วันอาทิตย์ที่ผ่านมา พาเรโน่ไปงานแต่งงานมา ไปถึงงานตั้งแต่ 9 โมงกว่า อากาศก้อร้อนมากๆ โชคดีที่เรโน่ไม่งอแงเลย น่ารักมากมายเลยจ๊ะลูกแม่ งานแต่งเค้าเลี้ยงโต๊ะจีนตอนกลางวัน ย่าหนูด้วยความที่เห่อหลานมาก อุ้มหนูไปโต๊ะนั้น โต๊ะนี้ หนูเผลอนั้งหลับ คุณย่ายังไม่รู้เรื่อง คุณแม่เห็นหนูนั่งสัปงก รีบไปอุ้มหนูมานอนกับคุณแม่แทบไม่ทัน คุณย่า นะ ไม่ดูหลานเลย สงสัยจะโม้เพลินแน่เลย  หุหุ.... 

      กลับจากงานแต่ง แวะไปบ้านย่า อาบน้ำให้หนู ระหว่างที่นั่งเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรโน่อยู่นั้น ย่าก้อทักขึ้นมาว่า นางมางานแต่ง ทำไมไม่ใส่สร้อยคอมาบ้างหล่ะ ไอ้เราก้อกำลังจะบอกแม่ว่า นี่ไง แล้วก้อคลำที่คอ ?????  เอ้า สร้อยไม่อยู่ หล่นหายไปตอนไหน (แต่ขอบอกว่า ตอนนั้นไม่ตกใจเลยอ่ะ เพราะคิดว่า ถ้ามันหายก้อคงหายที่งานเลี้ยงตอนเช้าที่บ้านเจ้าสาวแน่ แต่คนเยอะขนาดนั้น จะเจอเหรอ) เมื่อเช้าระหว่างนั่งรถมางานแต่ง เจ้าลูกชายดึงสร้อยคอคุณแม่ตลอดเวลา ยังคิดในใจเลยว่า สร้อยจะหล่นไหมเนี้ยะ

      สักพัก คุณพ่อเรโน่ก้อชวนขับรถไปบ้านงาน พอไปถึง เราก้อเห็นว่าเค้ากำลังเก็บโต๊ะ กวาดพื้นกันใหญ่ เราก้อยิ่งหมดหวังแล้วหล่ะ ญาติๆ ถามว่า มาทำอะไรกัน พี่หรั่งก้อบอกว่า อ๋อ เมื่อเช้าทำสร้อยคอหล่นไว้อ่ะ แล้วก้อเดินไปดูตรงที่เรานั่งเมื่อเช้า โอ้โห ไม่น่าเชื่อ โอ้แม่เจ้า สร้อยกองอยู่ตรงที่เรานั่ง ทุกคนบอกว่า ทำไมพวกเค้ากวาดพื้นอยู่ตรงนี้ ทำไมถึงมองไม่เห็น ทุกคนบอกว่าดวงจะไม่เสียของอ่ะ ก้อเลยหาเจอ ฟาดเคราะห์ไปนะคุณแม่เรโน่

      ครอบครัวเรากลับมาถึงบ้าน ประมาณ 5 โมง คุณพ่อเรโน่ไปล้างรถ ส่วนคุณแม่ ก้อรีบทำข้าวบดให้เรโน่กิน  หลังจากนั้นก้ออาบน้ำ แต่งตัวให้เสร็จก้อนั่งเล่นกัน ระหว่างนั้นก้อจับเรโน่ทายา แก้แพ้ให้เรโน่ เพราะเรโน่ แพ้ยุงมาก ยุงกัด แล้วจะบวมทันที และทุกครั้งที่โดนกัด แผลจะบวม และแดงขึ้นเรื่อยๆ คุณแม่ก้อเลยจับหนูนั่งบนตัก แล้วก้อให้หนูเล่นอยู่แบบนั้น โดยที่คุณแม่ไม่จับหนูไว้เลย เพราะทั้งสองมือของคุณแม่ ก้อสาละวลอยู่กับแผลยุงกัดของหนู มือแม่ก้อบีบยาทาให้ ระหว่างนั้นหนูก้อดิ้นๆๆ แล้วหนูก้อก้มลงคว้าของเล่น ทันใดนั้น หนูก้อเอาหน้าผากโหนกๆๆ ของหนูทิ่มไปที่พื้นเต็มๆๆ เลย หนูร้องเสียงดังมากๆๆ หน้าแดงด้วย คุณแม่ก้อตกใจที่เห็นหนูร้องไห้ คุณแม่เสียใจมากเลยที่ป้องกันอะไรหนูไม่ได้เลย ยังคิดว่าทำไม ตัวเองไม่คว้าลูกไว้ หรือไม่ก้อรีบเอาเท้าไปขวางหนูไว้ โอ้ย คุณแม่คิดสารพัดเลยลูก คุณแม่ขอโทษนะที่ทำให้หนูเจ็บ ต่อไปคุณแม่จะระวังให้มากกว่านี้นะคนดี แต่หลังจากนั้น หนูก้อเป็นปกติ กินนมได้ กินข้าวได้ แต่ขอบอกว่า ตอนกลางคืนหนูผวาทั้งคืนเลยหล่ะ จนคุณแม่ต้องมานอนกอดหนู หนูถึงได้นอนหลับสนิทอ่ะ  คุณแม่ว่า หนูคงยังไม่หายตกใจแน่เลย ขวัญเอ๋ย ขวัญมานะลูกนะ คุณพ่อคุณแม่รักหนูจ้า  คุณพระคุ้มครองนะลูก

คุณแม่เก็บภาพบรรยากาศที่งานแต่งงาน และบรรยากาศก่อนที่หนูจะเอาหัวเหม่งพื้นมาฝากด้วยหล่ะ

Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 10 มีนาคม 2553 14:19:49 น.		3 comments
Counter : 393 Pageviews.
Share Tweet