Bloggang.com : หนูปูน : เกิดเป็นคนเขียนบท

เกิดเป็นคนเขียนบท

คนเขียนบท อาชีพนี้ช่างดูเท่เสียเหลือเกินในสายตาของใครๆ ..ไม่ได้คิดไปเองหรอกนะ แต่สังเกตจากแทบทุกครั้งที่เราตอบคำถามว่า "ทำงานอะไร" เรามักได้เห็นสีหน้าตื่นเต้น อึ้ง ทึ่ง เสียว จากคนฟังเสมอ บางคนบอกกับเราว่าดีจังเลย ..เธอเป็นคนในวงการฯ บางคนบอกว่าดีจังเป็นคนเขียนบทได้เจอผู้กำกับ เจอดารา ชีวิตคงน่าสนุกเนอะ บางคนบอกว่าอิจฉาที่เราได้ทำงานอิสระไม่ต้องเข้าออฟฟิศตอกบัตร และบางคนก็นึกว่าคนเขียนบทนั้นเป็น "ผู้มีอำนาจ" ที่จะ "ดัน" ให้ใครเข้ามาแสดงในบทที่เราเขียนก็ได้ และยังมีอีกสารพัด...ที่ตอกย้ำให้เรารู้สึกว่ามุมมองที่ผู้คนมีให้อาชีพนี้ สุดแสนจะไม่ธรรมดา

แต่ลองมาดูความจริงแห่งชีวิตของคนเขียนบทกันดีกว่า โลกไม่ได้สวยหรูงดงามอย่างที่เข้าใจหรอกนะ หึหึหึ

อันดับแรก คนเขียนบทเมืองไทยไม่ใช่พระเจ้าค่ะ และบทบาทของเราก็ไม่ได้มากมายเฉกเช่นคนเขียนบทในต่างประเทศ ความจริงแล้วคนเขียนบทแทบจะไม่ถูกนับว่าเป็นนักเขียนด้วยซ้ำ เพราะอะไรน่ะหรือคะ ...ก็เพราะว่า หลายต่อหลายครั้งที่เราไม่สามารถเขียนในสิ่งที่เราคิด แต่ต้องเขียนตามคำสั่ง ผู้มีอำนาจเด็ดขาดและมีสิทธิ์ชี้ชะตาว่าละครแต่ละเรื่องจะเป็นไปในทิศทางใด คือ ผู้กำกับ และ คนจ่ายเงิน เท่านั้น อย่างเราเอง ก็มีหลายครั้งเหมือนกันที่ต้องฝืนเขียนในสิ่งที่ไม่ชอบ เพราะเถียงผู้กำกับไม่ชนะ เราจำเป็นต้องเขียนแบบนี้เพราะโปรดิวเซอร์ต้องการแบบนี้ บางครั้งเราจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงบางอย่างในละคร ไม่ใช่เพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อเรื่อง แต่เพราะดาราไม่สะดวก ไม่มีคิวถ่าย งบหมด เวลาไม่พอ ทีมงานอยากทำงานง่ายๆ ฯลฯ

เอ้า..ก็ไม่เป็นไร...ของแบบนี้มันต้องช่วยๆ กัน

แต่หลายครั้งที่สิ่งที่เราเขียนลงไปในบทถูกเปลี่ยนแปลงในขั้นตอนของการผลิต ทั้งโดยตั้งใจ และไม่ตั้งใจ ผู้กำกับบางท่านที่ดีๆ เก่งๆ จะช่วยเสริมในส่วนที่บกพร่อง ให้คำวิจารณ์ที่เป็นประโยชน์ทำให้คนเขียนบทได้เรียนรู้และพัฒนา และละครก็ดีขึ้น.... แต่บางราย...ก็..อย่าให้พูดเลยนะ เอาเป็นว่าเราเคยแทบอยากเอาปี๊บคลุมหัวเดินและไม่กล้าบอกใครเลยว่าละครเรื่องนี้เราเขียน ทั้งๆ ที่ตอนทำบทน่ะแสนจะภูมิใจ

