|
ตอนที่ ๖
ทั้งเคียดแค้นแสนอับอายจึงหมายมั่น จะลงทัณฑ์ผู้สมอ้างอย่างหุนหัน ร่ายเวทย์เสกศาสตราขึ้นมาพลัน เจ้าคนธรรพ์เล่ห์ร้ายต้องตายไป พญาครุฑเห็นรู้จู่เข้าขวาง ยื้อยุดนางเตือนตั้งมั่นอย่าหวั่นไหว เจ้าก็เคยฝึกจิตอยู่รู้แก่ใจ อย่ายอมให้อารมณ์มาข่มกาย ที่ยื้อยุดหยุดลงตรงเนตรสบ ที่เพิ่งพบจิตคงมั่นพลันสลาย ที่ป่วนจิตชิดแนบแทบวางวาย ที่มิคลายเนียนนุ่มคือกุมมือ ใยมิใช้ซึ่งเดชร่ายเวทย์เอา เกรงผิวเจ้าจะต้องฤทธิ์พี่ผิดหรือ ก็องอาจเกรียงไกรให้เลื่องลือ เป็นแต่ชื่อต่อหน้าเจ้าจึงเราจริง มิยินยลมิสนใจสิ่งใดอื่น อารมณ์กลืนสติหายทั้งชายหญิง ยืนอิงแอบอุ่นไอไม่ไหวติง มองสบนิ่งทั้งภพนี้มีเพียงเรา คนธรรพ์มองตะลึงดูเป็นครู่ใหญ่ เหตุเราใช้เวทย์พรางอย่างโง่เขลา จิตใฝปองของนางเคยบางเบา ลวงใช้เงาเสริมส่งครุฑจึงสุดทาน แต่มิอาจต้านติดฤทธิ์ครุฑได้ จึงเก็บไฟแค้นเศร้าที่เผาผลาญ เร้นหลบก่อนเก็บแค้นไว้อีกไม่นาน เกิดจิตพาลครุ่นเฝ้ารอเอาคืน ทั้งทุกข์เศร้าริษยามุ่งอาฆาต ด้วยผิดพลาดมิรับกลับแข็งขืน ที่ผิดหนึ่งทวีสองหมองกินกลืน จิตเคยชื่นกลายถลำตกต่ำลง
(นาม นิรันดร์ / morThanUno : ประพันธ์)
| Create Date : 28 สิงหาคม 2555 |
|
0 comments |
| Last Update : 28 สิงหาคม 2555 15:46:09 น. |
| Counter : 1083 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
