ท้องร่องสวนที่หายไป

ความทรงจำ.. 


ฉันเกิดในท้องร่องสวนมะพร้าว

เท่าที่จำความได้ก็เจอต้นไม้ล้อมรอบบ้าน ในพื้นที่ประมาณ 1 ไร่กว่าๆมีแค่บ้านฉัน บ้านคุณตาคุณยาย และคุณลุง มีคลอง 3 ด้านและพื้นที่ทั้งหมดนั้นล้วนเป็นร่องสวนมะพร้าว ไม่มีถนนหนทาง การเดินทางคือการพายเรือและเดินเท้าหลายกม. ระหว่างทางในน้ำจะเจอตัวเงินตัวทอง งูมีพิษที่ลอยตัวบนพื้นน้ำ และใต้น้ำที่มีสารพัดสัตว์ ถ้าเลือกจะเดิน ต้องเดินผ่านสะพานที่ทำจากต้นมะพร้าวที่พลิกไปมาได้ งูนานาชนิดที่ชอบเลื้อยตัดหน้า ตัวเงินตัวทอง และสัตว์เลื้อยคลานมากมาย

รอบบ้านนั้นมีต้นไม้นานาชนิด 

ต้นมะขามต้นใหญ่ที่ฉันชอบปีนขึ้นไปนั่งอ่านหนังสือได้ทั้งวัน ยอดของมันเอามาทำแกงคั่ว ฝักอ่อนเอามาตำน้ำพริกและจิ้มกับกะปิหวาน พอฝักใหญ่สักหน่อยฉันต้องรอจังหวะที่มันกำลังจะสุก กึ่งสุกกึ่งดิบที่เรียกว่า มะขามหมู ตอนนั้นฉันว่าฉันแม่นมากที่เลือกเก็บกินได้หลายฝักอย่างไม่พลาด ฝักที่สุกมากเราจะเก็บมาเป็นมะขามเปียก มีต้นมะม่วง มะขามเทศ พุทรา เชอร์รี่ลูกเล็กๆ มะพร้าวที่กินจนเบื่อ กล้วยและอ้อยที่มาจากงานแห่ขันหมาก ถ้าเบื่อผลไม้ที่มีในวันไหนฉันก็แค่เดินไปบ้านคนอื่นที่เขารู้จักฉันว่าลูกของใคร แต่ฉันไม่ค่อยจะรู้จักและจำได้เท่าไหร่ บ้านไหนๆก็ไม่มีรั้วเดินทะลุไปหากันได้หมด ไปเก็บผลไม้ที่บ้านเขา เขาไม่หวงเลยเพราะมันเยอะแยะ สิ่งที่ฉันต้องระวังและต่อสู้มีแค่งูนั่นล่ะ เงินไม่ต้องพกสักบาทเพราะไม่มีอะไรให้ซื้อ

แม่เป็นนักปลูกผักเพราะจำเป็นต้องปลูก

ถ้าทำกับข้าวอยู่แล้วดันขาดวัตถุดิบอะไรขึ้นมาคงไม่ได้กินถ้าไม่ปลูกเอาไว้กิน ร้านขายของชำแถวๆบ้านก็ขายแค่กะปิ น้ำปลา เกลือ ใครๆเขาก็ปลูกผักกินเองทั้งนั้นเอามาขายใครจะซื้อกัน รอบบ้านฉันจึงมีผักสวนครัว บวบที่ต้องสอยเพราะมันเลื้อยขึ้นไปบนต้นลำพู ที่กลางคืนนั้นจะมีหิ่งห้อยมาเกาะเต็มไปหมด ฉันชอบมานั่งมองมันบนหลังตุ่มน้ำจนอายุมากขึ้นก็เลิกไปเพราะกลัวผี ตุ่มน้ำฉันมีเยอะมากเป็น 10 ตุ่ม เวลาฝนตกฉันกับแม่จะชุลมุนกับการเอาสายยางที่ต่อจากรางน้ำฝนมาใส่ตุ่ม น้ำแรงและเย็นมาก สนุกทุกครั้ง ฉันชอบเล่นฝนแต่ไม่เคยป่วยเลย

มีผักผลไม้ยังขาดโปรตีน ? 

