BlogGang.com : : น้ำค้างในยามเช้า : +++ประสบการณ์ระทึกขวัญในสนามบิน LHR Part5(Final)+++

กุมภาพันธ์ 2551

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29

18 กุมภาพันธ์ 2551

+++ประสบการณ์ระทึกขวัญในสนามบิน LHR Part5(Final)+++

ก่อนที่ผมจะไปเตนท์ถัดไปผมได้พบกับคนไทยอีก 1 คน

เข้าใจว่าเธอไปทำงานเป็นแม่บ้านที่สเปน

ซึ่งการที่เธอมาอยู่ที่นี่ก็เพราะเธอเจอเหตุการณ์คล้ายๆ ผม

ใช่ครับเธอเปลี่ยนเครื่องไม่ทันตั้งแต่วันที่ 2 July เช่นกัน

และเธอก็ได้โรงแรมฟรีในคืนแรกเช่นกัน

แต่สิ่งที่เธอต่างจากผมก็คือ เธอไม่มีตั๋วรถบัสกับจากโรงแรมมาสนามบินฟรี

และที่มีเงินติดต่อเพียงแค่ 160 บาท

ผมไม่ได้พิมพ์ผิดนะครับแค่ 160 บาท ไม่ใช่ 160 ปอนด์

เพราะเธอส่งเงินของเธอทั้งหมดมาให้น้องเธอตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว

ตอนที่เธอขึ้นรถบัสเพื่อกลับจากโรงแรมมาที่สนามบิน เธอไม่มีเงิน 4 ปอนด์จ่ายค่ารถบัสด้วยซ้ำ

แต่โชคดีที่เธอได้รับความช่วยเหลือจากคนออสเตเรียที่ออกเงินค่ารถให้เธอฟรีๆ ไม่งั้นเธอคงกลับมาสนามบินไม่ได้

และผมว่าภาษาอังกฤษเธอก็ไม่แข็งแรงพอจะต่อรองขอให้ BA ช่วยเธอด้วย

เมื่อผมออกมานอกเตนท์แรกตอนประมาณ 9 โมงกว่าๆ

ผมก็พบกับความประหลาดใจเรื่องหนึ่งคือ

คนที่ดูแลความเรียบร้อยในขณะนี้ไม่ใช่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

แต่เป็นตำรวจถือปืนกลมือขนาดเล็ก!!!!

และถือในสภาพพร้อมยิงทุกเมือด้วย!!!!

