ที่งานแต่งงานของหนุ่มสาวคู่หนึ่ง เจ้าสาวคือโยชิดะ เรย์ ส่วนเจ้าบ่าวคือ อาจารย์ทาดะซัง
คู่บ่าวสาวยิ้มกันกันและกันท่ามกลางความปีติยินดีของครอบครัว เพื่อนร่วมงานและเพื่อนสนิท
ในจำนวนคนเหล่านั้น อิวาเซะ เคน ผู้เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเจ้าสาวมานาน 14 ปี บนใบหน้าเค้ากลับไม่มีรอยยิ้ม และยืนมองเจ้าสาวคนนั้นด้วยใจที่แตกสลาย เพื่อนสนิทที่เค้ารัก คนที่ใช้จ่ายวันเวลามาด้วยกัน วันเวลาที่เค้าเคยมีเรย์อยู่ข้างๆ ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ตอนนี้จะทำอย่างนั้นไม่ได้อีกแล้ว เค้ายืนดูรูปถ่ายสไลด์ความทรงจำของเรย์ ทุกรูปต้องมีเค้าอยู่ด้วย เคนโซจึงได้แต่คร่ำครวญกับตัวเองว่า เค้ารักเรย์มานาน ทำไมตอนนี้ถึงไม่เป็นเค้าที่ยืนอยู่เคียงข้างเรย์ในฐานะเจ้าบ่าว เค้าอยากย้อนเวลากลับไป อยากจะกลับไปเพื่อบอกความในใจกับเรย์
ถ้าเค้าบอก...เค้าจะเปลี่ยนทุกอย่างได้มั้ย

เทวดาประจำโบสถ์ เผ้ามองดูเคนโซมาพักนึงแล้ว รับรู้ถึงความปรารถนาของเค้า และอยากจะรู้ว่าถ้าเค้าสามารถย้อนกลับไปแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาด กลับไปบอกในสิ่งที่เค้ารู้สึกกับเรย์ ตอนนี้...เค้าจะได้กลายเป็นเจ้าบ่าวมั้ย
เคนโซจึงได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้.....โดยการย้อนเวลาผ่านรูปถ่ายบนสไลด์แต่ละรูปของเรย์

ความตั้งใจของเคนโซในการย้อนเวลากลับไป เพื่อแก้ไขในสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งที่ทำให้รูปถ่ายของเรย์ไม่มีรอยยิ้ม ค้นหาสาเหตุของมัน และท้ายที่สุดนั้นเค้าก็รู้ว่า รูปแต่ละใบของเรย์...ที่เธอไม่ยิ้ม ก็เพราะเคนโซนั่นเอง

ความทรงจำทั้งหมดระหว่างเคนโซกับเรย์ เริ่มขึ้นเพราะยางลบก้อนหนึ่ง เมื่อเด็กหญิงโยชิดะ เรย์ เพิ่งย้ายโรงเรียนมาใหม่ และได้นั่งใกล้กับเด็กชายอิซาวะ เคน เด็กหญิงไม่มียางลบดินสอ เด็กชายจึงหักครึ่งยางลบของตัวเองให้ มิตรภาพจึงเริ่มขึ้น แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อยางลบถูกแบ่งครึ่ง เคนโซและเรย์ก็แบ่งกันเก็บหัวใจของกันและกันเอาไว้ด้วย

การย้อนกลับอดีตช่วงสมัยเรียน ม. ปลาย 2-3 ครั้ง เคนโซยังคงอ้ำอึ้งไม่ยอมบอกความรู้สึกของตนให้กับเรย์ ที่สิ่งหนึ่งที่เค้าได้เรียนรู้คือ ตอนเวลาที่ผ่านมาช่วงนั้น เค้าละเลยกับความรู้สึกเรย์มากแค่ไหน ความในใจที่เรย์ส่งถึงเค้าจนนับครั้งไม่ถ้วนเค้ากลับไม่เคยรับรู้เลย เพราะความที่อยู่ใกล้กันเกินไป ทำให้เค้าไม่ใส่ใจกับรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่เรย์ทำไว้ให้กับเค้า หนำซ้ำเคนโซเองกลับเป็นคนเปิดประตูแห่งโชคชะตาให้กับเรย์ และอาจารย์ทาดะ ผู้ที่ได้เป็นเจ้าบ่าวของเรย์อีกด้วย

เมื่อย้อนเวลาไปในช่วงที่ทั้งคู่เรียนมหาวิทยาลัย ในขณะที่ความรู้สึกของเรย์ที่มีต่อเคนโซ มันมากเกินกว่าที่เธอจะเก็บซ่อนไว้ได้ เธอจึงตัดสินใจเขยิบเข้าใกล้เค้าอีกนิด ด้วยการตัดสินใจจะมอบจดหมายรักให้กับเคนโซ จดหมายที่เธอเคยเขียนไว้ตั้งแต่ตอนเรียนจบ ม .ต้น แต่ในวันนั้นไม่มีโอกาสได้มอบให้กับเคน
แม้ว่าคราวนี้เรย์ก็ยังคงกล้าๆกลัวๆ ที่จะบอกกับเคนโซ เพราะความที่เป็นเพื่อนกันมากนาน บางทีเธออาจจะคิดไปเอง และนั่นอาจทำให้มิตรภาพระหว่างเพื่อนนั้นถูกทำลายไปด้วย อีกทั้งตลอดเวลา เคนโซเองไม่เคยทำอะไรเพื่อเป็นสิ่งยืนยันว่า เค้ามีใจให้กับเธอ นอกจากบางวัน(วันที่เค้าย้อนอดีตมา)

