เกิดมาเพื่อรักเธอ ตอนที่2

มาต่อตอนที่ 2 ค่ะ
คำสารภาพ

“ ทราย ทรายแย่แล้ว” แอนวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้องเรียน
“ อะไร แอน หอบมาเชียว” ฉันยิ้มให้ ตลกกับท่าทางของเพื่อนสาว แอนมักเป็นแบบนี้เสมอเมื่อมีเรื่องตื่นเต้นอะไรมาเล่าให้ฉันฟัง วันนี้ก็เหมือนกันนี้คงไปแอบได้ยิ้นใครพูดอะไรมาอีกแหงๆ
“ ไม่ต้องมายิ้มเลยนะแม่ตัวดี เมื่อวานไปทำอะไรบอกมานะ” แอนทำตาโตพลางนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับฉัน
“ อะไร” ฉันเริ่มงงกับคำถาม เมื่อวานฉันไปทำอะไรมางั้นรึ อื่ออออ…..
“ นี่แม่คุณ ไม่ต้องคิดเลยนะ ฉันตอบให้ก็ได้ เมื่อวานเธอไปดูรันเค้าซ้อมบาส และนายนั้นก็แสดงความเป็นฮีโร่ปกป้องเธอจากลูกบาสที่กำลังพุ่งมาใส่ ทำให้เธอเห็นความดีของเค้าจึงตกลงปลงใจยอมเป็นแฟนกับรันเรียบร้อยแล้วใช่ไม๊”
“ ห๊า อะไรนะ”
“ ใครเป็นแฟน ใครนะ”
“ ก็เธอกับนายศรันย์งัย” แอน ย้ำชัดถ้อยชัดคำเลยทีนี้
ฉันมองคนตรงหน้าเหมือนกับไม่เคยเห็น ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้นะ ฉันอยากจะบ้าตาย
“ จะบ้ารึงัย ใครจะไปเป็นแฟนกับคนแบบนั้นได้ เธอก็รู้นี่ว่าฉันเกลียดกลัวนายรันจะตายไป เอามาจากไหนนะเรื่องบ้าๆแบบนี้”
“ เอามาจากไหน ก็เอามาจากทุกคนที่ไปดูการซ้อมเมื่อวานนี้นะดิถามได้ เค้าพูดกันจนทั่วแล้วไม่ใช่แค่คณะเรานะ ทั้งมหาวิทยาลัยเค้าก็รู้กันหมดแล้วเหมือนกัน ก็รันนะเค้าดังจะตาย หน้าตาหล่อเหมือน
มิยาบิ วง Due’ le quartz เลย แต่น่าเสียดายดันยุบวงซะได้ เนอะ” แอนทำท่าพยักเพยิดใส่ฉัน
“ นี่แอนอย่าออกนอกเรื่องสิ”
“ อะ ขอโทษที พอดีนั้นวงโปรดฉันนะ”
“……….” ตายแน่ฉันต้องตายแน่ๆ เวรกรรมอะไรของฉันนะถึงต้องเข้าไปวุ่นวายกับผู้ชายที่ฉันทั้งเกลียดทั้งกลัวคนนั้นด้วย
“ อะ ทราย” แอนสะกิดฉันให้หันไปดูกลุ่มเพื่อนผู้หญิงที่เพิ่งเข้ามาในห้องเรียน
“ นั่นยัยฟางดาวคณะเรานี่ ยัยนั้นก็เล็งรันไว้เหมือนกันนะ ดูสายตาที่เค้ามองเธอสิ ยังกะจะกินเลือดกินเนื้อเธอเลยนิ อ้าวทราย”
“ ร้องไห้อีกละ” แอนเอียงคอมองหน้าฉัน
“ ไม่ต้องมาทำหน้าตาล้อเลียนฉันเลยนะ แอน ฮือ ฮือ ฉันจะทำงัยดี”
ตายแน่ ฉันต้องตายแน่ๆ ทำไมฉันต้องกลายเป็นศัตรูกับผู้หญิงพวกนั้นด้วยนะ ทั้งๆทีฉันไม่ได้ทำอะไรแท้ๆ ทั้งๆทีฉันอยากจะอยู่อย่างสงบไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครแท้ๆ เรื่องบ้าๆนี่ เรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นนี่เป็นเพราะนายคนเดียว
“ นายรัน”
“ อะไร คิดถึงฉันมากขนาดนั้นเลยรึ” นายรันไม่รู้โผล่มาจากไหน อยู่ดีๆก็มายื่นอยู่ข้างหลังฉันแล้ว
“ กรี๊ดดดดดด นะนายออกไปห่างๆนะ อย่ามายืนอยู่ข้างหลังคนอื่นตามใจชอบสิ”
“ นี่คุณทรายแก้วครับ ผมแค่เดินมานั่งที่ของตัวเอง ก็พอดีได้ยินคุณเรียกชื่อผม ผมก็นึกว่าคุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมก็แค่นั้น” นายรันทำเป็นพูดจริงจังแต่แววตาที่มองฉัน มันฉายแววล้อเลียนยังงัยชอบกล
หนอย ! ตาบ้านี่ ยังมีหน้ามาพูดจากวนประสาทชาวบ้านเค้าอีก
“ ฉันมีเรื่องกับนายแน่ นายต้องไปแก้ข่าวเรื่องฉันเป็นแฟนนายเข้าใจไม๊” ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดพูดกับนายรัน
“ ไม่ละขี้เกียจ”
คำตอบที่ได้มามันทำให้ฉันแทบร้องกรี๊ด
“ นะ นายว่างัยนะ”
“ ………….”
“ ก็บอกว่าขี้เกียจงัย ถ้าเธอไม่ชอบก็ไปบอกพวกนั้นเองดิ ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้วยังงัยก็ได้ แบบนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องทนปฏิเสธใครวันละ 10 รอบอีก งั้นฝากด้วยนะจ่ะที่รัก ฮะ ฮะ ฮ่า” นายรันหัวเราะชอบใจก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
“ บ้า คนบ้า ฮือ ฮือ แอน ช่วยด้วย” ฉันกอดแอนร้องไห้กับบ่าของเพื่อนจนเสื้อเปียก เจ็บใจ เจ็บใจที่สุด ทำงัยฉันถึงจะเอาชนะตาบ้านั้นได้ซะทีนะ
ขณะที่กำลังร้องไห้ฟูมฟายอยู่นั้นฉันไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองมาอยู่