ตกลงสถานะของพวกผมเป็นพวกผู้หลบหนีข้ามเมืองจริงๆ แล้วใช่มั๊ยเนีย O_o

ใครที่กำลังสงสัยว่าทำไมผมไม่เอารูปตำรวจถือปืนกลมาให้ดู

ผมก็คงต้องขออนุญาตออกตัวบอกไว้ก่อนว่า

รูปทั้งหมดที่ผมถ่ายผมอาศัยความไวในการรีบถ่ายรีบเก็บโดยไม่ใช้แฟลช

เพราะเจ้าหน้าที่ของทางสนามบินจะเข้ามาว่าทันทีที่เห็นคนถือกล้องตั้งท่าจะถ่ายรูป

เพราะเค้าไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปในบริเวณสนามบิน

ห้ามถ่ายมะเหงกอะดิ ตรูถ่ายเอาๆ ตั้งแต่ตอนตรูมาถึงรอบแรกแล้ว

ถ่ายให้ยาม ให้ Staff ให้ตำรวจเห็นยังเคยเลย ในสถานการณ์ที่ไม่ใช่แบบนี้น่ะ

งึ่มๆ ไอ้ Staff บ้า แง่งๆๆๆ

ที่เซ็งไม่ใช่เพราะอะไรนะ

อยากถ่ายรูปปืนกลกระบอกนั้นมากเลย เพราะเข้าใจว่าเป็นรุ่นใหม่มาก

แถม Design ก็โฉบเฉี่ยว เท่ห์สุดๆ \(^0^)/

กลับมาเข้าเรื่องต่อดีฝ่า

หลังจากผมออกมาจากเตนท์ผมก็เริ่มสงสัยว่าทำไมแถวมันชะงักมาพักใหญ่แล้ว

ซึ่งสาเหตุก็มาจากคนที่ยืนรอตรง Car Park เดินมาโวยเจ้าหน้าที่จัดคิวของสนามบิน

เรื่องที่เค้าทำตามที่เจ้าหน้าที่บอกทุกอย่าง ออกไปต่อแถวทนยืนอากาศหนาวๆ ตั้งแต่ตี 4

ทำไมพวกเค้าถึงได้เข้าเตนท์ถัดไปหลังพวกผมที่ยืนอุ่นสบายในเตนท์

ไอ้ฝั่งทางเตนท์ผมมันก็ไม่ยอม มันก็เถียงกลับอะดิ

เถียงกันไปเถียงกันมาอยู่พักใหญ่ทีเดียว

เลยไม่มีใครได้ไปซักคน

อยู่นักธุรกิจใหญ่ผิวหมึกชาวมะกันที่อยู่ข้างหลังผม ก็พูดขึ่นมาว่า

"ไม่มีแผนก็ไม่บอก ถ้ามาบอกเค้า เค้าทำให้ฟรีก็ได้"

แล้วเค้าก็เริ่มเล่าแผนรับมือปัญหานี้แนวทางของเค้าให้ Staff ฟัง

ซึ่งจากที่ผมฟังแผนของเค้าผมเชื่อว่าคน 25,000 คน จะสามารถได้ตั๋วกลับภายใน 3 ชมอย่างแน่นอน

และน่าจะจบปัญหาไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วด้วย

ซึ่งเค้าก็บอก Staff ต่อว่า ตกลงวันนี้มีเครื่องบินกลับ Pheonix หรือว่างบ้่างรึเปล่า

ถ้าไม่มีก็ให้บอกมาเลย เค้าจะได้ออกจากแถวไปหาโรงแรมนอน

ไม่ใช่บอกว่าให้รอมาจองตั๋วตอนตี 5

หรือบอกว่า I don't know

เพราะเค้าไม่ต้องการจะอึในสนามบินอีกแล้ว!!!

หลังจากการทุ่มเถียงที่ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เริ่มเปลี่ยนจากใช้เหตุผลมาเป็นอารมณ์

เจ้าหน้าที่ก็ตัดสินใจใช่ปืนกลยิงกราด เอ๊ยยไม่ใช่ ตัดสินใจแก้สถานการณ์ก่อนจะแย่กว่านี้

ด้วยการให้ 2 แถว สลับกันเข้าเตนท์ถัดไปแทน

โดยระหว่างนั้นคุณแม่บ้านชาวไทยที่ผมเจอแกก็รีบแซงท้ิงในผมไป 4 ช่วงคิวด้วยความปานลมกรด

ทิ้งให้ผมยืนอึ้งอยู่อีกนาน

ในอีกครึ่งชมต่อมาในที่สุดผมก็ได้เข้าเตนท์ที่ 2

หวังว่าคงจะไม่มีเตนท์ที่ 3 รออีกนะ

หลังจากสถานการณ์ความไม่สงบเมื่อครู่ครี่คลายไป เหล่าตำรวจก็เริ่มบางตาขึ้นแล้วเช่นกัน

เข้าใจว่าอาจเป็นเพราะเป็นเวลาปรกติที่ผู้โดยสารเริ่มเข้ามาในสนามบินแล้ว

เลยไม่จำเป็นต้องมีตำรวจรักษาการณ์

ตอนที่ผมเข้ามาในเตนท์นี้ขาผมเริ่มจะแข็งเป็นหินแล้ว

เพราะผมยืนต่อเนื่องมาเกือบ 6 ชม

ผมเหลือบไปเห็นคนยายชาวเยอรมันคนนึงกำลังทำท่าแปลกๆ ด้วยการยืนตรงแล้วงอเข่า 2 ข้างสลับกันไปมา