ในที่สุดแม้จะลังเล เรย์ก็ตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับความรู้สึกของตัวเอง เพื่อไม่ให้ความรู้สึกนี้ติดค้างในใจตลอดไป เรย์ไปหาเคนโซที่บ้านพร้อมกับจดหมาย แต่ในเวลาเดียวกันเคนโซก็ไปรอเรย์ที่บ้านเพื่อบอกความในใจกับเรย์ เส้นทางเดินที่สวนกันในครั้งนี้ ทำให้ระยะทางระหว่างเคนโซกับเรย์ไกลออกไปทุกที

เพราะครั้งนี้เรย์ได้ล็อคความรู้สึกที่มีต่อเคนโซไว้ที่ด้านในสุดของหัวใจ เก็บไว้เป็นแค่ความทรงจำ แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยการตัดสินใจคบกับทาดะซัง

แล้วเคนโซมัวแต่ทำอะไร?...แม้ว่าเค้าจะเข้าใจแล้วว่าถ้าขืนมัวรอแต่พรุ่งนี้ ทุกอย่างก็จะสายเกินไป เหมือนกับตัวของเค้าในปัจจุบัน เค้าเสียเวลากับอาการอ้ำอึ้งมามากแล้ว จากนี้เค้าต้องรีบบอกเรย์ให้เร็วที่สุด

แต่อะไรมันก็ไม่เป็นใจ และด้วยความที่เค้ามัวรอแต่โอกาสที่เหมาะสม รอปัจจัยให้พร้อม เค้าจึงพลาดโอกาสนั้นอยู่ตลอด ผิดกับอาจารย์ทาดะ ผู้ซึ่งไม่รอโอกาส พร้อมที่จะพูดความในใจได้ตลอดเวลา แม้จะถูกมองว่าเป็นคนไม่มีกาละเทศะ

ระหว่างที่เคนโซพยายามหาทางพูดความในใจกับเรย์ เรย์กลับถอดใจ ยอมรับความจริงและก้าวเดินต่อไปข้างหน้า ด้วยการตัดสินใจแต่งงานกับทาดะซัง การย้อนเวลาของเคนโซทุจากรูปทุกใบในทุกช่วงเวลา ไม่ได้ช่วยให้อะไรเปลี่ยนแปลง
แต่เค้ากลับได้เรียนรู้อย่างเจ็บปวดว่า เรย์คนที่สำคัญที่สุดของเค้า คนที่อยู่ข้างเค้าเสมอ เค้าเลยคิดว่าเค้าจะบอกความในใจกับเรย์เมื่อไหร่ก็ได้ แต่เค้าก้ไม่เคยพูด ไม่เคยทำอะไรเพื่อเรย์ เลย และตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว เพราะในที่สุด เรย์ก็ไกลเกินเอื้อมสำหรับเค้า

หมดเวลาย้อนอดีตแล้ว เวลา 6 ปี ที่เริ่มย้อนไป คือ 2,190 วัน เคนโซย้อนอตีดจากรูปถ่ายไป 10 รูป เท่ากับ 10 วัน
เวลา 10 มันคงไม่มากพอสำหรับสร้างปฏิหาริย์ ไม่ใช่สิ มันคงไม่มากพอที่จะทำให้เรย์รู้ว่าเคนโซนั้นรักเรย์มากแค่ไหน เพราะ 2,180 ที่เหลือเคนไม่ทำอะไรเลย ได้แต่ปล่อยให้วันแต่ละวันฝ่ายไป ถ้าเค้าไม่ได้ย้อนเวลากลับไป ต่อให้ในวันนี้เค้าบอกเธอด้วยคำพุดที่ลึกซึ้งกินใจแค่ไหน เรย์ก็คงไม่เปลี่ยนใจ เพราะที่ผ่านมาเค้าไม่เคยแสดงความรู้สึกออกมาเลย

แน่นอนสุดท้ายตอนจบ เคนโซต้องพูด...ถึงแม้จะพูดในวันแต่งงานของเรย์ ที่พูดไม่ใช่เพื่อให้เรย์เปลี่ยนใจ แต่พูดเพื่อที่เค้าจะไม่ต้องเสียใจไปตลอดชีวิต พูดทุกความรู้สึกที่มีต่อเรย์ อวยพรเธอกับเจ้าบ่าวให้พวกเค้ามีความสุข
นั่นคือสิ่งที่เคนโซทำได้ในตอนนี้
ที่เหลือนั้นเป็นการตัดสินใจของเรย์

Create Date : 12 ตุลาคม 2550
Last Update : 26 พฤศจิกายน 2550 13:57:19 น.		18 comments
Counter : 1172 Pageviews.
Share Tweet