credit ภาพ จาก //www.google.com









“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ....นาตาลี...ฉัน..บอก...ให้...เปิด....เดี๋ยว..นี้...”

“สักครู่นะคะคุณแม่ชีมีนเวล....สักครู่ค่ะ...”







นาตาลีตกใจจนทำอะไรไม่ถูก มันเป็นแบบนี้ได้อย่างไรกันนะ จำได้ว่าทุกคนในโรงเรียนไปทัศนศึกษาที่ป่าเดาท์ฟูล และจะไม่มีใครอยู่ที่นี่จนกว่าจะถึงวันจันทร์ แต่แล้ว .....ทำไมนะ....ทำไม....



กรรไกรตัดหญ้าขนาดใหญ่ที่มีรอยเปื้อนสีแดงฉาน ถูกวางพักไว้บนฝาชักโครก ขณะที่เธอเร่งมือบิดฝาก๊อกอย่างสุดแรง เพื่อจะชำระล้างคราบแห่งมลทินที่เปรอะเปื้อนตามมือและเนื้อตัว


“บ้าเอ๊ย.....ยยย...” เธอเผลอตะโกน



น้ำไม่ไหลแรงอย่างใจหวัง มันค่อยๆหยด แหมะ...แหมะ....แหมะ....เป็นฝีมือนางแม่ชีมอรั่ลเป็นแน่แท้ สาวแก่วัยใกล้ห้าสิบ เตี้ยและอ้วนอุ้ยอ้าย ชอบเดินสอดรู้สอดเห็นเรื่องราวต่างๆในโรงเรียน วาวล์น้ำถูกปิดไว้ก่อนออกเดินทางก็คงฝีมือเธอ



พอนึกถึงหน้าแม่ชีมอรั่ล นาตาลีก็อดที่จะแสยะยิ้มอย่างสะใจไม่ได้ เธอรอเวลานี้มานานแสนนาน วันที่เธอได้ใช้คมแหลมของกรรไกรกดลงไปที่อวัยวะส่วนต่างๆของผู้ที่แม่ชีมอรั่ลรัก นาตาลีค่อยๆบรรจงใช้เวลามากพอควรในการตัดแต่ละชิ้น แต่กระนั้นเธอก็เน้นและลงน้ำหนักที่คมของกรรไกรมากพอที่จะทำให้ชิ้นส่วนขาดแยกออกจากกัน








“นาตาลี...แม่ขอยื่นคำขาดกับเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะ....เปิด...ประ...ตู...เดี๋ยว...นี้”




ทำไมทุกคนถึงชอบบังคับฉันกันนักนะ ฉันตั้งใจจะทำทุกอย่างให้ออกมาดีที่สุด แต่ดูเหมือนเป็นความพยายามที่เรียกได้ว่า “ไร้ค่า” เอาล่ะ พอกันที ถึงแม้เรื่องมันจะเสร็จแบบไม่เรียบร้อย จบไม่สวย นั่นก็เป็นเพราะฉันถูกตีกรอบให้ฉันต้องทำต่างหาก หากจะมีเรื่องร้ายใดๆเกิดขึ้น พวกคุณทุกคนต้องรับผิดชอบร่วมกัน



“ขอโทษที่เปิดช้าค่ะ...คุณแม่ชี”

“เธอมัวทำอะไรเป็นนานสองนาน....ฮึ”







“หนูล้างอุปกรณ์ทำสวนค่ะ”

“ล้างอุปกรณ์ทำสวน ???? ฉันเข้าใจว่าเธอยื่นใบลาป่วยเอาไว้นะ และนั่นคือเหตุผลหลักที่ทำให้เธอไม่ต้องไปทัศนศึกษา”

“ตามจริงแล้วหนูก็ยังคงมึนหัวเล็กน้อยค่ะคุณแม่ชี บังเอิญนึกขึ้นมาได้ว่าออกกำลังกายบ้าง น่าจะช่วยให้สดชื่นขึ้น หนูก็เลยออกไปเดินเล่นในสวนมาค่ะ”