ผมก็เลยถามเค้าว่าผมทำบ้างได้รึเปล่าซึ่งมันก็ช่วยให้ดีขึ้นในระดับนึงนะ

ผมก็เลยยกนิ้วโป้งให้แกแล้วบอกว่า โอ้พระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก (^0^)b

พอผมหันกลับไปทางเดิมผมเห็นคู่สามีภรรยาชาวเยอรมันที่อยู่ข้างหน้าก็เริ่มทำตามผม

และก็เริ่มมีคนในเตนท์นี้อีกไม่ต่ำกว่า 30 คนทำตาม

มันช่วงเรียกรอยยิ้่มเล็กๆ ของผมคืนมาหลังจากผมแทบไม่ได้ยิ้มเลยตั้งแต่กลับมาที่สนามบิน

(ไม่นับรวมยิ้มสตอเบอรี่เวลาคุยกับเจ้าหน้าที่นะ จุ๊ๆ อย่าไปบอกใครเค้านะผมอาย :$)

อีกครู่ใหญ่ต่อมาผมก็ได้ออกไปนอกเตนท์นี้

และก็ได้เจอกับเจ้าหน้าที่กำลังเถียงกันเอง เรื่องการให้บริการ

เพราะมีผู้โดยสารว่าทำไมถึงไปให้่บริการคนที่ไม่ได้เข้าคิว

พวกเราต่อแถวมาตั้งแต่ตี 4 อยู่ๆ มีคนเดินดุ่มมาจากนอกเตนท์มาให้่เจ้าหน้าที่จองตั๋วให้ เจ้าหน้าที่ก็ทำให้ก่อน

เจ้าหน้าที่ก็ตอบว่าเค้าไม่รู้

เค้าได้รับคำสั่งให้มา Re-Ticket เท่านั้น ไม่ได้รับแจ้งให้ต้องดูแลคนตามคิว

เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย เรื่องแค่นี้คิดเองไม่ได้เหรอฟะ แง่งๆๆๆๆๆๆๆ

ในที่สุดผมก็ได้่คุยกับเจ้าหน้าที่ Re-Ticket

ซึ่งผมใช้ความสามารถพิเศษส่วนตัวขอตั๋วบินกลับในวันเย็นวันที่ 4 ได้

แถมได้บินเป็น Business Class ซะด้วย

เย้ๆๆๆ ID4 จงเจริญ

นาฬิกาผมบอกเวลาว่าขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงตรงพอดี

ผมชักเริ่มเข้าใจแล้วสิ ว่าเวลาที่อาจารย์ประถมยืนสอนหนังสือทั้งวันมันเหนื่อยยังไง

หลังจากผมได้ตั๋วผมก็รีบวิ่งกลับเข้าไปใน Terminal เพื่อเอา Code ของผมไปออก Boarding Pass ด้วยตู้ออกตั๋วอัตโนมัติ

โดยไม่ลืมที่จะโทรไปแจ้งให้คุณแฟนทราบ และฝากคุณแฟนให้ช่วยโทรบอกที่บ้านให้ด้วย

จากนั้นผมก็ไปหากาแฟกับพานินี่กินที่ร้านสตาร์บัคเพืิ้่อฉลองชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่

นั่งแช่อยู่เกือบถึง 2 ทุ่มก่อนจะนึกเรื่องสำคัญที่แสนยิ่งใหญ่เรื่องหนึ่งขึ้นมาได้

ตรูบิน Business Class นี่หว่าทำไมตรูไม่ไปนั่งในเลาจ์ฟะ O_o

ว่าแล้วก็เข้าไปยลซะหน่อยซิ เด็กบ้านนอกจนๆ อย่างเร็วจะมีโอกาสครั้งเดียวในชีวิตก็ครั้งนี้แหละ