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ ……….”
“ จะทำงัย จะต้องทำยังงัยถึงจะทำให้เธอไม่ร้องไห้ออกมา ในเวลาที่ฉันเข้าใกล้เธอได้นะทราย” รันละสายตาจากภาพตรงหน้า แววตาเศร้าสร้อยอย่างบอกไม่ถูก
“ เธอไม่เคยเข้าใจอะไรเลยจริงๆ”
ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เค้าก็ได้ยินเสียงหนึ่งเรียกจากทางด้านหลัง
“ รัน”
พอหันกับไปมองก็พบผู้หญิงหน้าตาสะสวยยืนยิ้มให้เค้าอยู่
“ ฟาง” เค้าเรียกชื่อเธอเบาๆ ถ้าจำไม่ผิดผู้หญิงคนนี้เคยมาบอกรักกับเค้า และเค้าก็ปฏิเสธเธอไป
“ ดีใจจังที่รันยังจำฟางได้” หล่อนยิ้มให้ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้เค้า
“ รันฟางขอถามอะไรหน่อยสิ”
“ อะไรล่ะ”
เธออึกอักอยู่ครู่หนึ่งเหมือนกลัวว่า ถ้าถามคำถามนี้ออกมามันจะทำให้อะไรดูแย่ลงละมั้ง
“ …………”
“ อะ เอ่อ รันเป็นแฟนกับทรายแก้วหรือ”
“…………..”
ไม่มีคำตอบใดๆออกมาจากปาก ความเงียบเริ่มเข้ามาแทนที่ จนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้น
“…………..” ดูเหมือนฟางจะรับรู้ถึงบรรยากาศรอบตัวที่เปลี่ยนไปได้ดี
“ รัน” เสียงเรียกที่ทำให้เค้าเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้ง
เค้าเพียงแต่ยิ้มให้เธอ มันเป็นยิ้มที่ดูไม่ออกว่าดีใจหรือเสียใจกันแน่
“ เป็นแฟนงั้นรึ แค่คำว่าเพื่อน ยัยนั่นก็ยังไม่มีให้เค้าเลย ถึงแม้ว่าเค้าจะพยายามใกล้ชิดเธอมากแค่ไหนก็ตาม แต่เวลานี้เค้าก็ยังไม่สามารถที่จะเข้าไปในจิตใจของเธอได้เลย ทรายแก้ว”
“ ………….”
“ รัน” ฟางเร่งให้เค้าตอบคำถาม
“ ยังไม่ใช่หรอก” เค้ายิ้มให้เธอเล็กน้อยก่อนจะหันกับไปมองภายในห้องเรียนอีกครั้ง
“ ยังไม่ใช่ตอนนี้”
“ อะไรนะ” ฟางถามอีกเมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายที่เค้าพูดไม่ชัด
“ เปล่าไม่มีอะไรหรอก เราเข้าไปในห้องเรียนกันดีกว่าอีกเดี๋ยวอาจารย์คงจะมาแล้ว” เค้าตัดบทก่อนจะเดินนำหญิงสาวเข้ามาในห้อง

