เมื่อฉันเกิดนิมิต.....จิตหรือญานหยั่งรู้......Mr.Right....เอะอะอะไรก็...กิ๊ก....
เนื่องจากระยะนี้ฝนตกบ่อย บางวันก็เลยนั่งแท๊กซี่กลับบ้าน
แล้วก็เกิดสิ่งนี้ขึ้น
อะหยังหว่า....แสงแยงตาป้า...แว๊บบบ...บบบบ
เอ๊ยยยย.....ยังอยู่อยู่เลยอ่ะ...ลอยตัวกลางอากาศโด้ย
จะบอกพี่แท๊กซี่ดีมั๊ยเรา......เอ...แต่มันใช่จริงๆนะ
เบื่อจริงๆ...ทำไมอะไรบังเอิญแบบนี้ชอบมาเกิดกับเรา
แต่สุดท้ายก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ....นั่งไปเรื่อยๆจนถึงบ้าน
จำได้มั๊ยคะ.....เจ้าของบล๊อกเคยบอกบ่อยๆ...ว่าเป็นคนมี sense
อ้าววว.ววว....ไม่มีใครจำได้เลยเหรอ... Small World Theory ไง
งั้นเขียนเองอีกทีก็ได้นะ .....
อวย...มาซิ...มาอวย....ฉันจาอวย..ยยย....ตัวเอง
เช้าวันอาทิตย์.....ฝนโปรยปราย (ตามเวลานัด...ใครนัดฟระ)
กำลังประสานสองขาหน้า และ สองขาหลัง ก็เจอสิ่งนี้
ดูสิ....ผู้หญิงตัวคนเดียว
ถึงแม้ล้มลง....เธอยังคงยิ้มได้
(ไม่คิดจะยอมแพ้....เราก็ไม่แพ้....แค่เพียงทางไม่มีดอกไม้ให้ก้าวเดิน )
กรุงเทพฯ เมืองแล้งน้ำใจรึปล่าว....ไม่มีใครฉุดเธอขึ้นมาเลย
เราก็ไม่ว่าง...ต้องรีบไปทำงาน...มือซ้ายถือหนังสือ...มือขวาก็ถ่ายอยู่เนี่ย (ถ้าไม่ติดว่ารีบ...ต้องช่วยเธออย่างแน่นอน )
ดูแลตะเองนะก๊ะ....อยู่ในกรุงเทพก็แบบนี้ล่ะ
บ่ายไปสอนนักเรียนอีกที่หนึ่ง...มอ....ออออออ
เด็กสาววัย 27 จบโทที่นี่แล้ว และเตรียมตัวจะไปเรียนต่อที่โน่น (เมาะตะมะ) กล้าคิด...กล้าถาม..ตามสไตล์เด็กรุ่นใหม่...แต่ก็นอบน้อมครูมากเช่นกัน
วันนี้ตั้งหัวข้อเบาๆนะ...แต่ดูเค้าเครียดกว่าเขียนเรื่องสื่อของไทยครั้งก่อน
"How to get Mr.Right in one week?"
นักเรียนบอกว่าไม่กังวล grammar แต่เครียดที่จะหาประโยค supporting idea......แค่คิดว่าแบบใหนถึงจะเป็น Mr.right ก็ยากแล้ว
เลยบอกไปว่าอารัมภบทว่า....แบบใหน Mr.right ก็ 4-5 ประโยคแล้วนะ
ประเด็นสำคัญคือ.....อย่าเขียนว่าไม่เห็นอยากจะมี.....Mr.right หรือ Mrs.right ไม่ใช่เรื่องที่จำเป็น.....เพราะถ้าเขียนแบบนั้น...เท่ากับเขียนอะไรต่อไม่ได้อีกเลย
หัวข้อที่เขียน กับ เนื้อเรื่องที่มาสนับสนุนต้องสัมพันธ์กัน..จริงมะ
โดยรวมเขียนได้ดีค่ะ....แต่เอากลับมาตรวจแบบละเอียดอีกทีที่บ้าน นักเรียนบอกว่าคราวหน้าเขียนเรื่องแบบอื่นเช่น การเมืองจะดีกว่าค่ะจารย์ เรื่องนี้.....หนักไปจริงๆ หาทางจบไม่เจอเลย
ก็เลยเอามาถ่ายทอดลง blog สมุดสร้างฝันในโลกเสมือนจริง
สมัยก่อน (อืมมม....ฟังดูแก่มาก) ก่อนที่จะมี MSN ,Hi5 หรือ chatroom โลกเราเคยมีกลุ่มคนที่เล่นวิทยุสื่อสารค่ะ เราก็เป็นหนึ่งในนั้น
หาซื้อไม่ง่ายนะ....ไม่แพงหรอกแต่ต้องมีใบอนุญาติทั้งเครื่อง...และคน ที่บ้านมีไว้ใช้งานหลายเครื่อง (สมัยกระโน้น)....