ต้องเอ้าให้คุ่้ม (ฮา)

ด้วยความบ้านนอกของผม ผมเดินไปถามพนักงานต้อนรับด้วยว่าผมต้องจ่ายตังค่ากินมั๊ยครับ

พนักงานสาวสวยก็ยิ้มให้ผมปนขำ พร้อมบอกว่ากินและดื่มได้เท่าที่คุณต้องการเลยค่ะ

ถ้าคุณอยากกินข้าวเชิญชั้นบน แต่ถ้าอยากดื่มอย่างเดียวเชิญชั้นล่างค่ะ

ด้วยความงกของผม ผมก็เลือกเดินไปชั้นบนก่อนเลย (ฮา)

หลังจากกินจนอิ่มแปล้ผมก็เหลือบไปเห็นห้องอาบน้ำ ชักอยากอาบน้ำซะแล้วสิ

เพราะขนาดตัวเองยังเหม็นกลิ่นตัวเองเลย

ระหว่างกำลัง 2 จิต 2 ใจก็เหลือบไปดูนาฬิกา

จิํบอ๋ายแล้วจะ 3 ทุ่มครึ่งแล้วนี่หว่า เครื่องออก 4 ทุ่ม นี่ Gate จะปิดแล้วใช่มั๊ยเนี่ย

ผมเลยรีบลากกระเป๋าวิ่งไปที่ Gate 8 แล้วเริ่มโล่งใจเพราะคิวยังอีกยาว

จากนั้นผมก็เกิดไอเดียอยากทดลองอะไรแปลกๆ เลยเดินไปหาพนักงานที่ไม่ได้ให้บริการอยู่

พร้อมทั้งยื่น Boarding Pass ให้เค้าดู

"ใช้ Fast track ได้รึเปล่าครับ"

พนักงานก็ยิ่มให้แล้วตอบว่าแน่นอนค่ะ

จากนั้นก็จัดการให้ผมลากกระเป๋าเดินฉุยฉายเข้าไปได้เลย

Business Class จงเจริญ \(^0^)/

หลังจากขึ้นเครื่องก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรพิเศษมากครับ

ผมดิ่มแชมเปญฉลองชัยให้ตัวเองไป 3 แก้ว

แล้วก็เผลอหลับไป 9 ชั่วโมง โดยไม่ได้ปรับเก้าอี้เป็นเตียงนอนยาว

พอตื่นขึ้นมาก็ช่วงอาหารเช้าก่อนเครื่องจะลงจอดพอดี

พอมาถึงสุวรรณภูมิปุ๊บผมก็รีบวิ่งไปหาพนักงาน AOT ทันที

พร้อมเอา Baggage ID ของผมให้พนักงานดู แล้วถามว่า

"กระเป๋าผมหายใช่มั๊ยครับ"

พนักงานคนไทยก็หันมาผมอย่างงงๆ แล้วเช็คให้ผม พร้อมทั้งบอกว่า

"ใช่ค่ะกระเป๋าของคุณไม่ได้เดินทางมาด้วย"

ผมก็เลยขอแบบฟอร์มแล้วกรอกอย่างชำนาญ

เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเจอสถานการณ์นี้ (ฮา)

เมื่อผมกรอกเอกสารเสร็จผมก็เดินออกจากประตูไปก่อนที่กระเป๋าไปแรกจะลงมาในสายพาน

เมื่อเห้นว่าคุณแม่กับน้องชายเป้นผู้มารอรับผมก็ดีใจมากๆ

เพราะแวบหนึ่งผมเคยแอบ เสียกำลังใจ เพราะไม่มั่นใจว่าจะได้่กลับมาหาพวกเค้าอีกรึเปล่า