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ ทรายเลิกร้องได้แล้วนั่นนายรันเดินเข้ามาในห้องกับยัยฟางแล้วนะ” แอน สะกิดฉันให้มองดูสองคนนั่นที่เดินเข้ามา
“ สองคนนี่ดูเหมาะกันดีเนอะ” แอนกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ สงสัยเป็นแฟนกันแล้วมั่ง”
“ ………….”
“ คงไม่ใช่หรอก” แอนหันมามองฉันอย่างสงสัย
“ ทำไมรู้ละทราย”
“ กะ ก็ ฉันได้ยินฟางบอกว่าเค้าโดนนายรันปฏิเสธมาแล้วนะสิ”
“ จริงงะ” แอนทำตาโต พลางเหลือบไปมองฟางแวบหนึ่ง แล้วหันกับมามองหน้าฉันเหมือนกับจะพูดว่า สวยๆอย่างนี้ยังไม่เอาอีกอะไรทำนองนั้น ฉันก็ได้แต่ยิ้มแหยๆให้ ก็นั่นสินะคนสวยๆขนาดนี้มาสารภาพรักแล้วยังทำเป็นเล่นตัว ผู้ชายเย็นชา ไร้ความรู้สึก ดีแค่หน้าตาอย่างเดียว ผู้ชายบ้าชอบแกล้ง ฉันเกลียดนายจริงๆเลย นายรัน
ขณะที่ฉันกำลังคิดสาปแช่งอีตาบ้านี้อยู่ อยู่ดีๆนายรันก็มายืนอยู่ข้างหน้าฉันตอนไหนก็ไม่รู้
“ นี่ ทรายแก้ว”
“ กรี๊ดดดดดด อย่านะ” ฉันตกใจจนเกือบตกจากเก้าอี้ โชคดีที่แอนคว้าแขนฉันไว้ก่อน
นายรันยืนมองฉันอย่างไม่พอใจมากๆๆๆ
“ นี่แม่คุณ เลยร้องกรี๊ดๆซะทีได้ไม๊”
อ๊า ไม่เอานะ อย่ามองฉันอย่างนั้นสิ นายจะฆ่าฉันด้วยสายตารึงัยกัน ฉันกลัวน๊าาา
“ มะ มีอะไร”
“ ก็ไม่มีอะไร แต่เย็นนี้ไปห้องสมุดกัน ต้องทำรายงานส่งอาจารย์แล้ว” นายรันตอบยิ้มๆ ท่าทางอย่างงี้ ไอ้ท่าทางอย่างงี้ ฉัน ฉันเกลียดจริงๆ แง้ แง้
“ ฉะ ฉันไม่ไป”
“ หือ เธอว่างัยนะ ทรายแก้ว” กรี๊ด ตอนนี้นายรันชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ฉันแล้ว แถมแววตาก็ดูหน้ากลัวกว่าเก่าตั้งเยอะ ตายแน่คราวนี้ฉันตายแน่ๆ
“ ฉัน ฉันจะทำรายงานส่งอาจารย์ให้เอง นายไม่ต้องมายุ่งหรอก” ฉันหาทางออกให้ตัวเองจนได้ ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบที่ต้องมานั่งทำรายงานคนเดียว แต่ก็ยังดีกว่าที่จะต้องอยู่กับนายรันสองต่อสอง มันอันตรายเกินไป
“ ไม่ได้ ขืนให้เธอทำคนเดียวฉันต้องได้ C แน่ เสียประวัติฉันหมด” นายรันตอบเสียงเรียบ ก็ไม่เรียบเท่าไหร่ดูเหมือนจะประชดประชันฉันด้วยสิ
“ พูดอย่างงี้หมายความว่างัย” ฉันลุกขึ้นยืนถามนายรันอย่างลืมตัว
“ ก็ไม่ได้หมายความว่างัย แต่เราต้องทำงานด้วยกันสองคน เข้าใจ๊”
“ นะ นาย” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ว่าอะไรนายรัน อาจารย์ก็เดินเข้ามาภายในห้องซะแล้ว ฉันจึงต้องยอมสงบศึกชั่วคราว โดยมีนายรันนั่งลอยหน้าลอยตาส่งสายตายั่วประสาทมาให้ฉันเป็นระยะ
“ ฝากไว้ก่อนเถอะคนบ้า เสร็จงานนี้เมื่อไหร่ฉันจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับนายอีกเลย คอยดู”
สรุปว่าวันนี้ทั้งวัน ฉันเลยเรียนไม่รู้เรื่อง เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องที่ต้องไปห้องสมุดกับนายรันกันสองต่อสอง วันนี้ฉันจะโดยฆ่าหั่นศพรึเปล่านะ