เราก็ไม่ได้ใช้เรื่องงานหรอก....ขโมยพ่อเล่นน่ะหล่ะ
เรียนมหาลัย...พรุ่งนี้จะสอบหนังสือยังอ่านไม่จบ..ก็มานั่ง CQ...CQ....
ทาม...ปายยย.....ยยยย......ด้าย....
เคยมีโอกาสได้คุยกับ callsign คนขับเรือ...4-5 ครั้ง
พวกรุ่นพี่จะบอกว่า...ถ้าบังเอิญเจอ...ก็ให้คุยธรรมดาไม่ต้องเกร็ง...แต่ก็ต้องสำรวมสุภาพมากๆ....แล้วท่านนี้ก็จะถามเรื่องสังคม..ความเป็นอยู่ทั่วๆไป
นามเรียกขาน...."คนขับเรือ"...คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
นอกจากนั้นก็เป็นเรื่องของ.....กิ๊ก....
เวลาที่คนมาก่อกวนการคุย...โดยมากก็จะแกล้งคนสองคนที่จีบกันอยู่นั่นล่ะ คู่จีบ...ก็จะมีการเลี่ยง channel ช่องทางการคุย...โดยแอบนัดแนะกัน
ขึ้นหนึ่งกิ๊ก.....ลงสองกิ๊ก......บางทีก็แกล้งอำว่า mos ลง....หยุดคุย
ถ้าพวกก่อกวนขีเกียจรอก็จะหายไปเอง...สักพักคู่จีบคุยต่อที่ channel เดิม
คล้ายๆ....สับขาหลอกมั๊ง
(การเปลี่ยนช่องความถี่...ก็บิดที่หมุดบนหัวเครื่องล่ะ...บางทีก็ดัง..กิ๊ก...นะ )
ระยะโปรโมชั่นรัก...ก็มีการซ่อมเสาวิทยุที่พังให้....หาตัวเพิ่มกำลังส่งให้....อารมณ์ประมาณทำ Background หรือ update ตัว Hi 5 หรือ blog หรือ diary on line ให้กับสาวที่ตัวเองรัก.....แบบสมัยนี้ล่ะมั๊ง
เขียนละเอียดแบบนี้...ไม่ต้องพาใครมาจับล่ะเพราะเลิกเล่นนานแล้ว อีกอย่าง...ต้องมีหลักฐานเช่นตัวเครื่อง หรือเสาส่งสัญญานครับพี่น้อง
jhf%HHD$$$DW@GGG97MjF&
KJMGL;AD754G0KKL;rrr@@@%^^
ไปไถนาต่อละ...ปรี๊ดดด....ดดดด (พ่นหมาก...แล้วจากไป )
Create Date : 22 กันยายน 2551 |
Last Update : 22 กันยายน 2551 14:01:00 น. |
|
42 comments
|
Counter : 1113 Pageviews. |
|
|
เยยเอาของเล่นมาให้เป็งรางวัล
เคยเห็นที่เขาทำภาพตัวเองติดผนังไม๊คับ
บังเอิญไปเจอเลยเอามาให้ลองดูหนุกน๊า
ผมก็ทำไปตั้งหลายรูป 555
โปรแกรมทำภาพสวยๆหนุกๆ