ในขณะที่หลายคนมองว่าอาชีพคนเขียนบทนั้นเท่ เก๋ แต่เรากลับคิดว่านี่คืออาชีพที่โคตรอาภัพ
เวลาละครออกมาดี ...คนดูชมผู้กำกับ ชมดารา
เวลาละครออกมาห่วย..ทุกคนด่าคนเขียนบท

จริงอยู่ บทห่วยๆ โง่ๆ ก็มี คนเขียนบทห่วยๆ ก็มี แต่บางครั้งสาเหตุของความห่วยก็ไม่ได้มาจากคนเขียนนะ ลองย้อนกลับขึ้นไปอ่านข้อความด้านบนนะคะ ว่าผู้กำหนดทิศทางของละครที่แท้จริงคือใคร

โดนด่าบ่อยๆ มันเซ็งเหมือนกันนะ หุหุ

คนเขียนบทไม่ใช่คนในวงการหรอก เราเป็นแค่คนที่อยู่ชายขอบ...รอบนอก...เรียกว่าชายแดนเลยก็ได้มั้ง อย่างมากเราก็ได้เจอกับหัวหน้าทีมบทของบริษัท และผู้กำกับ นอกเหนือจากนั้น เราไม่ได้ใช้เวลาร่วมกับใครทั้งสิ้น ดาราไม่รู้จักเรา ทีมงานก็ไม่รู้จักเรา เวลาเดินเข้าไปในกองถ่ายฯ คนเขียนบทจะเหมือนมนุษย์ล่องหนมาก ๆ ไม่มีใครรู้จริงๆ ว่าอีนี่มันเป็นใคร มาเกะกะอยู่แถวนี้ทำไม ฉะนั้น ไม่ต้องพูดถึงงานบวงสรวง เปิดกล้อง งานปาร์ตี้ งานเลี้ยงฉลองปิดกล้องใดๆ ทั้งสิ้น คนเขียนบทไม่มีชีวิตที่เต็มไปด้วยสีสันแบบนั้นหรอกค่ะ พวกเราเป็นได้แค่ผีจูออนนั่งหน้าซีดคางเหลืองอยู่หน้าคอมน่ะ จริงๆ นะ

เราทำงานกันที่บ้าน ตื่นเช้า ซัดกาแฟหนึ่งแก้ว เขียนๆๆ กินข้าว แล้วเขียนๆๆ จนมืด เหนื่อย หมดแรงแล้วก็นอน เรารับคำวิจารณ์จาก "นาย" แล้วก็กลับมาแก้ๆๆๆ เขียนๆๆๆ และแก้ๆๆๆ จนกว่ามันจะเป็นที่ถูกใจของผู้กำกับ

ใครที่คิดว่างานนี้ดูอิสระดีน่าอิจฉา ลองนึกภาพการที่ถูกโทรตามตอนเที่ยงคืนเพื่อแก้งานด่วน นึกถึงตอนที่นั่งหลังขดหลังแข็งเร่งงานให้ทันเวลา นึกถึงบางครั้งที่ต้องเลื่อนนัดกับเพื่อนฝูงเพราะต้องถูกโทรจิกให้ส่งงานด่วน เพราะทีมงานอยากได้บทไปถ่ายแล้ว นึกถึงบางทีที่จำเป็นต้องออกไปธุระข้างนอกแต่ก็ต้องหอบงานไปทำด้วยนึกถึงเวลางานเร่งๆ ข้าวเขิ้ว ก็ต้องตักมากินหน้าคอม บางทีมีปัญญาหาได้แค่มาม่า เพราะรีบจัด คนเขียนบทที่เรารู้จักเกือบทุกคนเป็นโรคปวดหลัง กับโรคกระเพาะ...อ้อ บางคนเป็นริดสีดวงแถมมาอีกอย่าง แต่อันนี้เรารอดไม่ได้เป็น...เป็นกระเพาะปัสสาวะอักเสบแทน

ฟังดูชีวิตบัดซบเนอะ....แล้วมาทำงานนี้ทำไมเนี่ย ????