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ ………..”
“ นี่”
“ ……….”
“ นี่ ทรายแก้ว” นายรันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ คงเพราะเห็นว่าฉันกำลังนั่งใจรอยอยู่มั่ง ลมหายใจอุ่นๆที่มากระทบบริเวณใบหน้าฉันทำให้ฉันรู้สึกตัว และพอจะหันหน้าไปมองคนเรียกหน้าของฉันก็เกือบไปโดนจมูกของนายนี่เข้า
“ กรี๊ด ไปให้พ้นนะ” ฉันตกใจจึงเผลอผลักนายรันซะเต็มแรง
“ นี่แม่คุณ เลิกแหกปากร้องโวยวายซะที เห็นแล้วรำคาญลูกตาชะมัด”
“ รำคาญก็เลิกวุ่นวายกับฉันซะทีสิ” ฉันเถียงคนตรงหน้า ถึงจะกลัวแต่ฉันก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน
“ จะเลิกได้งัยก็…….”
“ ก็อะไร” ฉันถามหน้าตาตื่น เค้าคงไม่คิดฆ่าหั่นศพฉันหรอกนะ
“ ก็ เราต้องทำรายงานส่งอาจารย์ด้วยกันไม่ใช่รึงัย ไปกันได้แล้ว” นายรันพูดจบก็เดินออกไปจากห้องทันที ฉันลุกขึ้นยืนก่อนจะเก็บของวิ่งตามนายนั้นไปห่างๆ



ห้องสมุด
เมื่อเราเข้ามาภายในห้องสมุด บรรยากาศมันช่างวังเวงหน้ากลัวอย่างบอกไม่ถูก แถมในตอนนี้ก็มีแค่ฉันกับนายรันแค่นั้น ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ถึงไม่มีนักศึกษาเข้ามาใช้ห้องสมุดกันนะ บ้าจริง
แง๊ แง๊ คนอื่นหายไปไหนกันหมด นี่ก็แปลว่าฉันต้องอยู่กับนายนี่สองต่อสองนะดิ ไม่เอานะ รีบทำรายงานให้เสร็จเร็วๆเถอะ จะได้กลับบ้านซะที
ขณะที่ฉันกำลังก้มหน้าก้มตาจดรายงานอยู่ น้ำตาที่พยายามห้ามไว้ไม่ให้ไหลออกมา ร่าง’ที่เริ่มสั่นน้อยๆด้วยความกลัว อาการเหล่านี้อยู่ในสายตาของนายรันตลอดโดยที่ฉันไม่รู้สึกตัวเลย
“ ………..”