เป็นเที่ยวบินที่ทรานสิทนานที่สุดในชีวิตผมเลยครับ เพราะรวมแล้ว 48 ชม พอดี

ส่วนกระเป๋าผมก็เพิ่งจะมาถึงตอนตี 1 ที่ผ่านมา

เพราะจริงๆ แล้วที่ตั้งกระทู้นี้ก็เพราะได้รับแจ้งว่าเจอกระเป๋าแล้ว

บังอาจโทรศํพท์มาปลุกเรา จนทำให้เรานอนไม่หลับ ต้องลองดูหน่อยซิว่าเราจะพิมพ์จบก่อนหรือกระเป๋าจะมาก่อน

ปรากฏว่ากระเป๋ามาก่อนตั้งหลายชั่วโมงแฮะ (ฮา)

เช่นเคยครับ เหตุการณ์นี้ผมไม่โทษ BA เพราะ BA ก็ยังคงเป็นสายการบินที่ดีที่สุดสายการบินหนึ่งในชีวิตผม

แถมยังเป็นสายการบินแรกที่ผมได้บิน Business Class ซะด้วย (ฮา)

แถมยังให้ห้องนอนคืนละ 100 ปอนด์ในลอนดอนฟรีอีกต่างหาก

คนที่ผมจะโทษก็ยังคงเป้นผู้ก่อการร้ายเช่นเคย ที่ทำให้ทริปนี้ของผมมีปัญหาตลอด

น่าจับเอาปืนกลสุดเท่ห์มายิงทิ้งจริงๆ แง่งๆ (ฮา)

แต่ถ้ามีใครถามว่าให้ผมไปลอนดอนอีกเอามั๊ย

ผมตอบได้ทันทีเลยครับว่าไป เพราะยังดู Musical ไม่ครบ (ฮา)

แต่ถ้าเป็นไปได้ผมขอลงสนามบินอื่นนะ ไม่เอา LHR แล้ว

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับเดี๋ยวผมคงต้องขอไปนอนก่อนง่วงเหลือเกิน

ถ้ามีข้อซํกถามอะไร เขียนเอาไว้นะครับเดี๋ยวพอผมตื่นผมจะกลับมาตอบครับ

ขอบคุณมากครับ

เกือบลืม

คำแนะนำถ้าหากคุณเจอสถานะการณ์ตกเครื่องบินที่อังกฤษ

1. เมื่อเจอปัญหาให้ตั้งสติก่อนเลย เพราะถ้าคุณตั้งสติไม่ได้อะไรที่แย่ๆ ก็จะตามมาอีกเยอะ

2. ไปหาเจ้่าหน้าที่คนที่ใส้เสื้อสีคลุมสีสะท้อนแสงก่อนเลย ถามเค้าว่าเราทำยังไงได้บ้างในสถานการณ์แบบนี้

3. พูดกับพนักงานทุกคนด้วยความสุภาพ เพราะเค้าเองก็ต้องทำงานเหนื่อยมากขึ้นจากสถานการณ์ที่คุณเจอ

4. ห้ามโวยวาย ด่าทอ พูดคำหยาบ เพราะมันไม่เคยช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้น มีแต่จะทำให้่ทุกอย่างแย่ลงก็เดิม

5. ทุกครั้งที่ขอให้ใครช่วยอะไรโปรดใช้ประโยคข้อร้องแบบสุภาพ ถ้านึกประโยคไม่ออก ให้พูดอะไรก็ได้แล้วลงท้ายด้วยคำว่า "Please" เพราะมันเป็น Magic Word

ุ
***************************************************************
พึงระลึกไว้อยู่เสมอว่าสถานการณ์เหล่านี้อาจจะเป็นเรื่องด่วนสำหรับคุณแต่กับเค้าอาจจะเป็นเรื่องที่เจออยู่ประจำ

ซึ่งการที่เค้าจะตัดสินใจช่วยหรือไม่ช่วยคุณ ก็ขึ้นอยู่กับมารยาทของตัวคุณเอง

****************************************************************

โดยส่วนตัวผมทุกครั้งที่ผมเข้าไปหาพนักงานในทุก Counter ผมจะเข้าไปด้วยรอยยิ้ม ตามประสาคนยิ้่มง่าย แล้วบอกเค้าว่า

