Group Blog |
The False Prince/The Runaway King
The Ascendance Trilogy โดย Jennifer A. Nielsen ตอนนี้ออกมาสองเล่ม อ่านรวดเดียวจบสองวัน สองเล่ม เรื่องคร่าวๆ คือประมาณว่า มีผู้ชายคนหนึ่งที่ทำงานในวังเป็นรีเจนท์ (ไม่ได้เปิดดิก ไม่รู้ว่าคำไทยคืออะไร 555) คิดจะปั้นเด็กกำพร้าให้เป็นเจ้าชายกำมะลอ เลยหว่านแหต้อนเด็กมาสามสี่คน จับมาฝึกมารยาทแบบชนชั้นสูงให้ได้ภายในสองอาทิตย์! แหม่ อ่านเรื่องย่อแค่นี้ มันฟังดูเป็นนิยายกุ๊กกิ๊กเบาสมองมากมาย แต่จริงๆ ก็เครียดอยู่หลายฉากเหมือนกัน...
ต่อจากนี้เป็นโซนสปอยตามอารมณ์ละค่ะ!
เรื่องนี้อ่านเรื่องย่อบวกกับดูชื่อเรื่องแล้วก็ไม่ได้คาดหวังอะไร แถมเป็นที่รู้ๆ กันอยู่ว่าแนวแฟนตาซีของนักเขียนฝรั่งชอบใช้มุกเด็กกำพร้าที่ตอนหลังกลายเป็นเจ้าชายอะไรงี้ ตอนอ่านเลยคิดว่า แหม่ พี่แกคงไม่กล้าใช้มุกซ้ำแบบนี้หรอกมั้ง มันท่าจะเกร่อนะ อ่านไปอ่านมา ปรากฏว่า ชักเชียร์ให้พระเอกมันเป็นเจ้าชายจริงๆ ละ เพราะหมั่นไส้ตัวร้ายมาก มันปากดี๊ปากดี สุดท้าย ตอนที่พระเอกเฉลยชาติกำเนิดตัวเอง กรี๊ดมากกกกกกกกกกกกก คนเขียนเขียนฉากนั้นให้ดูขลังแบบเงียบๆ ดี พลอตหลายๆ อย่าง เป็นอะไรที่เราคิดว่าเราเดาได้ แต่เอาเข้าจริงๆ คนเขียนก็สามารถหาอะไรมาหยอดให้คนอ่านเงิบได้ตลอดเวลา อาจไม่ถึงขั้นเงิบเหวอ แต่ก็ถือว่าทำให้ประหลาดใจได้ในระดับหนึ่ง เป็นอารมณ์แบบ...เฮ้ย คิดได้ไง...เออ เจ๋งอ่ะเขียนออกมาแบบนี้...อะไรเงี้ย พอขึ้นเล่มสอง เราเป็นคนที่ภาษาอังกฤษไม่ได้แข็งเท่าไร ก็เลยจะสติหลุดได้ง่ายถ้าเจออะไรยากๆ ติดกันหลายๆ บรรทัด หรือถ้าเจอบทบรรยายน่าเบื่อๆ ยาวๆ แต่เรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาเล้ยยยยยยยย หนึ่งคือภาษาง่าย สองคือ เจ๊คนเขียนฮุคคนอ่านตั้งแต่บทแรก หน้าหนึ่งหน้าสอง เจ๊ก็ฮุคได้อยู่หมัดแล้ว ทั้งเล่มแรก เล่มสองเลย คือชอบมาก หนังสือที่ฮุคไวๆ แบบนี้ ไม่ต้องเกริ่นอะไรให้วุ่นวายเล้ย ขึ้นเล่มสองได้สองสามหน้า เอาแล้ววววววว มันส์ตั้งกะเริ่มเรื่อง สิ่งที่พระเอกตัดสินใจทำในเล่มนี้ ตอนอ่าน รู้สึกว่า เฮ้ย...เอาจริงดิ จะเอาอะไรไปสู้เขา พระเอกเป็นคนที่ตัวคนเดียวม๊าก ส่วนนึงเพราะคนเขียนไม่ค่อยเขียนถึงตัวละครอื่นด้วย คือพระเอกเด่นสุดๆ ตลอดเรื่องเลย จุดที่เราไม่ชอบก็คือตรงนี้นิดนึงแหละ เบื่อเวลาเป็นฉากที่พระเอกอยู่คนเดียว แล้วเล่าไปเรื่อยๆ ว่าทำนู่น ทำนี่ เวลาไม่มีตัวละครอื่นในฉากมาปฏิสัมพันธ์ด้วย มันค่อนข้างน่าเบื่อ แต่ฉากแบบนี้มีน้อยมาก อ่านไปเรื่อยๆ ก็ลุ้นไปเรื่อยๆ ว่า คนเขียนจะเขียนให้พระเอกแก้ปัญหายังไง? มันมีแววสำเร็จด้วยเหรออออ พอถึงตอนแก้ปัญหาของพระเอก ก็แบบว่า กรี๊ดดดดดดดดดดดดด อีกแล้ว อารมณ์เดียวกับเล่มแรกเลย คือแบบ เฮ้ยยยฉากนี้มันเท่อ่ะ!!!! นั่งอ่านในร้านอาหาร แล้วก็ยิ้มเป็นบ้าอยู่คนเดียว >////< สุดท้ายเจ๊เจนนิเฟอร์ก็เขียนให้จบแบบน่ารักๆ ตามสไตล์วรรณกรรมเด็ก แฮปปี้กับทุกฝ่าย เราก็ฟินด้วย ฮ่าๆๆ รักตัวละครทุกตัว ไม่อยากให้ใครจากไป ไม่อยากให้ใครตาย เจ๊ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง >_< ปัญหาคือ....เล่มสองจบแบบค้างมาก แล้วเล่มสามออกมีนาปีหน้าาาา... เฮ้อ หนีไปอ่าน The Ranger's Apprentice ย้อมใจดีกว่า!
|
namiki
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คำเตือน: จขบ. เป็นสาววายนะเคอะ xD Friends Blog Link |
บางครั้งก็ยังสงสัยว่าในเล่มสาม เจ้าตัวจะแก้ปัญหายังไงในเมื่อถูกเมืองถึงสามเมืองล้อมไว้อย่างนี้ เฮ้อ