สัตว์เลี้ยงตัวแรกที่แม่อนุญาตให้ฉันเลี้ยงคือไก่ แม่ว่าหมาแมวมันอันตรายและทำบ้านเลอะ ฉันเลยได้เลี้ยงแต่ลูกเจี๊ยบ เลี้ยงจนตัวใหญ่และตัวที่ 2 3 4 ก็ตามมาจนเป็น 10 ตัว เลี้ยงแบบปล่อยอิสระ ตอนนั้นฉันอายุไม่กี่ขวบอยู่ท่ามกลางฝูงไก่แม่ตัดปลายปากไก่เล็กน้อยไม่ให้แหลมคมพอที่จะจิกฉัน ทุกวันนี้ฉันยังคงงงว่าไก่เลี้ยงง่ายและปลอดภัยกับเด็กเล็กได้ยังไง แต่มันก็ให้ไข่และสุดท้ายก็ให้เนื้อ ในคลองบ้านฉันมีสัตว์นานาชนิดที่น่ากินและน่ากลัว ฉันไม่เคยลงเล่นน้ำในคลองเลยเพราะกลัวงูปลา แต่แม่ชินแล้วลงไปช้อนกุ้ง จับปลา ฉันถนัดดักปูด้วยอุปกรณ์ที่ตาสอนทำจากกระป๋องนมข้นหวานที่ใช้แล้ว กลไกมันช่างน่าอัศจรรย์ นั่นก็เป็นโปรตีนที่เพียงพอและทำให้ท้องอิ่มแบบไม่เสียตังค์ ฉันเป็นเด็กกินเก่งแต่ตอนนั้นฉันไม่อ้วนหรอกเพราะกว่าจะได้อาหารสักจานต้องออกแรงไปเก็บไปจับมาก่อนนี่นา

หญ้าหน้าตาแปลกๆมันคือสมุนไพร

ทุกฤดูฝนบ้านฉันเหมือนป่าดงดิบทั้งเย็นและเปียก หญ้านานาชนิดแข่งกันโต ใบใหญ่เท่าฝ่ามือ ผักปังข้างตุ่มน้ำงอกงามจนน่ารำคาญ ฉันชอบหาไม้มาฟันต้นหญ้า วันนี้ตีมันจนแบนราบ วันต่อมาสูงกว่าเดิม ประโยชน์ของมันในความคิดของฉันก็ดีแค่เอามาเล่นขายของ ใบสาบเสือที่หั่นเป็นเส้นก๋วยเตี๋ยวปลอมๆ เก็บใบต้นหมาน้อยมาทำวุ้นเล่นๆ เบื่อแล้วก็เอาหลอดเป่าหลุมตัวตุ่น (จริงๆคือแมลงช้างและมีชื่ออื่นๆอีก) ไล่จับแมลงเต่าทอง ตั๊กแตน หาแมลงทับ เวลาปู่มาเยี่ยมจะชอบมาชี้หญ้าต้นนู้นต้นนี้และบอกว่ามันมีสรรพคุณยังไง ปู่ชอบสอนสิ่งที่ไม่เคยรู้เพราะปู่เป็นนายพราน เวลาไปเที่ยวบ้านปู่ย่าที่เพชรบุรี ฉันจะได้กินของประหลาดๆ อย่างเนื้อกระต่าย เนื้อสมันและอะไรต่ออะไรแปลกๆ บอกเลยว่า"ไม่สนุก"