คำตอบก็คือเพราะยังรักงานละคร และยังรักงานเขียนอยู่น่ะ

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เราต้องยอมรับว่างานทุกงานในโลกล้วนเต็มไปด้วยปัญหา ไม่ว่าจะเป็นแม่ค้า คุณครู นักธุรกิจ หรือคนเขียนบท ทุกคนต่างมีเรื่องยุ่งๆ ในอาชีพของตนเอง แล้วเราก็ต้องฝ่าฟันมันไป เราอาจจะเหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง หงุดหงิดบ้าง แต่สุดท้ายมันก็ยังเป็นงานของเราอยู่ดี

เห็นมั๊ยคะ งานเขียนบท ก็ไม่ได้พิเศษอะไร มันเป็นแค่งานธรรมดาๆ
และคนเขียนบท ก็เป็นแค่คนธรรมดาๆ คนหนึ่ง เท่านั้นล่ะค่ะ

เอร๊ยยย รูปนี้มันชีวิตเรานี่!!

Create Date : 14 มีนาคม 2551

Last Update : 15 มีนาคม 2551 2:54:55 น.

11 comments

Counter : 577 Pageviews.

เข้ามาเซไฮ หัวอกเดียวกานนนน
ถ้าเขียนบทแล้วดันตัวเองได้ คงดันไปแล้วล่ะ ไม่มานั่งหลังแข็งหน้ามันอยู่หน้าคอมฯหรอกเน้อ

โดย: อ๋อเหรอ IP: 119.42.64.243 วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:2:10:39 น.

บทสรุปดีมากค่ะ มีปัญหาทั้งนั้นแหละค่ะ แต่พยายามหามุมดีๆมองและคิดจะได้สบายใจขึ้น ก็เรื่องรักงานเขียนและงานละครไงคะ อย่างน้อยเราก้ได้ทำในสิ่งที่อยากทำจุดนึงแล้ว เรื่องอยากเขียนแบบให้เป็นเราก้หาเหตุผลมาเถียงกับเขาไป แต่อย่าลืมมองข้ามว่าละครทำมาเพื่อให้คนดูติดใจแล้งเงินก็จะตามมา มันเป็นธุรกิจน่ะค่ะ เราเองก็ใช่ว่าจะชอบ อยากได้ละครคุณภาพมากกว่า ตอนนี้เลยไม่ได้ดูละครเท่าไหร่นัก อ่านนิยายเอา แต่เราก็คนนึงที่ชื่นชมความสามารถของคนเขียนบทนะคะ ต้องอ่านนิยายแล้วเอามาแปลงให้คนเห็นภาพ มันไม่ง่ายเลย

โดย: Chulapinan

วันที่: 15 มีนาคม 2551 เวลา:12:13:18 น.

จริงๆนะคะพอรู้ว่าคุณหนูปูนเป็นคนเขียนบท เราก็ว่าเท่จริงๆค่ะ ตอนนี้ก็ยังคิดแบบนั้นถึงจะอ่านเรื่องจนจบก็เถอะ มันก็คล้ายๆอาชีพนักเขียนนะคะ บางทีไม่มีคนรู้จักหน้าตา แต่ลึกๆก็ยังภูมิใจว่าเราเขียนออกมาใช่มั้ยคะ แต่มันแย่กว่านิดหนึ่งตรงนักเขียน เขียนออกมาแล้วคนอ่านจินตนาการในสมอง แต่เขียนบท ต้องเขียนให้คนดูแล้วรู้ว่าเรากำลังสื่ออะไร แต่พอมาโดนปิดกั้นความคิด มันก็น่าอึดอัดอยู่เหมือนกัน

ถึงยังไง ก็ยังคิดว่าเท่ และเป็นงานที่น่าสนใจมากๆเลยค่ะ

โดย: KOok_k

วันที่: 16 มีนาคม 2551 เวลา:19:50:24 น.