"วันนี้เหนื่อยหน่อยนะครับ ไม่ต้องห่วงครับผมไม่โทษคุณหรอก

ผมโทษผู้ก่อการร้าย เพราะความปลอดภัยของคนหมู่มากต้องมาก่อนอยู่แล้ว"

ประโยคนี้จะช่วยเรียกรอยยิ้มของพนักงานทุก Counter กลับคืนมา แล้วคุณจะคุยกับเค้าง่ายขึ้น

ถ้าเค้าเต็มใจช่วยคุณอะไรๆ มันก็อาจจะไม่แย่อย่างที่คิด

สุดท้ายนี้ผมขอภาวนาให้ไม่มีใครเจอสถานการณ์อย่างเดียวกับผมอีก

แต่ถ้าคุณจำเป้นต้องไปต่อเครื่องที่ LHR พึงระลึกไว้เสมอว่า ควรเผื่อเวลาไว้ซํก 5-6 ชม ในการต่อเครื่อง

โดยเฉพาะในช่วงที่เป้นฤดูท่องเที่ยวอย่างช่วงนี้

เพราะไม่งั้นคุณอาจจะได้ตกเครื่องนานกว่าผมก็เป็นได้

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านอีกครั้งครับ

น้ำค้างในยามเช้า ณ กรุงเทพ ประเทศไทย 07/07/07

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2551 18:19:58 น.

23 comments

Counter : 4061 Pageviews.


กว่าจะกลับถึงบ้าน อ่านแล้วเหนื่อยแทนเลยค่ะ

โดย: Complicatedgirl

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:2:06:29 น.


อะ..คุณน้ำค้างมีบล๊อกด้วยรึนี่... จะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆ ครับ

โดย: MuHN

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:53:27 น.


wow... มี blog ดีใจด้วยนะคะ.. อย่างงี้ก็ดีจิ.. จะได้เป็น friends'blog คุณน้ำค้างฯ อะ

โดย: wilmington

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:10:28 น.


อู้ววววว....... เพิ่งรู้ว่าคุณน้ำค้างมีบล๊อกแล้ว ขอ add หน่อยนะค๊า

โดย: เกิดจากความรัก

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:39:00 น.


แวะมาทักทายค่ะ..พระอาทิตย์ส่องแสงจ้าเลย..นอกจากส่องแสงลงมาแล้ว มันยังส่งความหวังลงมาด้วย รู้มั้ยคะ..

โดย: i'm not superman (i'm not superman

) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:44:02 น.


ได้ข่าวว่า....ปล. ผมเป็นชายแท้ 100% นะ -__-" ทำไมต้องยืนยันขนาดนั้นคะ ปล. ว่าแต่เกิดวันที่ 18 เหมือนกันเลยค่ะ แต่คนละเดือนนิ๊

โดย: แกงส้มชะอมกุ้งใส่ผักบุ้งนิดนึง (น้องแกงส้ม

) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:20:23 น.


แหะๆ ที่ต้อง ปล เพราะมีคนเข้าใจว่าชื่อน้ำค้างน่าจะเป็นผู้หญฺิงน่ะครับ

โดย: น้ำค้างในยามเช้า (น้ำค้างในยามเช้า

) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:21:00 น.


ohhh you have bloggang too welcome ^^ How about your company ?

โดย: tateum IP: 61.28.147.149 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:13:58 น.


เข้ามาอ่านคะ

โดย: จิ้งจอกสาวฝึกหัด IP: 58.8.6.236 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:53:35 น.


หวัดดีครับตาทึ่ม และคุณจิ้งฯ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะครับ อยากบอกว่ายังเล่น Blog ไม่ค่อยเป็นเลย มีใครมีข้อแนะนำมั๊ยครับ

โดย: น้ำค้างในยามเช้า

วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:28:27 น.


