใจเริงสำราญ อยู่ทุกข์ยามเรื่อยมา ปลูกฝัง น้อมนำพาให้ จวบวัยก้าวไป ใฝ่หา หมดแรง พ่อทน หวังเพียง ชื่นชม สุขทุกข์ตรม ไม่อาทร เพียงสิ่งเดียวใจพ่อนั้นเป็นสุข ลูกสมใจปรารถนา ด้วยดวงใจที่ไร้มารยา สูงเกินค่าเอ่ยคำ แต่วันนี้ใยหมองเศร้า เงียบเหงา แม้เงาเคียงหมอน สิ้นแรง สิ้นลม สิ้นเคยชื่นชม ลูกทุกข์ตรม หมองเศร้า สิ้นแรง สิ้นลม สิ้นเคยชื่นชม ลูกทุกข์ตรม หมองเศร้า...........................
06:30 ลุยเดี่ยว
แปลกไหม...ที่คนที่คุณบอกว่ารัก แต่...เค้ากลับทิ้งคุณไป แปลกไหม...ที่เราต้องส่งอีเมล์ให้คนที่ทำงานอยู่โต๊ะติดกัน แต่...เราบอกว่าไม่มีเวลาโทรไปหาพ่อแม่ แปลกไหม...ที่วันเกิดเรา พ่อแม่เราดีใจที่สุด แต่...เราไปทานข้าวกับคนอื่น แปลกไหม...ที่คุณเลี้ยงข้าวเพื่อนตอนรับปริญญา แต่...คุณไม่ได้เลี้ยงข้าวคนที่ส่งคุณเรียนจนจบปริญญา แปลกไหม...ที่เรารักเพื่อนที่เคยเลี้ยงข้าวเราเพียง 1 มื้อ แต่...เรากลับไม่เคยส่งเงินให้กับคนที่เลี้ยงข้าวเรามา 25 ปี แปลกไหม...ที่เรารักใครบางคน ที่ไม่กล้าแม้แต่จะจับกางเกงในของเรา แต่...เรากลับเบื่อเสียงเตือนของคน ที่ล้างก้นให้เราได้มากกว่า 3 ปี แปลกไหม...ที่เพื่อนโทรมาชวนเราเวลาไหนเราก็ออกไป แต่...พ่อแม่จะมาหา เรากลับบอกว่าไม่ว่าง แปลกไหม...ที่คุณทำอะไรได้ทุกๆ อย่าง เพื่อใครบางคน แต่...คุณไม่เคยทำสิ่งที่พ่อแม่คุณแอบดีใจ แปลกไหม...ที่คุณต้องพูดจาเพราะๆ เพื่อให้เขายอมรับ
แต่...คุณไม่เคยพูดเพราะกับพ่อแม่คุณเอง
แปลกไหม....ที่คุณยังรอที่จะทำบุญกับท่าน ในวันที่ท่านไม่อยู่
วันนี้คุณคิดถึงผู้หญิงคนนี้หรือยัง?
วันวาเลนไทน์อย่าลืมไปแสดงความรักกับพ่อแม่คุณนะครับ ความหมายของวันวาเลนไทน์ไม่ใช่หมายถึงความรักของหนุ่มสาวเท่านั้นแต่ยังหมายถึงความรักของการแบ่งปันของรักของการให้ ให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน อย่างที่ลุยเดี่ยวคิดความรักมันเหมือนเศษทศนิยมที่ไม่มีวันรู้จบครับถ้ารักจะให้
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=nantapongtom
//www.doohoon.com/smf/index.php?topic=87619.0
https://www.facebook.com/luydrew
Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2557 |
Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2557 6:52:25 น. |
|
2 comments
|
Counter : 1679 Pageviews. |
|
|
คุณเหลือ อีก 5 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่แบ่งปันคร่ะ