ขอบคุณนะคะ น้องอ๋อเหรอ คุณ Chulapinan และคุณกิ๊ก

บ่นๆ ไปเรื่อยค่ะเรา แต่ก็ยังสู้อยู่ค่ะ..เพื่องานที่รัก

เราว่าทุกงานในโลกนี้มี "มุมเท่ๆ" อยู่ ทุกงานจริงๆ ค่ะ ขึ้นอยุ่กับมุมมอง

โดย: หนูปูน

วันที่: 16 มีนาคม 2551 เวลา:23:09:08 น.

ฮือๆ น่าสงสารและน่าเห็นใจ.. แต่เราก็ภูมิใจ๊ ภูมิใจนะเจ๊ เวลาเม้าท์ให้คนอื่นๆ ฟังว่าเพื่อนเราเป็นคนเขียนบทน่ะ (แม้จะจำไม่ค่อยได้ว่าเพื่อนเขียนเรื่องอะไรมั่งก็เหอะ..แป่ว~) อ่ะ.. เอากำลังใจมาให้หนึ่งกระบุงจ้า ^______^

โดย: Wi IP: 202.44.4.43 วันที่: 18 มีนาคม 2551 เวลา:15:19:34 น.

เจ๊เนี่ย เกิดมาเพื่อเป็นนักเขียนจริ๊ง ... จริงนะเนี่ย

โดย: Tarojang IP: 58.9.228.210 วันที่: 18 มีนาคม 2551 เวลา:21:29:26 น.

แวะมาทักทายครับ อิอิ..

โดย: Spyrogyr@

วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:0:23:29 น.

---- สวัสดีจ้า----

---
--- เป็นคนเขียนบท กับทำงานฝีมือ เข้ากันมั่กๆๆ หุหุ
จำได้ป่ะคะ เรานั่งโต๊ะเดียวกันตอนงานmeeting ง่ะจ้า

โดย: ใบตอง IP: 203.144.213.3 วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:12:41:55 น.

จำได้สิคะพี่ใบตอง คราวนี้ไปอีกหรือเปล่าคะ แต่ปูนไม่ได้ไปค่ะ ช่วงนี้งานยุ่งมากเลย

โดย: หนูปูน

วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:2:43:14 น.

แหะๆๆ ไม่ได้เขียนบท ก็หลังขด หลังแข็ง อยู่หน้าคอมพิวเตอร์เหมือนกัน ชีวิตรันทด อิๆๆ

ตอนนี้หันไปทำตุ๊กตาดีกว่า เผื่อจะยืดเป็นอาชีพได้ ไม่ต้องมาทำคอมพิวเตอร์ เบื่อมาก ๆ เลยอ่ะ

โดย: designbox108

วันที่: 28 มีนาคม 2551 เวลา:19:19:02 น.

เป็นคนที่ชอบดูละคร แต่ตอนนี้ไม่ค่อยได้ดูละครไทย เพราะมันไม่สนุกซักเท่าไหร่ เวียนวนเหมือนเรือที่ภายวนอยู่ในอ่าง ^^

ไม่เคยโทษจะคนเขียนบทเลยซักครั้งว่าเขียนไม่ดี เข้าใจดีค่ะ ว่ากว่าจะเป็นละครไทยหนึ่งเรื่อง ต้องผ่านอะไรบ้าง (ใครใหญ่ เราก็รู้ๆ กันอยู่

)

ยังเชียร์ละครไทยให้พัฒนาได้ทัดเทียมของต่างประเทศอยู่เสมอ เป็นกำลังใจให้นะคะ

โดย: blue passion

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:50:47 น.