แวะมาทักทายค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

โดย: น้ำค้างกลางใจ

วันที่: 10 มีนาคม 2551 เวลา:20:19:57 น.


^ ^ ^ หง่ะ.. !!!! คุณน้ำค้างฯ พบเนื้อคู่แล้ว

โดย: wilmington

วันที่: 12 มีนาคม 2551 เวลา:17:55:57 น.


^ ^ ^ ^ ^ ^ เอางั้นเลยเหรอครับ คุณวิล ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ คุณน้ำค้่าง

โดย: น้ำค้างในยามเช้า

วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:22:47:18 น.


สวัสดีค่า แวะมาเจิมมมมมมมม ถึงจะมาคนสุดท้าย นู๋ซีก้อจะเจิมอ่ะ

โดย: เปียเกียว

วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:19:33:44 น.


สวัสดีครับน้องน้ำแข็ง ขอบคุณที่แวะมาดูนะ แต่เสียใจด้วยพี่ไม่ยอมให้ใครเข้ามาเมนท์เป็นคนสุดท้ายนอกจากพี่ (ฮา)

โดย: น้ำค้างในยามเช้า

วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:16:54:57 น.


อ่านมาจนครบครับ แล้วก็ไม่กล้าต่อเครื่องที่ LHR เลย 555555++

โดย: เมล็ดกาแฟ IP: 110.169.168.146 วันที่: 22 พฤษภาคม 2554 เวลา:11:30:20 น.


สวัสดีครับคุณน้ำค้าง.... สบายดีมั้ยครับ

โดย: MuHN

วันที่: 6 เมษายน 2557 เวลา:22:58:08 น.


Hello, New music: https://popeurope.blogspot.com MP3/FLAC, Label, LIVESETS, Music Videos, TV Series. Download Dance, Electro, House, Techno, Trance, Pop, Rock, Rap... Best regards, 0day MP3s

โดย: Mariomab IP: 190.2.133.230 วันที่: 12 มิถุนายน 2564 เวลา:13:05:43 น.


Hey, Trance music for DJ live sets https://psytrance2020.blogspot.com/ download music private server. Best Regards, Bennie

โดย: BennieRar IP: 190.2.130.167 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2564 เวลา:15:37:55 น.

NEW Music

Psychedelic, Goa, Psy-Trance: https://scenepsychedelic.blogspot.com
Music songs Beatport DJ: https://tracks2020.blogspot.com
0day Techno Music: https://techno-2019.blogspot.com
Rap Music Various Artists: https://rap-mix.blogspot.com
Scene Club Music: https://sceneclubs.blogspot.com
Reggae and Dance Hall FLAC: https://reggaedancehallska.blogspot.com
Trance, House Live Sets Radio: https://liveclubradioset.blogspot.com
FTP service is a community for DJs & fans that helps you gain full access to exclusive electronic music. Main target of our service is to show the world new upcoming talents as well as famous producers, populations of music culture, promotion of perspective projects.

Best Regards, Louis

โดย: Louisunalo IP: 89.38.97.125 วันที่: 10 ธันวาคม 2564 เวลา:16:43:31 น.


Hello, Best music scene releases, download music private server. //0daymusic.org Best Regards, DJ Charles

โดย: DJCharlesSyday IP: 46.166.182.65 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:10:38:59 น.


Hello, Music download private server https://0daymusic.org MP3, FLAC, LIVESETS, Music Videos. Team 0day

โดย: EdwardLeape IP: 37.46.113.236 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2566 เวลา:6:34:14 น.


Hi, Services download 0DAY music, video, software https://sceneflac.blogspot.com/ fans that help you gain full access to exclusive electronic music. Sceneflac team.

โดย: Jamesdob IP: 79.137.89.102 วันที่: 20 ธันวาคม 2567 เวลา:11:55:21 น.

น้ำค้างในยามเช้า

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

ยินดีที่ได้รู้จักครับ

[Add น้ำค้างในยามเช้า's blog to your web]

Bloggang.com