เด็กบ้านนอกที่ออกมาจากป่า

ด้วยธรรมชาติรอบตัวและประสบการณ์ชีวิตทำให้ฉันย้ายโรงเรียนมาถึง 5 โรงเรียนในวัยอนุบาล แม่ทำงานโรงงานในอ.เมือง และให้ฉันเรียนในเมืองด้วย เด็กในเมืองขาวเนียนเพราะเป็นลูกคนจีนมีตังค์ส่วนฉันดำและดูบ้านนอก เล่าเรื่องบ้านฉันให้เพื่อนฟังเพื่อนก็กลัวไม่มีเพื่อนคบเลย จนโรงเรียนที่สุดท้ายนั่นล่ะเป็นโรงเรียนที่ยังมีป่า ฉันพาเพื่อนไปดูต้นไม้แปลกๆและดูปลาใต้อาคารเรียน เพื่อนๆก็ทึ่งกับฉันมาก มันก็แค่เจอที่ที่ใช่..มันก็เลยใช่ละมั้ง

ท้องร่องสวนที่หายไป

เวลาผ่านไปไม่ทันตั้งตัวเลย ฉันเอาแต่สนใจเรื่องเรียน แม้วันหยุดฉันจะนั่งอ่านหนังสือใต้ต้นไม้ก็ไม่ได้ทันสังเกตสิ่งรอบตัวว่าเปลี่ยนไปมาก เมื่อมีถนนตัดเข้ามาในหมู่บ้าน มารู้สึกตัวอีกทีท้องร่องสวนมะพร้าวก็หายวับราวกับเสก พอความเจริญเข้ามารอบบ้านฉันไม่เหลือตันไม้สักต้น ที่ดินเล็กๆที่เคยกว้างกลายเป็นเล็กนิดเดียว ญาติพี่น้องที่เคยอยู่ที่อื่นได้ย้ายมาอยู่ที่นี่ในที่ดิน 1 ไร่กว่า จากเดิมมีแค่ 3 ครอบครัว แต่ตอนนี้มาเพิ่มอีก 6 จนเต็มพื้นที่ ถนนมีรถก็มา พื้นที่ที่เคยใช้ปลูกผักสวนครัวใช้จอดรถยนต์เสียแล้ว

ต้นคอนกรีตโตแทนต้นมะพร้าว 

เริ่มมีโรงงานหลายโรงมาสร้างในหมู่บ้านฉัน มีแรงงานต่างด้าวมาอยู่มากขึ้น คนในพื้นที่สร้างห้องเช่า ห้องแถว มารองรับหารายได้ มีตึกหลายชั้นขึ้นแทนต้นมะพร้าวแล้ว บางคนก็ขายที่ดินซึ่งได้ราคามากมายและย้ายไปอยู่ที่อื่น ทุกบ้านมีรั้วกั้นอย่างขึงขัง คลองที่เคยมีสัตว์น้ำตอนนี้ขุ่นดำและมีขยะแทน เวลามีงานทำบุญที่วัดคนที่เราเคยรู้จักใส่เครื่องประดับมากมายและบทสนทนาที่เปลี่ยนไปจากเดิม พื้นที่ 1 ไร่ที่ฉันเคยอยู่ตอนนี้ถูกญาติพี่น้องจำนองเพราะเอาเงินไปซื้อรถและแทบทุกคนมีหนี้สิน ซึ่งไม่รู้เลยว่าวันนึงที่แห่งนี้จะไปอยู่ในมือใคร...


ฉันเข้าใจในความเปลี่ยนแปลง....ความเจริญเป็นสิ่งที่ดีที่เป็นสิ่งที่หลายๆคนต้องการ

แต่มันคงไม่เหมาะกับฉันเท่านั้นเอง ตอนเด็กๆฉันรู้สึกเฉยๆและไม่สนุกกับร่องสวนรอบบ้าน  แต่ตอนนี้ใช้ชีวิตมาครึ่งทางภาพในวันวานวนเวียนมาให้คิดถึงเสมอ

ฉันรู้คุณค่าในทุกสิ่งแล้ว ใบไม้ที่ฉันเคยเอามีดฟันเล่นหรือแม้แต่แมลงที่ฉันเคยรำคาญมันมีประโยชน์มากแค่ไหน และฉันกำลังหาทางกลับไปในความทรงจำนั้น....
 

Create Date : 30 ตุลาคม 2562		0 comments
Last Update : 28 พฤศจิกายน 2562 10:47:09 น.
Counter : 1439 Pageviews.
Share Tweet