๑๖ มกราคมคืนก่อนวันเกิด

ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ แก๊งน้ำหมากกระจายค่ะ









แต่งร้านได้เรียบๆ ขาว น้ำตาล แต่น่ารักดี

( มองออกนอกหน้าต่างจะเห็นป่า..."ป่ากลางเมือง"....จริงๆค่ะ)










โดนใจเจ๊มั่กๆๆๆ อารมณ์ถวิลหาอดีต


















พระเอกและนางเอกของงาน "ไก่พี่ก้อย" แอนด์ "ปลาช่อนทอด"


ทอดมาได้กรอบ แห้ง ไม่อมน้ำมัน โดยเฉพาะไก่นั้นบรรดาป้าสั่งมาเพิ่มเป็นสามที่ทีเดียว ( ก็เพื่อนๆทะยอยมา....ใครถามว่าอะไรอร่อยจะสั่งเพิ่มอีก....ก็ไก่นี่ล่ะ ) ว่าแต่ "พี่ก้อย"......ใครอะ


















พ่อกำนัน ( น้ำตกหมู) แม่นางเอก ( ไส้อั่ว) ตัวอิจฉา ( ตำไทยใส่ปู)




รสชาติกลางๆไม่ถึงขั้นอร่อยโพด กินกับข้าวเหนียวดำหนึ่งกะติ๊บจำนวนคน ๓ คนก็พอไปได้ จากนั้นท่านหัวหน้า ( เพื่อนในกลุ่มนี่ล่ะ )เบื่อๆ เลยสั่ง "ข้าวโปะไข่เจียวหมูสับ" กับ "ไวน์แดง" มาแก้เบื่อ.....เข้ากั๊น...เข้ากันนะ



กินอะไรก็กินเหอะ......อย่าแย่งข้าวในจานเราเท่านั้นก็พอแล้ว




ส่วนกลุ่มที่ ๒ ที่ ๓ ตามมาทีหลังสั่งลาบหมูทอด ผัดไทยใส่เกี๊ยว ( อันหลังอร่อยดี....แต่ไม่มีรูป) กินไปเม๊าท์ไป ทุกข์บ้าง สุขบ้าง ระเบิดภูเขาเผากระท่อมบ้าง รู้จักกันมาร่วมสิบเจ็ดปีแล้วมัง บางครั้งก็เบื่อนะที่เพื่อนๆฉลาด และรู้ทันทุกข์สุขของกันและกันประเภทมองตาเห็นถึงเซี่ยงจี๊ แต่รวมๆก็คงไม่ทิ้งกันไปใหน (มั๊ง ) รู้จักกันมานานเกินครึ่งของอายุแล้ว



















เพื่อนๆให้ของปีใหม่ แต่เราไม่ได้ให้ใครเลย


บางคนรวยขนาดแจกรถเพื่อนเป็นคันๆ ถุงผ้าสีสวยนั้นสัญญาเพื่อนไปแล้วว่าจะขยันหาเงินใส่ให้เต็ม....ส่วนแกงกะหรี่จะรีบทำกินนะคะ คุณนายญี่ปุ่น.....ตามจริงมีน้ำใจจากเพื่อนอีกเยอะที่กล้องถ่ายความรู้สึกออกมาไม่ได้ แต่เราจำได้หมดแหละ.....สักวันนะจะเป็นนกกระเรียนกลับมาแทนคุณ....



ใครจำนิทานเรื่องนี้ได้ หมายถึง "แก่"...ชิมิคุณนายญี่ปุ่น
















ร้านตำ ตำ เกษตรนวมินทร์ (ตรงข้ามคริสตัล )ค่ะ



















ตกใจนิดๆ เห็นจดหมายน้อยนี้ที่ผนังร้าน...หมิงหมิงนี่ฮอทมิใช่น้อยนะ














ลืม After ซะงั้นเรา ^^''


วันที่ ๑๗ แม่กับน้าอ้อยโทรมาอวยพร มีการดักคอว่า "ตื่นหรือยัง"...โธ่...กำลังจะออกไปทำสังฆทานแล้วจ่ะ ตื่นตั้งนานแล้ว เที่ยงน้องสาวโทรมาอวยพรแต่กำลังสอนเลยได้คุยแป๊บเดียว พอบ่ายๆอุ้ยโทรมาชวนกินข้าว ไม่ได้ออกไปเพราะป่วยนิดหน่อย แล้วก็ไม่อยากรบกวนเพื่อนด้วย (รบกวนหลายอย่างแล้วน่ะ ) ^^'' ก็เลยลั๊ลลาทำงานเสร็จก็อยู่บ้านทั้งวัน.....



อ้อ....กลางคืนพ่อโทรมาบอกให้เอาสินค้าคงค้างไปส่งให้ด้วย....ไม่อวยพรอะไรเลยอะ เสียใจมากแทบจะโดดตึก นึกขึ้นได้ว่าปูนนี้แล้วนะเธอ จะดราม่าไปใหน....เออ...เลยค่อยยังชั่ว



แก่ขึ้นอีกปีก็ได้เรียนรู้อะไรเพิ่มเรื่อยๆนะ รู้จักคนอื่น และที่สำคัญไม่ลืมรู้จักตัวเอง

Create Date : 18 มกราคม 2553
Last Update : 18 มกราคม 2553 11:41:07 น.		7 comments
Counter : 631 Pageviews.
Share Tweet