“แล้วเรื่องอุปกรณ์จัดสวนล่ะ”

“บังเอิญหนูเคยได้ยินแม่ชีมอรั่ลเอ่ยปาก ว่ากิ่งต้นคอมพลิเค่ทของเธอชักจะเกะกะตา แต่เธอยังไม่สามารถหาเวลาจัดการสะสางได้ หนูก็เลยอยากช่วยแบ่งเบาภาระเธอค่ะ”

“แน่ใจเหรอนาตาลี ต้นคอมพลิเค่ทที่คุณแม่มอรั่ลแสนรัก แสนหวง และไม่เคยให้ใครได้แตะต้อง ต้นไม้ที่เธอรักดั่งแก้วตาดวงใจ ฉันไม่อยากจะเชื่อว่า...เกะกะ...จะเป็นคำที่แม่ชีมอรั่ลเธอใช้เรียกต้นไม้ต้นนั้น”

“แล้วทำไมหนูจะต้องโกหกคุณล่ะคะ...”

“ก็จริง.....นอนบนเตียงพักผ่อนสบายๆ กับ การมาออกแรงทำงานในสวน....นั่นสินะ...ไม่มีเหตุผลที่จะต้องโกหกเลย...เอาล่ะ...เธอไปได้แล้วนาตาลี....”

“ขอบคุณค่ะแม่ชีมีนเวล......กู๊ดไนท์นะคะ”









นาตาลีก้าวเดินออกมาจากห้องนั้น และ แน่นอนเธอไม่ลืมหยิบอุปกรณ์ประกอบอาชญากรรมของเธอออกมาด้วย




“อืมมม...มมม......เลือดเจ้าคอมพลิเค่ทที่ฉันทำหยดกระจายไว้ทั่วห้อง คุณแม่ชีเธอก็ไม่เห็น แล้วถ้าเธอลื่นเพราะเท้าซ้ายไปเหยียบหยดใดหยดหนึ่งเข้า......แล้วเธอก็เริ่มเซคล้ายจะหกล้ม.....จากนั้นเท้าขวาเธอก็เหยียบอีกหยด....แล้วเธอก็ลื่นหงายหลังเท้าสองข้างชี้ฟ้า....และสุดท้ายหัวฟาดพื้นตาย .....คงจะไม่มีใครสืบสาวเรื่องราวถึงฉันได้ล่ะมั๊ง....ก็อาวุธที่ใช้ก่อเหตุฉันก็เอาออกมาแล้วนี่นา....” นาตาลีอดยิ้มกว้างไม่ได้เมื่อนึกภาพตาม








“เด็กบ้าเอ๊ย.....ก็รู้อยู่ว่าห้องน้ำทั้งตึกปิดซ่อม...เหลือใช้ได้แค่ห้องเดียว”




แม่ชีมีนเวลบ่นพึมพำขณะก้าวเท้าเข้าไปในห้องน้ำ ขณะที่นาตาลีเองกำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าโรงนอน ปากก็ฮัมเพลงไปตลอดทาง........





People killin', people dyin'
Children hurt and you hear them cryin'
Can you practice what you preach
And would you turn the other cheek



Father, Father, Father help us
Send us some guidance from above
'Cause people got me, got me questionin'
Where is the love (Love)




Where is the love (The love)
Where is the love (The love)
Where is the love
The love, the love









ป.ล. มีพี่ผู้น่ารักท่านหนึ่งซึ่งได้อ่านเรื่องนี้แล้วบอกว่า นึกถึงหนังเรื่อง Doubt ก็ขอออกตัวก่อนนะคะว่า ยังไม่เคยได้ดู เพียงแต่คุ้นกับบรรยากาศโรงเรียนประจำอยู่บ้างเล็กน้อยค่ะ

Create Date : 20 พฤษภาคม 2552
Last Update : 20 พฤษภาคม 2552 1:29:10 น.		14 comments
Counter : 860 Pageviews.
Share Tweet