แซ่บเรื่องหนัง(7-จบ) : The Wind that Shakes the Barley, WTC, The Devil Wears Prada, The Child **ซีรี่ส์หนังคราวนี้ยาวเข้าขั้นมหากาพย์ เพราะว่าทั้งเทอมไม่มีเวลามาอัพเลยซักที - -* ทำให้หนังทั้งเทอมทั้ง 35 เรื่องต้องมาอัดกะตอนนี้ทีเดียว เหอๆๆ... ยาวไปนิด อ่านไม่อ่านก็ไม่ว่ากัน~ Date : 12 กันยายน 2549 Location : Lido Multiplex หนังปาล์มทองคำเมืองคานส์เรื่องล่าสุด (2006) ที่กล่าวถึงขบวนการแบ่งแยกดินแดน IRA ที่มุ่งแยกสาธารณรัฐไอร์แลนด์ออกจากสหราชอาณาจักรในช่วงปี 1920 เรื่องนี้ต่างจากหนังอังกฤษเรื่องอื่นๆที่มอง IRA เป็นโจรแบ่งแยกดินแดน เพราะว่าในหนังของ Ken Loach เรื่องนี้กลับสร้างภาพของทหารอังกฤษเป็นพวกกดขี่ ข่มเหง ทารุณทำร้ายชาวไอร์แลนด์อย่างโหดเหี้ยม ถึงขนาดที่รุมซ้อมชายชาวไอริชถึงแก่ชีวิต เพียงเพราะเขาไม่ขานชื่อภาษาอังกฤษเมื่อถูกถามชื่อเท่านั้นเอง ด้วยการถูกกดขี่ข่มเหงภายใต้การปกครองคล้ายกฎอัยการศึก (แค่เตะบอลกันยังถูกหาว่าชุมนุมทางการเมือง) ทำให้ Damien กับ Teddy สองพี่น้องชาวไอริชกลายเป็นแกนนำของกลุ่มต่อต้านสหราชอาณาจักรหรือ IRA ในยุคแรกเริ่ม และได้ต่อสู้เพื่อเอกราชของไอร์แลนด์ นอกจากแง่มุมสงครามแล้ว หนังยังได้ใส่แง่มุมดราม่าเกี่ยวกับความขัดแย้งทางอุดมการณ์ของพี่น้องเข้ามา เมื่อสหราชอาณาจักรประกาศให้ไอร์แลนด์มีสิทธิปกครองดินแดนตนเอง แต่ยังต้องขึ้นกับบัลลังก์อังกฤษ และอยู่ภายใต้สหราชอาณาจักรเหมือนเดิม.. Teddy มองว่า นี่แหละคือสิ่งที่เราต้องการ และการเคลื่อนไหวต่อต้านควรจะหยุดอยู่เพียงเท่านี้ Damien มองว่า ไอร์แลนด์ยังไม่ได้อำนาจอธิปไตยที่แท้จริง การต่อสู้ของเรายังไม่ถึงจุดสิ้นสุด และกลายเป็นที่มาของความขัดแย้งทางอุดมการณ์ของสองพี่น้อง จนกลายเป็นกระทบกระทั่งกันทางกฎหมาย เมื่อฝ่ายหนึ่งทำหน้าที่รักษากฎหมายของสหราชอาณาจักร ในขณะที่อีกฝ่ายต่อต้านสหราชอาณาจักรสุดตัว อาจจะเพราะว่าเพิ่งเรียนทฤษฎีรัฐศาสตร์เบื้องต้นมา พอดูหนังเรื่องนี้ตอนที่เค้าถกกันว่าใครถูก (หลังจากที่ให้ไอร์แลนด์ปกครองตัวเองแต่อยู่ใต้อาณัติอังกฤษ) เหมือนฟังแล้วมันเข้าหัวดี เป็นหนังที่รัฐศาสตร์มาก ทั้งเรื่องชนชั้น ระบอบเศรษฐกิจ ระบอบการปกครอง อำนาจอธิปไตย สุดท้าย เพลง The Wind that Shakes the Barley ที่สวดศพให้ Mihoy ตอนต้นเรื่อง เพราะบาดใจจริงๆ... 8 เต็ม 10 Date : 26 กันยายน 2549 Location : Siam หนังเรื่องที่สองที่เกี่ยวกับเหตุวินาศกรรม 11 กันยาเรื่องนี้ กำกับโดยผู้กำกับชื่อก้องอย่าง Oliver Stone ที่เพิ่งหงายหลังทิ่มบ่อโคลนไปกับหนังเกย์ประวัติศาสตร์ Alexander อย่างน้อยเรื่องนี้ก็ทำออกมาได้ดีกว่าอเล็กซานเดอร์ก็แล้วกัน.. เรื่องราวของตำรวจที่อาสาเข้าไปกู้ภัยในเหตุการณ์วินาศกรรม หลังจากได้ข่าวเครื่องบินพุ่งชนตึกเวิลด์เทรด ก่อนที่ตึกจะถล่มลงมา และตำรวจสองนายถูกฝังอยู่ภายใต้ซากซีเมนต์ของตึกลึกลงไปหลายสิบเมตร ตามคำโปรยของหนัง "วันนั้นโลกได้เห็นความชั่วร้าย แต่ตำรวจสองนายได้เห็นสิ่งอื่น" แน่นอนว่างานนี้ต้องมีฮีโร่โผล่มาขอรับ อดีตนาวิกโยธินดูข่าวทางทีวีแล้วก็เกิดแรงฮึด สัญชาตญาณทหาร เดินเข้าร้านตัดผม ตัดทรงไอ้เณรสวมชุดทหาร แล้วเดินทางไปนิวยอร์กทันทีเพื่อช่วยผู้ประสบภัย.. โอ้ว... บิ๊วอารมณ์อเมริกันสุดๆ Nicholas Cage กับ Michael Pena แสดงได้โอเคในระดับหนึ่ง ด้วยสภาพที่มีแต่ซีเมนต์กองสุมอยู่เต็มตัว แสดงอารมณ์ได้ขนาดนี้ก็นับว่าไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ว่าคนที่แสดงได้ดีกว่าก็คือ Maggie Gyllenhaal กับ Maria Bello ในบทภรรยาของสองตำรวจที่ไม่รู้ข่าวคราวสามีว่าเป็นตายร้ายดียังไง ทั้งคู่แสดงความกระวนกระวายกระสับกระส่ายเป็นกังวลได้ดีมาก (ตอนแรกจำ Maria Bello ไม่ได้ เพราะเคยเห็นแต่ตอนผมดำ) ภาพรวมของหนังก็ไม่ได้แย่อะไรมากมาย ดาราก็เล่นได้ดี ติดที่หมั่นไส้ความเป็นอเมริกันเกินเหตุไปหน่อย (ยิ่งตอนช่วยนิโคลาส เคจออกมาได้นี่ อี๋~ ถึงกะต้องยืนปรบมือต้อนรับเชียว เน่ามั่กๆ) 6.5 เต็ม 10 Date : 30 กันยายน 2549 Location : Scala นางมารสวมป้าดา ตอนแรกหน้าหนังเหมือนจะเป็นหนังที่ผู้หญิงจะดูสนุกอยู่ฝ่ายเดียว แต่เนื่องจากโดนเพื่อนลากไปดู และก็อยากดู Anne Hathaway กับ Meryl Streep เล่นหนังด้วยกัน Andrea Zachs เป็นบัณฑิตสาวไฟแรงที่ต้องการเป็นนักข่าว และได้ร่อนใบสมัครงานไปทั่วจนมาได้งานที่นิตยสารแฟชั่นชื่อดังอย่าง Runway ที่มี Miranda Priestley เป็นบรรณาธิการ ผู้ขึ้นชื่อเรื่องความร้ายกาจจู้จี้จุกจิกและมีอิทธิพลในวงการแฟชั่นมากที่สุดคนหนึ่ง เมื่อทำงานไปได้ซักระยะหนึ่ง แอนเดรีย (ที่รับการสอนงานจากผู้ช่วยมือหนึ่งอย่าง Emily) ก็พบกับความร้ายกาจเข้าขั้นปีศาจของมิแรนด้า ที่เจ้ากี้เจ้าการสุดชีวิต อะไรๆก็มาลงที่แอนเดรีย เรื่องราวดำเนินไปตามครรลอง ประมาณว่า และแล้วเจ้านายกับลูกน้องก็เริ่มมองเห็นตัวตนซึ่งกันและกัน นั่นเอง.. เอวัง~ ในเนื้อเรื่องเองก็ไม่ได้บอกว่า Miranda เป็น devil ร้อยเปอร์เซนต์ แต่ก็พูดถึงแง่มุมความเป็นมนุษย์ในตัวของเธอด้วย โดยเฉพาะในฉากที่ปารีสที่มิแรนดาเปิดใจกับแอนเดรียด้วยใบหน้าปราศจากเครื่องสำอาง ฉากนี้ เมอริล สตรีพ เล่นได้ดีจนรู้สึกเหมือนกับมิแรนดากลายเป็นคนละคนไปเลย... ส่วน แอนเดรีย นั้น เธอเป็นคนที่ "ยอมลดตัวเพื่องานนี้" และดูถูกงานสายแฟชั่น (ที่เธอไม่เคยสนใจเลย) จนถูกมิแรนดาสั่งสอนเรื่องสี หลังจากที่เธอเรียกงานแฟชั่น(อันสูงส่ง) ว่า This stuff แอนเดรียเข้าไปปรึกษาไนเจล ที่ปรึกษามือหนึ่งของมิแรนดา เพื่อให้ตามทันแฟชั่น จากตอนแรกที่เพียงแค่พยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้อยู่ในงานนี้ได้ (ตามแผนการที่วางไว้ คืออยู่กับรันเวย์หนึ่งปีแล้วค่อยออกไปทำงานนักข่าวเต็มตัว) กลับกลายเป็นว่าแอนเดรียเริ่มละทิ้งตัวตนของตัวเอง ค่อยๆหลอมตัวเองเข้ากับงานแฟชั่นนี้ และเริ่มเป็นเหมือนมิแรนดา การค้นหาตัวตนของตัวเองก่อนที่จะสายเกินไปก็เป็นเรื่องสำคัญเหมือนกัน... นอกจากหนังจะสนุกได้ตลอดแล้ว ยังมีแง่คิดให้ขบไปได้เรื่อยๆ พร้อมด้วยการแสดงขั้นปรมาจารย์ของ Meryl Streep 9 เต็ม 10 Date : 1 ตุลาคม 2549 Location : Lido Multiplex หนังรางวัลปาล์มทองคำปี 2005 ของเทศกาลหนังเมืองคานส์จากฝรั่งเศสเรื่องนี้ มาในสไตล์เรียบๆ นิ่งๆ และชื่อไทยที่ไม่เข้ากับเนื้อหาหนังเลยอย่าง "ซ่อนเงื่อน เด็กปริศนา" ใครหวังจะดูหนังลึกลับ ทริลเลอร์ สืบสวน เลิกหวัง! เพราะคนตั้งชื่อไทยมันห่วย - -* เนื้อเรื่องเป็นไปแบบนิ่งๆ เนิบๆ เนื้อเรื่องง่ายๆ ไม่ซับซ้อน เล่าตามลำดับเวลา เรื่องราวของพ่อแม่วัยใจแตกที่มีลูกในตอนที่ไม่พร้อม กับจิตสำนึกความเป็นพ่อแม่ที่ยังไม่เติบโตเต็มที่คู่หนึ่งในฝรั่งเศส ที่ดำรงชีวิตด้วยการขอเงิน หรือขโมยของขายไปวันๆ จนวันหนึ่ง บรูโน่ผู้เป็นพ่อก็ร้อนเงินขนาดหนัก ระหว่างทางที่เข็นรถเข็นเด็กตอนรอคิวตรวจ เขาก็ปิ๊งไอเดียหาเงินก้อนใหญ่ ด้วยการเอาลูกไปขาย! เมื่อกลับมาถึงบ้าน ซอนย่าก็ไล่ให้บรูโน่ไปเอาลูกคืนมา เขาเลยต้องไปเอาคืนมาอย่างเสียไม่ได้ ทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่า กูขายลูกแล้วมันผิดตรงไหน... บรูโน่รู้แค่ว่าทำแล้วซอนย่าโกรธ เท่านั้นเอง.. แถมเมื่อไปเอาลูกคืน แก๊งซื้อขายเด็กยังเรียกเงินเพิ่มอีกจำนวนมาก โดยอ้างว่าเป็นส่วนต่างที่ทางแก๊งได้รับความเสียหายจากการผิดสัญญา ทำให้เขาต้องวิ่งราวเพื่อหาเงินไปใช้หนี้.. เนื้อเรื่องจริงๆมีแค่นี้.. แต่ด้วยการเล่าเรื่องที่ค่อนข้างดี ทำให้หนังน่าติดตามในระดับหนึ่ง (ไม่งั้นเจ้าของบล๊อกคงหลับคาโรงไปเหมือนกรณี Invisible Waves แล้ว) แต่คงเพราะความที่ไม่ค่อยชอบหนังสไตล์นี้ พอจบแล้วเลยยังมีความรู้สึกประมาณว่า โอ้ยยยย หนังคานส์เหรอเนี่ยย ลอยอยู่ในหัวตลอดเวลา - -* โดยเฉพาะฉากจบ.. นึกจะจบก็จบจริงๆ แต่ก็ใช่ว่าหนังจะไม่มีอะไรให้ขบให้คิด อย่างชื่อหนังที่ว่า The Child ก็ไม่ได้สื่อถึงแค่เด็กในเรื่องเท่านั้น แต่ยังสื่อถึงตัวบรูโน่และซอนย่า ที่พฤติกรรมและวุฒิภาวะยังเป็นเด็กอยู่ จิตสำนึกความเป็นพ่อแม่ยังไม่มี (โดยเฉพาะในรายของบรูโน่) ได้อย่างดีทีเดียว 6 เต็ม 10   Create Date : 03 ตุลาคม 2549 3 comments Last Update : 4 ตุลาคม 2549 10:53:32 น. Counter : 1694 Pageviews. Share Tweet

ตามมาอ่านแล้วกันนะครับ โอ้โห ไม่ค่อยได้เห็นอัพบล๊อคเกี่ยวกับหนังเลยนะ หายไปนานเชียว พอจะเขียนถึงหนังทีก็รวดเดียวกันไปเลยหลายเรื่อง เอ๊ะ สังเกตว่า คำว่า "ปาก" ตรงที่สโลแกนเปลี่ยนไปนะ กลายเป็นอันใหม่อย่างที่เห็น (แต่แรงกว่าเดิมอีกหน่อย) อ้อ สงสัยว่า ถ้าพี่ไปดูหนังที่ลิโด้แล้วเห็นเด็กใส่แว่นละก้อ คงเป็นน้องตี้ปากดีแน่ๆ   โดย: ตามมาทักนะ ^^ (ตี๋หล่อมีเสน่ห์ ) 4 ตุลาคม 2549 11:08:01 น.

"ซ่อนเงื่อนปริศนา" แกจำเก่งอะ ชั้นจำไม่ได้ จำได้แค่มันไม่เข้ากะเนื้อเรื่องเลย หนังน่าเบื่อมากรู้สึกว่าดีตอนจบแหล่ะ แต่ถ้ามองในแง่สื่ออะไร ก็โอเคอะนะ เห็นพัฒนาการของคนดี ฉากที่ว่งไล่จับมันก็บ่งบอกว่าทั้งคุ่เป็นความรักแบบไร้สาระ ไม่มองอนาคต มองแค่ตัวเอง หนังแง่คิดดี แต่นำเสนอเล่นกุหลับ   โดย: zadwaan IP: 58.8.72.79 8 ตุลาคม 2549 3:52:52 น.

รักนะเด็กโง่ ดนัย   โดย: ดนัย IP: 203.172.199.254 9 ธันวาคม 2550 21:38:35 น.