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ อ๊ะ”
อยู่ดีๆนายรันก็ลุกเดินไปนั่งยังโต๊ะตัวอื่นโดยไม่พูดไม่จาอะไรเลย ก็อยากขอบใจอยู่หรอกนะที่ช่วยไปไกลๆฉันนะ แต่อย่างงี้มันหมายความว่างัย หมายความว่านายรังเกียจฉันไม่อยากจะอยู่ข้างๆฉันงั้นรึ นั้นมันควรจะเป็นฉันมากกว่าที่รู้สึกอย่างงัยนะ คนบ้าฉันอุตสาห์รวบรวมความกล้ามากับนายแค่สองคนแล้วนะ ทำไมทำอย่างนี้ละ
“ ฉัน ฉันจะกลับแล้ว” ฉันลุกขึ้นรีบเก็บของใส่กระเป๋าแล้ววิ่งออกจากห้องสมุดทันที
“ เดี๋ยวสิ” นายรันคงตกใจที่เห็นฉันวิ่งหนีออกมา
ในเวลาอย่างนี้ เสียงฝีเท้าที่วิ่งไปตามระเบียงทางเดิน กับเสียงร้องเรียกมาจากทางด้านหลัง ความรู้สึกที่เหมือนถูกไล่ต้อนนี้ มันช่างบีบคั้นจิตใจฉันเหลือเกิน และโดยไม่ทันตั้งตัวฝ่ามือหนานั่นก็จับข้อมือฉันไว้แน่น
“ กรี๊ดดดดด อย่านะ”
เพี๊ยะ!
เพราะตกใจมากฉันจึงเผลอตบหน้านายรันไปเต็มแรง
ภาพที่ตามมาก็คือ นายiรันที่ดึงตัวฉันเข้าไปกอดและก้มลงมาจูบฉันโดยไม่ทันตั้งตัว
“ อย่านะ” ทันทีที่นายรันปล่อยฉันเป็นอิสระ ฉันก็แทบล้มทั้งยืน น้ำตาไม่รู้มาจากไหนไหลออกมา
ไม่ยอมหยุด
“ ใจร้าย คนใจร้าย ทำไมถึงทำอย่างนี้” ฉันต่อว่านายรันไปร้องไห้ไป ไม่กล้ามองหน้าคนตรงหน้าที่เพิ่งทำเรื่องโหดร้ายกับฉันไปเมื่อครู่นี้ สัมผัสเมื่อครู่ยังรู้สึกได้ผ่านริมฝีปาก
ไม่เอานะ ความรู้สึกนี้หายไปซะทีสิ ฉันใช้มือถูริมฝีปากตัวเองแรงๆ ก้มหน้าร้องไห้ไม่ยอมหยุด
“ ฮือ ฮือ ฮือ ………..”
ฉันรู้สึกว่าตอนนี้นายรันก้มลงมานั่งข้างๆฉัน เค้าจะรังแกอะไรฉันอีกละ แค่นี้เค้ายังไม่พอใจอีกรึงัย ฉันยังก้มหน้านิ่งไม่อยากเห็นหน้าเค้าอีก
“ …………..”

“ ที่เข้าไปวุ่นวายกับเธอ”
“ ……………”
“ ที่จูบเธอไปเมื่อกี้…”
“ ……………”
“ ก็เพราะว่า……..”
“ …………..”
“ ก็เพราะว่า ฉันรักเธอยังงัยล่ะ ทรายแก้ว”
ฉันหันไปมองคนที่นั่งข้างๆทันที ว่างัยนะ นายว่างัยนะนายรัน นายบอกว่ารักฉันงั้นรึ
“ มะ ไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อนายหรอก คนอย่างนายนะ คนอย่างนายนะ ฉันเกลียดที่สุดเลย” พูดจบฉันก็รวบรวมกำลังทั้งหมดลุกขึ้นวิ่งหนีนายรันไปทันที
ฉันไม่เชื่อ ไม่มีทางเชื่อแน่
“ ……………”





Free TextEditor

Create Date : 10 มีนาคม 2553		3 comments
Last Update : 12 มีนาคม 2553 20:40:43 น.
Counter : 504 Pageviews.
Share Tweet